Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

07. praça e... em fim

O jantar e a conversa prenderam os dois em uma bolha extremamente confortável, tanto que não notaram o passar das horas.

— Acho que... Não vamos para casa. – Soobin relaxou as mãos no volante e molhou os lábios. — Se importa de irmos a praça?

— Hm, não. Vamos, eu quero ver os cachorrinhos. – Yeonjun sorriu.

Ele sentia aquela coisa diferente. Sabe quando você sente que alguém quer prolongar a conversa e aproveitar mais? Soobin era a pessoa que necessitava "enrolar". Gostava dos sorrisos que seu Choi soltava do nada, da forma como fazia bico pra pronunciar as palavras e como seus olhos eram divertidos de se observar.

— Soobinie você tá vermelho. – o castanho checou suas bochechas pelo retrovisor e sentiu vontade de se enterrar vivo. — Woah, você está com vergonha? O que aconteceu?

— Nada! Chegamos. – Soobin tirou o cinto o mais rápido possível e saiu do carro, para abrir a porta pra seu Hyung.

— Obrigado Soobinie! – o mais baixo, no entanto mais velho, saltou com um sorriso radiante nos lábios.

Eles ficariam sentados em um banco vendo o mundo passar enquanto o silêncio de fala dava espaço ao barulho árduo que suas cabeças faziam.

— Soobin, eu sei que não é tão fácil e que você se faz de forte, que ainda corre riscos de vida e tenta afastar a todos por não querer que se machuquem mas eu quero ficar do seu lado. – Yeonjun parecia sério.

— Ei, você quer sorvete? – o castanho mais alto se levantou para ir ao carrinho mas teve seu braço puxado para trás e sentiu Yeonjun o envolver, obrigando Soobin a segurar a cintura do Choi com força para evitar que caíssem.

— Eu quero você Soobin.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro