31
Maine
Maaga akong nagising. Actually, hindi ako gaanong natulog. I was still reminiscing last night's happenings. Finally, my first ever real kiss. And it was the best. Though wala akong makumparahan. It was my first naman talaga. Ganun pala yun. Grabe ang heartbeat ko, gustong kumawala sa dibdib ko.
After my reminiscing, I took a shower. Nagsuot lang ng cotton dress so I will be comfortable. And besides, if ever RJ would do a surprise visit, at least ready ako and presentable. I was anticipating kung anong gagawin niya.
My parents did not know na umuwi ako ng madaling araw. They thought I was already sleeping when they came. Di naman din ako isinumbong ni Manang Ruby. Kasabwat ko siya about it. DeiJay Shipper daw siya. And I am happy dahil meron akong napagkwe-kwentuhan ng feelings ko. Though di ko pa sinasabi na sinagot ko na si RJ.
Actually, nakokonsensiya ako kase parang ang bilis ng pangyayari. Kaya lang I want to go with the flow. I don't want to reject this feeling anymore. Anyway, matagal ko na naman crush si RJ. Good thing, gusto rin pala niya ako. Para akong tumama sa lotto because, my dream guy, loves me, too. Enough para hindi ko na patagalin yun hirap na nararamdaman namin dalawa. Tama na pabebe. May takot, pero RJ assured me na aalagaan niya ako at gagawin niya ang lahat para mawala lahat yun hesitations and fears. I believe him naman.
I was awaken from my reverie when Manang Ruby told me na I had to have my breakfast. Magsimba daw kami nila Mom.
After breakfast, nagsimba na kami. And guess what, my favorite person was there. RJ. He was so seriously praying. And I admire him for that. Gusto ko yun lalaking maka-Diyos. Pero, he was alone. Naisip ko, bakit hindi niya kasama ang family niya. When the peace sign took place, that was the time he saw me. He had a beautiful smile in his face. A smile strictly for me. Napangiti ako. Napailing kase instead of saying peace, he mouthed, I love you. So sweet naman ang boyfriend ko. Wow, boyfriend ko. Ang sarap pakinggan. I can say na finally I have mine. Like Val and Je. And Sam and Pat. Oh I remember Val, I have'nt told her about RJ and me. Siguro pag-nagkita na kami sa school.
The mass ended. Though I wanted to go to RJ, kasama ko pa rin yun parents ko. So sumunod ako kung saan pumunta ang parents ko. But, I was shocked with the turn of events, RJ approaching my parents, doing his beso with Mom and a shake of hands with my Dad.
"Good Morning, Sir, Mam."
"Good Morning naman, Iho." Mom greeted him.
" Pwede ko po ba ako magpaalam?"
"About what?" Dad asked.
"Gusto ko pong pormal na umakyat ng ligaw sa inyong dalaga. Gusto ko po siya."
Katahimikan. Titigan. Mata sa matang tinginan ni RJ at Dad. Kami ni Mommy ang kinakabahan.
"Ted, calm down. Nagpapaalam pa lang manligaw. Di pa magpapakasal."
"Ann, nagulat lang ako."
"Remember, dumaan ka rin sa ganyan." Mom keeps calming Dad.
"I know. Iba lang pag-anak mo na usapan." Dahilan ni Daddy.
"Sir, okay lang po ba na dumalaw ako kay Dei?"
"Okey. I do admire your courage to approach us. Isa lang ang gusto ko sabihin bago kita payagan, make sure hindi mo niloloko ang anak ko. Ayokong nasasaktan iyan. Nag-iisa kong anak yan." Dad imposed to RJ.
"Sir,I promise po. Umasa po kayo na hindi ko siya sasaktan."
"Asahan ko yan." Dad told RJ.
"Opo,Sir. Promise ko po iyan "
"Sige. Pinapayagan na kita. And... RJ... don't you call me, Sir or Ann, Mam. Call me Tito Ted and my wife Tita Mary Ann. Wala ako sa opisina. Alagaan mo lang talaga si Dei ha. Precious siya para sa amin."
"Tito, same here. She's my princess."
"Oh tama na yan. Why don't you join us sa lunch later sa bahay?" Yaya ni Mommy.
I was only listening. Kabado talaga ako. Si Daddy pa, napaka strict at seryoso niyon. Pero I felt relieved when Dad agreed. Finally, mas mabuti yun legal ang ligawan. Ayoko magsisinungaling sa parents ko. I love them so much.
"Sige po. Pero I have to po muna to buy something. Pero promise po, I'll join you sa lunch."
"Good. Asahan ka namin, iho."
It was again Mom.
"Opo. Dei, wait for me ha.."
I only nodded. Ang awkward naman kase magsalita sa kanya kaharap ng parents ko. So when we were in the car, saka lang ako nakahinga. Naco-conscious kase ako habang kausap ni RJ sila Dad kanina. As in nahihiya ako na humarap sa kanya after ng kissing escapade namin sa Antipolo at sa kotse niya. Pero kabado pa rin ako pagsakay ko ng kotse. Hindi ko alam kung ano sasabihin nila Dad.
"Dei, gusto mo ba yun si RJ?"
"What, Dad?"
"Ang sabi ko, gusto mo ba yun? Type mo ba?"
"Dad, naman ang tanong mo talaga oh. Nakakakaba."
"Ted, tinatakot mo si Dei." Awat ni Mommy.
"Hindi ah. Tinatanong ko lang." Sabi ni Daddy.
"Daddy naman e. Kinakabahan na nga ako inaasar mo pa ako sa tanong mo."
"Anak, kung gusto mo siya, okay lang sa amin. Basta huwag ka lang niya sasaktan. Mananagot siya sa akin." Dad was emotional.
"Dei, anak, mahal ka namin. And whatever makes you happy, okay sa amin. Be sure na maging happy ka sa RJ na yun." It was Mom naman.
"Mom, Dad, I know you love me. I won't let anybody hurt me. I promise."
"Okay. So maipapayo ko lang ha, mag-isip ng maraming beses bago kumilos. Mahirap magkamali." Payo ni Daddy.
"Opo. I'll take that advice, Dad."
"Good." Si dad.
And so I felt a sigh of relief. Thank God for supportive parents. I'm truly am blessed with one.
A/N Last for tonight. Bukas po uli. No proofread. Naiinis ako kapag binasa ko na pag naka publish na,saka ko pa nakita wrong spelling at wrong grammar. Pardon me, sa Cellphone lang po ako nagsusulat ng story. Kaya dami typo error.
-ava-
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro