Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Primera pelea

-Dilo, eres raro porque tienes dos papás. -me dice Jésica, es mi compañera del jardín pero no es muy amable.

-No soy raro. -niego serio.

-Sí, la otra vez los vi tomándose de la mano. -ríe burlándose -¡Asco! -hace una mueca al igual que todos los demás.

-Nadie te quiere. -Fede es otro de mis compañeritos y él me empuja haciendo que caiga y que me raspe mi brazo.

-¡Ay! -suelto unas cuantas lágrimas y todos se ríen de mí en vez de ayudarme.

-¿Qué pasa niños? -pregunta la seño viniendo hacia nosotros.

-Ian se cayó, seño. -contesta Jésica apuntándome con su dedo.

-A ver. -la seño toma mi brazo para revisar la herida y luego me lleva a la enfermería para ser curado.

-Ian, ¿Estás bien? -por suerte uno de mis papis llegó. Yo corro hacia él y lo abrazo mientras lloro, bueno sólo alcanzo a rodear sus piernas con mis pequeños brazos ya que es tan alto y grande.

-Shh... ya estoy aquí. -me dice, me alza en sus brazos y yo escondo mi rostro en su cuello.

-Gracias por venir. -le dice la seño.

-¿Qué pasó? -pregunta mi papi.

-Los niños dijeron que él se cayó. -contesta ella pero no es cierto.

-Ellos me estaban molestando. -susurro en el oído de mi papi.

-Lo llevaré a casa, despídete de tu señorita. -me dice y me acerca a ella para que le de un beso en la mejilla, mi señorita es muy buena y cariñosa.

-Adiós pequeño. -sonríe moviendo su manos mientras que mi papi y yo nos alejamos, él me lleva de la mano.

Creo que las únicas razones para ir al jardín son que hago feliz a mis papis y que puedo ver a mi seño.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro