Przepraszam za wszystkie przekleństwa zawarte w tym rozdziale! 

Mulciak_ Hej mała :)

Żelkova Cześć Michał, wiesz mam trochę mało czasu, więc jeżeli to coś ważnego to szybko :)

Mulciak_ Mam tylko małą prośbę :)

Żelkova Dawaj 

Mulciak_ Nie pisz do mnie więcej, w ogóle zapomnij o mnie :)

Żelkova Co kurwa?!

Mulciak_ Life is brutal, sorry 

Żelkova O co ci chodzi Michał?!

Mulciak_ Nie pisz do mnie więcej :)

Żelkova Ja pierdole Michał! O co ci chodzi kurwa!?

Mulciak_ Bardzo chcesz wiedzieć?

Żelkova Nie, kurwa piszę do ciebie po to, żeby dostać przepis na kanapkę z serem! Tak, chcę kurwa wiedzieć o co ci chodzi!

Mulciak_ Byłaś po prostu naiwna! Byłaś moją chwilową zabawką! 

Żelkova Pieprzony dupek!

Mulciak_ Też cię kocham :3

Żelkova A ja ci zaufałam, zwierzyłam ci się! 

Mulciak_ Bywa :)

Mulciak_ Pa :)

*Paula*

Cała zapłakana zadzwoniłam do Dawida.

-Hej, co jest?

-N-n-ni-nie prz-przy-yjdę-wyjąkałam przez płacz.

-Będę za dziesięć minut, pa!-usłyszałam tylko głos zakończonego połączenia i rzuciłam telefonem o ścianę, nie patrząc na to, czy coś się z nim stanie. Upadłam na poduszkę i zaczęłam głośno łkać. W tej chwili cieszę się, że moi rodzice tak długo pracują a mój brat ma dziewczynę u której teraz jest.

Po chwili usłyszałam jak drzwi mojego domu otwierają się i ktoś szybko biegnie na górę.

Do mojego pokoju wpadł cały zdyszany Dawid, nawet bez żadnej bluzy.

Chłopak nic nie mówiąc podszedł do mnie i mocno przytulił. Czułam ciepło bijące od chłopaka i szybko podnoszący się jego tors, zapewne pod wpływem szybkiego oddychania po biegu.

~~~~~~~~~~~~~~

Wreszcie coś zaczęło się dziać! Czy Paula na prawdę była tylko zabawką Michała? Może Michał sobie żartował? 

Czytasz? Zostaw po sobie ślad :)