Od herbaty u Adriana minął miesiąc Sebastian przez ten czas się do mnie nie odzywał. Postanowiłam pójść do Sebastiana i dowiedzieć się dlaczego się do mnie nie odzywa. Nie wiem o co mu chodzi ale na pewno nie o tą herbatę. Nie zauważyłam, że stoję pod drzwiami mojego narzeczonego zapukałam ale nikt mi nic nie powiedział to znaczy, że jest gdzieś z Cielem i Lizzy. Teraz będę miała pretekst do rozmowy z nim narazie trochę się ponudze no ale cóż nic na to nie poradzę chyba, że... pójdę zobaczyć co robi służba. Szukałam ich chyba wszędzie w końcu weszłam do ich pokoju gdzie siedziała ta trójka, która nic nie robiła.

-Co się stało, że tu siedzicie?-zapytałam lekko zdezerientowana.

-Przyjeżdża do nas rodzina Panienki Elizabeth.-Odpowiedziała okularnica.

-Niech zgadne Sebastian kazał wam się nie ruszać z miejsca?-zapytałam pewna.

-Panicz dał nam wolne ale my chcieliśmy pomóc a Sebastian kazał nam siedzieć w naszym pokoju i nic nie robić.-Powiedział ogrodnik.

-Rozumiem no cóż...-Nie dokończyłam bo ktoś zapukał.

Poszłam otworzyć drzwi a tam ujrzałam Undertakera z szerokim uśmiechem wpóściłam go do rezydencji. Wszedł do środka zaprosiłam go do salonu zaprzyłam nam herbaty nie spodziewałam się, że przyjdzie do rezydencji Ciela.

-Dzisiaj z rana zabito kolejnego anioła.-Powiedział i popił herbatkę.

-Ech znowu.

-Zauważyłem, że te coś zabija co tydzień przed godziną dziesiątą więc żeby go złapać musimy poczekać tydzień.-czekał na moją odpowiedź.

-Dziękuję za pomoc Adrianie w takim razie trzeba będzię go złapać.

-Nie dziękuj mi przecież to nic takiego.-Powiedział z uśmiechem.

-Chyba tylko dla ciebie.

-Mam pytanko.-Powiedział spokojnie.

-Jakie?-zapytałam z odrobiną ciekawości.

-Gdzie są wszyscy?-Zapytał z dziwnym wyrazem twarzy.

-Ciel, Sebastian, Lizzy są poza rezydencją a reszta w pokoju dla służby.-Odparłam ciut znudzona.

-Rozumiem...pewnie ci się nudzi.

-Tylko troszkę.

-Mam pomysł zamknij oczy.-Powiedział.

-Dobrze.

Zrobiłam to zamknęłam oczy poczułam jakbym wzbiła się w powietrze. Nie wiem jak długo miałam zamknięte oczy czułam londowanie grabarz pozwolił mi otworzyć oczy. Chwilowo nie mogłam nic zobaczyć ale z czasem się przyzwyczaiłam i wtedy ujrzałam piękny widok. Piękna polana dużo zieleni pogoda dzisiaj była piękna taka słoneczna dzięki temu wyglądało to o wiele lepiej.

-Wow ale tu pięknie.-Powiedziałam zachwycona.

-Kiedyś przychodziłem tu codziennie stare dobre czasy.

-Naprawdę jakie było twoje pierwsze wrażenie na te miejsce?-zapytałam ciekawa.

-Gdy zobaczyłem ją pierwszy raz miałem takie same wrażenia jak ty teraz.-zaśmiał się.

-Przejdźmy się.-zaproponowałam.

-Chodźmy więc.

Szliśmy tak jakiś czas nie zauważyłam jak się ściemniło Undertaker odprowadził mnie do rezydencji przed drzwiami zobaczyłam zapłakaną Lizzy, zatroskanego Sebastiana i Ciela z dziwną miną. Kiedy Elizabeth mnie zobaczyła pobiegła do mnie jak najszybciej i kiedy była już blisko rzuciła się na mnie.

-Gdzie ty byłaś?-Zapytała przez łzy.

-Dlaczego płaczesz?

-Bo ja myślałam, że od nas uciekłaś bez pożegnania.

-Panienko martwiliśmy się o Panienkę.-Podszedł do mnie i mnie przytulił.

Pomachałam na Adrianowi dowidzenia on mi odmachał i odszedł z uśmiechem. Przekroczyłam próg domu i wszyscy zaczęli na mnie krzyczeć i zadawać pytania na które musiałam odpowiedzieć i uspokoić ich trochę.