4

Szłam przez korytarz, zabijając każdego pionka X, który akurat stanął mi na drodze. Strzeliłam po raz drugi do gościa, który jakimś sposobem przeżył postarzał, a w tym samym czasie usłyszałam, jak ktoś mnie woła przez głośniki. 

~ Zapraszam cię na ostatnie piętro, Stephanie... ~

Usłyszałam głos Arthura, dlatego odrazu kopnęłam w drzwi ewakuacyjne, a następnie zaczęłam wybiegać co drugi stopień, na samą górę. Po chwili się już tam znalazłam. Powoli wyszłam zza drzwi, a w pomieszczeniu zobaczyłam pozostałych, do którzy byli namierzeni z broni, przez pionki X. 

— Nie poszło po waszej myśli... — Odezwał się Arthur, na którego twarzy był uśmiech. 

Trzymał pistolet przy głowie Heaven'a. Szerzej otworzyłam oczy na ten widok. 

— No już... — Zaczął. — Puść broń i kopnij w moim kierunku, chyba, że chcesz, aby twój kochaś zginął, tak samo, jak tamten drugi... — Czułam jak gotuję się od środka. 

Spojrzałam na swój pistolet, a następnie na wszystkie bliskie mi osoby. Heaven ledwo zauważalnie pokręcił głową na nie, abym tylko tego nie robiła. To samo zrobiła reszta, ale gdy zauważyłam, jak X tylko bardziej przykłada broń do głowy szatyna, automatycznie poluzowałam uścisk na rączce. Opuściłam głowę, zmarszczyłam brwi i zacisnąłem usta w wąską linię. 

Jestem bezsilna. Nieważne co zrobię, wszyscy możemy tu zginąć. Chwila. X chciał od samego początku mnie... I mnie zabić... 

Podniosłam wzrok i parsknęłam śmiechem, czym zaskoczyłam praktycznie każdego w pomieszczeniu. 

— Myślisz, że już wygrałeś? To coś ci zdradzę... Jest wręcz przeciwnie... — Przyłożyłam lufę swojego pistoletu do mojej głowy, czym przeraziłam wszystkich. 

Nawet samego Arthura, któremu uśmiech zszedł z twarzy. 

— Opuść broń... — Zarządał. 

— Chciałeś mnie zabić osobiście, ale jak sama sobie strzelę w łeb, to twoja zemsta się nie dokona... — Wszyscy chcieli ruszyć w moim kierunku, aby mnie zatrzymać, ale powsztrzymali ich podopieczni X. 

— Boisz się to zrobić... — Powiedział mężczyzna.

— Myślisz, że nie byłabym w stanie strzelić sobie w łeb? Miałam już dwie próby samobójcze, kiedy to twój braciszek mnie zgwałcił. Nie boję się śmierci... — Uśmiechnęłam się szerzej, a w drugiej ręce otworzyłam nóż. 

Blondyn popchnął Heaven'a na podłogę, a on sam ruszył w moim kierunku, aby mnie zatrzymać. 

— Stephanie, opuść..! — Przełożyłam palec wskazujący na spust, który następnie nacisnęłam. 

Ale jedyne co się stało, to tylko i wyłącznie przeskok mechanizmu. 

— Ups? Brak nabojów... — Szeroko otworzył oczy na moje słowa. — Przegrałeś... — Rzuciłam nożem w jego prawą rękę, w której trzymał nóż. 

Jęknął z bólu, kiedy go trafiłam, a przy tym wypuścił broń, która z hukiem uderzyła o ziemię. Złapał się za nadgarstek przy krwawiącej dłoni, a ja w tym czasie wyrzuciłam z rączki magazynek. Włożyłam pełny, a następnie wycelowałam w głowę X. 

— Powiedzieć ci ciekawostkę? — Zapytałam, a on spojrzał na mnie. — Twój brat i jego żona byli pierwszymi osobami, jakie kiedykolwiek zabiłam... Ty będziesz ostatnią... Jesteś ostatnim demonem mojej przeszłości, który jakkolwiek zatruł mi życie... I będziesz ostatnią osobą, która zginie z mojej ręki... — Po moich słowach nacisnęłam spust, a kula przeleciała zaraz obok jego szyi, uszkadzając jego skórę. 

— Zabijcie ją! — Rozkazał, ale nikt nie posłucha człowieka, który nagle zamienił się w trzęsącą się surykatkę. 

— Chciałeś się na mnie zemścić? Jeśli tak, to popełniłeś wielki błąd... — Spojrzał na mnie. — Pozdrów ode mnie George'a i Anę w piekle... — Ponownie nacisnęłam spust, ale tym razem dostał prosto w środek czoła. 

Podniosłam wzrok na podwładnych mężczyzny, ale gdy tylko to zrobiłam, wszyscy uciekli. Przeszłam kawałek dalej i złapałam za swój nóż, aby uwolnić pozostałych. 

— Stephanie? — Odwróciłam się w kierunku mojej matki. 

— To długa historia... — Powiedziałam, a ona odrazu podeszła, aby mnie przytulić.