Calum pov.

Rusteloos ijsbeer ik in mijn kamer. Op de één of andere manier krijg ik Luke ook maar niet rustig en elke dag word zijn rusteloosheid erger en word hij ook steeds luider. Wat is er in vredesnaam mis met hem? 'Hou je facking klep nou eens, Luke! Ik krijg nog eens migraine van je!' Grom ik geïrriteerd naar hem, maar hij trekt zich er (natuurlijk) niks van aan. Hij blijft telkens ook maar iets mompelen maar zo zacht dat ik het niet kan verstaan en na twee dagen van dat rare gewauwel van hem, word je niet alleen gek maar ook best wel behoorlijk nieuwsgierig. 'CALUM!' brult er plots iemand van beneden en ik herken de stem van Seff. Direct ren ik naar beneden en sla mijn armen om me heen. Het boeit me niet dat ik er daardoor heel "onmannelijk" uit zie maar ik kan niet zonder Seff. Seff is als mijn jongere broertje voor me en hij is al net zolang verdwenen als Sophie en eerst dacht ik dat hij wel terug zou komen aangezien hij de rare gewoonte heeft om zomaar te verdwijnen en een paar dagen later weer op te duiken maar toen het een week werd, werd ik ongerust en nu, na zeker twee weken, is hij er weer. Seff slaat ook zijn armen om mij heen en zo staan we even stil. 'Verdwijn nooit meer zo lang, wil je? Shit, ik was overbezorgd!' Mompel ik in zijn shirt. Ja, Seff is langer dan ik ook al is hij jonger. Best oneerlijk, al zeg ik het zelf. 'Sorry, maar ik moest Sophie vinden voor ze in haar First terecht zou komen en daar is ze nu doorheen dus toen kon ik terugkomen.' Ik knik alleen en laat hem langzaam los. 'Oh, en ik wil dat je kennismaakt met waarschijnlijk Sophies SoulMate, Jace.' Zegt Seff terwijl hij opzij stapt zodat ik de jongen in de deuropening kan zien met een zéér ongemakkelijke uitdrukking op zijn gezicht. Wat? Nog nooit twee jongens elkaar een knuffel zien geven? Tsk. 'Waarschijnlijk haar SoulMate? Hoezo waarschijnlijk?' 'Omdat Sophie hem heeft opgeroepen om haar te beschermen en ze weet niet hoe ze het gedaan heeft. Bovendien heb ik alleen een SoulMate zo woest en dreigend tegenover eventuele bedreigingen zien grommen als het over zijn of haar SoulMate ging.' 'Oké, dus Sophie heeft waarschijnlijk haar SoulMate al ontdekt?' 'Jup.' 'Dat.... is zeer zeldzaam.' Besluit ik uiteindelijk te zeggen nadat ik voor de juiste woorden zocht. 'Inderdaad.' 'En ook best oneerlijk want ik zoek al sinds mijn twaalfde naar mijn SoulMate en heb haar, of hem, nog niet gevonden en zij heeft hem al gevonden voor ze ook maar de juiste leeftijd heeft!' Lachend knikt Seff instemmend maar dan word zijn gezichtsuitdrukkin weer serieus. 'Alleen is Sophie nu dus wéér foetsie maar Jace zei dat ze veilig is dus konden we eerst hier langs. Maar als je Jace nu wilt excuseren? Dan gaat hij zijn mate zoeken.' 'Ga je gang.' En direct is Jace weg. 'Aparte kerel maar zoals hij zich gedraagt is de kans inderdaad groot dat hij haar SoulMate is. Das even geluk voor hun.' 'Jup. Maar-' 'Even geen gemaar, Seff. Ik wil dat je me alles verteld wat er is gebeurd en daarna vertel ik je mijn grote 'avontuur'.' 'Klinkt goed maar ik wil eigenlijk even onderzoek doen.' 'Waarnaar? En, alweer?' 'Gaven van geestenwandelaars.' 'Maar daar weet je toch al alles van?' Vraag ik verbaasd. 'Niet van deze.' Antwoor hij kortaf voor hij zich begeeft naar de bibliotheek, met mij achter zich aangehold. 'Wie bezit die gave dan?' Vraag ik nieuwsgierig. Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen over pas ontdekte rassen te leren. 'Sophie.' Waarom zegt er iets in mij dat ik het eigenlijk had kunnen weten?

Sophie pov.

Kreunend open ik mijn ogen. 'FINALLY! Doornroosje is wakker!' Roept Joë overdreven uit, van een andere plek. Hoe- Nee, laat maar. Superieur gehoor natuurlijk. 'Hoelang heb ik geslapen?' Mompel ik. 'Ongeveer drie uur.' 'ZO LANG?! IK HEB MAAR DRIE MINUTEN GEREND!' Roep ik ontzet uit terwijl ik overeind schiet. 'Ja, en je bent net uit je First. Van een First raak je altijd uitgeput, hoe lang of hoe kort hij ook duurt.' 'Aha... En waarom weet jij dit en ik niet?' 'Omdat ik mijn huiswerk gedaan heb terwijl jij een heel gebied aan het uitmoorden was.' 'HEB IK MENSEN VERMOORD?!' 'Nee, Maaike en Seff waren er op tijd bij. Denk ik... Het was sowieso nogal een afgelegen gebied dat niet bepaald mooie natuurgebieden had waardoor er weinig tot geen mensen komen. Dus ik denk dat je geen mensen hebt vermoord.' Zegt Joë terwijl hij me gerust probeert te stellen. 'Dat zorgt er niet voor dat ik me beter voel, Joë.' Mompel ik terwijl ik me weer in het kussen laat vallen. 'Dat is dan pech voor jou.' Antwoord hij koppig. 'Ne, nenenene, ne, ne, ne.' 'Wat?' Zegt Joë lachend terwijl hij de kamer in komt gelopen. 'Dat is mijn versie van 'blah blah blah'.' 'Dat hoor ik, ja.' Zegt hij grinnikend. Plots schieten Seff en Jace me weer binnen en direct zit ik weer rechtop, wat me een aanval van duizeligheid geeft. Vlug schud ik die van me af en kijk naar Joë. 'Waar zijn Seff en Jace? Is alles goed met ze? Zijn ze gewond geraakt? Ze zijn toch niet dood, hè? Oh mijn god, als ze dood zijn is het mijn fout want ze wouden mij hebben! Oh god, dit ga ik mezelf nooit vergeven! Ik had niet naar Seff moeten luisteren en had me gewoon aan hun over moeten geven, dan was er niks gebeurd en was iedereen nog veilig en-' 'SOPHIE!' brult Joë er door heen en geschrokken kijk ik hem aan. 'Ze leven nog, zijn helemaal in orde en Jace is beneden om met je te praten dus als je nu even rustig wilt ademen en je luie kont uit mijn zachte bed wilt halen, zou dat heek fijn zijn.' 'Nee.' 'Hè?' 'Nee. Ik wil niet uit dit bed.' 'Je moet.' 'Ik moet niks.' 'Je moet ademen.' 'Dat hoef ik ook niet.' 'Maar anders ga je dood.' 'Klopt maar dat betekend nog steeds niet dat ik moet ademen.' 'Maar-' 'Joë, ga maar. Ik praat hier wel met haar.' Klinkt er een zachte, lieve stem achter Joë. Geschrokken springt Joë in de lucht en legt zijn hand op zijn hand terwijl hij zich, volgens mij naar Jace, omdraait. 'Doe dat nooit meer, wil je? Ik kreeg een facking hartverzakking van jou!' 'Dat overleef je wel, net zoals al je eerdere "hartverzakkingen".' 'Gevoelloze klootzak.' Mompelt Joë terwijl hij langs Jace heenloopt. 'Hou ook van jou!' Roept Jace grijnzend naar Joë voor hij binnenkomt gelopen en de deur achter zich dicht doet. 'Hey.' Zegt Jace lief glimlachend. 'Hey.' Antwoord ik terug terwijl ik me een klein beetje ongemakkelijk voel onder zijn blik. Ongemakkelijk wipt Jace van het ene been naar het andere en het ziet er best wel schattig uit eigenlijk maar dat ga ik hem niet zeggen. 'Eh, ga zitten?' Zeg ik meer als een vraag dan als een uitnodiging. Misschien had ik gewoon naar beneden moeten komen... Een paar tellen kijken Jace en ik elkaar alleen maar aan en dan gaat hij op de rand van het bed zitten. 'Waar wil je over praten?' Vraag ik uiteindelijk. 'Over jou.' 'Waarom over mij?' 'Omdat er iets is gebeurd wat we allebei niet kunnen verklaren.' 'Klopt....' zeg ik instemmend. Jace glimlacht lichtjes naar me en ik glimlach terug waarna ik weer weg kijk, naar mijn handen. 'Hoe heb je me opgeroepen?' Doorbreekt Jace uiteindelijk de zeer ongemakkelijke stilte. 'Weet ik niet. Ik heb echt geen idee. Ik weet alleen dat op een gegeven moment ik wist dat er hulp zou komen.' 'Ik.' Zegt hij concluderend. 'Inderdaad, jij. Maar hoe wist jij dat je naar me toe moest komen om me te beschermen?' 'Ik weet het eigenlijk ook niet. Mijn wolf werd onrustig en ik kon niet stik zitten dus ging ik rennen en mijn wolf dreef me jouw kant op en plots leek er een schakelaar om te gaan en wist ik dat ik jou koste wat het kost moest beschermen. En bij de afgelopen keer ging het precies zo.' 'Dus eigenlijk hebben we een soort van...' 'Beschermingsband...' vult Jace me aan. 'Zou dat ook andersom werken?' Vraag ik me hardop af. 'Hoe bedoel je?' 'Nou, wat nou als jij in gevaar bent en je kan het duidelijk niet in je eentje redden, zou ik dan zo naar jou worden gedreven?' 'Ik heb echt geen idee...' 'Ik ook niet.....' 'Wanneer word je eigenlijk zestien?' 'Eh.... Welke dag is het vandaag?' 'Tien maart, hoezo?' 'Dan ben ik overmorgen jarig. Hoe weet je eigenlijk dat ik zestien word?' 'Vertelde je broer, Seff.' 'Ik weet wie mijn broer is.' Snauw ik kortaf. 'Shit, sorry! Het was niet mijn bedoeling om zo te snauwen!' Zeg ik geschrokken terwijl ik hem met grote ogen aankijk. 'Maakt niet uit, soms gebeurt dat.' Zegt hij met een knipoog en ik voel me rood worden. Lachend wrijft Jace door mijn haar en lachend probeer ik zijn hand weg te meppen. 'Stop!' Roep ik lachend als Jace gewoon doorgaat. Ik probeer mijn hoofd weg te trekken en val naar achteren maar helaas gaat Jace gewoon mee terwijl hij mijn haar aan het ruïneren is. 'ALSJEBLIEFT! STOP!' roep ik lachend en eindelijk stopt Jace en kijkt me grijnzend aan. Langzaam keert de stilte weer terug en ongemakkelijk beweeg ik wat heen en weer en bijt op mijn lip terwijl mijn ogen overal behalve naar zijn gezicht kijken. Ik voel zijn blik op me branden en uiteindelijk kijk ik hem dan toch aan. Waarom is hij zo cute? Waarom heeft hij van die prachtige blauwe ogen die me zo verdomd bekend voorkomen? Jace! Natuurlijk! Jace van The Conversation Guys. En plots zoent hij me en sperren mijn ogen zich wijdopen.

Ashton pov.

Langzaam sluipen Michael en ik dichterbij Max en prins Zefiros. '...ontvoeren en bij mij brengen.' Hoor ik prins Zefiros tegen Max zeggen. 'Echt niet! Dat ga ik niet doen! Ik vertik het.' Zegt Max boos. 'Maar wil je dan niet-' 'Nee! Ik wil helemaal niks van jou, klootzak!' Ik hoor Michael zachtjes gniffelen en werp hem een waarschuwende blik toe, die hij aanneemt met rollende ogen voor hij zijn blik weer richt op Max en prins Zefiros. Tijdens ons kleine 'praatje' met dat meisje -die het irritant genoeg vertikt om haar naam te zeggen- ben ik erachter gekomen dat Michael al zijn respect ten opzichte van prins Zefiros verloren heeft want hij noemt hem niet meer bij zijn titel en zegt alleen maar 'klootzak', 'die motherfucker', 'asshole' en 'son of a bitch' zodra hij het over hem heeft. Ik ben eigenlijk best wel benieuwd wat er tussen hun gebeurd is... 'Klaar?' Fluistert Michael zo zacht dat ik het niet gehoord zou hebben als ik niet zo dicht bij hem stond. Hij kan dus wel zachtjes zijn, wat een wonder! Ik knik en Michael telt op zijn vingers af. Zodra hij zijn hand naar beneden doet, sjezen we weg. Michael tilt Max met gemak op terwijl ik prins Zefiros' benen onder hem vandaan trap. We zitten zo in de problemen als we gepakt worden... gaat er door mijn hoofd maar ik ren snel achter Michael aan. Ik hoor prins Zefiros vloeken en begin direct harder te rennen. Waar blijft dat rare, machtige meisje nou?! Dan klinkt er een hele zachte plof achter ons en een zwaar gewicht valt van mijn schouders. Ze heeft ons niet in de steek gelaten. 'BROERTJE!' hoor ik haar nep-enthousiast roepen en ik grijns. 'WAT "LEUK" JE WEER TE ZIEN!' Gaat ze vrolijk door. 'Ga aan de kant-' 'Nee.' 'DONDER OP, ELLEN!' schreeuwt prins Zefiros woedend maar het klinkt nu al een stuk verderop. Ellen? Heet ze zo? Maar zo heet toch Sophies wolf? Maar Sophie heeft geen wolf.... fluistert een irritant stemmentje me toe, dat helaas gelijk heeft. Bijna knal ik tegen een rijdende auto aan en net op tijd spring ik erover heen maar helaas raakt de bovenkant van mijn voet toch de auto en vloekend behoud ik net mijn evenwicht. Ik heb wat met tegen dingen aanknallen vandaag....

Ik ben weer terug, bovennatuurlijke wezentjes! En dit keer met weer een snelle update! Ja, klein voordeeltje van ziek zijn is dat ik nu lekker kan schrijven! Jeeeejj!! Iedereen in België wens ik een fijne vakantie en ben stiekem wel jaloers dat ik geen vakantie heb máár dat maakt nu eventjes niks uit! Nog twee of drie misschien wel vier hoofdstukken en dan is het zover mensen! Dan komen de échte problemen die Cupido mag gaan proberen te fixen dus bereid je voor! Op de foto is Jace, by the way ;)

Keep dreaming!
Me.