*Yasuo*

Ocknalem się,patrząc powoli przed siebie i zza sennej mgły zaczęła pojawiać się mleczna twarz o jasnofioletowych włosach.Szybko się rozbudzilem i wykonalem serię ruchów,unieruchamiajac postać i podkladajac sztylet pod jej drzace gardło.

-Ładnie to tak się czaic,kiedy śpie?-Zmierzylem postać,która poddanczo polozyla ręce na ziemi.

-Nie chcialem cię przerazic-Spojrzał na mnie z zaskoczeniem fioletowym wzrokiem,który skądś znam.

-To trzeba było przy mnie nie czatowac-Syknalem-Nie lubię gdy ktoś mnie obserwuje.Jak cię zwą?

-A-aone...-jeknal cicho,a mnie zamurowalo i cofnalem trochę sztylet spod jego gardła.

-Czy ty wlasnie sobie ze mnie żartujesz?!-Spojrzałem na niego srogo,ale jego oczy i wlosy...wydawały mi się cholernie podobne do tego dzieciaka.

-Nie żartuję-Spowaznial odrobinę i spojrzal na mnie szczerze-To ja.

-Przecież powinieneś być dzieciakiem-Mruknalem,odsuwajac sztylet od jego gardła-O ile mnie nie oszukujesz i nie jesteś kimś za kogo się podajesz...-Nawiazalem z nim kontakt wzrokowy-Może gdy cię skrzywdze,to powiesz mi kim jesteś...

Fioletowowlosy spojrzał na mnie z ogromnym oburzeniem.

-Matek Yi już by cię skrzyczal,że tak mnie traktujesz!-Syknal,a ja Zmierzylem go zabójczo,a jednoczenie ze smutkiem,bo wspomnial o tak drogiej mi osobie.Puscilem go i usiadlem obok,patrząc w ziemię.Teraz nie mam powodów by mu nie wierzyć.

-Cieszę się,że jednak mi ufasz-Aonek odparl wesoło,a ja spojrzałem na lezacego na dywanie kota.

-Co ci się stało?-Mruknalem do dzieciaka,który teraz był prawie mojego wzrostu.

-Nie wiem-Odparl z zamysleniem-Niewiele pamietam.

-To co?Nic.W sumie to nawet lepiej.Nie muszę cię nianczyc.

-Cieszę się-Odparł-Myślę,że potrzebuje jakiejs broni.

-Wiesz...wykucie miecza zajmuje odrobinę czasu...

-Czy ktoś tu mówił o mieczu?-Przerwal mi skinieniem dłoni-Wolalbym ostrza,albo kilka porzadnych noży.

-Co nie zmienia faktu,że samymi nozykami nie jestes w stanie się obronić.Jak znajdę czas,załatwie ci miecz-Odpalem ojcowskim tonem,patrzac tesknie na miecz Yi i wodzac dłonią po jego rekojesci.Czuję się tak jakbym trzymał jego dłoń.Tak bardzo brakuje mi tego dotyku.

-Chyba coś cię martwi-Spojrzał na mnie pytajaco,a ja zaczalem unikać jego wzroku tak bardzo,jak tylko się da.

-To nic szczególnego.Nie przejmuj się mną.

-Tesknisz za nim?-Spytal,a ja pokiwalem głowa-Jest bliżej niz byś się tego spodziewał...

-Chce żeby wrócił-Rzuciłem,wchodząc powoli do kuchni,bo rozlegl się w niej dzwonek mojego Ajfona.-Ale chyba pragnę zbyt wiele...

Westchnalem i odebrałem,uciszajac ten cholerny telefon.

******************************
-Widzę,że nie tylko Cysi coś się stało-Syni zmierzyła badawczo Aonka,ktory zaplonal,podobnie jak czynił to Yi.

-Czyli ona też?-Rzucilem pytająco,patrząc jak Aonek i Cysia staja obok siebie i rozmawiają.

-To wszystko przez Zeda!Zabral mi tyle pięknych lat macierzyństwa!-Syndra zmierzyła wymownie swojego męża,a on westchnął z zawstydzeniem.

-Przecież wiesz,że ja nie celowo...

-Wiem idioto!-Burknela i popatrzyla na Irelke bawiaca się z kotem.

-Nie jest tak źle...-Odparlem krzepiaco,a Syni chyba na chwilę zlagodniala.

-Jest duzo....um...udogodnien-Odparlem wesoło,ale Syndra ustawiła swój zaboczy wzrok na mnie.

-Może napijemy się czegos i wyluzujemy?-Zed stanął obok,chcąc uspokoic Syndre.

Ta skinela tylko głowa i przytaknela,a ja zaproponowałem Zedziowi pomoc,więc udalem się do kuchni za nim.

*Aone*

Stanąłem pod ścianą,zakladajac ręce i przypatrujac się w zaistniałą sytuację:Syni,która chciała zabić Zeda i stojacego obok Yasuo próbującego złagodzić sprawę.Po chwili podeszla do mnie dziewczyna w podobnym mi wieku ,o ciemnych wlosach i przywitala się.

-Zawsze jesteś taki malomowny?-Usmiechnela się wesolo i podała mi rękę-Marcelina.

-A-aone...-Odparlem sciskajac jej drobną dłoń i uśmiechając sie lekko-Miło mi.

-Mi też-Rzuciła wesoło,a ja spojrzałem jak Syni i Yasu głośno debatuja.

-Nie sądzisz?-Z kontekstu wyrwalo mnie jej pytanie,a ja nieswiadomo kiwnalem twierdzaco głowa.

-Naprawde?-Rozpromienila się-Myslalam,że tylko ja mam takie poglądy.

Kuzwa.Dałem się złapać w pułapkę.

-Cieszę się-Usmiechnalem się grzecznie-Ten kot chyba chce towarzystwa-Poglaskalem zwierzatko,domagajace się uwagi.

-Czarnuszku!Wracaj!-Irelka pojawila się w drzwiach z miseczka mleka-Cos dla ciebie mam.

Ja i Marcelina zaczelismy oglądać z rozbawieniem jak kot powoli posuwa się w stronę miski.

-Po co ci to?-Dziewczyna zaczęła bawić się mechanizmem mojego ukrytego ostrza.

-Nie dotykaj tego-Skarcilem ja przyjaźnie-Wolałbym, żeby Syndra nie dowiedziala się kiedy przebijesz sobie tym rękę.

Dziewczyna zachichotala,a ja ukrylem glebiej broń w rękawie.

-Czyli jesteś swego rodzaju assassynem?-Poczulem jak moje policzki staja się czerwone,bo rozgryzla mnie w ciagu zaledwie kilkunastu minut.

-Coś w ten deseń-Przytaknalem nieśmiało.

-Interesujące...-Marcelina odparla z zamysleniem,po czym zniknęła szybko w tle,bo zawolala ja matka.

Dość...wesoła-Pomyslalem i rozlozylem się pod ścianą,w kojacym towarzystwir Czarnuszka.

-Ten kot to lizus-Marcelina wrocila tak szybko jak zniknęła i skomentowała sytuację.

-To dobrze,że jest lasy na pieszczoty-Odparlem,delikatnie glaszczac kota po głowie.

-Jest naprawdę piekny-Dziewczyna rzuciła,dolaczajac się do grupowego glaskania.

-Nie znam się na kotach-Mruknalem lakoniczne-Ale tak,jest bardzo piękny.Ma wspaniałe oczy...

-Ten odcien zieleni jest rzadko spotykany-Marcelina zaczela się zachwycać tym kotem.

Po chwili Czarnuszek przeciagnal się leniwie i opuscil nas,idąc w stronę Syni i Yasa.

-Mam ochotę na gofry...-Odparlem,powstrzymujac burczenie brzucha-Jestem głodny.

-Możemy je zrobić-Cysia zaproponowala, podajac mi rękę i pomagając wstać-To jak bedzie?

-Brzmi smakowicie.-Odparlem,usmiechajac się słabo.

******************************
-Co tu tak pachnie?-Yasuo pojawił się w kuchni,gdy tylko wyjelismy gofry z gofrownicy.

-Robimy rozne fajne rzeczy-Cysia odparla,smarujac gofra Nutellą.

-I nie umieszkaliscie mnie zaprosic?Co za brak taktu.

-Sądzę,że tobie juz wystarczy gofrow.-Zachichotalem.

-Nie pyskuj,bo ci nożyki zabiore-Yasu zmierzył mnie z usmiechem negocjatora-Mam nadzieję,że ten gofr o tutaj jest dla mnie...

-Możesz go wziasc-Podalem mu jedzenie.

-I tak to ja mogę rozmawiac.

Cysia zachichotala,najwyrazniej rozbawiona sytuacja,a ja wziąłem się za swojego gofra.

*Yasuo*

-Nie,kocie-Odepchnalem zwierzaka-Ty nie dostaniesz gofra.

Czarnuszek Zmierzyl mnie z oburzeniem i zaczął błagać o atencje.

-Teraz jem-Zganilem go-Odpuść sobie.

Ale ten kot ani myslal mnie zostawic.Zachowywał się tak jakby chciał mi cos przekazać.

-No?O co chodzi?-Odlozylem gofra i skupilem na nim uwagę.

Ten,jakby uradowany moja atencja,skinal uszami i mruknal,zabierajac mi buta i biegnąc z nim przed siebie.

-Wracaj tu!Oddaj to!-Zaczalem biec za tym kotem,aż w koncu dotarlismy na balkon,gdzie Czarnuszek nie miał już ucieczki.

-Oddaj to-Zazadalem i utkiwlem wzrok w kocie,ktory wygladal całkiem inaczej niz zwykle,a w oczach miał...słowa.

-Co chcesz mi przekazac?-Znizylem się nad kotem,a on zostawil mojego buta i zlapal w pyszczek notes i kartke ze stolika.

-Co ci chodzi po glowie?-Mruknąłem z zaskoczeniem,patrzac jak kot kładzie te rzeczy przede mną.

Czyżby był sprytniejszy,nizli by się wydawalo?