Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Las paces

Jésica
Ian me suelta lentamente después de prometer que no gritaría.

-¿Perdón? ¿A mi? -pregunto arqueando una ceja.

-Sí, vine por dos razones, la primera, pedirte perdón. -habla sentándose en mi casa.

-¿Por qué? -digo confundida.

-Por el beso ¿Recuerdas?

-Ah sí. -me acerco a él y le doy una cachetada -Te perdono. -sonrío sentándome a su lado.

-Gracias. -responde molesto mientras frota su mejilla.

-Ahora fuera de mi habitación. -ordeno cruzándome de brazos.

-No. -niega firme -La segunda razón es que... necesito tu ayuda. -él rasca su nuca y suspira.

-Mi ayuda... mi valiosa ayuda ¿Cierto? -hablo orgullosamente -¿Y por qué ayudaría a una basura como tú?

-Necesito que me ayudes a hablar con Teo, ustedes son amigos, quiero que lo convenzas de hablar. -me pide.

-Teo es muy sensible, lo puedo persuadir. -sonrío de costado.

-Gracias, gracias. -Ian me da un abrazo haciendo que quede paralizada.

-Sigues siendo el mismo de antes. -hablo alejándome.

-En ocasiones. -suelta una risa -Mírate, creciste mucho, tienes muchas curvas. -susurra seductaramente guiñándome un ojo.

-Graci...

-Pero sigues teniendo ese carácter podrido de siempre, por eso nunca conseguirás novio. -comenta negando.

-¡Fuera de mi cuarto ahora! -exclamo molesta.

-No sin antes decirme "Sí". -habla caminando hacia la ventana.

-Sí. -bufo cansada. Cansada de él.

-¡¿Duermes desnuda?! No creí que lo admitieras. -suelta una risa.

-¡Cállate!

-Pero dijiste que sí... -contesta aún con sus estúpida sonrisa.

En ese momento estaba a punto de empujarlo por la ventana pero piso mi propio cordón y caigo sobre él en la cama.

-Puto cordón. -gruño seria, estamos demasiado cerca.

-Te entiendo. -contesta Ian sonriendo.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro