Patungo sa daang matuwid... Mabuhay ang Pilipinas

Sa loob ng maraming taon, ang ating inang bayan;
Nanghihina, nagdurusa't nalulugmok sa kahirapan;
Sino ang mananagot at nararapat sisihin, sa lahat ng kaganapan?
Mga tiwaling opisyal ng gobyerno? Mga pulitiko? O ang sambayanang pilipino? Sino ang nakakaalam?

Wala! Halos lahat sa ati'y nananahimik, nagbibingibingihan at nagbubulagbulagan;
Sa mga nangyayaring, karima-rimarim sa'ting lipunan;
Kung ating iisa-isahin, kulang pa ang mga araw kinabukasan;
Sa dami ng mga ito'y, patay kana ngunit wala ka pa sa kalagitnaan.

Ang lason ng kadilima'y, sa bayan nati'y laganap;
Nais na daang matuwid, bakit di maapuhap?
Kulang pa ba, ang dinaranas nating hirap?
Upang tayo'y lumaban, manindigan, magkaisa at humarap.

Humarap sa mga dugok, mga balakid sa'ting pag-unlad;
Nang itumba ang mga barikada, sa landas nating hinahangad;
Bigyang pansin at isaayos, ang mga kaisipang huwad;
Liwanag na nais makamtan, nar'yan lang sa bungad.

Atin nang wakasan, pang-aalipin ng dilim;
'Wag nang masunudsunuran, tawag ay iyong dinggin;
Kung nais ninyo'y daang matuwid, isapuso't ninyo't wag lang isipin;
Ang pagbabagong hinahangad, mag-uumpisa sa atin.

Sa taglay na dinaranas, yaong unti-unting makaalpas;
Sa digmaang ito'y, lumaban ng buong lakas;
Kapag nagkaisa'y, lahat malulutas;
Patungo sa daang matuwid... Mabuhay ang Pilipinas!