"Ειδα τον μπαμπά μου να μιλάει με εναν κυριο ο οποίος έμοιαζε πολύ με τον jimin και αμέσως σκέφτηκα Τι στο καλο έγινε τωρα?"

Μπαμπάς:Κατερίνα έλα εδώ κορίτσι μου
Κ:τι εγινε μπαμπα?
Μπαμπας: Απο εδω ο κυριος Park και έχει έναν γιο στην ηλικία σου
K.Park:χαρηκα πολύ για την γνωριμία Κατερινα. Μα καλά που είναι ο Jimin? Α να τος
Κ:ειμαστε στην ίδια αίθουσα
K.park:εντάξει λοιπόν όποτε εσείς γνωριστήκατε
"Ο jimin ηρθε διπλα μου και μου ψυθίρισε  στο αυτι"
J:να τους πούμε να βρεθούμε σήμερα ?
"Μπορουσα να νιώσω την ζεστη του ανάσα στο αυτί μου, με αποτέλεσμα να ανατριχιάσω"
Κ:Δ-δεν ξ-ξέρω, ας κ-κάνουμε μια π-προσπάθεια
J:ενταξει...Μπαμπα?
K.Park:Τι ειναι μικρε
J:μπορεί να έρθει η Κατερίνα σήμερα στο σπίτι; έχουμε να κάνουμε και μια χορογραφία
Κ:αν δεν μπορείτε σήμερα δεν πειράζει εξάλλου έχουμε μια εβδομάδα ακόμα
K.Park:αν δεν εχει θεμα και ο μπαμπας της Κατερίνας απο εμενα εχετε το Οκ
Μπαμπας:δεν εχω θεμα
Κ&J:ναι!
K.Park:μην ανυσηχείς, θα την παρω εγω
Μπαμπας: ενταξει, Κατερινα οτι θες με πέρνεις τηλέφωνο
Κ:εντάξει μπαμπά

"Ο μπαμπάς μου μπήκε μέσα στο αμαξι και εφυγε.Ο jimin ηρθε και μου επιασε το χερι για να τον ακολουθήσω. Θεε μου τι απαλά χέρια που έχει. Τι στο καλο λεω Κατερινα σύνελθε!"

J:έλα μπες μέσα, είπε και μου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου.
"Wow τι καλος, μου ανοιξε την πόρτα. Είναι σωστος κυριος"
Κ:Ε-ευχαριστω
"Ειμαι σίγουρο πως αυτήν την στιγμή ειμαι κόκκινη σαν ντομάτα"
J:τίποτα *και μου χαμογέλασε*
"Αυτο το χαμογελο μπορώ να το βλέπω για όλη μου την ζωη,για να μην φανώ κακια του χαμολεγασα και εγω και αμεσως εκείνος σταμάτησε να μου χαμογελάει μετά από λίγο. Μέσα στο αμάξι ήταν πολύ ήσυχα, μπορούσες να ακούσεις μόνο την χαμηλή μουσική που είχε βάλει ο Κ.Park"

Κ.Park:ελάτε παιδιά φτάσαμε
J:Πάμε Κατερίνα
Κ:εντάξει
"Οταν βγήκα απο το αμαξι ο jimin μου πηρε το χέρι και άρχισε να τρέχει προς το σπίτι του, αλλά ειχε κολλημένο αυτο το χαμογελο του που μου αρεσει πολυ. Κάτσε ειπα ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ?!,μπήκαμε μεσα και ο jimin με άφησε και πήγε προς στην κουζίνα. Μάλλον για να μιλήσει στην μαμά του"
Kρ.Park:γεια σου jimin. Γιατί τρέχεις ετσι?
J:μαμά σήμερα ήρθε μια φίλη μου απο το σχολείο. Είπε και είχε ακόμα αυτό το χαμόγελο που είχε και πριν
Κρ.Park:Αληθεια, παμε να μου την γνωρίσεις
J:εντάξει, μαμα να σε ρωτήσω κατι πριν παμε?
Κρ.Park:πες μου
J:Αμα σου ελεγα οτι την συμπάθησα, ενώ τώρα την γνώρισα. Τι θα έλεγες;
Kρ.Park:δεν θα σου ελεγα κατι
J:εντάξει έλα πάμε
Κ.park:jimin τι κάνεις τόση ώρα και εχεις αφησει την Κατερίνα μόνη της?
J:συγνώμη μιλούσα στην μαμα
Κ:δεν πειράζει
Κρ.Park:Γεια σου Κατερίνα
Κ:γεια σας κυρια Park
K.Park:jimin πηγαίντε εσεις επάνω και θα σας φωνάξουμε οταν θα ειναι ετοιμο το φαγητο
J:εντάξει μπαμπα, παμε Κατερινα
"Αχχ παλι αυτο το απαλό του χεράκι και αυτο το χαμογελο"
J:έλα μπες μεσα
Κ:ευχαριστώ
"Wow, για αγορι εχει ωραιο γούστο"
J:θες να σου φερω κατι
Κ:οχι ειμαι ενταξει
J:θες να κανουμε τα μαθηματα μας ή μετα ?
Κ:δεν ξερω...
"Κοιτούσα κάτω στο πάτωμα μέχρι που με πλησίασε ο jimin και με πηρε αγκαλιά!?Βλεπω καλα?! Εναν γιατρο!"
J:συγνώμη
Κ:Δ-δεν π-πειραζει
Κρ.Park:ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ
J:έλα παμε κατω
Κ:ναι...
"Εκεινος γιατι κοκκινησε πριν?,μετα απο το φαγητο η μητερα του jimin πηγε να πλύνει τα πατια, ο πατερας του ηταν στο καναπέ και έβλεπε τηλεόραση. Και εγώ με τον Jimin να χτυπάμε το κεφαλι μας ωστε να βρουμε πως θα χορέψουμε το τραγούδι. Την ησυχία την διέκοψε ο Jimin"
J:Βρηκα!
Κ:Α!
J:τι έγινε
Κ:με τρόμαξες
J:συγνώμη
Κ:ειναι εντάξει, για πες μου τι σκέφτηκες
J:τι θα ελεγες να αλλάζαμε τραγουδι
Κ:ΝΑΙ! Αλλα ποιο;
J:βρίσε με αλλα το good kisser το ξέρεις;
K:μου κανείς πλάκα?
J:Οχι
Κ: καλά μου κάνει έλα να ξεκινήσουμε
"Αρχίσαμε να φτιάχνουμε την χορογραφία μας,μας πηρε πανω απο 5 ημέρες για να συντονιστούμε"

(Δεν θα σας δειξω ακομα την χορογραφία)

Κ:jimin θα σε σκοτώσω
J:δεν είναι και εύκολο αυτό ξέρεις
Κ: είναι ότι πιο εύκολο θα μπορούσαμε να κάνουμε
J: έλα μην αρχίζεις την γκρίνια
Κ: καλά καλά έλα να κάτσουμε λίγο
J:επιτέλους, είπε με μια γλυκιά φωνή και κάθησε κάτω
"Υπήρχε μεγάλη ησυχία μέσα στο δωμάτιο το μόνο που μπορούσες να ακούσεις είναι οι λαχανιασμενες ανάσες μας. Είχαμε ξαπλώσει στο πάτωμα για να ξεκουραστούμε, έκλεισα λίγο τα μάτια μου ώσπου ένιωσα κάτι βαρύ να είναι πάνω μου. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον jimin να έχει ξαπλώσει και να ξεκουράζεται πάνω μου. Αμέσως κοκκινησα"
J:θα σηκωθώ μετά άσε με να κάτσω λίγο εδώ,είπε κουρασμένα και με πήρε αγκαλιά
"ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΕΘΑΙΝΩ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΤΟ 166!"
Κ :Ε-εντάξει
"Δεν μπορούσα να κρατηθώ και χάιδεψα τα μαλλιά του, Θεέ μου είναι τόσο απαλά"
J: θες να με κάνεις να κοιμηθώ
K:ο-όχι, σταμάτησα να τον χαϊδεύω αλλά πήρε το χέρι μου και το ξανά έβαλε στα μαλλιά του
J: δεν είπα να σταματήσεις όμως

*Μετα απο μια εβδομάδα*
"Η εβδομάδα περασε με πολλες πρόβες σημερα ειναι η μερα που πρέπει να δείξουμε τι κάναμε ειχα πολυ ανχος"
J:μην αγχώνεσαι εξάλλου κάναμε τόσες πρόβες
Κ:εχεις δίκιο
J:έλα ηρθε η σειρα μας

"Είχα τόσο άγχος στην αρχή που έτρεμα, ο jimin με κοίταξε με ένα βλέμμα όλα θα πάνε καλά. Όταν άρχισε η μουσική τα ξέχασα όλα και χόρευα σαν να ήμουν μόνη μου, βέβαια προς το τέλος σήκωσα την μπλούζα του παραπάνω από ότι έπρεπε και όλοι έκαναν «Οοοοο»"

Κ.Tip:Wow παιδια δεν... Δεν ξερω τι να πω. Απο εδω και περα θα είστε μαζι σε καθε πρότζεκτ
Momo:παιδια είσασταν τελειοι
Κ:ευχαριστούμε
"Ο jimin γιατι ειναι έτσι? "
Κ.Tip:λοιπον παιδια αυτο ηταν μπορείτε να πατε σπιτι σας.
J:παμε καμια βόλτα?
Κ:που θα παμε?
J:εχουμε μια ώρα ακόμα μέχρι να έρθουν οι γονείς μας. Πάμε καμία βόλτα εδώ κοντά
Κ:καλα... Παμε
"Περπατούσαμε στην αυλή του σχολείου ώσπου καθήσαμε σε ένα παγκάκι και μιλούσαμε για πολλά θέματα. Αυτό που με ξάφνιασε πολύ ήταν μια ερώτηση "
J:άμα θες μου απαντάς... έχεις αγόρι;
Κ:όχι δεν έχω ακόμα, γέλασα λίγο αμήχανα
J: πως γίνεται ένα τόσο συμπαθητικό κορίτσι και όμορφο σαν εσένα να μην έχει αγόρι
Κ: απλά δεν έχει τύχει, είπα ενώ κοίταξα άλλου.

"O jimin κάτι ψυθίρισε αλλά δεν κατάλαβα τι είπε. Είδα τον πατέρα μου να με χαιρετάει από μακρυά, όποτε είπα στον jimin ότι πρέπει να φύγω. Με πήρε αγκαλιά και έφυγα"

"Καπως έτσι ηταν η πρώτη μου φιλία σε αυτό το σχολείο, και ειδικά με τον Jimin ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Ποτέ όμως δεν τα είχαμε επειδή πολλοί μας έλεγαν ότι είμασταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον,αλλα φαινόταν ότι αγαπιόμαστε με τον τρόπο μας. Έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε, έχω να δω τον jimin εδώ και 3 χρόνια μπορώ να πω ότι μου λείπει ήταν ο μόνος καλύτερος φίλος που ειχα στο σχολείο. Ήταν ο μόνος που μπορούσα να μιλάω για ότι θέματα είχα, πως να το πω... ήταν κάτι σαν το άλλο μου μισό

Jennie: Χωριό ξύπνα,καλε με ακούς?!
Κ:συγνώμη είμουν αφηρημένη
Jennie: σε ποιον? 😏
Κ:γενικά

"Α ναι ξεχασα να σας πω εχουμε παει με την αδελφή μου για κανενα καφε γιατι δεν βρίσκαμε χρόνο για να περνάμε τις ωρες μας μαζί. Επίσης το είχα και ανάγκη είχα σκάσει όλη την μέρα μέσα στο σπίτι"
Jennie:Για πες μου σε ποιον ησουν αφηρημένη?
Κ:σου ειπα γενικα
Jennie:Καλα σε πίστεψα

Jennie:Ωχ η μαμά μου έστειλε μήνυμα, μου είπε να γυρίσουμε σπίτι
Κ:σου ειπε γιατι?
Jennie:μου ειπε πως μας εχει μια έκπληξη
Κ:Σου είπε τι;
Jennie:Όχι σιγά μην μας έλεγε
Κ:Καλα παμε σιγά-σιγά
"Ευτυχώς που η καφετέρια δεν ειναι μακρυά απο το σπιτι"
Jn&Κ:μαμα ήρθαμε
Μαμα:καλως τες
Κ:τι εγινε μαμα?
Μαμα:εσύ παρε αυτο, και εσύ αυτο
"Τι στο καλο ειναι αυτοί οι φάκελοι. Κοίταξα καλύτερα"
Jennie:μου κανεις πλακα?!
Μαμα:οχι
Κ:αυτα ειναι
Κ&Jn: ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ 
Μαμα:ακριβώς
"Τρέξαμε επάνω σαν τις τρελές και αρχίζαμε να φτιάχνουμε τα πραγματα μας αλλά σκεφτόμασταν και πόσο θα μας λείψει η μαμά και ο μπαμπάς"