Conor's plan had genoeg zwakke plekken. Als alles geoorloofd is, moet je niet diegene gijzelen die je niet wilt verwonden. Vooral niet als zij er geen enkel probleem mee heeft om je te ontmannen -wat we haar zelf hebben aangeleerd- omdat ze je pijn erna weer weg kan nemen.

En dat is ook precies wat Bry doet, zodra ik haar overeind help. Conor's pijn is al verdwenen en de kneuzing van mijn arm is ook al weg.
Zodra Caleb de vlag vind, rent hij in een rechte lijn terug naar zijn basis. Zodra hij echter het dichter bos inloopt, word hij in zijn rug geschoten. Zo te zien wist Damon waar hij heen zou rennen.

Met opgestoken handen komt hij naar ons toe gelopen.
Met zijn armen om zijn zusje geslagen kijkt hij naar het bos waar Zane net zat terwijl zijn kin op de bovenkant van Bry's hoofd leunt.
De vlag ligt echter nog net binnen ons zichtveld. En verdwijnt ineens in de schaduw. Maar we kunnen niet zien wie van de drie hem te pakken heeft.
Als Zane hem heeft, zal die niet door rennen naar zijn basis, omdat Damon die nu weet te vinden.

Allemaal kijken we zoekend een andere kant uit, niemand weet waar de rest zit en het bos is stil.
Het enige wat me opvalt is een rode stip die de bomen op het veldje om de beurt aan lijkt te raken, maar waar ik echter niet op kan scherp stellen.
"Liggen, allemaal," fluister ik, waarop iedereen meteen naar de grond valt.
De rode stip hoort hier niet, wij hebben allemaal geen laser er ons airsoft geweer zitten.
"Er zweefde een laser over de bomen, vanuit de kant van het huis," leg ik uit.
Bry en Lex hebben hun jas al uitgedaan. Daarmee zijn ze lopende doelwitten.
Vanuit drie kanten komen Zane, Owen en Damon aangeslopen naar de rest van ons.

"Verwachten we vandaag vreemden?" Vraagt Damon.
"De nanny's. Er komen er vijf om kennis te maken. Verder komt alleen Cecilia nog. Ons spel is flink uitgelopen, dus misschien dat zij er al is en hen heeft meegenomen," zegt Lex.
Om te kijken wat de lazer gaat doen, steekt hij zijn blauwe jas aan een stok omhoog , maar er gebeurt niks. Dan laat Caleb de witte jas van Bry snel omhoog gaan en we zien meteen dat de stip zich verplaatst. Bry is dus inderdaad weer het doelwit. Vlak voordat de rode stip de jas geraakt word, trekt hij hem omlaag.

"Jullie gaan allemaal terug en wachten rond het huis om de schutter te zien. Laat het weten wanneer iedereen op zijn plek staat, dan kan Caleb degene tevoorschijn lokken terwijl ik bij hem blijf. Mocht hij geraakt worden, is hij zo weer genezen," zegt Bry. Caleb is al bezig om zijn jas met die van haar te ruilen. Zo blijft zij ook warm.
Zane geeft zijn masker aan Caleb, hij had een verstevigd masker dat rondom zijn hoofd ging, puur omdat hij hem er mooi uit vond zien. En dat is nu wel handig.

Snel bespreken we nog alternatieve plannen. De jas met een stok omhoog houden was ook een mogelijkheid, maar dat verschil is ondanks de afstand goed te zien. En als de schutter ziet dat de jas leeg is, is er een grotere kans dat hij net zo lang zal zoeken tot hij Bry vind.
In Bry's plan zie ik geen zwakke plekken. Als het een echte scherpschutter was geweest, had degene geen laser nodig gehad om te mikken. En als je zo slecht mikt, ga je niet op iemands hoofd mikken. Daarvoor mikt de stip ook steeds te laag. Dan ga je voor de romp en dat kan Bry snel genezen, vooral bij Caleb.
Het is niet voor niks dat ze hem altijd als laatste actief geneest, via hun band geneest ze hem al onbewust, waardoor alleen grote wonden een korte aanraking nodig hebben.

Wij sluipen nu richting de bosrand om door het bos verder te rennen.
Zane, Lex en ik gaan via de linkerkant terug, en Lex heeft zijn pistool aan Zane gegeven. Ook nu waren zowel hij als Bry gewapend en een echt vuurwapen schiet toch prettiger.
Damon heeft Bry's pistool en is de andere kant uit geslopen met Owen en Conor. 
Onderweg naar het huis belt Zane snel met Julia en Cecilia om ze op de hoogte te brengen.

Als we bij het huis aangekomen zijn, kijkt Zane me aan. "Als ik vanaf het huis op Bry wil mikken, welke zwakke plekken zie je?"
Ik stel me het plan voor. Kijk dan of naar de richting waar Bry ligt. Vanaf het dak zitten de kruinen van de bomen in de weg. Vanaf de bovenverdieping ook. Vanaf het dorp of het weeshuis is de afstand te groot. De enige plekken die goed bereikbaar zijn en niet zo snel zichtbaar, liggen direct tegen het huis aan. En als er niemand op de uitkijk staat om de omgeving in de gaten te houden, zal degene ons pas zien als we achter hem staan.

Nadat ik dat via de oortjes met de rest deel, lopen we via de voorkant het huis binnen. We verdelen ons alle zes over de beneden verdieping, maar kunnen niemand zien als we naar buiten gluren richting het veldje. In het huis zit in ieder geval niemand aan deze kant. Maar zodra er geschoten is en zijn doel is geraakt, zal de schutter willen verdwijnen. En dan staan wij klaar.
"Beweeg je arm eens Cal? Zien jullie de stip nog?" Vraagt Zane.
"Ja, degene weet waar ik zit en lijkt te wachten tot ik opsta. Zijn jullie er klaar voor?"
"Klaar."
Doordat onze lijn open staat, horen we geritsel van de struiken als Caleb opstaat en wegrent en ook de impact van de kogel. Terwijl we inderdaad vlakbij het schot horen.
En het gevloek van de tweeling.
"Kut, nu is mijn enige overgebleven jas ook naar de klote," horen we van Bry.
En normaal vloekt zij nooit, dat betekend dat Caleb goed geraakt is, maar niet in gevaar. Maar dat ze wel ontzettend boos is.
Buiten zien we echter geen beweging.

"Ziet iemand iets bewegen?" Fluister ik.
"Nee, maar ik hoorde geritsel. Volgens mij zit er iemand op het dakje boven de achterdeur," zegt Lex.
Zodra ik me die plek voorstel, is die inderdaad ideaal. Om het gebouw extra mooi te maken, is er een soort nis gevormd waardoor het afdak beter uitsteekt. En dat ligt nu in de schaduw waardoor je van buitenaf niet te zien bent.

"Klopt, perfecte plek. Laten we degene verrassen," zeg ik.
"Bewaar wat voor mij. Dit had ze nooit overleeft," gromt Caleb.
Snel open ik het dichtstbijzijnde raam en glip erdoor naar buiten. Zodra ik het afdak in zicht krijg, zie ik Zane vanaf de andere kant aan komen sluipen en zijn wapen richten.
Een enkel schot is te horen, waarna gevloek volgt en iemand van het afdak valt.

Terwijl Zane hem onder schot houdt, vraagt Owen de cruciale vraag.
"Ben je alleen?"
"Ja. Eentje was genoeg om je zusje te doden."
"Waarheid, en het tweede weten we al," zegt Owen.
Terwijl Damon hem fouilleert en alle communicatiemiddelen afpakt, blijven Zane en Damon hem onder schot houden.
Lex laat de tweeling weten dat ze veilig kunnen komen.

De schutter is een jaar of dertig, met kort geschoren haar en net gekleed. Hij kijkt met een tevreden grijns naar Zane.
Zodra Caleb aan komt lopen, zien we dat ze de jassen hebben gewisseld. Bry's jas heeft een behoorlijk gat tussen haar borsten en haar jas is met bloed doorweekt, Caleb heeft zijn eigen jas weer aan en lijkt ongeschonden naast haar blijkt te lopen.
Zodra de schutter dit ziet verdwijnt zijn grijns en kijkt hij hen geschokt aan.

Caleb draait Bry vrolijk rond, waardoor we ook het gat in de achterkant van de jas zien.
"Alweer door en door. En geen schrammetje bij haar te zien," zegt hij trots.
We halen allemaal opgelucht adem, al denkt de schutter dat hij iets anders bedoelt.

Daarna draait hij zich om naar de schutter. En nadat hij hem met een vuile grijns aankijkt, doet hij een stap dichterbij. Bij iedere stap, kunnen we zien dat de schutter moeilijker lucht kan krijgen. Hij begint naar zijn hals te klauwen alsof er een onzichtbare strop omheen zit.
"Is er iets aan de hand? Je ziet er benauwd uit. Wou je mij niet ook laten stikken in mijn bloed? En mijn broers verstikken met mijn dood? Voelt vast niet zo prettig of wel?" Vraagt Bry met een kille blik in haar ogen.

Met een vastberaden blik doet hij nog een sprong haar kant uit. Wetende dat hij weer genezen word als hij haar aanraakt.
Zo goed geïnformeerd is hij dus niet.

Niemand houdt hem tegen, als hij Bry struikelend bij haar pols vasthoudt. En geschokt naar haar blote huid kijkt, die onder zijn hand ligt maar niet opgloeit.
Daarna wil hij haar gezicht aanraken, maar word dan tegen gehouden door mijn hand die zijn pols vastpakt.
Hij zakt op zijn knieën terwijl hij blauw begint aan te lopen.
Vlak voordat hij zijn bewustzijn verliest laat Caleb hem weer ademhalen. 

"Valt tegen he?" Zegt onze jongste broer met een kille stem. Deze stem bewaart hij alleen als hij echt kwaad is, zelfs wij maken ons dan zorgen als het naar ons gericht is.
"Ze zou makkelijk te doden zijn en me genezen als ik haar aanraak." Zegt hij wanhopig met een hese stem.
Waarop Bry hem met een vermoeide glimlach aankijkt. Daarna draait ze zich om en brengt haar vinger naar Caleb's wang. Waar haar vinger over zijn gezicht strijkt, barst de huid open. Zover zelfs, dat zijn tanden zichtbaar zijn door de wond heen.
Zodra ze haar vinger terug trekt, sluit de wond zich, zonder dat ze hem nog raakt.
Het is duidelijk te zien dat er geen krasje is achtergebleven van de wond bij Caleb, alleen de strepen waar het bloed naar beneden is gedropen.
Dan brengt ze haar bloederige vinger naar haar mond en likt hem af terwijl ze de schutter aankijkt.
"Heerlijk. Hoe zal jou bloed smaken?" Vraagt ze liefjes, waarop ze een stap dichterbij de schutter zet en hij kokhalzend naar achter strompelt.

De tweeling begint hun show altijd op deze manier.
Verwar je vijand, schokeer hem en ze zullen uit hun rol vallen.
"Breng hem naar de kelder. We komen zo, ik stink," zegt ze en draait ons haar rug toe.

Snel brengen we hem naar de kelder.