Nu vond ik het wel tijd om in te grijpen. Allemaal leuk en aardig, maar om Bry's oogkleur de hemel in te prijzen, en haar vervolgens onbelangrijk te noemen? Zij is de belangrijkste persoon in ons leven.
Al moet ik toegeven dat haar ogen inderdaad schitterend zijn. Een lichte turquoise kleur, niet volledig helder, maar meer alsof je een blik verf hebt gekocht en net bent begonnen met roeren. Er zitten strepen in die iets donkerder zijn en die om de pupil heen blijven kolken. In tegenstelling tot mensen zonder krachten, die slechts een donkerdere ring om hun iris heen hebben met bewegingloze strepen om de pupil. Soms hebben ze wat vlekken die de oogkleur opvallender maken, maar hun ogen hebben nooit de felle kleuren waaraan wij te herkennen zijn. En doordat we de donkere ring om de iris heen missen, lijkt het net alsof we gekleurde lenzen dragen. Zelfs Conors donkerbruine ogen hebben een fellere kleur, al vallen ze het minste op van ons allemaal. Tot men diep in onze ogen probeert te kijken en niet begrijpt waarom onze irissen er anders uitzien. De enkeling die het aandurft, beweert zich ongemakkelijk te voelen omdat het lijkt alsof ze niet weten waar ze op moeten focussen.

"We hebben erover gedacht om het naar haar haarkleur te vernoemen, maar koper klonk niet zo mooi," antwoord ik haar.
Al probeerde ik mijn lachen in te houden, helaas lukte me dat niet. Doordat ik lach, schiet de rest van ons ook in de lach.
En daardoor kijkt ze weer beledigd. Niet echt iets nieuws. En het maakt haar nog lelijk ook. Lelijker dan.

"Het waarom maakt niks uit. Wij hebben onze redenen ervoor. Het enige dat uitmaakt, is dat wij Jade zijn. En als je ons nu wilt excuseren? Er wachten nog meer gasten op ons," zegt Zane resoluut.
Gasten die ons wel respecteren en waar we onze aandacht aan willen schenken. Ik hoor het hem gewoon denken.

Nu hij zijn hele lichaamshouding aanpast en zich opricht, is zijn bescheiden houding van eerder verdwenen en is zijn macht ineens duidelijk voelbaar.

Snel laat ik de mist door hen heen kruipen. Wel zonder ze te verwonden, maar het zorgt ervoor dat ze nog net niet in paniek schieten. Tot Zane me een waarschuwende blik stuurt. Snel ontspan ik me weer en voel hoe mijn krachten zich weer terug trekken.
Al vind ik het wel jammer, ze hebben nog nauwelijks iets gevoeld en ik moet alweer stoppen.
Als ik Bry's glimlach zie, weet ik dat ze hetzelfde denkt. Anders had ze wel ingegrepen.

Met een korte groet naar Bernard loopt onze groep, begeleid door Damon, verder de zaal in. Zodra we buiten gehoorafstand van hen zijn, schieten we allemaal weer in de lach. "Nu piept ze wel anders," zegt Owen hoofdschuddend. "Heeft ze jou niet gevraagd waarom jij de toekomstige Don van Lapis Lazuli bent? En waarom je vader zijn organisatie naar jouw felgekleurde donkerblauwe ogen heeft vernoemd toen je jong was?"

Damon grinnikt kort. "Ik denk dat ze het niet eens door had. Mijn oogkleur heeft ze niet eens gezien, want ze weigerde zich te verlagen door me in mijn ogen aan te kijken. Ze zag me als een bediende van haar vriendje, die haar bezig moest houden. Als ze er straks achter komt wie ik ben en zich dan bedenkt wat ze allemaal tegen me heeft gezegd, durft ze zich niet meer in ons gezelschap te vertonen."
Zijn blik blijft de hele tijd naar mijn zusje schieten, ook al heeft zij het zelf niet in de gaten. Ze lijkt in gedachten verzonken om zich heen te kijken, maar ik voel hoe haar gloed de verschillende mensen aanraakt. Pas als je weet waar je naar moet kijken, zie je hoe de mensen waar ze naar kijkt, zich ontspannen.
Snel trek ik mijn mist weer in, die ik onbewust naar die mensen toe heb laten glippen. Met een grijns kijkt ze me aan en lijkt haar aandacht weer op onze groep te richten.

"Was het zo erg?" vraag ik, mijn aandacht weer op Damon richtend.
Snel kijk ik naar mijn op één na oudste broer, die me precies kan vertellen in hoeverre we ons zorgen moeten maken over het korte gesprek dat we met Bernhard hadden.

"Hij vertelde in ieder geval genoeg leugens. Hij wist dat ze respectloos zou zijn, daarom heeft hij haar juist meegenomen," zegt Owen geïrriteerd. Als hij wel ergens een hekel aan heeft, zijn het mensen die moedwillig liegen om er zelf beter van te worden.

In ons huishouden draait alles om openheid en eerlijkheid. Niet dat het ook maar zin heeft om te liegen als we een levende leugendetector in huis hebben rondlopen.
Al verwacht je bij zo iemand eerder een rustige, kromgebogen boekenwurm met een bril met jampotglazen. Maar van Zane begreep ik dat dit wel overeenkomt met hoe Owen eruit zag, voordat hij ons leerde kennen. Maar van de eerste paar dagen herinner ik me weinig, ik was toen te gefocust op de slechte staat waarin Bry verkeerde.
Wel herinner ik me zijn kalme houding, die heeft hij nog steeds, maar hij ziet er eerder uit als een gespierd fotomodel.
Een hersenloos fotomodel met kort goudkleurig haar en zilveren ogen. Inclusief een nep bril waardoor de vrouwen hem juist nog aantrekkelijker vinden.
En dat is precies waardoor iedereen hem onderschat, Owen is de slimste uit ons gezin.

Een minachtend geluid weerklinkt er van Damon. "Laat ik het er maar op houden, dat Bernard jullie niet al te hoog heeft zitten. En hij verwacht dat hij met wat kontenkruiperij ook een territorium kan krijgen. Bella werd er gek van dat hij alleen maar met Zane wilde praten en ze begreep niet waarom hij niet met de leiders van de groepen wilt spreken, maar met een nietsnut," zegt Damon met een knipoog naar Zane.

"Bella mag me een nietsnut vinden als ze wilt. Maar iedereen zal moeten toegeven dat deze nietsnut wel de knapste vrouw uit de zaal als zusje heeft," antwoordt Zane. Wat hem weer op een vernietigende blik van Bry komt te staan.

Haar hele houding laat haar onzekerheid duidelijk zien. Ze straalt gewoon uit dat ze nu niet weet of ze zich gevleid moet voelen door het compliment, of zich wilt verstoppen nu ze ineens in het middelpunt staat, ook al is het alleen maar onze vaste groep die haar aandacht geeft. Ze verblijft het liefste in de schaduwen, waar ze iedereen kan observeren maar ongezien blijft. Die les hebben we lang geleden geleerd. Als ze je niet zien, vergeten ze je eerder. En als ze niet meer aan je denken, doen ze je een stuk minder pijn.

De enige die deze les niet heeft geleerd is Damon, hij heeft er geen enkel probleem mee om in de schijnwerpers te staan en is hier volledig bij op zijn gemak. Daarom is het des te opvallender dat hij altijd weer naar Bry toegetrokken lijkt te worden in plaats een minder introverte vrouw uit te kiezen. Ze zijn elkaars tegenpolen en vullen elkaar hierdoor perfect aan. Iedereen is aan het wachten tot ons zusje dit zelf ook doorheeft, al lijkt die tijd eindelijk dichterbij te komen nu ze zich beter bewust wordt van haar aantrekkingskracht naar hem toe.
Ook nu glijden Damons ogen vanuit Bry's gezicht verder omlaag, waarna hij weer breed begint te glimlachen.
"Ik hoop dat je de ketting aan het bewonderen bent en daarom zo gelukkig kijkt. Want als je het omliggende gebied aan het bekijken bent, moeten we even met zijn allen gaan praten in een verlaten steegje, maat," gromt Aiden, terwijl hij zijn handen beschermend op Bry's schouders legt en over haar hoofd naar Damon kijkt. Ondanks dat hij de breedste bouw van ons allemaal heeft, weet hij zich geluidloos en onopvallend te bewegen, alsof hij een schaduw is. En meestal Bry's schaduw. Zonder dat het iemand opvalt, staat hij vaak bij haar in de buurt. En als je het eenmaal door hebt, lijkt het haast onmogelijk dat je zo'n grote vent over het hoofd hebt gezien.

Haar onmiddellijke reactie is echter een elleboogstoot in Aidens maag, niet dat hij er ook maar op reageert. Onze broer lijkt wat dat betreft wel buikspieren van metaal te hebben. "Gedraag je Aiden, dat gedeelte heeft hij al zo vaak naakt gezien! Dat hoeft hij niet meer te bekijken in mijn jurk," reageert Bry ongefilterd.

Als ze me zijdelings aankijkt met een stiekeme glimlach, weet ik dat ze het opzettelijk zei om de aandacht van haar naar Damon af te leiden. Ze weet dat haar broers Damon nooit iets aan zullen doen en dat ze hem daardoor veilig onder de bus kan gooien.

Misschien moeten we het een keertje letterlijk proberen, al ziet hij dat waarschijnlijk aankomen en zal dan niet echt meewerken. Maar het is het proberen waard.
Bry rolt giechelend met haar ogen, waardoor ik weet dat ze mijn gedachtegang heeft geraden.

Na haar opmerking kijkt iedereen Damon kwaad aan, die meteen afwerend zijn handen omhoog houdt.
"Wacht even jongens, ik denk dat jullie zusje vergat om erbij te zeggen dat het ruim vijftien jaar geleden was en ze geen zes meer is."
Dan heeft hij het over de eerste keer dat hij haar bloot zag. Maar ik weet zeker dat dat niet de laatste keer was. Hopelijk was die niet al te recent, want dan moeten we alsnog met hem gaan praten.

"Was dat alweer zo lang geleden?" vraagt Bry zacht. "Betekent dat dat jij nu al bijna 28 bent?"
"Ik weet niet wat ik erger vind klinken," verbreek ik de stilte die na haar vraag valt, "het feit dat hij naar je borsten kijkt, of dat hij al een oude man aan het worden is."
Waarna ik verontschuldigend naar Owen en Zane kijk, aangezien zij dan ook oud zijn. Owen is immers net zo oud als Damon en Zane is zelfs vijf jaar ouder.

"Okay Caleb, stop nou maar, je graaft alleen maar een dieper graf voor jezelf. Je vergeet het feit dat we allemaal naakt waren en in een meer doken.
Waarom denk je dat ik blij ben dat bezoek niet onaangekondigd bij ons thuis kan verschijnen en iedereen op zijn minst een onderbroek aan heeft als jullie de slaapkamer verlaten. En nee Damon, dat betekend niet dat Bry ook alleen een onderbroek aan heeft, zoals je vaak genoeg hebt gezien draagt ze ook altijd een shirt," zegt Owen lachend.

"Maar nooit haar eigen shirt," mompelt Aiden.
Beledigt kijk ik zijn kant uit, hij klaagt over het missen van een paar shirts, terwijl ik al mijn spullen, mijn kamer en zelfs mijn bed deel. Niet dat ik het anders zou willen, want op deze manier slaap ik in ieder geval het beste van iedereen.

"Je mag mijn bh's wel lenen, als je die een dag hebt gedragen, ben je ook blij met een lekker zacht shirt van je broers in plaats van zo'n martelwerktuig," zegt Bry, terwijl ze zich half omdraait en Aiden zich braaf naar voren buigt zodat ze hem een kus op zijn wang kan geven.
"Dankjewel voor het lenen grote broer, al denk ik wel dat je nieuwe moet kopen nu, je kast is bijna leeg en ze liggen niet in mijn kledingkast," zegt ze nadenkend. Iedereen weet waar de kleren blijven, maar zij is de enige die zich er nog steeds over kan verbazen ondanks dat ze de dader is.

"Dat komt omdat je al je kleren bij Caleb in zijn kast legt. Die arme jongen heeft nauwelijks plek voor zijn eigen kleren," zegt Zane.
Grinnikend kijk ik zijn kant uit. Gelukkig begrijpt tenminste iemand in ons huishouden mijn dagelijkse strubbelingen.

"Waren het maar haar kleren. Ik denk dat de helft van de kleding die ze erin legt, uit jullie kast is verdwenen," antwoord ik. Bry's kijkt me oprecht verbaast aan, alsof ze het helemaal was vergeten. Ze kan alles onthouden en is de enige die je precies kan vertellen wat er in iedere willekeurige kamer van ons huis te vinden is. En we hebben belachelijk veel kamers.
Maar vraag haar naar haar kleding en ze heeft geen flauw idee meer wat ze bezit of waar ze het heeft gelaten. Meestal legt een van ons haar kleding klaar als we ergens naartoe moeten, anders loopt ze steevast rond in een legging en een shirt of hoodie die ooit in onze kast lag. En op blote voeten.
Haar verbaasde blik veranderd al snel in een afwezige blik, waardoor ik weet dat ze over iets aan het nadenken is. En haar kennende voorspelt dit weinig goeds voor ons.

"Dat verklaart in ieder geval een hoop. En ik die arme Julia maar lastig vallen. Ik wou haar al bijna ontslaan," zegt Owen met een boze blik naar Bry toe. Niet dat hij die blik lang kan volhouden, vooral aangezien ze zijn hele opmerking niet mee heeft gekregen. Ineens wordt Bry's blik weer helder en kijkt ze ons met een stralende glimlach aan. "Ik weet nu wat ik nog meer voor jullie kan kopen voor kerst!"
We schieten allemaal in de lach. De bibliotheek staat vol met allemaal cadeaus voor ons die ze nog in moet pakken.

Heel haar houding veranderd binnen een paar seconden, van nadenkend, naar hyper en nu kijkt ze weer onzeker naar Damon. Ze krijgt nog een keer een whiplash van haar humeurwisselingen.
"Kom je kerstavond ook Damon? We hebben ook een cadeau voor jou klaar liggen," vraagt ze, terwijl haar rechterhand onbewust mijn linkerhand vastgrijpt. Een beweging die we beiden over hebben gehouden uit onze jeugd. Zodra we ons onzeker voelen, zoeken we elkaars aanraking op. Bij mijn broers en mij is het meestal de kalmerende aanraking van Bry, terwijl zijzelf juist mij opzoekt.
Dit is iets wat de rest nog steeds niet begrijpt, omdat zij juist onrustig worden van mijn aanrakingen als ik me niet inhoud, alsof ze de smeulende agressie van mijn mist dan constant voelen.

Damon kijkt haar verbaasd aan, alsof hij niet weet hoe hij op haar vraag moet reageren. Wat ook wel begrijpelijk is, want hij viert iedere feestdag met zijn vader bij ons thuis, vooral kerst wordt groot gevierd. Zelfs in het gedimde licht van de zaal, zie ik hoe een blos zich opnieuw langzaam over haar wangen verspreid.
Ik heb geen idee hoe ze over Damons komst op kerstavond kan twijfelen. Hij aanbidt de grond waarop ze loopt, vanaf het moment dat hij haar heeft ontmoet. En het is nou niet dat hij ooit langer dan een week wegblijft uit ons huis. Maar het lijkt alsof ze, sinds ze haar eigen gevoelens voor Damon eindelijk durft te accepteren, onzekerder wordt van zijn gevoelens voor haar. Ook al kan zelfs een blinde ze zien.
Met een brede grijns kijkt Damon haar aan. "Natuurlijk kom ik, voor geen goud wil ik het cadeau missen dat jullie speciaal voor mij hebben uitgekozen."
"Een cadeau.... Ik denk dat jij meer krijgt dan de rest van ons hoor," zegt Owen, waarop Conor hem een por verkoopt.

Waarop Bry nog harder begint te blozen en mij ongemakkelijk aankijkt. Tijd om de held uit te hangen en mijn kleine zusje uit deze situatie te redden!

"Moeten we niet nog een rondje maken door de zaal, zodat we vroeg naar huis kunnen? Ik moet mijn dutje nog inhalen," vraag ik aan de rest, de aandacht van Bry afleidend. Niet dat we veel slaap nodig hebben dankzij haar gloed, maar zijzelf moet wel voldoende uren slapen om gezond te blijven.
"En ik moet het beeld kwijtraken van Aiden die een bh aanheeft. Al zal hij waarschijnlijk net om zijn bovenarm passen met die brede borstkast van hem," voeg ik er snel aan toe, waarop iedereen in de lach schiet.

Snel stuur ik Bryleigh voor me uit bij de groep vandaan.
"Hey! Ik kan er niks aan doen dat Bry zo'n klein en smal ding is!" hapt Aiden meteen, zich tegen de rest verdedigend, zonder in de gaten te hebben dat hij in mijn val is gelopen en we er vandoor zijn gegaan.
Bry en ik lopen snel verder, voordat Aiden zich realiseert wat ik eigenlijk zei.
Pas halverwege de zaal kijk ik met een zijdelingse blik naar Bry waarop we in lachen uitbarsten.

Als ik een blik over mijn schouder werp, zie ik dat Aiden achter ons aankomt, snel schieten we tussen de gasten door om hem kwijt te raken, waarbij Bry's gegiechel ons blijft verraden.