~15~

Od Yoona:

"Jestem na Ciebie zła. Jak mogłaś nazwać go idiotą? (　｀_ゝ') щ('Д'щ;)"

Do Yoona:

"Tak wyszło. Wcześniej rozwalili mi drzwi!!''

Od Yoona:

"Następnym razem musisz mi wszystko opowiedzieć.

O Nam HyoungSoo."

Dopiero odgłos zatrzymującej się windy wybudził mnie z transu. Po wymienieniu uprzejmości z zespołem radia oraz naszym, usiadłam koło wujka dopijając swój kubek kawy.

- Nie miałem okazji spytać... jak podobał Ci się prezent?

- Jest świetny! Ale nie mogę go jeszcze używać - odpowiedziałam wujkowi z lekkim uśmiechem - jak zdam prawo jazdy to od razu usiądę za kierownicą.

- To dobrze, cieszę się, że Ci się spodobał. I ani słowa, że to zbyt kosztowne, bo na święta nic Ci nie dam.

- Rozumiem, jestem cicho - udałam, że zamykam buzię na kłódkę i wróciłam do mojej rozmowy z przyjaciółką.

Od Yoona:

Opowiesz mi wszystko, ale to wszystko!

Od Yoona:

Nie dam Ci żyć~

Od Yoona:

Choa! Odpisz coś, no!

Od Yoona:

Żyjesz?

Od Yoona:

Tylko rozmowę z Leo przyjmę za wymówkę...

Od Yoona:

Nie ignoruj mnie.

Od Yoona:

Pandzi atak! ⊂(￣(ｴ)￣)⊃ ᶘ ᵒᴥᵒᶅ "φʕ•ᴥ•oʔ ʕ； •'ᴥ•'ʔ ʅʕ•ᴥ•ʔʃ ʕ·ᴥ·　ʔ

Od Yoona:

Odpisz coś wreszcie!

Od Yoona:

Dobra rozumiem...

Od Yoona:

Kiedy mogę dać Ci mój prezent? Nie podałaś mi swojego adresu! (＃｀д')ﾉ.(•ˋ _ ˊ•).ヾ(｀ε')ﾉ

Od Yoona:

"Wredota."

Od Yoona:

"A co dostałaś od chłopaków?"

Do Yoona:

"Nie mogę pisać. Jestem na planie, do zobaczenia~! ( ^ ᴗ ^ )"

Z ciężkim westchnieniem wyciszyłam telefon. Wrzuciłam go do plecaka, bo nie chciałam, aby jego brzęczenie przykuło uwagę innych. Wibracje nie zawsze są wskazane, a czułam, że przyjaciółka będzie się dobijać do mnie przez następną godzinę. Wujek spojrzał na mnie krzywo, ale odpuścił sobie komentarz. Wolał pilnować, czy chłopaki trzymają się skryptów w miarę możliwości i nie mówią niczego niepotrzebnego. Na przykład przy włączonych mikrofonach o mnie, bo wytwórnia nie pochwaliła się jeszcze nowym pracownikiem. Gdy w poczekalni rozbrzmiał cichy dzwonek oznaczający przerwę w nagrywaniu wsadziłam jeszcze głębiej nos w książkę z literatury. Nagle czyjeś ręce zgrabnie mi ją zabrały sprzed oczu.

- Hej! - Podniosłam zła głos na Kena.

- Popsujesz sobie wzrok.

- Moja sprawa, oddaj mi ją - powiedziałam sięgając ręką po przedmiot.

- Nie - odwrócił się tyłem kartkując podręcznik.

- Oddawaj! - Powiedziałam naskakując na chłopaka. No dobra, próbowałam, bo ktoś złapał mnie w pasie uniemożliwiając atak na wokalistę. - Puszczaj! Muszę ją odzyskać... zamorduję! Ken-ssi. Ani.Mi.Się.WAŻ! - Powiedziałam z chęcią mordu, gdy Ken odnalazł pewną stronę, a jego uśmiech niebezpiecznie wróżył podstęp.

- Choa-ssi spokojnie - usłyszałam cichy głos w swoim uchu. N-nie...

- Jak spokojnie! Przecież... a! Puszczaj mnie! Puszczaj! - Mówiłam bez ładu i składu cała czerwona próbując kopnąć Jaehwana, który wyewakułował się na bezpieczną odległość.

- Haha, wasza menadżerka z pewnością ma mnóstwo energii - zaśmiał się ktoś za plecami Hyuka, chwilę później pojawił się w całej swojej okazałości. "Bóg" mojej przyjaciółki...

- Wookie... ach, przepraszam! - Powiedziałam szybko zakrywając sobie usta. - Ryeowook-nim. Leo-ssi... - powiedziałam cicho porozumiewawczo patrząc na jego ręce, mnie i ziemię. Odstawił mnie bez słowa.

- Nic nie szkodzi...

- Che Sao Hwa - przedstawiłam się, gdy podszedł do mnie bliżej.

- A nie mówiliśmy Ci, seonbaenim? Nasza Noona jest bardzo żywotna - powiedział Hongbin.

- Skończ już - fuknęłam na niego.

- Haha, czuły punkt, co? - Zaśmiał się serdecznie Ryeowook. Nieśmiało przytaknęłam. - Z nami menadżer też nie miał łatwo. Najważniejsze, to żeby odkryć ich słabe punkty - puścił do mnie oko. - Nie poddawaj się zaraz na początku. Fighting!

- F-fighting - odparłam z małym opóźnieniem.

Spotkanie nie trwało więcej niż trzy minuty, a wszyscy wrócili na swoje miejsca. Dopiero w samochodzie dorwała mnie panika. Zaczęłam się wiercić na swoim miejscu, a upust emocjom dałam dopiero po dotarciu do wytwórni, gdzie tuż przed budynkiem wrzasnęłam pierwszą sylabę jaka przyszła mi do głowy tak głośno jak mogłam.

- Wszystko w porządku? - Spytał Ravi.

- Yoona mnie zabije...

- Dlaczego miałaby Cię zabić? - Zaciekawił się Ken.

- Zawaliłam na całej linii - chwyciłam się za głowę. - A było tak blisko! Nie mogę uwierzyć, że tak spartoczyłam sprawę! Teraz już się nie odważę! A co jeśli już się z nim nie spotkam! - Złapałam N-a za ramiona niezbyt świadoma otoczenia.

- No już, spokojnie...

- Łatwo Ci mówić! To nie nad Tobą wisi groźba śmierci! - Potrząsnęłam chłopakiem z całej siły. - Ach, wspaniale przeżyłam te dwadzieścia trzy lata. Miło było was poznać.

- Ale o co chodzi? - Usłyszałam zdziwionego Hongbina.

- Kobiety, kto je zrozumie - dopowiedział Ken, gdy weszłam do budynku wytwórni.

~Ravi~

- Hyung, wszystko gra? - Zapytałem Leo, który od dobrej chwili siedział na materacu i wpatrywał się w jeden punkt.

Co prawda, Taekwoon-hyung często obserwuje co robimy, a rzadziej uczestniczy aktywnie w wygłupach, jednak dzisiaj wydawał się jakiś nie swój. Nie uzyskałem od niego odpowiedzi, więc lekko klepnąłem go w ramię.

- Leo-hyung, wszystko w porządku? - Odwrócił głowę w moim kierunku i lekko nią pokręcił. - Ale hyung...

- Naprawdę, Ravi-ya - powiedział opierając się o ścianę - zmęczyłem się.

Sceptycznie nastawiony do jego odpowiedzi usiadłem zaraz obok. Powoli piłem sok z butelki uważnie go obserwując. Potem dosiadł się do nas N.

- Wszystko gra? Obaj siedzicie jak na skazaniu.

- Leo-hyung powiedział, że jest zmęczony, dotrzymuję mu towarzystwa - powiedziałem w miarę obojętnie. Mojej wypowiedzi towarzyszyło ciche prychnięcie, które miało być odpowiedzią hyunga.

- Rozumiem, ale Leo-ya... dzisiaj nie było tak źle, co się dzieje? - Zapytał lider dźgając drugiego w policzek.

- Daj mi spokój - odparł odpychając od siebie jego rękę. I o to nadchodzi, rodzicielskie objęcie Hakyeona!

- Przestań, przecież ślepi nie jesteśmy. No, o co chodzi? - Lider zamknął Leo w szczelnym uścisku.

- No, Hyung, powiedz co się dzieje - podjąłem dalej rozmowę.

- N-nic...

- Oj, Leo! No już~ co się dzieje? - Zapytał N ciągle trzymając Leo w stalowym uścisku.

- To nic takiego...

- Więc coś, no Leo~! Wygadaj się appie - powiedział z uśmiechem, co spotkało się z piorunującym spojrzeniem młodszego.

- Chyba ommie - poprawiłem N-a zaśmiewajc się pod nosem.

- Aish, co z tobą - Hakyeon uderzył mnie w tył głowy z dezaprobatą.

- To bolało, Hyung! Przecież wszyscy wiedzą, że ty jesteś mamą, Leo-hyung appą, a my niesfornymi dziećmi. Ał! Leo-hyung, za co!

- Jesteś za głośno - powiedział cicho - dajcie mi spokój. Idę do siebie - mruknął niezadowolony zrzucając praktycznie z siebie N-a, po czym wyszedł z pomieszczenia.

- Aj, co go dzisiaj ugryzło?

- Nie mam pojęcia, Hyung. Zachowuje się tak od naszego powrotu ze studia.

- Hej! Minąłem wkurzonego Leo-hyunga w korytarzu, co się stało?

- Nie mamy pojęcia, Ken. Próbowaliśmy to z niego wyciągnąć z Ravim, ale nic to nie dało. - N się zamyślił. - Może znowu się izoluje?

- To, że rozmawia więcej z Hongbinem niż z Tobą nie oznacza, że zaraz ignoruje wszystkich.

- Czyżby nasza omma była zazdrosna? - Zapytał Ken z wielkim uśmiechem na twarzy. Zaśmiałem się pod nosem.

- Tylko się o niego martwię - powiedział lekko zezłoszczony, rzuciliśmy mu znaczące spojrzenia, poczym wybuchnęliśmy gromkim śmiechem. - Rozmawiamy na poważnie.

- W sumie mógł być na prawdę zmęczony, nigdy dobrze nie znosił pobytu w radiu - powiedziałem. Chłopaki tylko pokręcili na to głowami.

- Hm... a co jeśli chodzi o dziewczynę?

- No... to byłoby prawdopodobne, ale chyba by nam powiedział, nie?

- Cccc, Ravi. Ty nic nie wiesz, co się dzieje, co? - Zacmokał N, po chwili zrobił poważną minę jakby wyjawiał mi niewiadomo jaki sekret. - Nie zauważyłeś, że wpadła mu w oko?

- Kto?

- No, NOONA - odpowiedział mi Ken, siadając po mojej drugiej stronie.

- Choa? To nie byłoby głupie... - zasępiłem się. To prawda, że Leo często zerka w jej stronę... - To co robimy, Hyung?

Przez chwilę siedzieliśmy w ciszy zastanawiając się nad sytuacją. Nagle Ken-hyung podniósł się z miejsca i po niezdarnym obrocie uśmiechnął się do nas szeroko.

- Słuchajcie, gdy pojedziemy do Chin...

★★★★★★★★

No to jakieś pomysły, co do planu Jaehwana?

Opko ma już grubo ponad 1000 wyświetleń, juhu~!

Strasznie cieszę się, że wam się podoba moja pisanina (ﾉ'ヮ')ﾉ*: ･ﾟ

Dziękuję, że jesteście, każda gwiazdka i komentarz motywują mnie coraz bardziej
✧ ─=≡Σ((( つ•̀ω•́)つ