"Μόλις έφυγε ο Mark αμέσως κοίταξα τριγύρω για να δω από που ακούστηκε αυτή η φωνή, αλλά δεν είδα κανέναν. Έτσι αποφάσισα να πάω σπίτι, πάνω στην ώρα δηλαδή γιατί είχε έρθει το φαγητό, δεν μπορούσα να φάω σκεφτόμουν συνέχεια ποιος μπορεί να ήταν"

Jennie: Κατερίνα? Κατερίνα!? ΧΩΡΙΌ?
Κ: ναι;
Jennie: θα φας;
Jisso: Κατερίνα όλα καλά
Κ:ναι μια χαρά
Rose/Lisa: έγινε κάτι με τον Mark? Είπαν και με κοίταξαν πονηρά
Κ: όχι τώρα τρώτε

*Jimin's POV *

"Τους ακολουθήσαμε από μακρυά  φοβόμουν να την χάσω από το οπτικό μου πεδίο. Πότε δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει όταν μια παρέα κοριτσιών βγαίνουν μόνες τους. Περπατούσαν λογικά προς το σπίτι τους, ποιος είναι αυτός που μιλάει στην Κατερίνα; Είχε σκοτεινιάσει και δεν τον έβλεπα,τι να λένε τώρα δεν μπορώ και να πλησιάσω περισσότερο"

Yoongi: μικρέ πάμε να φύγουμε
Jimin: λίγο ακόμα σε παρακαλώ
Yoongi: καλά αλλά για λίγο
Jimin: εντάξει

"Τους κοιτούσα μέχρι που σε κάποια στιγμή την πλησιάζει και πάει να την φιλήσει, χωρίς να το καταλάβω είχα νευριάσει και ήμουν έτοιμος να πάω προς το μέρος τους αλλά με κρατούσε ο yoongi"

Yoongi: Jimin τι πας να κανεις
Jimin: ΑΣΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΝΑΝ, είπα πολύ δυνατά χωρίς να το καταλάβω
Yoongi: πάμε να φύγουμε, με χτύπησε στο κεφάλι για να σταματήσω

"Είδα ότι ο τύπος είχε φύγει από κοντά της και έψαχνε κάπου, με το που γύρισε προς τα εμάς κρυφτήκαμε. Αφού έφυγε για το σπίτι της πήγαμε και βρήκαμε το αγόρι που ήταν πριν μαζί της. Ο Mark? Πάλι αυτός μπροστά μου;"

Yoongi: που πάμε
Jimin:αν θες γυρνά σπίτι εγώ έχω να κάνω μια δουλειά. Βασικά έλα να σε πάω σπίτι

"Αφού πήγα τον yoongi σπίτι πήρα την ζώνη του όπλου μου το γέμισα και την πέρασα στο παντελόνι. Τώρα θα σου πω εγώ Mark, δεν με ξέρεις καλά μου φαίνεται. Έφυγα αμέσως από το σπίτι και μπήκα στο αμάξι και οδήγησα προς το σπίτι του, ευτυχώς ξέρω που μένει. Πάρκαρα το αμάξι κάτω από το σπίτι του, έβαλα το καπέλο μου και την μάσκα μου. Βγήκα και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας, μετά από λίγο άνοιξε έτσι βρήκα την ευκαιρία να μπω μέσα και πριν καν μου μιλήσει τον έπιασα από τον λαιμό και τον κόλλησα στον τοίχο. Κατέβασα την μάσκα μου για να μπορέσω να μιλήσω καλύτερα"

Jimin: έτσι και τολμήσεις να ξανά αγγίξεις έστω άλλη μια τρίχα από την Κατερίνα, *έβγαλα το πιστόλι και το ακούμπησα στον κρόταφο του* πραγματικά δεν θα με σταματήσει τίποτα από το να αδειάσω όλο το όπλο πάνω σου, το κατάλαβες;
Mark: να σου πω ρε φίλε για ηρέμησε λίγο *με χτύπησε στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να πέσω κάτω και να τον αφήσω*
Jimin: θες να πεθάνεις;
Mark: ξέρω ότι θέλεις την Κατερίνα και ποτέ δεν θα της έκανα κάτι που θα την πλήγωνε. Τώρα σήκω και φύγε γιατί οι απειλές δεν περνάνε σε εμένα
Jimin: και εγώ ελπίζω να μην τις χρησιμοποιήσω γιατί δεν θα βγει σε κανέναν για καλό *είπα και σηκώθηκα*
"Αφού σηκώθηκα κοίταξα με δολοφονικό τον Mark και έφυγα χτυπώντας δυνατά την πόρτα πίσω μου. Μπήκα στο αμάξι και κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέπτη και είδα ότι είχε σκιστεί το χείλος μου"
Jimin: τέλεια  *καθάρισα το αίμα που είχα και έκρυψα το όπλο στο συρτάρι που έχει απέναντι από την θέση του συνοδηγού*
"Πήγα στο πιο κοντινό μπαρ, ήθελα κάτι να πιω, έπρεπε να ηρεμήσω κάπως. Μπήκα μέσα και παράγγειλα ένα ουίσκι...το ένα έγιναν δυο, τα δυο τρία, ύστερα από λίγη ώρα έχασα το μέτρημα. Άρχισαν να με πλησιάζουν δυο γυναίκες λογικά του μαγαζιού θα είναι"
Η μια: γεια σου κουκλεε *προσπάθησα να την αγνοήσω*
Η άλλη: ήρθαμε να μάθουμε το μεγάλο σου μυστικό *τριβόταν λίγο πάνω μου*
Jimin: τι θέλετε να μάθετε 
Η μια: για αρχή *με πλησίασε και μιλούσε στο αυτί μου* ποσό σκληρός μπορείς να γίνεις
"Χωρίς να το καταλάβω χαμογέλασα πονηρά και άρχισα να γελάω από το ποτό"
Η άλλη: ελπίζουμε να είναι τόσο μεγάλη όσο την φανταζόμαστε *μου ψυθίρισε προκλητικά στο αυτί*
"Την έπιασα απαλά από τον λαιμό και της μίλησα με βαριά φωνή"
Jimin:αν είσαι τόσο περίεργη πάμε να μάθεις
"Αμέσως με τράβηξαν και οι δυο και με πήγαν στις τουαλέτες και άρχισαν να χορεύουν πάνω μου. Εννοείται ότι δεν άντεξα πολύ και το αλκοόλ άρχισε να πέρνει θέση, αμέσως όρμηξα σε αυτή που ήταν μπροστά μου. Αφού γινόταν ότι γινόταν άρχισα να αναστενάζω το όνομα της χωρίς να το καταλάβω"
Η μια:αχχ δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι αυτή η Κατερίνα που σε κάνει έτσι, αλλά θα πρέπει να είναι θεογκομεναρα *αμέσως σταμάτησα ότι έκανα*
Jimin: φυσικά και είναι, είναι απλά υπέροχη. Και δεν είναι κάποια πουτανα που τρίβεται στον καθένα *με κοίταξαν, ντύθηκαν και έφυγαν"
Jimin: δεν το πιστεύω, τι έκανα *άρχισα να κοπανάω το κεφάλι μου* Τι μαλακας που είμαι

"Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου, πήρα τα πράγματα μου πλήρωσα ένα μπουκάλι και άρχισα να πίνω όσο πήγαινα στο αμάξι. Σταμάτησα σε μια παραλία που ήταν κοντά από το σπίτι της και άρχισα να πίνω και να καπνίζω σαν τρελός. Η ώρα είχε πάει 8 το πρωί και ήμουν λιώμα έτσι χωρίς να το καταλάβω είχα οδηγήσει έως την πίσω αυλή του σπιτιού της. Περίμενα να δω αν θα βγει κανένας"
*Jimin's POV end*

" Ήμουν η πρώτη που ξύπνησε δεν είχα κοιμηθεί και καλά το βράδυ. Αποφάσισα να φτιάξω καφέ και να βγω στην πίσω αυλή μιας και που εκεί θα έχει ησυχία. Έκανε ζέστη  όποτε βγήκα μόνο με την νυχτικιά μου, ακούμπησα τον καφέ μου στο τραπεζάκι δίπλα από την πολυθρόνα που καθόμουν και για να είμαι πιο άνετα έκατσα οκλαδόν. Έτσι όπως έπινα τον καφέ μου και χάζευα στο κινητό παρατήρησα κάποιον από μακρυά να πλησιάζει νευρικά και αμέσως μαζεύτηκα όσο πιο πολύ μπορούσα. Παρατήρησα καλύτερα και ήταν ο Jimin άρχισε να παραπατάει και αμέσως έτρεξα να τον βοηθήσω όσο μπορώ"

Κατερίνα: Jimin τι έπαθες; Τι σου συνέβη γιατί είσαι ταλαιπωρημένος; Είπα με ανησυχία αμέσως μου έπιασε τα μάγουλα
Jimin: κοιτάμε λίγο είναι σοβαρό, θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα προσεχείς και ότι και να κάνεις
Κατερίνα: τι τι εννοείς, άρχισα να τραυλίζω από τον φόβο
Jimin: Shhh δεν θέλω να ανησυχείς είμαστε δίπλα σου, για την ακρίβεια ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. Απλά θέλω να προσεχείς

"Τον κοίταξα στα μάτια, φαινόταν τόσο σοβαρός και απλά αναφώνησα ένα «εντάξει», άρχισε να με πλησιάζει παρά πολύ κοντά σε απόσταση αναπνοής"

Jimin: δεν θέλω να σε χάσω ρε γαμωτο, ειδικά τώρα που σε βρήκα

"Μηδένισε την απόσταση που είχαμε μεταξύ μας και ένωσε τα χείλια μας, με αποτέλεσμα να νιώσω την γεύση του αλκοόλ αλλά και του τσιγάρου που πριν είχε κάνει. Με έφερε πιο κοντά στο σώμα του για να μπορέσει να με αγκαλιάσει και γενικά να με έχει κοντά του άρχισε να χαϊδεύει το σώμα μου όχι προκλητικά αλλά για να με νιώσει δίπλα του ώσπου ξεκίνησε να δακρύζει. Μόλις κατάλαβε ότι έκλαιγε έφυγε αποχαιρετώντας με, με ένα απλό «γεια». Έφυγε, τι ήταν όλο αυτό γιατί μου το είπε.