⭐Yi⭐

-Dzień dobry.-Usłyszałem,powoli przecierajac oczy-Mówiłem,że zasniesz.

-Jak długo spałem?-Rzuciłem,podnosząc się z wielkim trudem z łóżka.

-To nieistotne-Yasu,odparl spokojnie-Jesteś głodny?

-Nie,nie jestem.

-Nie zjesz rosolku?

-Kto je rosół na sniadanie?-Zmierzylem go.

-Wlasciwie to będzie już obiad.

-Ktora godzina?!

-Trzecia po południu.

-Dałeś mi tyle spac!?-Zmierzylem go spojrzeniem zabójcy.

-Dobra drzemka dobrze ci zrobiła,widzisz?Zaczales marudzic-Yasu uśmiechnął się wesoło.

-W sumie to masz rację-Westchnalem-Wyspalem się.

-To skoro już się obudziles,to mozesz cos zjesc.

-Nie jestem głodny.

-I tak zjesz tą zupę.

-Nie zjem-Prychnalem-Nie mam ochoty na jedzenie.

-No zjedz miseczke-Yasu zrobił blagalna minę-Inaczej bedzie mi przykro.

-No dobra-Przewrocilem oczami-Ale jedna,mała miseczkę.

Po chwile Yasu wrocil z nie miseczka,a micha.

-To ma być garnek?-Mruknalem.

-No miska,a co?

-Miseczka na zupę,nie waza!-Odparlem,patrząc na Yasu jak na debila.

-Głodny nie bedziesz-Yasu zachichotal i dal mi łyżkę-No,wcinaj.

-Nie zjem tyle-Odparłem i odsunalem się-Za dużo.

-Nieprawda.Jakbym dal ci za duzo to byś w tym pływał.

-Nieważne.Już nie mam ochoty-Westchnąłem.

-Aleś dziś niemily-Yasu zrobił urazona minę-Nawet mojej zupki nie chcesz.

-Po prostu źle się czuje i...

-Leci samolocik!

Po chwili w moich ustach wyladowala łyżka zupy.

-CO TY ROBISZ!?-Zmierzylem Yasu spojrzeniem zabojcy odsuwajac się kawalek.

-Nikt nie odmawia mojej zupce-Yasu zachichotal-Otwieraj buzie,albo sam to zrobię.

-Spadaj-Mruknalem,okrywajac się kołdrą.

-Sam chciałeś-Wepchnal mi kolejna łyżkę rosołu.

-Dosyć.Najadlem się.

-Zjadłes tylko dwie łyżki.Jak bedziesz grzeczny i zjesz zupkę,to dostaniesz krewetek-Yasu usmiechnal się,wpychajac mi kolejna łyżkę zupy do ust.

-Fu,nie lubię krewetek-Mruknalem.

-Smakuja jak kurczak.

-Nie mogą smakować jak kurczak-Skrzywilem się i odwrocilem plecami.-Dosyć już.

-Ale nie zjadles rosolku-Yasu zrobil smutna minę-Lamiesz mi serduszko.Chyba zaraz zaplacze.

-Dobra,zjem to-Syknalem.-Ale połowę.

-Cała,albo sam bede cie karmil.

-W sumie,to mnie nakarm.Wiem,że to głupie,ale nie mam jakoś siły-Westchnalem.

-Do usług.A teraz otwieraj buzie i amaj-Dal mi kolejna łyżkę,a ja zmierzylem ja-No,już,już,samolocik.

-Nie rob ze mnie dzieciaka-Mruknalem,patrzac wokoło.

-A tak w ogóle to jak się czujesz,Maluszku?-Wepchnal mi kolejna porcję zupy.

-Nie najlepiej.Boje się,że..To się powtorzy-Wspomnieniami wróciłem do tamtych chwil i oczy zaszły mi łzami.

-Nie powtorzy-Yasu spojrzał mi powaznie w oczy-Ja o to zadbam,a jesli ktokolwiek się tu pojawi to bedzie mial do czynienia ze mną.

-W to nie wątpię-Usmiechnalem się,a potem skrzywilem z bólu-Ehh.

-Pokaz,zmienię ci opatrunek.

-Nie trzeba.

-Zamknij się,bo zrobię to na siłę-Yasu usmiechnal się i wziął mnie za rękę-Wstawaj szybciutko.

-Jeszcze nie zjadłem-Zmierzylem go z usmiechem.

-To już jesteś nagle głodny?-Yasu zachichichotal i wepchal mi do buzi kolejna łyżkę zupy.

-Wolę to niż fakt iz byś mnie teraz macal.To teraz inne...odczucie?-Poczulem szorstkość tego pytania.

-Co masz na myśli?-Yass odłożył na chwilę miskę z zupą i złapał mnie za ręce.-Czy to co się ostatnio wydarzyło miało na to wpływ?

-Mniej więcej.Wolałbym teraz unikać dotyku...No przynajmniej takiego-Zarumienilem się,nie wiedząc jak Yasuo na to zareaguje.

-Rozumiem-Odparl po chwili zastanowienia,a potem puscil mi oczko-Ale gdybys chciał,to wołaj.

Uśmiechnąłem się mimowolnie,bo to slodkie że Yasu probuje mnie rozbawic.

-To dobrze,że rozumiesz...spodziewalem się innej reakcji.

- Innej?-Yasu utkwil we mnie spojrzenie.

-No nie wiem,że,bedziesz zawiedziony,że bedziesz myślał,że mi nie zależy-Zacząłem płakać bez własnej woli-A tak nie jest.

-Wiem,że nie-Uscisnal mnie czule-Chyba mogę cię przytulić,prawda?

-Tak-Uśmiechnalem się przez łzy-W sumie tego mi było trzeba,ale bałem się prosić.

-Lubię przytulać ludzi.

-Dusić też.

-Racja,ale takich nie fajnych ludzi-Yasu zachichotal-Bo ciebie też udusze,mimo że jesteś fajny.

-Słodko-Mruknalem ze zmęczeniem-Wezu boa.

-Co ofiaro?-Yasuo zmierzył mnie wesoło-To chcesz tych krewetek?

-Jeszcze rosołu nie skończyłem-Mruknalem,nie majac zupełnej ochoty na jedzenie.-Ale już się najadlem.

-Jeszcze nie zjadłes calego.

-Odpuść-Uśmiechnąłem się przepraszajaco i rozlozylem na poduszce-W sumie to wszystko mnie boli.

-Oj-Yasu zrobil wspolczujaca minę-Chcesz piciu?

-Nie-e-Westchnalem.

-A co masz zamiar robić?

-Nie wiem,może poczytam.

-Aha,mam nadzieję że epopeje o miłości-Yasuo zachichotal.

-Raczej nie,ale wolalbym go robić samotnie,chyba cię nie urazilem?

-Rozumiem-Yasu wyprostowal się i skierowal do wyjścia-Jak coś wołaj.

-W porządku-Odparlem,sięgając po powieść.

******************************

⭐Yasuo⭐(czytaj nasz Ajonianski/Ajonski/idk jak to się odmienia,tak tak human się klania /Jezus)

-Gdzie twój Masterek?-Irelka zaczela pukać w kubek.

-Czyta sobie, co ja mu bede przeszkadzał-Odparlem,gryzac ciasteczko-Kto to robił?

-Ja-Odparl Zedi.

-Widać.

-Co masz na myśli?

-Ciasto za ciężkie,za dużo drożdży...

-Cukiernik się znalazl-Zedi prychnal i zmierzył mnie.

-No ale jak już chcesz robić coś á la ciasto francuskie to się chociaż postaraj,a nie taka fuszerka-Mrukalem,obserwujac wypiek Zeda-Aczkolwiek nadzien i polewa naprawdę dobre.

-Znajca się znalazl-Zed przewrocil oczami i nagle niespodziewanie odezwała się Irelka.

-Pewnie by cię czegoś nauczył,Zedziu.

-Mnie?-Zedi zmierzył nas oboje.

-Tak,moglibyście połączyć siły i coś upiec.

-To dobry pomysł-Zaczalem-Ty sie nauczysz jak się robi ciasto,a ja dostane twój przepis na dzemik.

-Może kiedyś-Zedi odparl z usmiechem-Ale ty się nie będziesz rządził w mojej kuchni.

-Oczywiście-Unioslem rece w poddanczym gescie-Nie mam zamiaru jej podbić,nie podobaja mi się rolety.

Irelka zachichotala,a Zedi po raz kolejny mnie zmierzył.

-Ja je wybieralem...

-Ooo,widać,twój styl-Zauwazylem.

-Jesteś taki kochany-Zedi westchnal ze zniecierpliwieniem,a ja spojrzałem na zegarek.

-Co?Minęły 3 godziny...powinienem wracać,sprawdzić czy Master jeszcze żyje...

-Pozdrów go-Irelka odparla i pomachala mi na pozegnanie.

-W porządku.A ty-Wskazalem na Zeda-Idź lub lepiej pierniczki.

Irelka zachichotala,a Zedzik zmierzył mnie z udawana złością i zaczął zmywac naczynia.

⭐Yi⭐

Skonczylem powieść i stwierdziłem,że towarzystwo Yasuo bedzie dobrym pomysłem.

-Yass?-Zacząłem wołać po mieszkaniu ale nikt mi nie odpowiedział.

-Może gdzieś poszedl-Rzucilem sam do siebie i poszedłem rozłożyć się przed telewizorem.

Po chwili usłyszałem dzwiek otwieranego zamka i poczułem jak na chwile staje mi serce.Chwycilem patelnie i stanalem przed drzwiami,czekając na napastnika.Gdy drzwi się otworzyły,zamachnalem się szybko,by po chwili przekonać się,że pod moimi stopami leży ogluszony Yasuo.

-Em...-Mruknalem z niedowierzaniem,rozmyslajac nad własną głupotą i sprawdzilem czy Yasuek jeszcze żyje.No teoretycznie tak,ale dostal strzałem z patelni.

Westchnąłem,bo niespecjalnie zbieralo mu się na odzyskiwanie przytomności,wiec wzialem go w ramiona i trochę chwiejnym krokiem ruszylem w kierunku schodów.Po drodze oczywiście,spadł mi,turlajac się ze schodów.

-Kurwa...-Mruknalem.

Po odrobinie dłuższego czasu wreszcie udało mi się go zaciągnąć do sypialni i w tym czasie nadal nie kontaktował.

-Yasiu żyj-Mruknalem ze smutkiem,przeczesujac kosmyki na jego czole-Przecież nie dostałeś tak mocno,chyba.

Po jakiejs dłuższej chwili niepewności wreszcie zaczął kontaktować.

-Mmm...co jest?-Spojrzał na mnie pytajaco.

-Eeee-Zasmialem się nerwowo-Glupia sprawa,bo widzisz myslalem,że jesteś wlamywaczem i ten,no...ogluszylem cię patelnia.

-Slodko-Mruknął ironicznie-Aczkolwiek wolę durszlak.

-Dobrze,że jednak kontaktujesz.-Usmiechnalem sie wesolo-Bo wiesz co?Zrobiłem się głodny.

-Chcesz zupki?

-Może być.

Yasu zwlokl się powoli w stronę dzwi.

-Twoja patelnia mnie kiedyś zabije-Westchnął-Czuje sie jakbym kilka razy spadl ze schodów.

-Emmmm...to kiepsko-Nie zamierzalem mu oznajmiac że właśnie trafil w dziesiątkę.

-Ale to nic-Rozpogodzil się.

-Przecież mogę sam iść po jedzenie-Mruknalem podchodzac obok.

-Nie,nie,nie nie mozesz-Odparl mierzac mnie z rozbawieniem-Nie dam ci narzędzi kuchennych.

-Wybacz-Zarumienilem się.

-W porządku.Jak chcesz chodź ze mną.

I poszliśmy razem na dół.Rozlozylem się na sofie i zacząłem przewijac kanały gdy nagle znalazłem Modę Na Sukces.

-Idziesz jesc?-Yasu ze zniecierpliwieniem pojawił się na horyzoncie.-Wystygnie.

-Poczekaj!-Zalkalem-Zaraz jej się oswiadczy, O MAJ GAT!!

-Aa,romansidlo-Mruknął z zażenowaniem.

-POWIEDZ JEJ,ŻE JA KOCHASZ!POWIEDZ!

-Możesz powiedzieć mi-Yasu usadowil się obok.

-TAAAK OSWIADCZYL SIĘ!OSWIADCZYL!

-Zapowietrzysz się-Yasu zachichotal,a ja polozylem się mu na ramieniu.

-Zamknij się i nie oceniaj-Mruknalem leniwie,wracając do odcinka.

Po chwili na środku salonu pojawiła się Irelka.

-Widzieliscie gdzieś Sorake?

-Nie,niestety, nie jest u siebie?-Yasu rzucil pytajaco,patrzac na zdenerwowana Irelke,która właśnie wrabala się przez okno.

-Nie ma,a jest potrzebna w cholerę...-Irelka mruknela z rozczarowaniem-No to mamy przejebane.

-A co się stalo?-Spytalem.

-Obawiam się,że to już ten szczególny czas,czytaj Syndrze prawdopodobnie odeszły wody.

-Ja wam pomogę-Odparł wesoło Yasuo.

-Bo ty się na tym znasz...-Irelka prychnela oburzona.

-Znam się na wielu rzeczach.Czyżbyś nie wiedziała?

Irelka westchnela z niedowierzaniem.

-Wyglada na to,że teraz zostałeś tylko ty.Dobra,chodź.

-Mogę z wami?-Rzuciłem szybko,nie mając pojęcia dlaczego to zrobilem.

-W porządku-Irelka pokiwala głowa.

******************************
Witamy w narracji 3-cio osobowej

-Już jestem-Soraka pospiesznie wbiegla do pomieszczenia.

-Swietnie-Irelka odparła,popijając kawkę i próbując ocucic Mastera,który po zobaczeniu poczatkow porodu stracił kontakt i w tym momencie leży sobie na kanapie,a Irelka go klepie-Lepiej późno niż wcale.

-A gdzie Syndra?-Soraka zmierzyla pomieszczenie.

-Tam-Irelka wskazala na drzwi-Ale nie wiem czy Yasuo cię wpusci.

-Co tam do cholernych bananow robi Yasuo?!-Soraka spojrzała na Irelke z niedowierzaniem.

-Cóż ciebie nie było,a do Yasuo i Yi mialam najbliżej,a Zeda wyslalam do sklepu i nadal go nie ma.

-Myślę,że powinnam tam wejść-Soraka zaczela odchylac drzwi.

-Czesc Soraczko-Yasu rzucil wesoło-Moze mi pomożesz?

-Wlasciwie to mozesz sobie juz iść,zajmę sie tym.

-Nie ma mowy.Lubie pomagac ludziom.

-Wiesz odbieranie porodu nie jest takie proste...

-Proste to nie jest wyliczenie kotangensu,majac w ręce tylko cyrkiel i wyobrazenie o zyciu,albo rozebranie Mastera.Więc poród to pestka.

-Ciekawe porownanie,ale w tym momencie spadles do pozycji asystenta.

-Też mi coś-Mruknal ze znudzeniem-Idę na chwilkę zaczerpnac swiezego powietrza,jak coś wołaj.

-W porzadku,wracaj szybko.

I Yasuo podreptal za drzwi.

-Koniec?-Irelka zmierzyla go spojrzeniem nadzieji.

-Nie-Yasu spojrzal na Mastera-Pobilas go czy co?

-Zemdlal-Irelka spojrzała na Masterka leżącego na kanapie-I kiepsko mi idzie obudzenie go.

-Mh.Nim też się potem zajmę-Yasu odparl i skapl się,że Soraka go wola,więc poleciał w jej stronę szybciutko, niczym Yi swym dziewiczym biegiem.

-Zostań tu,ja przyniosę kilka rzeczy.-Soraka zostawila kolegę samego.

-Luz,luz-Yasu odprawil ja skinieniem dłoni.

******************************

-Gdzie ona jest!?-Zedi stanal zdezorientowany na srodku pokoju,wodzac wzrokiem po Irelce i chwilowo martwym Yi.

-Tam-Irelka wskazala na drzwi-Ale chyba nie powinienes przeszkadzac.

-Nie denerwuj mnie-Zedi prychnal i chciał wejść,kiedy w poblizu pojawila się Soraka.

-Jest i on-Soraka usmiechnela się wesolo-Uzbroj sie w cierpliwość i nie zabij Irelki...

-SORACZKO,IDZIESZ TU CZY NIE!?-Zza drzwi dobiegł głos Yasułka i Soraka,wlazla do srodka.

-O-Spojrzala na zaistniala sytuację:
Yasu jest zdolny i odebral porod i jest fajnie-Nie docenialam cię.

-Mowilem,że poradzę sobie bez ciebie.-Yasu odparl z duma i wskazal na zawiniatko w ramionach Syndry-Wolalem cię,ale chyba nie uslyszalas.

-EKHEM!!-Zza drzwi rozniosl się glos Zeda.

-Czesc Zedziu-Yasu wystawil łeb za drzwi-Chcesz zobaczyć swoje zedziadko?Chyba powinienem wkrótce kupic dla niego jakes urocze fajne coś.Znaczy dla niej.

-Dziewczynka?-Zedi spytal wesolo.

-Nie obojnak-Yasu zmierzyl go-Wchodzisz,czy mam zamknac te dzwi na zawsze xD?

-Jak to zrobisz obetne ci włosy-Zed odparl lodowatym tonem.

-Po co te nerwy-Yasu uchylił drzwi-Wlaz.

I Zedi juz po chwili był obok Syndry,patrząc z miłością na swoje potomstwo.

-To ja zostawię was samych-Yasuo predko wylazl z pokoju.

-Irelko jak Yi?

-Nadal nic-Irelka posmutniala-Weź go nwm zbadaj...to źle zabrzmiało ale cóż.

-Irelko?

-Tak?

-On śpi.

-CO ROBI!?-Irelka zmierzyla zabojczym spojrzeniem obu.

-No mowie ci,że spi.Moze i zemdlal ale teraz spi.A wiesz ja wiem jak śpi Yi.

I w tym momencie Irelka zlapala wspomnianego za szyję.

Wracamy do narracji 1-szo osobowej.

-WSTAWAJ KLUNKU ZAJEBANY!!-Irelka wyrwala mnie ze snu podduszajac-JA SIE Z TOBA MECZE TRZY GODZINY,A TY SPISZ.

-Przepraszam Irelko,że cię zdenrowalem...-Jeknalem cicho.

-ZARAZ CIĘ ZGWAŁCE!!!-Irelka zmierzyła mnie spojrzeniem zabójcy.

-Nie musisz tego robić.W przeciwnym razie się pogniewam-Yasuo wzial mnie za rękę i odsunal od tej wariatki.

-No cóż...chcę spróbować twoich wypieków...

-Dzięki Yasiu-Wymamrotalem,lapiac powietrze-Co u Zedzia i Syndry?

-Myślę,że teraz powinnismy ich zostawic samych-Yasu rzucił-Obiecalem ci talerz rosolu,prawda?

-Teraz mozesz mi zrobić babeczki-Uśmiechnąłem się.

-Zostaw dla mnie-Irelka rozpromienila się.

-Zobaczymy co da się zrobic-Yasiu wzruszył ramionami i ruszyl przed siebie.