'HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY TO YOU!' zingt Maaike hard en kreunend open ik één oog waarna ik haar vermoeid aankijk. Laten we maar zo zeggen dat het gisteravond laat is geworden. Maaike ploft op de rand van het bed en duwt iets in mijn gezicht. 'Maaike.... Wat doe je?' Mompel ik terwijl ik op mijn rug draai en mezelf omhoog duw tot ik rechtop zit. 'Nou, ik geef je een cadeautje want het is je verjaardag!' Zegt Maaike alsof het volkomen logisch en duidelijk is. 'Mijn... Verjaardag....? O ja! Mijn verjaardag!' Zeg ik terwijl er een blije glimlach op mijn gezicht komt. 'Hè, hè, slaapkop!' Zegt Maaike lachend waarna ze weer iets in mijn gezicht duwt. 'Maak open!' Roept ze enthousiast en vlug haal ik het uit mijn gezicht. 'Oké, oké.' Zeg ik lachend waarna ik voorzichtig het pakpapier van het doosje afhaal. Ik kijk Maaike aan en open dan het doosje. Er zit een prachtige ketting in en bewonderend haal ik hem eruit.

'Hij... hij is prachtig, Maaike!' breng ik uit terwijl ik de ketting van alle kanten bekijk. 'Dankjewel!' zeg ik blij terwijl ik haar glunderend aan kijk. Vlug trek ik haar in een knuffel en grijnzend slaat Maaike haar armen om me heen. 'Echt, dankjewel.' mompel ik waarna ik me weer terugtrek. 'Ga jij je maar aankleden, dan maak ik ontbijt en gaan we daarna naar school.' zegt Maaike voor ze van mijn bed opstaat en de kamer uitloopt. 'O ja! Je bent nu oud genoeg om je mate te vinden.' zegt Maaike grijnzend en met een knipoog voor ze de kamer uitloopt. Een ijskoud gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. Shit.... Vlug sta ik op en kleed me aan. Het lukt me niet om de ketting om te doen en met de ketting in mijn hand loop ik naar beneden. 'Alsjeblieft! Brood voor mevrouw, samen met Engelse marmelade en een mes.' zegt Maaike knipogend en ik schiet in de lach. 'Je kent me te goed.' zeg ik grijnzend. 'Kun je me trouwens even helpen met de ketting om doen? Ik ben niet meer zo handig in die dingen.' 'Tuurlijk!' zegt Maaike lachend waarna ze de ketting van me overpakt en hem binnen een paar seconden om mijn nek heeft vastgemaakt. 'Zo, klaar!' 'Nogmaals, bedankt.' 'Geen probleem!' 'Kunnen we trouwens thuis blijven? Ik heb geen zin in school...' 'Wat? Waarom niet?' vraagt Maaike verbaasd terwijl ze me aankijkt. 'Je weet dat in mijn "droomwereldje", dat toch best wel behoorlijk echt blijkt te zijn, Calum mijn mate is, hè? En ik heb geen zin om erachter te komen dat mijn droomwereld daar ook gelijk in heeft, aangezien het zo'n klootzak is.' Maaike knikt begrijpend maar heeft toch een bedenkelijke blik in haar ogen. 'Je weet dat je hem vroeg of laat toch onder ogen zal moeten komen, hè? Je kunt niet de rest van je leven voor hem blijven wegrennen.' 'Dat weet ik, maar niet vandaag, okay? Laten we er een meidendag van maken met films, series en weet ik veel wat je nog meer doet of hebt.' Maaike lacht en knikt. 'Doen we. En nu: eet je ontbijt op. Dan ga ik alvast opzoek naar serie die je echt moet hebben gezien.' 'Teen Wolf?' probeer ik voorzichtig. 'DUH!' roept Maaike terug. Grijnzend eet ik mijn ontbijt op en zet mijn bord in de vaatwasser, samen met de rest van de afwas. 'Ik ga even een jogging en een wijd shirt aantrekken.' 'WACHT!' roept Maaike voor ze achter me aanrent. 'Ik heb dé perfecte shirts.' zegt ze grijnzend voor ze de trap op rent. 'Wat? Maaike? Wat bedoel je met dé perfecte shirts?' roep ik naar haar voor ik ook de trap op begin te lopen. 'Kom nou maar!' roept ze terug en zuchtend ga ik op weg naar haar kamer. Zodra ik er één stap binnen zet, word er direct een shirt in mijn gezicht gegooid. Ik pluk het shirt van mijn gezicht af en bekijk het. Het shirt is donkerblauw en de geur van mannendeo zweeft er vanaf. 'NOOIT!' roep ik lachend terwijl ik het shirt voor me houd. 'Je hebt echt shirts van jongens?! Oh my god!' roep ik lachend. 'Wat? Ik kan er ook niks aandoen dat ik shirts vind die jongens op feestjes uittrekken en achterlaten.' zegt Maaike schouderophalend terwijl ze te voorschijn komt met een jongensshirt aan. 'Bovendien, ze zitten heel lekker en comfortabel.' voegt ze er met een knipoog aan toe. 'Dat geloof ik direct.' zeg ik grijnzend. 'Ik zal alles alvast klaarzetten, ga jij je maar omkleden.' zegt Maaike voor ze me glimlachend voorbij loopt en naar beneden gaat. Vlug loop ik naar mijn kamer en ga opzoek naar mijn jogging. Wacht... Heb ik eigenlijk wel een jogging meegenomen? Zeg alsjeblieft dat ik een jogging heb meegenomen! Yes! Jogging! Vlug kleed ik me om en loop naar beneden, waar Maaike al klaar zit met een deken om zichzelf heen gewikkeld. Ongeduldig kijkt ze me aan en vlug plof ik op een bank waarna ik een deken pak en die om mezelf heen wikkel. 'Klaar?' 'Honderd procent.' zeg ik grijnzend terwijl ik Maaike aankijk. En zo begint onze fantastische Teen Wolf marathon.

Calum pov.

Luke is sinds vanochtend helemaal stil maar ik voel zijn enthousiasme en onrust. Zenuwachtig loop ik de school in, richting mijn kluisje. Meisjes proberen een een plek naast me te veroveren en voor het eerst voel ik afschuw. Waarom doen ze zo? Er zijn genoeg andere jongens op deze school! Wow, wat ben ik nu aan het denken? Vlug schud ik gedachtes van me af en plak mijn alom bekende grijns op mijn gezicht waarna ik mijn arm over de schouders van het meisje dat het dichts bij me staat. Direct verspreidt er een blos op haar wangen en mijn grijns groeit. Ik heb Jace sinds eergisteren niet meer gezien maar het maakt me ook helemaal niks uit. Al begon Luke wel plots woest te grommen zodra hij Jace rook. Echt raar... Plots ruik ik een heerlijke geur maar die is net zo snel verdwenen maar Luke komt er door tot leven. Woest probeert hij de controle over te nemen om die geur op te sporen en te volgen. Waar de fack heeft hij last van? 'Verdomme, Luke! Hou je in! We zijn op school!' sis ik hem boos toe. "Dat boeit mij niet! Volg die facking geur!" 'LUKE! HOU JE IN!' Roep ik hem kwaad toe. 'Hé, ik moet naar de les. Zie ik je bij de lunch?' vraag ik flirterig aan het meisje naast me. Direct worden haar ogen groot en word de blos op haar wangen nog roder. Wat heb ik toch een heerlijke invloed... 'J... Ja hoor.' stottert ze en ik grijns. 'Tot dan.' zeg ik waarna ik een kus op haar wang plaats en relaxt wegloop. Ik voel blikken branden in mijn rug en grijns. Ik pik weer een vlaag van die heerlijke geur op en snel ga ik die richting op, tot grote tevredenheid van Luke. Af en toe vang ik de geur op en de vlaag word steeds sterker en langer tot ik voor een kluisje sta, waar de geur het sterkst is. Luke begint woest te grommen en verbaasd vraag ik wat er mis is. "Ze is er niet! Ze is er verdomme niet!" 'Wie is er niet, Luke?' "ONZE MATE NATUURLIJK, JIJ IMBECIEL!" 'Onze... mate?' "Ja, onze mate. Ben je doof? GA HAAR VINDEN, JIJ IDIOOT!" 'Luke, je weet dat pap ons vermoord als we nog één keer school skippen! Misschien is ze wel in één van onze klassen, dus wat nou als we haar direct gaan zoeken na school?' Luke is even stil. "Oké dan. Maar als we niet direct na school gaan zoeken, doe ik je wat." 'Alsof jij zoveel kan doen zonder jezelf pijn te doen.' "Daag je me uit, Calum? Want geloof me, ik kan veel meer dan je denkt." 'Ik daag je niet uit, Luke. Rustig maar.' zeg ik haastig waarna ik me begeef naar het lokaal. Zodra ik het lokaal binnenstap zijn alle blikken direct aan me vastgelijmd en een luie grijns kruipt op mijn gezicht terwijl ik naar mijn vaste plek achterin de klas loop en ga zitten. Vlug pak ik mijn biologie boeken. Niet veel later komt de leraar binnengelopen en begint hij direct met uitleggen over mutaties, mutagenen, dragers, blablabla. Ugh, hier heb ik zo geen zin in...

Na weer een doodsaaie schooldag, loop ik de school uit. "MATE! MATE! MATE!" Schreeuwt Luke enthousiast en geschrokken kijk ik om me heen. 'Waar?!' "We zouden haar gaan zoeken!" 'Ja, dat weet ik ook wel.' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. "Ze is vast heel mooi..." 'Sowieso...' zeg ik terwijl ik lekker met Luke mee dagdroom. "Schiet op! Ik wil haar vinden!" 'Ja, ik ook. Daarvoor hoef je niet zo hard te schreeuwen. Met hoofdpijn ga ik echt niet beter mijn best doen om haar te vinden.' Grommend stopt Luke met schreeuwen en vlug adem ik de lucht in, om ook maar een minuscuul spoortje van haar geur te vinden. Niks. Haast zenuwachtig loop ik verder van het schoolgebouw weg. Waarom ruik ik niks van haar? Was ze vandaag niet op school geweest? Dat is wel logisch want anders was haar geur veel sterker geweest en ze duidelijk al een hele lange tijd niet op school geweest want haar geur is al bijna weg afgezien van haar kluisje. Ik begin te lopen terwijl ik om de zoveel meters stop om even een flinke teug lucht in te nemen om te kijken of ik de geur van mijn mate kan oppikken. Plots pik ik haar geur weer op en direct begin ik het te volgen. Het verdwijnt steeds maar het geeft me wel een pad naar haar toe. Na, ik denk, een halfuurtje sta ik bij het bos en haar geur is hier veel sterker. Direct begin ik te rennen terwijl ik haar geurspoor nu heel erg makkelijk kan volgen. Binnen vijf minuten sta ik voor een huis en haar geur is overal. Direct ren ik naar de deur en trap hem open.

Iets eerder:

Maaike pov.

Lachend sta ik op. 'Ik ga wat soep halen, jij ook wat?' vraag ik aan Sophie terwijl ik mijn deken op de bank gooi. 'Ja, lekker!' zegt Sophie terwijl ze me met glinsterende ogen aankijkt. We hebben heel erg veel lol, zo samen met z'n tweeën en Teen Wolf en het boeit me echt niet dat we nog één dag extra school missen. Dit is het waard, na al die problemen. Ik pak een pan met daarin overgebleven soep van eergisteren en warm het op. Het is zeker genoeg voor twee personen dus ik maak me niet echt zorgen over dat we tekort komen. Behendig grijp ik naar twee kommen, die in een best hoog kastje staan, en zet ze op het aanrecht. Zodra de soep warm is, schenk ik het in een kom en loop ermee naar de woonkamer. 'Voor mevrouw.' zeg ik beleefd en lachend pakt Sophie hem aan. 'En een lepel, om niet te vergeten.' zeg ik terwijl ik een lepel aan haar overhandig en grijnzend neemt Sophie hem over. 'Dank u wel, mevrouw Woods.' zegt ze beleefd waarna ze direct haar soep aanvalt. 'Oeh, heet.' zegt ze terwijl ze de soep vlug doorslikt. 'No shit, Sherlock.' zeg ik lachend terwijl ik weer naar de keuken loop voor mijn kom en lepel. Voorzichtig loop ik naar de woonkamer met de kom soep in mijn handen en de lepel tussen mijn tanden. Snel zet ik de kom op de koffietafel en haal ik de lepel tussen mijn tanden vandaan. 'Warm.' zeg ik terwijl ik naar Sophie kijk, die kleine slokjes soep neemt. 'Hmhm.' zegt Sophie instemmend terwijl ze weer een klein slokje soep doorslikt. 'Ik ga even naar het toilet en dan kunnen we verder.' Sophie knikt en gebaart met haar ene hand dat ik moet opschieten terwijl haar andere hand de kom vasthoudt. Glimlachend loop ik naar het toilet en doe mijn ding.

Nu:

Vlug was ik mijn handen en net wanneer ik naar buiten loop, ruik ik Calum. Oh nee toch.... Vlug loop ik naar de woonkamer maar voor ik er echt binnen ben, knalt de voordeur open en rent Calum me voorbij. 'HÉ! KOM TERUG! JE KAN NIET ZOMAAR MIJN HUIS BINNENKOMEN ZÓNDER MIJN TOESTEMMING EN MIJN FACKING DEUR SLOPEN! KOM TERUG, JIJ-' Een harde, hoge gil vult mijn oren en snel ren ik de woonkamer in om vervolgens direct begroet te worden door nog een harde schreeuw maar deze klinkt veel pijnlijker dan de eerste. 'Oh, shit, sorry Sophie! Dit was niet mijn bedoeling! Shit, shit, shit.' zegt Calum paniekerig terwijl hij over Sophie gebogen staat waardoor ik niet kan zien wat er gebeurd is. 'Auw, auw, auw.' jammert Sophie terwijl ze op wilt staan maar Calum duwt haar volgens mij terug en volgens mij ook op de verkeerde plek want ze begint nog harder te jammeren. Direct trek ik Calum van haar weg en zie dat Sophies soep over haar is heen gekomen. Met tranende ogen kijkt Sophie me aan en net wanneer ik haar hand wil vastpakken, trekt Calum mij weer terug. 'Calum.' zeg ik boos als hij weer in mijn gezichtsveld ga staan. Calum draait zich naar me om en vraagt in paniek: 'Waar is de verbanddoos?' Zuchtend duw ik hem opzij waarna ik Sophies hand vastpak en haar help opstaan. De ingrediënten vallen van haar af als ze staat en haar hele huid is rood. Plots word Sophie woest omgedraaid en begint Calum woest te schreeuwen: 'WAAROM HEB JE EEN JONGENSSHIRT AAN?! JE MAG DAT SHIRT HELEMAAL NIET DRAGEN! JE MAG ALLEEN MIJN KLEREN DRAGEN!' Angst straalt van Sophie af en woest begin ik te grommen naar Calum. 'Je mate is verbrand en het enige waar jij je zorgen om maakt is dat ze een jongensshirt aan heeft?! Wat ben jij voor een mate? Hoe ze zich voelt en of ze pijn heeft zou je eerste prioriteit moeten zijn!' zeg ik boos tegen hem waarna ik weer Sophies hand vastpak en haar naar de trap begin te leiden. Calum gromt woest naar mij, maar ik negeer het. 'Blijf. Van. Haar. Af.' zegt hij woest terwijl hij mijn arm vastgrijpt en me naar hem omdraait. Woest trek ik mijn arm los terwijl ik hem vernietigend aankijk. 'Jij zegt niet wat ik wel of niet moet doen, Calum. Ik begin nu langzaamaan te begrijpen waarom Sophie vandaag echt niet naar school wou om je te zien, ik begin haar nu echt te begrijpen.' zeg ik voor ik Sophie verder naar boven begeleidt terwijl er af en toe een traan langs haar wang rolt vanwege de pijn. Na drie minuten hebben we de badkamer bereikt en snel stel ik de douche in op een lauwe temperatuur, waarna ik Sophie eronder duw zodat haar brandwonden kunnen afkoelen. 'Blijf hier tien minuten onder staan, oké? Ik en Calum hebben nog wat te.... discussiëren...' zeg ik voor ik de badkamer verlaat en met forse stappen naar Calum stamp.

En het is gebeurd mensen! Sophie en Calum hebben elkaar gevonden en direct gaat er al iets fout. Een mooie start voor een relatie, vinden jullie ook niet? XD Zal Calum zich aanpassen of zal hij zijn niet zo leuke zelf blijven? En zal Sophie hem ooit vergeven voor al zijn acties en scheldpartijen? Wie weet.... We weten in ieder geval wel dat Maaike heel erg pissig is op Calum.

Keep dreaming!

Me.