Zodra we het de garage inrijden staat Owen klaar om Bry aan te pakken.
Matthew's auto staat al voor de deur, dus die zal al boven klaar staan.
Voorzichtig draagt Owen haar de trap op en loopt Caleb's slaapkamer in.
Matthew is al bezig om het bed af te dekken. "Als je haar snel doucht, kijk ik erna eerst naar haar rug, ik begreep dat jullie met jullie rug naar de ontploffing toe stonden."

Samen kleden we een half slapende Bry uit, die nog net op haar benen kan staan. Onder de douche spoelen we alle rommel van haar af.
"Dit is mijn vierde douche in drie dagen en geen enkele heb ik zonder jou of Cal genomen, straks weet ik niet meer hoe het alleen moet," mompelt ze slaapdronken, "nu moet je altijd mee douchen," zegt ze met een glimlach.
Ze is lachwekkend als ze maar half wakker is. En uit ervaring weet ik dat het nog erger word. In haar geval is het maar goed dat ze niet preuts is, hoe vaak we haar in het verleden wel niet hebben geholpen met douchen, als het in het weeshuis eindelijk mocht.
Zodra we haar hebben afgespoeld en de wonden schoon zijn, wikkelen we haar haren in een handdoek en slaan dan een grote handdoek om haar voorkant heen. Voorzichtig helpen Owen en Matthew haar om op haar buik in bed te gaan liggen, terwijl ik mezelf snel was.
Vijf minuten later loop ik me nog afdrogend de slaapkamer weer in.

"Net op tijd, we hebben er nog wat kleine splinters uitgehaald, maar ik moet er een paar hechten. En je zus wil liever dat ik haar rug zonder verdoving hecht, omdat ze bang is voor de spuit. Het zullen vijf losse hechtingen worden. Alleen gaat het wel pijn doen. Wil jij helpen?" Vraagt Matthew.

"Bry. Wil je dat ik je laat slapen tot hij klaar is?" Vraag ik zachtjes.
"Als je het niet te erg vind om te doen, dan graag. Niet te diep, maar net genoeg om de pijn even niet te voelen," fluistert ze.
Ondanks mijn tegenzin, concentreer ik me op haar lichaam. Nadat ik een kus op haar hoofd druk en de plek in haar nek aanraak, ontspant ze volledig.
"Hoelang?" Vraagt Matthew, terwijl hij snel begint met de eerste hechting.
"Dat blijft onzeker bij haar. Minimaal een half uur, soms een uur en een enkele keer een hele nacht. Het is niet te voorspellen."
"Doorwerken dus. Hechting twee zit er nu in."

"Ik ga snel douchen, ik ben zo terug," zegt Owen, terwijl hij de kamer uitloopt.
"Kleed je snel aan Aiden, ik kan de komende paar hechtingen alleen af en dan plak ik wat pleisters. Tegen de tijd dat je terug bent, draaien we haar om."
Snel loop ik naar de kamer aan de overkant. Julia heeft bij mij al kleren klaargelegd. Snel trek ik schoon ondergoed aan en een korte broek en shirt. Dan loop ik de slaapkamer van Caleb weer in.
"Zo snel werk ik nou ook weer niet. Julia heeft alles klaargelegd zeker?" Vraagt Matthew zonder op te kijken.

Ondanks dat hij ons nooit hoeft te behandelen, komt hij vaak genoeg op bezoek. Zowel voor de gezelligheid, maar ook om van alles door te spreken over het ziekenhuis en natuurlijk om Bry te behandelen als ze weer eens gewond is.
"Haar rug is nu klaar, de wondjes op haar benen genezen vanzelf, daar is een pleister nu voldoende voor. Wil ik weten welk formaat jullie opgevangen hebben, als dit slechts kleine splintertjes waren?"
Voorzichtig draaien we haar met de handdoek en al om.
Matthew onderzoekt snel haar voorkant, maar daar was ze nergens geraakt.
Haar gezicht is akelig bleek en haar hoofdwond is verder gegaan met bloeden, wat nu door de pleister heen sijpelt.

"Zoveel bloed heeft ze toch niet verloren?" Vraag ik bezorgd terwijl Owen de kamer ook alweer in komt lopen.
"De vorige keer dat ze jullie op een afstand genas, was ze in goede conditie en volledig uitgerust. De afgelopen paar dagen waren veel te zwaar voor haar. De arts die de kogel uit haar schouder had gehaald, heeft gezegd dat ze het rustig aan moest doen en dat was terwijl hij alleen van de kogel af wist.
Hij wist niet dat ze al verzwakt was door de ontwenning van de drugs. Een ontploffing, een vlucht van een uur op je sokken in de kou en jullie van een afstand genezen tijdens een beschieting helpen daar niet bij. Haar lichaam heeft een flinke klap gehad nu. Schrik er niet van als ze vannacht, of nu de zon al bijna opkomt vandaag, koorts gaat krijgen en nog zwakker word. Ze heeft nu echt rust nodig," zegt Matthew, "maar haar kennende krijgen jullie een paar vreselijke dagen en nachten en staat ze dan huppelend op alsof er niks gebeurd is. Haar lichaam blijft vreemd werken."

Dat kunnen we Zane beter nog niet laten weten. Dan word de tussenpersoon afgemaakt voordat hij een woord uit hem kan krijgen. En dan neemt hij het zichzelf alleen maar nog meer kwalijk, omdat hij er een show van wou maken om indrukwekkender over te komen, ook al was dat meer een automatisme, we doen het vaker zo.
Het heeft gewerkt, maar ten koste van wat.

Voorzichtig haalt Matthew de pleister van haar voorhoofd af. Het bloed loopt meteen over haar gezicht richting haar slaap. Snel veegt Owen het weg, zodat er gehecht kan worden. De wond blijkt kleiner dan hij lijkt. "Hoofdwonden bloeden altijd vreselijk. Waarschijnlijk zie je er straks niks meer van, ik heb de hechtingen netjes geplaatst en het is geen grote wond," zegt Matthew even later als hij onze gezichten ziet.
Alsof drie hechtingen in je gezicht niks is.

Dan haalt hij het verband om de schouder af. De hechtingen zijn open gesprongen, en de wond ziet er onrustig uit. Ondanks dat ik geen enkele problemen ermee heb om andere te martelen, word ik nog steeds misselijk als zij bloedt.
"Aiden. Kijk de andere kant uit. Ik zal hem moeten schoonmaken en je ziet haast net zo bleek als je zusje. Hou haar hand vast en controleer of ze blijft slapen terwijl ik bezig ben. Owen helpt me hier wel mee. Alles is in orde."
Maar terwijl hij dat zegt en ik Bry's hand vastpak, gloeit er niet alleen een zachte gloed vanuit de plek die ik aanraak. Ook de plek waar zijn pols vlak boven de handschoen haar arm aanraakt, gloeit op.

"Shit. Dat is puur omdat ik bezorgd ben over haar vermoeidheid," zegt hij, terwijl hij het huidcontact meteen weer verbreekt.
"Leugen," reageert Owen, met een vuile blik op hem.
Hij houdt zijn handen in de lucht, alsof hij zich overgeeft. Daarna gaat hij verder met haar schouder.
"Ik geef toe, ik ben ongerust vanwege haar hoofdwond, ze heeft een flinke klap gemaakt, want er zit al een bult onder en haar voorhoofd zal morgen bont en blauw zijn. Daarbij is haar lichaam totaal uitgeput, waarschijnlijk onderkoelt geraakt tijdens hun vlucht. Ondanks dat ze door de beweging warm bleef, heeft dat haar lichaam verder vermoeid en werd ze tijdens het rusten ijskoud. Waar of niet?" Vraagt hij aan Owen.

Owen herinnert zich vast weer dat hij haar ijskoude voeten warm heeft gewreven voordat ze droge sokken aankreeg. De rest van haar huid zal niet veel warmer zijn geweest.

"Daarna zijn jullie terug het bos door geslopen, heeft ze vanaf een afstand haar krachten gebruikt. Bij een aanraking kost het haar geen moeite, maar vanaf een afstand wel. En hoeveel kogels heeft die gozer naar Zane en de rest geschoten? Ieder wondje dat jullie opliepen, werd meteen genezen. Zoals ik al zei, is dat normaal al vermoeiend, maar haar lichaam was al zwak. Dus ik ben niet alleen bezorgd, maar ook kwaad op jullie."

Ineens zegt Julia vanuit de deuropening: "Ik heb Bry's bed klaargemaakt. Ik neem aan dat je het laatste restje van de nacht blijft slapen en in haar buurt wilt zijn Matthew?"
Nadat hij de laatste hechting vastknoopt en de hechtdraad doorknipt, kijkt hij op. "Dankje Julia, graag. Ik weet niet wanneer de rest terug komt, maar Aiden en jij zullen alle hulp nodig hebben de komende dagen."

Nadat Owen haar gezicht schoon veegt, geeft hij haar een kus op haar wang en loopt verdrietig de kamer uit. Snel loop ik hem achterna.
Op de gang blijft hij staan en omhelzen we elkaar. "Het komt goed, dit is niet de eerste keer. Ze is sterk. En ze heeft ons. Ga nu snel naar de rest toe en haal ieder restje informatie eruit dat erin zit. En reageer dan je frustratie maar op hem af. We moeten die Rat uitroeien.
En Owen? Hou je deze keer niet in."

Nog 7 dagen tot kerstavond.