Chapter 30

Trapped

Flashback

"Do you think we'll create an issue right after this party, Mr. Matsumoto?" I asked him as he led me on the dance floor. Numbers of eyes were now on us, with a mixture of confusion and amazement.

Of course, who wouldn't be? The plain-looking Seiji Matsumoto just invited the beautiful Everleigh for a dance, or maybe the thing that surprised the crowd was his unusual character. Even I didn't expect that he'd given me his rosebud.

I glanced at Akio, looking stunned. I tried my best to hold my laughter. Parang kanina lang ay pinag-uusapan namin si Seiji Matsumoto.

But now, here he is . . .

His hands were on my waist and mine on his shoulders. Though, he's still blushing like a fresh red tomato.

"I don't think so. This place is secured from the media."

"What if your fiancé discovered that you asked a beautiful lady like me for a dance in her absence?"

He averted his eyes.

"Hmm . . . not a faithful fiancé we got here," I said playfully.

"A friendly dance will not create—"

I cut him off.

"What if I get closer, then?"

Saglit nanlaki ang chinito niyang mga mata nang sa halip na nakahawak lang sa balikat niya ang mga kamay ko ay ikinawit ko na iyon sa batok niya.

He's still blushing.

Lumawak ang ngisi ko sa kanya habang sinisilip ko ang mukha niya, bahagyang nakayuko ngunit wala sa akin ang mga mata. Dapat ay malakas ang loob niya gayong siya itong nagyaya sa aking sumayaw. But it looked like I forced him or something . . .

"You're cute. Do you want me to steal you away from her?"

Muli niyang ibinalik ang mga mata niya sa akin, saglit lang iyon pero nakita ko ang pagpipigil niyang hindi ngumiti. "Kureiji . . ."

"If you allow me . . ."

Nagpatuloy kaming dalawa sa pagsasayaw sa kabila ng mga matang nakatitig sa amin.

"Of course, you won't agree, right? Your parents will cut off your inheritance, money, and all. Typical consequence for choosing another girl."

"Indeed."

I laughed. "But you're not going to just choose a random girl, Mr. Matsumoto. I am rich, sexy, and very beautiful. You don't have to work. You can be my house husband."

Iyong ngiti niya na kanina pang pinipigilan ay napalitan na ng marahang pagtawa. Halos hindi ako makahinga sa paraan ng pagtawa niya na hindi na magawang ipakita ang kanyang mga mata.

Gosh, this Japanese is melting me.

"House husband . . ." bulong niya na parang hindi makapaniwala.

"Yes! I'm planning to have ten beautiful babies."

Nanlaki muli ang chinito niyang mga mata. Ramdam ko na parang muntik pa siyang mawalan ng panimbang na parang isa iyong malaking eskandalo sa kanya.

"Takusan."

"I'm sorry, Mr. Matsumoto?"

"N-Nothing." Napailing siya bago ako nagpatuloy sa pagtitig at pagsasalita sa kanya.

"Ten beautiful babies . . ." ulit ko. Sinadya kong mas lumapit sa mukha niya, dahilan kung bakit naging hinog na kamatis na naman siya.

Marahan kong iniangat ang isang hintuturo ko. I gently tapped the tip of his nose. "With your eyes . . ."

Umawang ang bibig niya. Maybe this is the very first time that someone tried to flirt with him.

And his reactions are so pure and innocent. "You're crazy . . ."

Ngumiti ako sa kanya. "I am."

Akala ko ay tatagal pa ang pagsayaw namin ni Seiji Matsumoto, but Akio interrupted our wonderful scene.

"May I steal the lady, Mr. Matsumoto?" agaw ni Akio.

I rolled my eyes at him. Pinagkrus ko ang mga braso ko habang saglit silang nag-usap ni Seiji sa lengguwaheng hindi ko maintindihan.

"Gomen . . ." ani ni Akio.

"Daijobu," sagot ni Seiji.

Hindi na niya ako nilingon pabalik at naglakad na siya papalayo sa akin. I sighed. Wala pa kami sa kalahati ng pag-uusap namin!

Nang humarap na sa akin si Akio, mabilis niyang hinapit ang baywang ko. I awkwardly smiled at him as the veins on his forehead started to prod in annoyance.

"Hey, Akio my handsome cousin—"

"I warned you. Bakit ang tigas ng ulo mo?"

"Of course, I'm your Everleigh. That isn't me if I will just follow your—"

"Idiot."

"But beautiful . . . ?"

"Nah."

"W-What's nah? What again?"

Akio chuckled. "Choose someone else. I advise you not to choose a Japanese. Kuripot sila. I swear. He will never spoil your collections."

Hinampas ko ang balikat niya Akio. "Come on! Matagal ko nang alam. I learned it from you. Kuripot."

"W-What?"

"Yeah . . ."

Sa hul,i nakalimutan din ni Akio ang hindi ko pagsunod sa kanya. Ganoon naman kasi ang pinsan ko, madalas niya akong pagalitan at punahin sa maraming bagay, pero sa huli, siya rin naman ang unang lalambot sa akin.

I love Akio. He's my only family.

Nang bumalik na kami sa lamesa, hindi na muli kami nakapag-usap ng pinsan ko. Another batch of Japanese businessmen got his attention that made me slip away from him.

This time, I literally went straight to the ladies' room. I was inside the cubicle when my phone rang. I opened my pouch and immediately turned off my phone when I saw that it was my manager. I even turned it in silent mode.

Ibabalik ko na sana sa pouch ko iyong phone ko nang may narinig akong pumasok. Loud noise of heels overwhelmed the floor. Dapat hindi ko na naman iyon papansinin at lalabas na ako pero tila may nagtulak sa aking manatili sa puwesto ko.

"He's fucking protected!" the female voice hissed.

Kumunot ang noo ko habang walang tigil sa pag-iingay ang heels niya, ngunit mas lalo akong ginapangan ng kaba nang may narinig akong click sa pinto.

Fuck! I am trapped!

Bigla akong nangatal sa puwesto ko. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. But I could feel the urgency to hide. Dahil sa sandaling malaman ng babae na may tao rito bukod sa kanya . . .

I carefully covered the lid of the toilet bowl and gently sat on it. I bit my lower lip as I started to remove my high heels before I slowly pulled my lsegs upward to hide my feet from her easy eyes.

Pigil ang hininga ko habang ginagawa ko iyon at pinakikinggan ang mga salita niya. This woman isn't Japanese, but one of the guests!

And I could recognize her damn heels! Dahil iyon talaga ang napansin ko sa kanya kaysa sa mukha niya. Siya iyong babaeng matalim ang tingin sa amin ni Seiji kanina!

"Y-Yes! I know! That was a good opportunity but we should stop! That woman? She has a great influence in media! We can make everything look like an accident, but when the media starts to meddle . . . all attentions will be our damn enemy! Damn that Matsumoto and his luck."

Muntik ko nang nabitiwan ang mga sapatos ko nang marinig iyon. Someone wanted to hurt him . . .

That soft and innocent boy . . . Oh, God.

Biglang bumalik sa alaala ko ang sinabi sa akin ni Akio. Sinabi niyang mainit sa gulo ang mga Matsumoto ngayon.

"When is the time?" she asked.

Nangangatal kong binuksan ang phone ko. I tried to record all her conversation. Kung hindi man ako makalabas ngayon sa cubicle na ito, alam kong may kaunti akong nagawa para tumulong.

I could save this to my website. If they're afraid of my influence, then I'll use it against them. Soon, Akio will discover it or someone from my team . . .

"Alright. I know, I know. He's dead before the night ends, and the blame will be on that genius young businessman, a dear friend that betrayed him. The friend that took his revenge for stealing his girlfriend. What is his name again? Akio—"

Umawang ang bibig ko. What does it mean?

Seiji's fiancé was Akio's . . .

That explains how Akio's reaction was quite different about Seiji being engaged. Nangatal na ang mga kamay ko.

Hindi ko na napigilan ang emosyon ko. Hindi lang nila balak patayin si Seiji! They are planning to set this up for my only family—Akio.

Tuluyan ko nang nabitiwan ang phone ko.

"Shit!" narinig kong usal ng babae.

Natigil siya sa pakikipag-usap sa phone niya at nagsimula nang lumapit ang mga takong niya patungo sa dulong cubicle. Napasiksik ako sa sulok habang hindi alam ang gagawin.

I heard clutters. I bit my lower lip. May kinukuha siya sa loob ng bag niya.

Nakasunod ang mga mata ko sa mga paa niyang papalapit sa akin. I know that she could see my phone on the floor, with an open screen of voice recording.

"Come out."

Napalunok ako. Hindi ko man nakikita ang kabuuan niya sa likuran ng pinto, nasisiguro kong may nakatutok na sa aking baril.

"I said fucking come out!"

Kasabay ng pagsigaw niya ay ang pagkatok sa pinto, hanggang sa bigla na lang namatay ang ilaw.

I was scared and desperate, but I still want to live my life. Kaya buong tapang kong marahas na itinulak ang pinto ng cubicle, dahilan kung bakit marahas iyong tumama sa katawan ng babae at nagpabalya sa kanya.

I grabbed my only light—my phone.

Lakad-takbo ako para lang makalabas ng banyo, hanggang sa makarinig ako ng putok ng baril. Mahina lang iyon pero alam kong baril iyon! She has a silencer!

I turned off my phone, and I ran as fast as I could in the sea of chaos. Dahil hindi lang ang loob ng banyo ng babae ang walang ilaw, ang buong cruise ship. May umuusok at nagsisimulang lumaking sunog.

Nagkakagulo na ang mga tao.

Where's Akio?

How about Seiji Matsumoto?

"Y-You bitch!"

Nang sandaling lumingon ako pabalik, nakita ko kung paano nagulat ang babae, na ang babeng nais niya palang patayin ay ang iniiwasan nilang madadamay sa kanilang mga plano.

"Fuck!" usal niya.

Pansin ko ang nahihirapan niyang paghabol sa akin dahil sa paa niya. So, I ran . . . I ran away from her to save my life while tightly clutching my phone—the evidence.

Mga taong nagkakagulo, mga lamesa, upuan, at iba't ibang dekorasyon ang isa-isang tumatama sa katawan ko. But I didn't mind. I need to see someone. Kailan na naming umuwi ni Akio. I will save him in this insanely cruise ship.

May kanya-kanyang mundo ang mga tao ngayon dito sa barko. They are all desperate to save their own lives. Sa barkong nagsisimula nang matupok at lumubog.

Para na akong baliw sa pagtakbo at paglinga sa paligid. Hindi ko makita si Akio . . . alam kong katulad ko ay hinahanap niya rin ako.

He will look for me and save me. Katulad ng paulit-ulit niyang ginagawa sa paglipas ng panahon.

"Akio!" I called him with tears in my eyes. "Akio!"

Nagtatakbuhan na ang mga tao, nagkakabanggaan na, at ang karamihan sa kanila ay nagkakasakitan na rin.

All I did was to crawl under the table with my whole body shaking in fear.

Hindi ko alam kung magagawa kong mabuhay sa trahedyang ito, ngunit sisiguraduhin kong magkakaroon ng katotohan ang lahat, magawa man nilang palubugin ang barkong ito.

I saved all the records on my website. I secured it and shared it on my private accounts. Alam kong kahit may impluwensiya sila at higit na kakayahan para matanggal ito, sa sandaling isang beses ko lang itong inilabas, kakampi ko na ang buong media.

A friend or a foe . . . yes. But I am willing to take the risk. I maybe an actress, a broken lady with her pasts . . . but I can always act rational.

Nang muling gumalaw ang barko, kusa nang tumilapon ang lamesa at ang katawan ko. I doubled my effort and get back on my feet. Ngunit ilang segundo pa lang akong nakakatayo ay nakita ko na naman ang babaeng humahabol sa akin.

This time she was desperate. Dahil nakalabas na ang baril niya at hantaran niya na akong binabaril. Siguro dahil alam niyang wala na rin pakialam ang mga tao sa amin.

I ran again . . . ran . . . walang tigil, hanggang sa unti-unti akong manghina at maaninaw siya.

Katulad ko'y tumatakbo rin siya habang may nakasunod sa kanya at may hawak ding baril. Seiji Matsumoto— the soft and innocent prince.

"H-Hey," sabay naming sambit.

Hindi na namin kailangan pang sundan ang iisang salitang iyon, dahil kapwa kaming tumalon sa tubig habang habol ng sunod-sunod na putok ng baril.

All I did was to feel his frail arms around me.

End of flashback

"Mr. Matsumoto, still there?"

I looked back at the writer in front of me. Should I push this through?

I stared at her beautiful portrait. My beautiful angel with wings in her silk golden satin dress, hair flowing with the wind, and her smile that took my breath away.

My Ibu . . .

I unknowingly clutched my chest. It still hurts, bebe.

"Do you want me to write your point of view before you died?"

I smiled. "Yes . . ."

"Write everything I say."

She nodded.

"You do really love her, Mr. Matsumoto."

"Always. I've been trapped the moment I laid my eyes on her. I wish to be trapped with her again on that island."

"But I think you're still trapped, sir."

"I never wanted an escape . . . she can trap me forever."