Richard

Today is my flight going to Davao. Actually ayoko pero wala akong magawa. I'm the Architect para sa project na ito. I was waiting for Sam sa airport when suddenly..

"Anong ginagawa mo dito?"

"Ako kasama mo. Si Sam backed away sa last minute. And walang ibang gustong pumalit kaya I volunteered."

"Janeth, ano ito?"

"RJ, pwede ba! Hindi kita guguluhin if that's what you want to know."

"Nagtataka lang ako. Bakit ikaw nag pinasama. Hindi ka naman Architect."

"Pero I know the business and I'm part of it. Kaya I'm here. Bakit may problema ba sayo? Huwag kang mag-alala,hindi kita papakialaman"

"You better be sure. Ayokong magkaproblema kami ni Dei."

"Dei? Selosa ba siya? Kunsabagay, I'm prettier naman talaga. Dapat lang siya ma-insecure."

Whatever, Janeth! Wala akong ibang nakikita kundi si Dei. Dapat maintindihan mo yan!"

"Ouch! Grabe ha! Brutal ka na ngayon? What happened dun sa RJ na kilala ko na ayaw akong masaktan?"

"Iba na ngayon. So live with it! Stay away from me, please lang."

"I will. Pero kung kailangan, para sa business,why not?"

"Excuse me, pero wala akong panahon na makipag-usap. I'll call Dei."

"Go ahead. Kahit ano naman gawin mo, 2 weeks na ako ang kasama mo. And I think magsasawa ka sa mukha ko. Hahaha!"

"Tsk.."

Lumayo ako sa kanya to call Dei bago kami tawagin for departure. Miss ko na agad ang Love ko, gusto ko ng umuwi.

Bago ako nagpunta sa airport, pumunta muna ako sa kanila. Kahit buong araw kami magkasama kahapon. I will miss her kaya dumaan muna ako sa bahay nila. Nag-paalam and I assured her, no hokus pokus on the side. Pure work. Pero heto, may isang tukso na umaaligid. Kailangan kong layuan kase mukhang may masamang balak.

I was talking to Dei when the the airport announced na boarding na daw. Hinila ko na yun maleta ko. Hindi ko nakita si Janeth after.

But when I boarded the plane, nagulat ako na magkatabi kami. Two hours kong ie-endure yun company nitong babaeng ito. Actually, two weeks pala. Kinuha ko yun earphones ko at nakinig ng music. Gusto kong makita niya na ayaw ko siyang kausap.

Halfway through the flight, nakatulog ako. It was only then nung nagland na kami ng nagising ako dahil, naramdaman kong may humalik sa akin. Hindi ako nagkakamali. May ginawa bang kalokohan ang babaeng ito? Kinakabahan ako. Pero di ko pinahalata.  Kinuha ko na ang luggage ko at bumaba na ng plane.

Mayroon ng shuttle na naghihintay sa amin papunta sa Pearl Farm kung saan kami naka-check in. Hindi ko na pinansin si Janeth. She's a big mistake sa buong buhay ko.

"RJ, asan na yun gentleman in you? Hindi mo man lang ba bubuhatin ang luggage ko?"

"Janeth, kaya mo na yan. Nabitbit mo nga sa airport diba?"

"Pero team tayo. Dapat tinutulungan mo ako."

"Kundi ka sumama dito at si Sam ang pinadala dito, kanya-kanya kami ng buhat. Kaya mo na yan."

Nilayasan ko siya at sumakay sa harapan ng shuttle. Ayoko siyang katabi. Isinuot ko uli ang earphones ko. Nakita ko na hirap na hirap siya sa pagbuhat ng gamit niya. Pero hindi ko na lang pinansin, trouble lang ang idudulot nun sa akin. Andun naman si Kuyang driver para tulungan siya. Ayaw niya lang. Bakit ako pa?

We arrived at Pearl Farm at exactly three in the afternoon. Ang ganda ng lugar. Pero mas ma-appreciate ko yun if kasama ko ang Dei ko.  Dumiretso ako sa reception to get my keycard. Di ko na hinintay si Janeth. Ayokong bigyan siya ng loophole para isipin niya na makipagbalikan ako sa kanya, na baka pagsisihan ko pa.

Dumiretso ako sa room ko. Nilock ko kaagad ito at parang tangang takot na takot na biglang dumating yun ex ko at kung anong gawin sa akin. How pathetic diba? Pero prevention is better than cure. Mahirap na.

Natulog ako pagkatapos kong ayusin ang gamit ko sa cabinet. 2 weeks din ako dito and I'm beginning to feel the homesickness. Akala mo malayo pinuntahan ko kung maka-homesick na peg pero, I do. Gusto ko na makasama si Dei.

I called her pagkagising ko.

"Hi Love!"

"Hello! Musta biyahe?"

"Okay naman. Nakakainis lang."

"Bakit naman?"

"Ah wala. Huwag ka ng mag-alala. Na-miss na kase kita."

"Ang sweet! Ako din! Kumain ka na ba ng dinner?"

"Hindi pa. Pero bababa na ako. Gusto ko lang ikaw tawagan. I'll viber you pagkatapos ko kumain. Balik din ako sa room ko. Wait for me ha. Kumain ka na rin."

"Opo, Dad! Hahaha! Sige na bye."

"Love you, po!"

"Love you din po!"

Bumaba na ako sa resto after ng tawag ko kay Dei. Nakita ko namang clear ang coast. Wala ang Janeth to ruin my dinner.

Kumain lang ako at agad umakyat. I'm on my way sa room ng bigla kong nakasalubong si Janeth.

"What do we have here?"

"Excuse me, magpapahinga na ako."

"Huwag muna. Sama ka muna sa akin. Tara sa bar."

"Ayoko. Ikaw na lang. Pagod ako sa biyahe."

"KJ. What are friends for? Bakit ba galit na galit ka sa akin? Wala naman akong ginawa sayong masama."

"Im sorry umiiwas lang."

"Bakit? Si Dei ba nagsabi?"

"Janeth, please. Di niya alam na ikaw ang kasama ko kaya ayokong magkaroon kami ng problema."

"Oh I see. Sige. Matulog ka na. Alis muna ako. Mukhang maganda sa lugar na ito. Sayang lang, bukas trabaho na. Wala nang time. Ikaw din."

"Kahit. Ikaw na lang. Mag-saya ka na! Sana may makilala ka mamaya."

And just like that, iniwan ko siya mag-isa. Di ko na hinintay ang sagot niya.

Nagkulong lang ako sa kwarto ko. And tinawagan ko kaagad si Dei. Til' 11pm din kami nag-usap. Wala namang importanteng pinag-usapan. Di ko na rin sinabi na si Janeth ang kasama ko. Ayoko na ma-bother pa siya. Anyway, kaya ko namang iwasan ang isang yun. Ayoko pa sanang ibaba ang phone kaya lang, alam kong kailangan na niyang matulog at maaga pa siya papasok. I miss her. I miss my Dei. 13 days to go na lang bago ako makabalik sa kanya. At di na ako makapag-hintay.

A/N Many updates today, promise. Naiwan kase ako ng biyahe papunta sa Baguio. Sucks. Sayang. Anyway, watch muna ng EB at maglinis ng bahay.

NO PROOFREAD PO! DARE TO READ!