'Je gaat toch ook, hè?' Vraagt mijn vriendin, Lisa, me.

'Waar moet ik ook naartoe gaan?' Vraag ik alsof ik niet weet waar ze het over heeft.

'Emma's kerstfeest! Je móét komen!'

'Lisa, je weet wat ik van feestjes, en al helemaal kérstfeestjes, vind.' Verzucht ik terwijl ik wat boeken in mijn kluisje prop.

'Maar het gaat het beste feestje ooit worden!' Jammert Lisa.

'Dat zeg je over elk feestje.'

'Nou en! Kom op, Mary! Je bent zéventien en de laatste keer dat je naar een feestje bent geweest was in de eerste klas!'

'En je weet wat er toen gebeurd is, Lisa. En nóg een geheugen opfrisser: dat was óók rond kerst. Dus vergeet het maar. Vergeet het gewoon, Lisa. Ik ga niet, punt.'

En toch sta ik nu hier.... Jurken passend voor dat stomme feestje van Emma. Ik weet niet hoe of wat Lisa gedaan heeft om me zo ver te krijgen dat ik toch mee ga, maar het is haar (helaas) wel gelukt.

'Kan ik echt niet-'

'Nee.'

'Maar ik was nog niet uitgepraat!'

'Nee, je mag niet naar huis. Nee, je gaat niet thuis blijven op de dag van het feestje en nee, je blijft hier en past deze jurk.'

Wel, sakkerloot.

Zuchtend pak ik de blauwe jurk aan en loop het pashokje weer in. Snel kleed ik me uit en trek de jurk aan, die beter zit dan gedacht. Zodra ik in de spiegel kijk weet ik dat dit hem is.

'En?' Klinkt Lisa's nieuwsgierige stem haast ongeduldig van buiten.

Zwijgend loop ik de kleedkamer uit en draai een rondje voor Lisa.

'Wat vind je?' Vraag ik uiteindelijk als Lisa na een tijdje nog niks zegt.

'Dat hij perfect voor je is. Kom, we moeten er nog make-up, oorbellen, parfum en de juiste schoenen bij vinden.'

'Maar-'

'Geen gemaar, Mary.'

'Maaaaryyy!' Klinkt plots Emma's stem door de winkel.

Wat doet zij hier?

'Wat zie je er beeldig uit, meid! Naar wat voor plechtigheid ga je dit dragen?'

'Jouw feestje.' Mompel ik zachtjes.

'Oh, dat meen je niet! Dan hoef je echt niet zoiets duurs en moois aan! Het grootste gedeelte van de gasten word toch dronken en de kans dat je jurk dan verpest word is 100%! Dat moeten we niet hebben, natuurlijk. Neem gewoon een leuk jurkje dat niet zo lang is en duur, dan komt alles wel goed.' Zegt Emma vriendelijk voor ze weer wegloopt.

'Je gaat hem toch niet terug leggen, hè?'

'Lisa, ik heb geld voor één jurk! Niet twee!'

'Ik schiet het wel voor! Je móét deze gewoon hebben.'

'Als jij het zegt...'

'Dat zeg ik inderdaad, ja.' Zegt Lisa resoluut terwijl ze gebaart dat ik het kleedhokje weer in moet gaan.

Snel kleed ik me om en net wanneer ik klaar ben, word ik gebeld.

'Met Mary Sand.'

'Hey, Mary! Met je vader.'

Direct hang ik op. Ik wil hem niet spreken, ik wil mijn moeder niet spreken, ik wil mijn broers niet spreken, ik wil niemand spreken. Niemand van mijn familie, in ieder geval.

'Hey, Mary? Ik heb hier een zwart jurkje. Hij is wel simpel maar... ik denk dat het wel wat voor jou is.' Zegt Lisa terwijl ze haar hoofd het kleedhokje in steekt.

Zuchtend gebaar ik dat ze hem moet laten zien. Grijnzend laat ze de jurk zien en trekt haar hoofd dan uit het kleedhokje. Snel kleed ik me weer uit en trek het jurkje aan.

Hij komt tot net boven mijn knieën en heeft half lange mouwen. Hij is simpel maar voor mij is hij perfect. Hij valt niet op, net zoals ik niet op wil vallen.

'Deze hakken passen er goed bij.' Klinkt Lisa's stem van buiten.

'Laat maar zien, Lisa....'

'Kijk, zo hoog zijn ze niet.'

'Eh, Lisa... Weet je hoe vaak ik hakken draag?'

'Ja, nooit.'

'Precies.'

'Oh! Ik zal wel even kijken of er wat lagere zijn...'

Zachtjes lachend bekijk ik mezelf nog een keer in de spiegel.

Plots word het gordijn open geschoven en geschrokken draai ik me om.

'Shit, sorry!' Roept de jongen geschrokken die het gordijn nog steeds vast heeft en duidelijk de gordijn wegtrekker is.

'Als je dan nu het gordijn weer dicht zou willen, is alles weer goed.' Zeg ik geïrriteerd.

'Eh, ja. Natuurlijk.' Zegt de jongen ongemakkelijk voor hij het gordijn een beetje onhandig weer dicht trekt.

'Hé Mary- oh... eh... hoi....' Klinkt Lisa's stem verbaasd van buiten.

'Lisa, let maar niet op die sukkel. Geef die hakken maar, dan pas ik ze en dan gaan we weg.'