Sophie pov.

'Wat? Sorry hoor maar volgens mij laten mijn superieure zintuigen me even in de steek.' Zegt Ashton na een tijdje doodse stilte en starende blikken. 'Je hoorde me wel. En ik ga het niet herhalen.' 'Jíj hebt je broertje vermoord?' 'Ja.' 'Waarom?!' 'Ik...' Ik adem diep in en begin dan te vertellen. 'Ik weet lang niet alles, slechts flarden van wat er echt gebeurd is maar wat ik heb gezien maakte duidelijk dat ik mijn broertje heb vermoord. We fietsten samen en we hadden knallende ruzie. De ruzie liep uit de hand en ik duwde hem waardoor hij de controle verloor over zijn fiets en viel, hard. Ik had hem regelrecht voor een auto gegooid en die had hem -natuurlijk- aangereden, ernstig. Zo ernstig zelfs dat hij al bezweek onder zijn verwondingen tijdens het telefoontje naar het ziekenhuis. En weet je waar ik het meest spijt van heb afgezien het feit dat ik hem voor die auto heb geduwd? Dat ons laatste gesprek een uit de hand gelopen ruzie was. Hij stierf in mijn armen.' 'Hé...' zegt Michael zachtjes terwijl hij de tranen, die blijkbaar over mijn wangen rollen, wegveegt. 'Dat is toch niet jouw'n fout? Jij kon ook niet weten dat die auto daar reed.' 'Ik zou het gehoord moeten hebben!' Roep ik verstikt uit. 'Ik zou die verdomde auto gehóórd moeten hebben!' Ashton is opvallend stil voor zijn doen en ergens baart me dat zorgen. 'Ash? Wat is er?' 'Niks, niks.' Zegt hij met een treurige glimlach. 'Jawel. Er is iets. Wat is er?' 'Niks, zeg ik je toch! Er is verdomme niks.' 'Wat is er gebeurd met je 'niet-schelden-regel', man?' Vraagt Michael verbaasd. 'Ik scheld al veel langer, Michael. En doe nu niet alsof we best buddies zijn, want dat zijn we niet. Zijn we ook nooit geweest en zullen we ook nooit worden.' Snauwt Ashton boos naar Michael. 'Sorry hoor.' Zegt Michael "verontschuldigend". 'Ash... Er is iets. Ik zie het aan je en waarschijnlijk ziet Michael het ook aan je.' Vragend kijk ik Michael aan en die knikt bevestigend. 'Zie? Je kan me vertrouwen, Ash. Je kunt me vertellen wat er met je aan de hand is zodat ik je kan helpen!' 'Niemand kan hem helpen, Soof. Jij niet, Max niet, Michael niet. Niemand.' 'Wie is hij Ashton?' 'Een persoon waar nooit over gesproken mag worden.' Klinkt er een donkere stem achter ons. Geschrokken draai ik me om en zie een zéér intimiderende man voor me staan. 'En wie bent u?' 'Het gaat er niet om wie ik ben maar om wie jij bent. Of beter gezegd: wát je bent, Sophie.' 'Hoe kent u mij? Wat wilt u van me? Hé! Laat me los! Laat me los! Dit gaat zomaar niet! Michael! Alsjeblieft, help me!' Roep ik wanhopig terwijl ik me los probeer te trekken maar de man is veel sterker en trekt me mee alsof ik gewoon een lastige pup ben. Michael staart me alleen maar aan met een nietszeggende blik, alsof ik niet besta... 'Ashton? Alsjeblieft, Ash! Help me!' Roep ik terwijl ik me nog steeds los probeer te trekken. Alleen reageert Ashton ook niet en kijkt hij ook dwars door me heen, alsof ik onzichtbaar ben... 'Alsjeblieft!' Schreeuw ik nog een keer voor ik ruw ergens in word geduwd en mijn hoofd keihard tegen iets aanknalt waardoor mijn gezichtsveld bezaait word met dansende, zwarte vlekken. Ik mag nu niet bewusteloos raken! Ik moet hier weg! Ergens in de verte word er een deur dichtgegooid en geopend en vervolgens weer dichtgegooid. Niet veel later begint er iets, volgens mij een auto, te ronken en word ik naar voren geslingerd. Net op tijd kan ik mijn hoofd beschermen voor ik weer ergens tegen aanknal. De zwarte vlekken zijn nu bijna allemaal weg maar veel nut heeft het niet. Het is hier pikdonker maar je kan een aantal voorwerpen qua vorm wel onderscheiden. Waar zit ik toch in? Ik word naar links geslingerd en mijn schouder knalt hard tegen de wand van dit ding aan en ik schreeuw het uit van de pijn. Zit ik ín de achterbak van een áúto? Nu snap ik wel waarom de politie niet wilt dat daar mensen zonder veiligheidsgordel in zitten want jezus, wat doet het pijn als je overal tegen aan word geslingerd. Na een eindeloze rit waar ik tegen veel voorwerpen en vaak tegen de wanden ben aangeknalt, stopt de auto eindelijk. Kreunend probeer ik overeind te gaan zitten maar direct zak ik door mijn armen en val ik weer op de grond. Er word een deur geopend en hard dichtgesmeten. Na een paar angstige minuten, begin ik me te ontspannen en direct klinkt er een harde klap tegen de zijkant van de achterbak van de auto aan. Ik schiet geschrokken overeind en kan een gil niet inhouden. Een harde lach klinkt van buiten en grommend vervloek ik de man die me zomaar, zonder enige reden heeft ontvoerd. De klep gaat open en fel licht schijnt in mijn ogen. Nog steeds erg gespannen knijp ik mijn ogen samen maar ik zie nog steeds helemaal niks. Plots word ik vastgegrepen en ruw uit de auto getrokken en op de grond gesmeten. Kreunend probeer ik overeind te komen maar direct worden mijn armen onder me vandaan getrapt. Met een harde klap val ik weer op de grond. 'Je staat niet op zonder mijn toestemming, begrepen?' Happend naar adem knik ik. 'Mooi.' De man klinkt tevreden. 'Oké, sta op.' Langzaam kom ik overeind maar ik val telkens terug tot de man me haast geërgerd overeind trekt en me voor zich uitduwt. 'Waag het niet om te proberen om te ontsnappen want dat zal je meer kosten dan een paar blauwe plekken en hier en daar een kneuzing. Begrepen?' Weer knik ik want ik heb het gevoel dat zomaar gaan praten niet door hem in dank zal worden afgenomen. 'Loop sneller!' Snel loop ik wat harder terwijl ik wat klunzig over keien en holen heen spring. Waar gaan we eigenlijk naartoe? Waarom moet hij uitgerekend mij hebben? En waarom keken Ash en Mikey alsof ik niet bestond? WE HEBBEN SAMEN VIJF HELSE UREN IN DAT FACKING KLIMBOS DOOR GEBRACHT! Dat kun je niet zomaar vergeten! Toch?

Maaike pov.

'Hiernaartoe.' 'Maar daarnet zei je nog-' 'Ik weet wat ik net zei en nu zeg ik dat we deze kant op moeten.' 'Je hebt helemaal geen geurspoor te pakken of wel?' 'Ik heb ook nooit gezegd dat ik een geurspoor te pakken had.' 'Wat zijn we dan aan het doen?!' 'We volgen een voetspoor.' 'En bij een voetspoor hoort een geurspoor.' 'De geur...' 'Is niet uitgevaagd of verdwenen. Kijk maar, de sporen zijn nog vers. Nog geen uur geleden. De geur die bij deze voetsporen hoort ónze geur, meneer de spoorzoeker. En we konden het niet ruiken want we zijn al omringt door elkaars geur. En nu, gaan we stoppen met in rondjes te lopen en gaan we écht opzoek naar een geurspoor.' 'Aye, aye ma'am!' 'Noem me geen ma'am, Seff. Mijn naam is nog steeds gewoon Maaike.' 'Hoe kom je trouwens aan een Nederlandse naam als je hier woont?' 'Mijn oma is Nederlands, ik ben naar haar vernoemt. Nu ik er zo over nadenk... Sophie was de eerste die mijn naam volledig goed uitsprak voor het eerst. Maar dat is ook niet zo gek, want ze is Nederlands.' 'Is ze Nederlands?' Vraagt Seff verbaasd. 'Ja. Wist je dat niet?' 'Nee... maar ze ziet er niet heel erg... kaaskopperig uit.' 'Kaaskopperig?' Vraag ik lachend. 'Nou ja, Hollands. Ook goed.' 'Sophie ziet er precies uit als een Nederlandse hoor.' 'Ja...' Ik schiet in de lach. 'Jij moet gewoon een goed kennismakingsgesprek hebben met je zus, Seff.' 'Dat merk ik, ja.' Mompelt Seff. Grinnikend trek ik plagend aan zijn haren. 'Hé! Afblijven!' Roept hij terwijl hij met zijn handen mijn handen uit zijn haar probeert te krijgen. Lachend laat ik los waarna hij wanhopig zijn haar weer probeert goed te doen. 'Is je haar een beetje heilig voor je, Seff?' Vraag ik plagend. 'JA!' roept hij geïrriteerd uit. Ik schiet in de lach en klop op hem zijn rug. 'Ik zei zeggen: pak een pot gel, regel een kam, zoek en spiegel en leef je uit.' 'Alsof je hier gel, een kam en een spiegel zou kunnen vinden.' 'Wees niet zo chagrijnig, meneertje ijdeltuit.' 'Ik ben niet chagrijnig.' 'Ja, ja. Tuurlijk. Als je haar maar goed zit, hè?' 'Oh, shut up.' Zegt hij terwijl hij met zijn ogen rolt. Lachend loop ik verder. 'Ik denk eigenlijk dat we voor een geurspoor, terug moeten naar waar we jou hebben gevonden.' Zeg ik als we na drie uur letterlijk nog helemaal niks gevonden hebben. 'Zou je denken?' 'Ik heb geen zin in sarcasme, Seff.' Zeg ik grommend van irritatie. 'Easy, girl. Ik heb ook geen zin in jouw gezeik.' 'Wat voor sterrenbeeld ben je eigenlijk?' 'Boogschutter, hoezo?' Ah, dat verklaart dingen... 'Niks, niks...' 'Wáárom wilde je mijn sterrenbeeld weten, Maaike?' 'Voor iets maar duidelijkheid.' 'En laat me raden: je hebt nu je duidelijkheid?' 'Dat klopt.' 'Oh.' 'Laten we nu verder gaan zoeken voor het te laat is.' 'Voor Sophie is het nooit te laat.' 'Dat denk je nu. Wacht maar tot het te laat is. Dan zul je zien dat ik gelijk heb.' In stilte lopen we verder, opzoek naar de plek waar Joë en ik Seff doodbloedend op de grond hadden gevonden en Sophie is meegenomen door de vampiers. 'Waar rouw je om?' Vraagt Seff plotseling en verbaasd kijk ik naar hem op. 'Wat?' 'Waar rouw je om?' Herhaalt hij terwijl hij strak vooruit blijft kijken. Ik maak een apart geluidje dat zelfs ik niet kan plaatsen. 'Ik rouw nergens om.' 'Je liegt.' 'Dat doe ik niet!' 'Waarom ontken je het dan zo heftig? Zo fel? Zo... direct in de aanval?' 'Ik ga helemaal niet direct in de aanval! Jij bent degene die regelrecht in de aanval gaat door me dit soort vragen te stellen!' 'Je verdedigt jezelf... Waarom verdedig je jezelf? Je weet toch dat elke last makkelijker te dragen is met z'n tweeën dan in je eentje?' 'En stel nou dat ik inderdaad in de rouw ben. Waarom zou ik jou dan dichtbij genoeg laten komen om je te vertellen waarom ik in de rouw ben?' 'Omdat je soms een verhaal beter kunt vertellen aan iemand die er helemaal niks mee te maken heeft.' 'En dan nog gaat het je niks aan.' 'Aha! Je bent dus wél in de rouw?' 'Ja, ik ben in de rouw maar waarom of voor wie gaat je niks aan.' 'Moet jij weten.' zegt Seff schouderophalend. 'Weet Sophie het?' Ik verstijf heel eventjes maar Seff merkt het op. 'Nee? Sophie weet dat niet? Is Sophie niet "close" genoeg om het te weten? Diep triest, als ik eerlijk ben. Ze is je beste vriendin. Horen die elkaar niet alles te vertellen? Elkaar op elk moment op te kunnen bellen als ze in de problemen zitten of hebben? Niet altijd alles van één kant te laten komen maar ook zelf degene te zijn die de ander als eerste een berichtje stuurt puur om aan te tonen hoeveel ze nou eigenlijk voor je betekend? Want vertel eens, Maaike. Hoe vaak ben jij nou de eerste die contact zoekt? Is Sophie niet altijd diegene? Is Sophie niet altijd degene die als eerste een sms stuurt of een appje? Want weet je, volgens mij is jullie vriendschap aan het verdwijnen. Je merkt het nu misschien niet maar dat moment komt. Het moment komt dat er niks meer over is van jullie vriendschap dan vage herinneringen aan leuke tijden.' En dan is Seff weg. Gewoon weg. Alsof hij daar nooit gestaan heeft maar ik ruik zijn geur. Zijn langzaam verdwijnende geur die een beetje op de geur van Sophie lijkt. Zal ik haar echt kwijtraken? Zal ik haar echt kwijtraken als ik niet eerst een keertje een sms'je stuur? Of een appje? Zo 'hey' al gewoon voldoende zijn? Want ergens heeft Seff wel gelijk. Ze is inderdaad degene die mij als eerste appt. Zou ze dat willen omdraaien? Dat ik ook gewoon een keertje naar haar appte? Gewoon zomaar? Gewoon... hey?

Hey, hey!

Op wie heeft Seffs toespraakje allemaal wel een beetje indruk gemaakt? Op mij wel hoor. Want zo hoort het toch ook? Best friends horen altijd met elkaar contact op te nemen en er moet niet één iemand zijn die telkens, elke keer weer, als eerste appt, belt of sms't. Ware vriendschap komt niet van één kant, het komt van beide. Neem het voortouw zelf eens in handen en kijk wat er gebeurd als jíj degene bent die contact opneemt met iemand anders. Maar maak je diegene blij mee, geloof me. Ik zou af en toe wel eens willen dat het bij mij gebeurde maar ja, ik ben niet degene die daar dingen in kan veranderen. Dat zal diegene toch echt helemaal zelf moeten doen. Ik ga diegene niet daarbij helpen. Ze moet er zelf achterkomen en ze mag het zelf oplossen want om eerlijk te zijn? Soms voel ik me gewoon vergeten. Gewoon weer zo'n vriendin van velen terwijl de ander dan zoveel voor mij betekend. Ik hoop voor jullie dat dat jullie nooit overkomt en zo wel; dan hoop ik dat jullie er samen uitkomen. Together.

Keep dreaming!
Me.

P.s. eigenlijk was dit hoofdstuk al om 22:49 klaar maar het leek me leuker om hem nu pas te posten :)