Onze eigen versie van Capture the flag. Altijd leuk om samen een spel te spelen. Al zal ik nu wel het samenwerken met Bryleigh missen. Maar als zij de vlag neerlegt, kan ik via onze band er wel achter komen waar ze dat heeft gedaan. Ik voel een overwinning aankomen!

Maar eerst ontbijten. Julia staat ons ontbijt al te maken, terwijl ik de tussendeur in de gaten blijf houden. Owen heeft hem gesloten om mijn zusje en Damon wat privacy te geven en ook al vertrouw ik hem mijn leven toe, dat wil nog niet zeggen dat ik hem Bry toevertrouw. Ze is meer waard dan mijn leven.

Hoe zoetsappig dat dan ook klinkt, zij is de reden dat ik 's nachts kan slapen en 's morgens op kan staan. En niet alleen voor mij.
Owen krijgt een beschuldigende blik van mij, maar hij kijkt me verontschuldigend aan en haalt zijn schouders op.
Zodra Julia klaar is en zelf ook aanschuift, gaat de tussendoor al open en komen ze de keuken binnen, Damon's nieuwe kapsel zit in de war en Bry bloost.

Meteen kijk ik Bry aan.

Alles goed?

Ja, gaat goed, maar ik zit er toch nog wel mee, ook al kan hij er niks aan doen.

Snap ik, als je me nodig hebt, ben ik er voor je.

En met een glimlach loopt ze langs en geeft snel een kneepje in mijn hand.
We kunnen elkaars gedachten niet precies zo lezen, maar elkaars emoties perfect aanvoelen.
En dan is het niet zo moeilijk om in te vullen wat er door de ander heen gaat.

Snel beginnen we met ons ontbijt, waarna we Julia helpen met alles op te ruimen en ons om gaan kleden.
"Wat worden de teams?" Vraagt Conor zodra we beneden klaar staan om een masker te pakken.
"Dezelfde leeftijden bij elkaar, en dan Caleb bij mij," zegt Zane, met een knipoog naar mij.
Nog iemand die wil winnen. Maar de teams zo wel eerlijk verdeeld. Mijn krachten kan ik niet volledig inzetten, maar dat maakt me geschikt om de rest uit hun schuilplaats te lokken. Zane kan niet missen, waardoor niemand in de buurt zal durven komen.
Conor heeft nu niks aan zijn kracht, of hij moet zich op Bry concentreren om te weten waar ik zit, maar Aiden kan daarentegen de zwakke plekken in ieders strategie zien.
En Owen kan ook niks doen, of hij moet besluiten de jury te gaan ondervragen, alles is immers geoorloofd. Maar Damon daarentegen kan met zijn voorgevoel misschien zien waar de vlag neer wordt gelegd en onze strategie inzien.

Nadat iedereen klaar is, pakken we onze wapens en vertrekken naar de rand van het bos. We hebben allemaal een oortje in. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk in stilte te communiceren, afgezien van een leuk spel, is dit ook meteen een goede oefening.
We weten allemaal de volgende stappen. Ten noorden van ons huis is het bos minder dik. Wij noemen het een veldje, ook al is het daarvoor weer te dicht begroeid. Je ziet echter wel duidelijk waar het bos ineens dichter wordt.
We bepalen onze eigen basis door een lint om een boom te hangen op ooghoogte, en zo'n tien meter het bos in, zonder dat iemand echter een vaste kant heeft. Hierdoor kan het ook zijn dat we vlak bij elkaar onze basis neerzetten, dat weet je van te voren nooit.

Zane en ik rennen zo snel mogelijk naar de linkerkant van het veld, totdat we bij de bomenrand aankomen. Bry en Lex hebben zich dik aangekleed en gaan op een bankje in het midden staan. Door de verspreide bomen kunnen we ze alleen maar zien omdat Bry een lange witte jas aan heeft gedaan en Lex een donker blauwe.
Zodra iedereen klaarstaat, zegt Lex via de oortjes "Markeer je basis" en glippen we het bos in. Meteen zien we een geschikte plek en hangen daar ons witte lint aan. Daarna blijven we met onze rug naar het veld staan wachten. "Wit klaar," zegt Zane.
"Geel klaar," horen we Aiden zeggen.
"Rood klaar," zegt Owen.

"Wij lopen," laat Lex weten.
Vijf minuten wachten we. Dan zegt Bry, "3, 2, 1, start."
En duiken we in elkaar en kijken eerst om ons heen om te zien of er niemand in de buurt staat.
Voorzichtig kruipen we via een omweg naar de bosrand toe en kijken of we daar iemand kunnen zien, of eventueel de vlag al zien. We zien echter niks. Wel kan ik zien dat Bry met haar rug naar me toe staat, snel kijk ik Zane aan, die me al vooruit gebaart. Hij zal mijn rug dekken, daar ik ongewapend ben.

We duiken iets dieper het bos in en lopen dan in een cirkel naar de kant waar Bry naartoe kijkt.
Aangezien alles is toegestaan, mogen de scheidsrechters ook een hint geven waar lint hangt. Het enige nadeel is, dat de rest dit ook zal weten en Bry ook in de gaten houdt.
Als we aan de andere kant aankomen, zie ik dat mijn zusje bewust naar de grond kijkt. Ze kan precies voelen waar ik in het bos rond beweeg, maar weet ook dat ze ons verraad als ze mijn kant uit kijkt.

Zodra we stil blijven staan en haar aan kunnen kijken, richt ze haar blik omhoog en kijkt op haar gemak de hele bosrand af. Op verschillende plekken blijft haar blik hangen, waardoor het niet opvalt als ze mij aankijkt. Ze kijkt verontschuldigend langs ons af, en dan kijkt ze snel naar Lex, en sluit dan haar ogen en vervolgt haar blik langs de bosrand.
Zane kijkt haar ook aandachtig aan. Het is maar de vraag wat de rest hiervan heeft kunnen maken.
Na een blik om ons heen, gebaart Zane of Lex de vlag heeft verstopt. Waarop ik terug gebaar dat Bry haar ogen dicht moest houden en niet weet waar de vlag ligt.

Een slimme manier om het eerlijk te houden. Verdorie. Als ze met haar ogen dicht rondloopt en Lex leid haar willekeurig door het veld en ze laat de vlag langzaam tussen haar vinger door glippen, weet ze zelf niet meer waar hij ligt. Hierdoor kan ze mij niks laten weten. Maar kan Damon het ook niet vooruit zien, omdat het geen geplande actie was. Aiden kan hierdoor ook niet zien wat de zwakke plek van de verstop plek is.

De vraag is alleen, wat gaat de rest nu doen. Hebben zij het ook al gezien dat we de vlag echt moeten zoeken en willen ze dat ook doen, of gaan ze uit van een eliminatie.
Zane maakt met zijn duim een snij gebaar langs zijn hals. Ik knik. En meteen verdwijnen we weer in het bos. 

We gaan de rest afmaken.