Chapter 6: Part-Time Job

Today I went with Ate Michaela doon sa artist friend niya na may-ari rin ng isang cafe. I've been thinking din kasi. Naisip ko na baka pwede rin akong mag-part-time job. Although graduating na ako, but I think I still have time for a part-time job.

"Sorry, Ate Michaela. Baka busy rin po kayo ngayon pero sinamahan mo ako." I apologized to her.

Bumaling naman sa akin si Ate Michaela at inilingan lang ako. "It's okay! Wala naman akong masyadong ginagawa ngayon. Don't worry about it." She smiled at me.

Napangiti na rin ako.

So we went to her friend's business. Ginala ko ang paningin ko sa paligid nang dumating na kami doon. It's like an art gallery plus a coffee shop inside. I think that it's actually a good idea. I think art and coffee go well together.

"Hi, Geoff! This is my friend, Zephaniah. Zeph, this is Geoff, the owner of this amazing space!" Ngumiti si Ate Michaela nang pinakilala kami.

Bumaling din naman sa akin si Sir Geoff at nginitian din ako. "Hi, Zeph!" He greeted me in a friendly manner.

"Geoff, you mentioned it to me na kulang ka sa staff dito sa cafe?"

Sir Geoff turned to Ate Michaela again. He nodded at her. "Yes." And then he sighed na para bang stressed din siya dahil mukhang kulang nga talaga sila sa tao rito sa shop.

Ngumiti si Ate Michaela sa kaibigan niya at muli pa akong pinakilala rito and told her owner friend that I'm also looking for a part-time job. "Zeph is also looking for a job now. Part-time lang sana kasi pumapasok pa rin siya sa university." Ate Michaela then explained.

"Oh." Bumaling muli sa akin si Sir Geoff at ngumiti. "All right. Okay na sa akin ang part-timer." He smiled.

Ngumiti na rin ako at nag-usap na kami ng tungkol sa magiging trabaho ko rito sa cafe.

"She also paints, Geoff. She's actually an arts student d'yan sa Silliman."

Mukhang lalo pang natuwa si Sir Geoff sa sinabi ni Ate Michaela tungkol sa akin. Bumaling siya sa akin. "Really? Wow!"

Tumango lang naman ako at muli rin ngumiti.

In the end nang pauwi na kami I thanked Ate Michaela. Pinasalamatan ko rin si Sir Geoff kanina sa pagtanggap na agad sa akin sa trabaho.

"You're welcome. Mabait naman iyong si Geoff at hands-on nga rin sa business niya. Nakita mo naman kanina nandoon din siya mismo na tumatao sa shop niya."

Tumango ako kay Ate Michaela. "Oo nga po, ate."

"At oo nga pala, magkaibigan din sila ni Noah at Geoff."

"Po?"

Ngumiti sa akin si Ate Michaela. "Ngayon pa lang namin halos nakilala si Noah. At nagkataon lang din iyong nakasama namin kayo sa camping when we first met each other. Si Geoff naman ay matagal na rin naming naging kaibigan ni Sith simula noong lumipat din siya rito sa Dumaguete."

Unti-unti akong napatango sa sinabi ni Ate Michaela.

"Magkaibigan na galing pang Manila sila ni Noah at Geoff. Bago pa lumipat si Geoff dito sa Dumaguete. Siya nga rin siguro ang nagpapunta kay Noah dito sa Dumaguete." Ate Michaela said and smiled.

Napangiti na rin ako.

Kaya nga noong nagsimula na akong magtrabaho sa cafe ni Sir Geoff ay nakita ko rin na pumunta nga roon si Noah. Mukha rin siyang bahagyang nagulat nang makita niya ako roon na nagtatrabaho. 

"Hi! Good morning, Sir. Welcome, po. May I have your order?" I smiled to him.

Nanatili lang naman siyang nakatingin pa sa akin bago bahagyang umiling at sinabi na lang din sa akin ang order niyang coffee.

I just smiled. At inasikaso ko na rin iyong order niya.

Mag-two weeks na rin ako sa trabaho ko rito sa coffee shop kaya medyo nasasanay na rin ako. Although I did not have the experience, pero tinuruan ako mismo ni Sir Geoff dito sa mga gawain sa shop niya. He was patient with me and I'm grateful to him for accepting me here. Bukod sa akin ay may iba pa kaming mga staff dito na tinuruan din ako kaya mabilis din naman akong natuto sa trabaho namin.

At isa pa I also paint here kung wala naman kaming masyadong customers din. Kaya nakakatuwa rin lalo ang trabaho ko rito. Sir Geoff also let me barrow some of the tools that's available here in the shop for painting. And he also displays my work here sa cafe.

Ang bait nga rin talaga ni Sir Geoff. Tama ang sinabi sa akin ni Ate Michaela.

And hindi na umalis si Noah kahit nang magsasara na kami ng shop. He waited for me until I finished working.

"Talagang hinintay mo ako?" I smiled at him.

Bahagya naman siyang umiwas ng tingin sa akin. He tried to act cool, or fool... But in my eyes he just looked like a shy boy...

Napangiti pa ako lalo habang tinitingnan ko siya ngayon sa harapan ko.

"I was just wondering when you started working here?" Noah asked.

Lumabas na rin ng shop namin na isasara na si Sir Geoff na late din kanina dumating dahil may in-attend siya na something para rin sa business niya. Kaya naputol din ang usapan namin ni Noah ngayon and they greeted and talked to each other for a while.

"Sorry, I was at a business meeting earlier, Noah." Ngumiti si Sir Geoff sa kaibigan niya. "I already messaged you earlier na malilate ako ng punta sa cafe. But you probably stayed because you know someone who's working here now." Bumaling din sa akin si Sir Geoff at ngumiti.

Ngumiti na rin ako sa boss ko.

"Michaela said that Zeph is a friend of yours, too. Is that right, Zeph?"

Tumango naman ako kay Sir Geoff.

While Noah nodded to his friend, too.

"Let's just continue our meeting for the business tomorrow, Geoff." Noah told Sir Geoff.

Tumango naman sa kaniya ang kaibigan niya at pumayag.

Pagkatapos ay nagpaalam na rin kami ni Noah sa kaniya.

Sumakay pa ako sa sasakyan ni Noah pauwi sa apartment building namin.

"Sir Geoff is your friend?" I asked him while we're already inside his car and on our way home.

Noah nodded while driving. "How long have you been working there? I didn't know, kung hindi pa ako bumisita sa shop ngayon ay hindi kita makikita doon." He said.

"Uh, oo. Last week lang din ako nag-start doon. I asked for Ate Michaela's help in finding me a part-time job." I said.

Saglit na bumaling sa akin si Noah. "You need work?"

"Hindi naman talaga. Pero wala rin naman kasi akong masyadong ginagawa sa mga free time ko, kaya naisipan kong bakit hindi na lang ako magtrabaho rin? And I'm actually liking my job at the cafe now." I smiled.

Bahagya na rin ngumiti si Noah para sa akin.

At noon ko lang din nalaman galing sa kanilang dalawa ni Sir Geoff na magkaibigan na nga rin sila talaga galing pang Manila pa kung saan din nakatira dati si Sir Geoff. They met in college. And Sir Geoff just moved here in Dumaguete for good. And they opened the coffee shop and art gallery together. They are business partners. At mahilig din si Sir Geoff sa artworks kaya doon niya nakuha ang idea na ipagsama ang arts at coffee shop. Which for me was really a good idea.

And Ate Michaela was right that it was really Sir Geoff who encouraged Noah to visit here in Dumaguete, too.

Sir Geoff was just busy kaya hindi ko pa siya nakita noon na sinasamahan din si Noah rito sa Dumaguete. Mukhang sa kanilang dalawa ni Noah ay siya rin kasi talaga ang naghahandle ng business nilang magkaibigan. While Noah probably does the funding...

I continue working in the shop. Palagi ko na rin nakikita roon si Noah simula noon. Pero may minsan din naman na wala siya sa coffee shop dahil busy rin sa ibang bagay na probably sa businesses din niya. He's a businessman after all.

And sometimes in the cafe there were some guy customers who would show their interest in me... Ang daming tanong sa akin at hindi na lang basta pag-order ng drinks nila ang ginagawa. At nakikipagkilala rin. And one time Noah was there and he witnessed it.

And then after talking to a customer and getting an order, bumaling ako sa may banda ni Noah na nakaupo roon sa loob ng shop at tinitingnan lang din ako. Bahagya nang nakakunot ang noo niya at nagtaas pa nang kilay nang makita niyang nakatingin ako sa kaniya.

At hindi ko alam kung bakit napangiti na lang ako sa reaksyon niya... Sa huli ay napailing na lang din ako sa sarili ko habang iniisip ko siya at ang mga reaksyon niya...

Since then ay mas lalo pa yata akong hinahatid-sundo ni Noah sa university at dito rin sa cafe. I go here straight sa cafe after my classes at the university. At kapag wala naman akong pasok sa eskwela ay nandito lang din ako buong araw sa cafe.

"Thank you sa pagsundo na naman sa akin ngayon." sabi ko kay Noah nang nakangiti na nasa driver seat nang makapasok na ako sa sasakyan niya.

Tiningnan pa ni Noah ang university ko. "Is someone also bothering you here?" He asked me.

Nginitian ko lang naman ang tanong niya sa akin. Umiling ako. "Wala naman... Safe naman dito sa university." sabi ko na lang.

Pagkatapos ay tumango na rin si Noah sa sinabi ko. "Dapat lang... It's a prestigious university here in Visayas, anyway." He said as he started his car's engine and we went off to my part-time job. "Campus by the sea..." he added talking about my university.

I just nodded and smiled as I watched him driving his car to my workplace.

Pagkatapos ay bumaba pa ang tingin ko sa braso at mga kamay niya na nasa manibela...

I have to shake off the inappropriate thoughts that started to build in my brain. I looked away and just looked outside the car's window. It's weird, I am being weird.

At ewan ko, pero parang may idea at pakiramdam na ako sa kay Noah at sa mga kilos niya sa mga nagdaang mga araw at buwan na nagkakasama kami...

I even feel like na nakikipag-kumpetensya pa siya sa ibang sumubok din na kuhanin ang atensyon ko...

I noticed that he would always be there, at parang nambabakod pa... What was it? The great wall of Noah Miguel Irizari?

Gusto ko na lang mapahagikhik ng tawa sa mga sarili kong naiisip.

Naku, Zeph! Gusto rin...

I wasn't dumb, or numb... Nararamdaman at nakikita ko rin naman kasi iyon sa kay Noah. At ang lahat ng mga bagay na ginagawa niya para sa akin. Even his small gestures for me. And I wasn't just being delusional.

And I wanna prove it more sometimes...

One time after my last class at the Silliman University that day. Noah brought me out on a snack, he said. I noticed that he already knew how I liked Cheese rolls and Spanish bread—I just love bread ever since.

Noah also ordered cheesy milk buns for me and coffee. Alam niya na nagustuhan ko na ang milk buns nila rito sa specific coffee shop and bakeshop na ito since dinala kami nina Ate Michaela rito noon. The shop is called Dough & Oven here in Dumaguete. And they sell the best cheesy milk buns!

"Thank you!" I told Noah with a happy smile on my face.

Pagkatapos ay excited ko nang kinagatan 'yung milk buns.

Bread can really make me happy. I can even say that one way to my heart is through tinapay!

I looked at Noah at naabutan ko siyang nakatingin lang sa akin habang masaya kong ini-enjoy ang tinapay na binili niya para sa akin.

Bahagya pang nagtagal din ang mga mata ko na nakatingin na lang din ngayon sa kaniya who sat across me and between us was the table for two.

I remember what they say about a guy who is interested in you is interested in even the smallest things about you... Just like now with how Noah already noticed my love for bread without me really mentioning it to him. Nalaman niya lang dahil nakikita niya ang kahit na pinakamaliit na bagay at detalye tungkol sa akin...

And as time passes by on us, habang nagtatagal at lalo pa naming nakikilala ni Noah ang isa't isa. Pinakiramdaman ko na rin ang kakaibang tibok ng puso ko para sa kaniya...

And I can't help it but to just feel more and start to fall for him for real...

Oo at mukhang nahulog na nga yata ako nang tuluyan sa kaniya...

I realized that it wasn't hard to like Noah. Especially after noticing all the things he does for me.