*Yasuo*

Obudziły mnie ciche stukniecia,dobiegajace z oddali i dziwne,przyjemne ciepło obok.Otworzylem leniwie jedno oko i ukazał mi się biały sufit w otulony cieplym światłem,wytwarzanym przez kominek nieopodal.

-Co się...-Mruknalem,średnio wiedząc co tu robię i mając jedną dużą lukę w pamięci.Hm...kosmici?

-Dobry wieczór-Elfia kobieta weszła do pokoju,patrząc centralnie na mnie-W końcu się ocknales.Zaczynalam się już martwić.

-Martwić?Chwila,ile czasu tak tu leżę?-Zmierzylem postac z zaklopotaniem.

-Będzie gdzieś tak...hmm...trzeci dzień-Kobieca postać wzruszyla ramionami,a mnie zatkało.

-Aż tyle!?-Zmierzylem ją z niedowierzaniem,chcąc jak najszybciej się ruszyć ale po zrobieniu kilku kroków stracilem natychmiast równowagę.

-Sądzę,że nie jesteś w formie na spacery-Kobieta zachichotala wesoło,a ja zmierzylem ja jak idiotke,podnoszac się z ziemi.

-Nie zartuj sobie ze mnie-Syknalem w jej stronę,podpierajac się o ścianę,żeby moc w ogóle ustac.

-Wracaj tam skad się tu przemiesciles-Elfka znów zachichotala-Albo ci w tym pomogę.

-Nie potrzebuje pomocy.-Rzucilem chlodno,wracajac tam gdzie wskazala i westchnalem z niezadowoleniem.

-Może herbaty?-Elfka polazla tam za mna i usiadła w fotelu obok,mierząc mnie uważnie.

-Kim jesteś i co ja tu robie?-Mruknalem,opierajac się o poduszkę.

-Nie odpowiedziales na moje pytanie.-Ta kobieta jest naprawdę irytujaca.

-W porzadku.Zrób tą piepszona herbatę.Teraz ty odpowiedź na moje pytania.

Czyżby zły humor?-Kobieta zmierzyła mnie z rozbawieniem.

-Ekhem...-Mruknalem znacząco.

-A no tak,tak,tak.Jestem Rossetia-Elfka przedstawila się z usmiechem-Wracając do Twojego drugiego pytania,tak właściwie to powinnam je odwrócić,bo padles mi pod drzwiami,więc co mialam z tobą zrobić?Zajelam się twoimi ranami...

-Ciekawe imię-Mruknalem z zainteresowaniem-Chyba mam dług wdzięczności.

-Skoro ja się przedstawilam,to...

-Yasuo.-Zmierzylem ja trochę cieplej,bo jest trochę...skrepowana.

-Miło mi-Elfka usmiechnela wesoło-Mialam robić tą herbatę,wylecialo mi z głowy...-Poleciala z pędem wodospadu do kuchni,a ja westchnalem ze znuzeniem,patrząc wokoło.Chwycilem książkę leżącą na stoliku i zaczalem z ciekawości kartkowac.Była chyba w języku,którego za cholerę nie rozumiem.

-Już jestem-Kobieta wrocila niosac dwie filiżanki-Widzę,że spodobała ci się jedna z moich książek.

-Po jakiemu to?-Zaczalem obracać książkę,bo może to się czyta do góry nogami.

-Nie tak-Kobieta rozesmiala się-Wczesniej było dobrze.

-Do góry nogami też mozna czytać-Zmierzylem ja z rozbawieniem.

-Nie widać byś pasjonowal się starsza mową...-Elfka usmiechnela się wesoło.

-A mam cię zwyzywac w języku,ktorego ty nie zrozumiesz?-Zmierzylem ja z jeszcze większym rozbawieniem.-No chyba,że zrozumiesz,wtedy bedzie problem.

-Brzmi ciekawie.Mozesz spróbować.

-To chyba nie jest dobry pomysł-Westchnalem,opierajac się o inna poduszkę i siadajac po turecku.-Tamae...(tak, moje dzieci on ja teraz obrazil).

-Masz rację nie rozumiem-Westchnela z rozbawieniem,pijąc swoja herbatę-To co tu cię do mnie sprowadzilo.

-Jasne światło twych zarowek...Swieca tak jasno,że wydaje się iż widzisz przyslowiowe swiatelko.Przynajmniej wtedy,kiedy się przypiepszy w kolumnę obok...

Elfka zachichotala,a ja upilem cieplej herbaty z kubka.

-Zabawny z ciebie człowiek-Skwitowala.

-Nie jesteś pierwsza osobą,która mi to mówi.

-To co tu robisz?-Wróciła do tematu,skladajac ręce w stateczek.

-A więc tak...te piękne LED-owe żarówki sprowadzily mnie w ulewny wieczorek prosto pod twoje drzwi-Rzucilem,patrzac na plomienie tańczące w kominku.

-Ciekawa historia-Kobieta mruknela, pijac swoja herbatę.

-Mam pytanie.Co się stalo z taka burakopodobna rośliną?Jest mi potrzebna.

-Czeka na ciebie.Jak chcesz mogę ci ja przynieść.

-Uff.Dobra,nie musisz.Cieszę się,że jest.

-Po co ci ona?-Ta elfka jest doprawdy wscibska.

-Bo pewna wróżka mi z tego zrobi fajna rzecz dla mojego kota.-Mruknalem,dopijajac herbatę.

-W porządku.Widzę,że się swietnie bawisz w życiu-Kobieta usmiechnela się wesoło.

-Teraz ty mi mozesz opowiedzieć jakąś anegdotke z życia,chetnie posłucham.

-Czy praca elfki druidki i studiowanie starych ksiąg ci wystarczy?

-Skoro musi-Wzruszylem ramionami.-Liczylem na jakąś ciekawą historie z życia.

-Mogę ci opowiedzieć bajkę,zamiast tego.-Kobieta zaproponowala wesolo,a ja Zmierzylem ja z zaskoczeniem.

-Nie jestem dzieckiem.-Skrzywilem się.

-Ale elfickiej bajki pewnie nie słyszałeś...

-Dobra.Skoro już się cofam w rozwoju,to niech będzie ta bajka.Odmlodniec po tym nie odmlodnieje...Tylko ma być szczęśliwe zakończenie,saspens i morał-Zmierzylem ja z rozbawieniem.

-Ależ wymagania.No dobra.-Elfka zachichotala i zaczela opowiadac dość ciekawa historie,w ktora o dziwo się wkrecilem.W pewnym momencie oczy zaczely mi się po prostu zamykac i zasnalem.

******************************

-Dzień dobry-Rossetia odparla wesolo,rozsuwajac zasłony w pomieszczeniu.

-Meeeh.Światło.-Syknalem,zaslaniajac głowę poduszką.

-Już rano.Wstawaj-Kobieta wziela się pod boki i zabrala mi poduszkę.

-Oddaj to!-Zmierzylem ja zabójczo,chcąc z powrotem moją poduszkę-Jak to rano?

-Zasnelo ci się-Kobieta zabrala mi też koc,nie reagujac na moje zabójcze spojrzenia-Spales jak dziecko.

-W sumie...Dawno tak dobrze nie spalem-Podnioslem się i przeciagnalem leniwie.

-Cieszę się.Jak spales,zajelam się twoją odzieżą...

-Co jest z nią nie tak?Bardzo seksowna i wgl.-Zachichotalem.

-Proszę cię.Mam lepszą.

-Mam się ubrać w jakąś twoja sukieneczke?-Zmierzylem ja pytajaco-No wiesz figura nie ta,ja nie posiadam tak waskiej talii,może być problem...

-Nie glupku.-Elfka zmierzyła mnie jak debila-Uszylam kilka rzeczy.Obym trafila z rozmiarem.

-Pokaż co masz.-Skinalem na elfke,a kiedy zaczęła wychodzić poszedłem sobie za nią.

-Po co ty mi tu?-Zmierzyla mnie,wchodząc do innego pokoju.

-Na spacer.-Mruknalem,dotrzymujac jej kroku.

-To nawet lepiej.Od razy przymierzysz.-Po chwili dala mi ubrania starannie zlozone w kostkę-Ubieraj to.Ja na ciebie poczekam.

Szybko wskoczylem w nową kreacje,która byla w porządku,jednak nie moj styl i trochę obcisla,ale nie będę dziewczynie łamał serca.

-I jak?-Zmierzyła mnie,najwyraźniej uradowana tym,że zgodzilem się to ubrać.

-W porzadku.Może styl nie do końca moj,ale calkiem twarzowe (tak moje dzieci,Jasio ma strój elfa,czytaj te seksi koszulki z tym wycieciem i krzyzykami jak maja elfy i takie spodenki jak elfy nosza.Nawet buty dostał.Takie kozaczki fajne.)

-Cieszę się,że ci się podoba-Elfka usmiechnela się radośnie.

-Wiesz co?Zdaje się,że zaprzyjaźnie się z twoja kuchnia...

-Ah.Głodny?

-Nie,tak o pójdę i ci w niej posprzatam dla zabawy-Zmierzylem ja z sarkazmem.

-Z wielka chęcią skorzystam z twojej pomocy.

-To potem.Najpierw jedzonko-Mruknalem leniwie.

-Dobra.Widać,że dużo jesz.Zaraz ci zrobię sniadanie.

-To miał być komplement,czy uwaga?-Zmierzylem elfke z rozbawieniem,a ona kiwnela ręką.

-Wybierz sobie.-Ruszyla w stronę kuchni,a ja za nią.Trafiliśmy do całkiem gustownego,uroczo urzadzonego pomieszczonka.

-To teraz jajecznica na wolnym ogniu,plus grzanki na oleju z bazylia i czosnkiem,o i kilka placuszkow i jajka na bekonie i...

-Jezeli masz takie życzenia to obawiam się,że musisz sam zrobic sniadanie,bo mogę nie sprostać twoim wymaganiom-Elfka rzucila,patrzac na mnie z zaciekawieniem.

-Sugerujesz,że gotowac nie umiem?-Skrzyzowalem ramiona,mierząc ja jak Yi,który się wkurwil.

-Nie,ja po prostu-Wziela w rękę patelnie,szykujac się powoli do przygotowania jedzienia.

-Daj mi to kobieto-Zabralem jej patelnie z reki i pogonilem-Zaraz zjesz najlepsze sniadanie swojego życia.

Kiwnela glowa i usadowila się na krzeselku,patrząc z ciekawoscia na to co robię.

-Jak się bawisz?-Rzucila z uśmiechem.

-Wysmienicie-Rzucilem wesoło,skacząc po jej kuchni jak koń na rodeo.-Gdzie trzymasz cukier?

-Na półce u góry,po lewej-Odparla,mierzac to co robię i przy okazji leniwie patrzac w okno.

-Proszę-Podalem jej jedzenie,latajac jeszcze z patelnia w ręce i garnkiem na ramieniu-Zacznij narzekac,to cię polanie.

Zachichotala i zmierzyła mnie z rozbawieniem.

-Kuchnia to twój żywioł?

-Powiedzy,że pasjonuje się kulinariami.No co mam robić w wolny weekend.Sufity macac?

-Dobrze ci to wychodzi-Zmierzyla mnie wesolo-Uznanie dla kucharza.

-Cieszę się iż kolejna osoba mnie docenila-Dosiadlem się ze swoim jedzeniem i rzucilem okiem za okno.Trochę się wypogodzilo,ale było odrobine pochmurno.

-To masz dziś jakieś plany?-Zmierzylem ja z rozbawieniem.

-A ty?

-Cóż,za kilka dni,o ile ci nie przeszkadzam,będę chyba spadał w swoim kierunku-Mruknalem,grzebiac w talerzu i nie odrywajac wzroku od okna.

-Możesz zostać jak długo chcesz.Nie przeszkadzasz mi.

-Uroczo.To w takim razie co masz zamiar robić?

-Wiele różnych rzeczy.-Elfka zmierzyla mnie z rozbawieniem.

-Ale żeś mi powiedziala.To co ja mam robić?Umrzeć z nudów?

-Jeżeli tak bardzo ci sie nudzi,możesz mi pomóc z inwentaryzacja ksiag.Tylko gorzej z kwestią zrozumienia.Ale...Może się prz okazji nauczysz.

-Brzmi ciekawie-Zmierzylem ja z rozbawieniem-Bede potem szprechac po...jak to się nazywalo?

-Starsza mowa.

-O no tak,to w tym.-Odparlem,zabierajac talerze do umycia.

-To możesz mnie pouczyc tych swoich wyzwisk,skoro już.-Zmierzyla mnie z rozbawieniem.

Lypnalem na nia okiem i uśmiechnalem się pod nosem.

-Z przyjemnoscia.Bedziesz napierdalac jak zawodowy Japończyk.