De vrouw voor het raam ziet er veel ouder uit dan haar zevenentwintig jaar. Haar blauwe ogen staan hol en de blonde lokken hebben een maanden oude uitgroei en zien er vies en mat uit.

Maar haar ogen lijken plezier uit te stralen als ze ineens glimlachend naar Damon kijkt. "Je hebt mijn cadeautje gevonden, zie ik."
Als niemand reageert, zucht ze gelaten. "Geen humor, ik zie het al."
Het gestoorde mens denkt werkelijk dat er iets grappigs is aan het achterlaten van een baby in de ijzige kou, terwijl de kleine meid verslaafd is en pijn heeft.

"Je weet wie ik ben, wij weten wie jij bent, maar ik wil nu weten wat er acht maanden geleden is gebeurd," zegt Damon alleen maar.
"GHB, je werd er zo gewillig van, je hebt me een hoop verteld en het mooiste, je wist er niks meer van."
Ze laat het klinken alsof ze hem een biertje aan heeft geboden en het de normaalste zaak van de wereld is om iemand te drogeren.
"Waarom?" vraagt Damon met een ongelovige blik.
"Omdat hij informatie over jullie wou," zegt Jessica op een verveelde toon.
Nu het niet meer over haar gaat, vind ze het niet meer leuk. Ze begint rusteloos aan haar kleren te plukken.
"Wie is hij?" vraagt Zane haar.
Door te wisselen van ondervrager, raken mensen afgeleid en geven ze sneller eerlijk antwoord, hopelijk verteld ze op deze manier meer dan haar bedoeling is.

"De nieuwe drugslord. In ruil daarvan kreeg ik iedere dag een portie van zijn drugs," antwoordt ze, maar haar gezichtsuitdrukking ziet er weer verveeld uit.
"En de baby?" vraag ik vanaf de andere kant van de kamer.
"Een foutje. Ik moest jou overhalen voor een tweede keer Damon liefje, want mijn informatie was niet voldoende. Alleen bleek ik zwanger te zijn en was ik nooit door de bloedtest heen gekomen, ook al zijn de drugs er niet in terug te zien. Maar hij vond de baby een beter plan dan de informatie," zegt ze, met een vuile blik op ons allemaal. Haar blik blijft vooral op de tweeling hangen, het langste op Bry die de baby vasthoudt.
"Zelf toen je volledig van de wereld was, weigerde je me nog om hun geheimen te vertellen.Maar de Lord had gelijk, ze heeft haar doel bewezen. Ik wilde je nog een laatste keer zien. Mijn drugs zijn op en hij weigert me meer te leveren, hij wou de rest van jullie alleen aan het verleden  herinneren," zegt ze op een venijnige toon, Bry kwaad aankijkend, waarna ze haar richting uit begint te lopen.

"Door jou weigerde Damon mij de informatie te geven die ik nodig had. En jij weet nu als geen ander hoeveel pijn ik de komende dagen zal hebben. Het enige waar Damon over bezig bleef was hoe geweldig jij bent. Dat je nooit een onschuldig wezen pijn zou laten lijden, al zou het je eigen leven kosten. De Lord wist gewoon dat jij de baby zou proberen te redden. En als ik jou niet eigenhandig pijn kan doen, dan maar op deze manier. Iedereen wist dat jullie gisteren bij het gala zouden zijn en dat jullie via de steegjes terug lopen. Heb je genoten van mijn cadeau, Prinses?"

Bry kijkt haar alleen maar geschokt aan en draait zich half naar Caleb toe, zodat Jessica de baby niet kan zien.
Allemaal kijken we haar geschokt aan. Ze heeft haar eigen baby bewust stervend en verslaafd achter gelaten? Om Bry te kwetsen omdat Damon haar zelfs gedrogeerd beschermt?
En waarom zegt ze 'prinses'? Het klinkt alsof er meer achter dat ene woord zit dan wij nu beseffen. Wij gebruiken het woord nooit, omdat het voor ons absoluut niet de koosnaam vertegenwoordigt die de meeste mensen erin zien, maar dat kan zij niet weten.

Als ze in haar zakken reikt, richten we allemaal ons pistool op haar. Maar ze haalt er alleen een mobieltje uit. Met een achteloos gebaar gooit ze een telefoon op haar bed. "Hij heeft een voicemail achter gelaten voor jullie. Veel plezier ermee."

En doordat iedereen naar de telefoon kijkt, zien we te laat dat ze met haar andere hand een pistool uit haar broeksband pakt en daarmee op Bry richt.
Meteen volgen er verschillende schoten achter elkaar. Caleb heeft Bry vastgepakt en haar van Jessica afgeschermd, maar ze zakken beiden naar de grond. Tegelijkertijd schiet Zane een kogel in Jessica's hoofd en heeft de rest van ons haar ook geraakt met verschillende kogels.
Zonder te kijken hoe Jessica op de grond valt, bewegen we ons allemaal naar de tweeling toe. Tussen hen in drupt er bloed op de grond.

Zonder erbij na te denken stop ik automatisch mijn pistool terug in zijn holster en zet de laatste paar stappen om de tweeling te helpen.
Terwijl Zane Caleb van achter vastpakt en ondersteunt, wrik ik zijn armen los om bij Bry te komen. Zodra er een opening is, duwt ze me echter de baby in mijn handen. Als ik haar aanpak, grijpt Bry Caleb's handen vast en vlamt er een fel licht op in de kamer.
Dat betekent dat Caleb ernstig gewond is, maar zodra het licht er is, wordt de wond genezen.

"Bry, ben jij ook gewond?" vraag ik zachtjes zodra ze Caleb loslaat.
Zodra ze wankelend rechtop gaat staan en ons aankijkt, worden we het verleden ingezogen. Haar gezicht zit onder het bloed, waardoor haar grote blauwgroene ogen beter opvallen.
Allemaal kijken we haar verstijfd aan.
De enige die meteen reageert is Damon. Hij rent op haar af en veegt haar haren uit haar gezicht en kijkt haar snel na op verwondingen.

"Bry, praat tegen me. Waar doet het pijn?" vraagt hij op een ongeruste toon.
"Mijn schouder. Ze schoot dwars door Caleb's rug heen, via zijn voorkant kwam de kogel eruit en werd mijn schouder geraakt. Hij zit er nog in," zegt ze, ze probeert echter van Damon weg te komen om te zien hoe Caleb eraan toe is.
Die staat weer op eigen kracht rechtop naast Zane en strekt zijn hand naar haar gezicht uit, "ik ben weer zo goed als nieuw."
Hij is de enige die automatisch begint te genezen door zijn band met haar. We grappen wel eens dat hij onsterfelijk is, omdat er geen enkele verwonding is die niet meteen begint te genezen. Alleen de grote verwondingen genezen sneller bij een aanraking van Bry.

Maar zodra hij haar gezicht aanraakt, gloeit zijn hand weer op en zakt Bry in elkaar.
Voordat Damon haar echter op kan vangen, heeft Zane haar in een reflex al opgetild.
De gloed terwijl Caleb genezen is, betekend dat hij erg ongerust is. En hij is alleen maar ongerust als Bry er slecht aan toe is.

"We gaan naar je hotel. Laat weten dat we een dokter nodig hebben, ze bloedt niet erg maar is buiten bewustzijn," blaft hij Damon toe terwijl hij snel de deur uitloopt. Aiden loopt snel voor hem uit om de weg vrij te maken.

Owen grijpt de telefoon van het bed en controleert of Jessica echt dood is. Niet dat er ook maar iets aan te twijfelen valt, Zane kan immers niet missen.
Snel rennen we achter de rest aan.
Binnen een paar minuten zijn we bij het hotel aangekomen en nemen de lift naar het penthouse.
De dokter staat al op haar te wachten, waarna Zane met Bry en Caleb met de dokter in sleeptouw de slaapkamer binnen stappen.
De rest van ons blijft door de woonkamer ijsberen.

"Waarom verstijfden jullie allemaal bij het zien van Bry?" vraagt Damon.
Hij is naar de keuken gelopen en komt terug met koffie voor ons allemaal. Uit de slaapkamer komt een kreun van Bry, waardoor we allemaal in één keer stil staan.
Zane komt even later met een bleek gezicht de slaapkamer uit gelopen.
"Omdat ze er ook zo uitzag op de dag van onze ontsnapping. Met haar gezicht onder het bloed," antwoord ik.

En die herinnering geeft ons nog regelmatig nachtmerries.
"Haar bloed?" vraagt Damon.
"Nee," zeg ik. Eraan terugdenkend voel ik de rillingen weer over mijn rug lopen.
Net zoals nu was het niet haar eigen bloed dat over haar gezicht liep. Maar was wel haar schouder gewond geraakt.

Een paar minuten later komt de dokter uit de slaapkamer.
"Hoe gaat het met haar?" vraagt Damon meteen.
"Ze is weer wakker, de kogel is uit haar schouder. De verwonding lijkt mee te vallen, waarschijnlijk viel ze flauw van de vermoeidheid van de afgelopen dag. Ik schrijf haar echter minimaal een dag bedrust voor. Geef haar antibiotica en pijnstilling, en laat haar nog een week rustig aan moest doen met haar arm in een mitella, daarna kan ze de arm voorzichtig gaan belasten. En laat Matthew thuis nog eens naar haar kijken."
"Bedankt," zegt Zane, waarna Damon de dokter naar de deur begeleid.

Met de baby nog steeds in mijn armen loop ik als eerste de slaapkamer in. Gelukkig zat de kleine meid in een deken gewikkeld, anders hadden haar kleren onder het bloed gezeten.
Bry zit rechtop tegen het hoofdeind van het bed aan, haar schouder en bovenlichaam zit in het verband en de deken is tot boven haar borsten opgetrokken. Caleb zit tegen haar benen aan op het voeteneind. Hij gooit zijn werpmessen in de lucht en vangt ze weer op. Dit kan hij na al die jaren met zijn ogen dicht. En het scheelt als je kunt oefenen en bij iedere verwonding meteen geneest door de band met je zusje.

"Hey kleintje," zeg ik, terwijl ik voorzichtig de baby op haar uitgestrekte benen leg. Daarna pak ik haar beide handen vast.
Weer komt er een zachte gloed vanaf en voel ik mijn ongerustheid afnemen.
"Je zou je krachten moeten sparen. Hoe voel je je?" vraag ik.
"Het kost geen energie Conor, dat weet je. Het tegenhouden is vermoeiender. Maar ik voel me klote, een kogel opvangen doet pijn. En ik voel me schuldig, doordat ik niet aan het opletten was, werd de baby bijna geraakt."

Typisch Bry. Zij houdt er als enige een verwonding aan over en durft zich nog schuldig te voelen ook. En waarschijnlijk niet alleen vanwege de kogel. "Je bent bang voor de nachtmerries?" vraag ik zachtjes.
Onbewust aait ze de baby over haar wangen, naar de zachte gloed kijkend. Als ze eindelijk haar woorden weer heeft gevonden kijkt ze me aan.
"Ja, alsof afgelopen nacht niet erg genoeg was voor jullie. Ik zag de blik in jullie ogen. Het was net als toen we nog klein waren en opgesloten zaten. Kan Zane vannacht hier blijven?" vraagt ze onzeker.
En ze vraagt dit niet voor haarzelf, maar omdat Zane de ergste nachtmerries heeft over die nacht van zestien jaar geleden. Hij begreep het beste wat er toen aan de hand was en vooral wat er bijna was gebeurt.

Voorzichtig gaat de deur weer open en komt de rest de kamer binnen.
Aiden neemt voorzichtig de baby weer over nu ze begint te pruttelen. Tijd voor een volgende voeding.
Owen loopt naar Caleb toe en knijpt in zijn schouders. "Je bent geen menselijk schild Cal, je weet dat je de kogel niet had kunnen stoppen?"
Waarop Caleb van zijn mes opkijkt en Owen een gekwelde blik geeft. "Ik had het moeten zien aankomen. Of haar eerder naar de grond moeten duwen. Als ze iets anders had gestaan, was ze dood geweest."
"Als iemand het al aan had moeten zien komen, was ik het geweest," gromt Damon. Hij is aan Bry's linkerkant tegen het hoofdeind aan gaan zitten en houdt haar hand vast. Echter blijft haar zorgelijke blik op Zane gericht.

*Bijgewerkt op 1-9-2022*