Mam nadzieję, że wam się podoba. Dzisiaj taki trochę dłuższy :)

Przez następnych kilka nudnych tygodni Stuart bardzo mocna zaprzyjaźnił się z resztą grupy, chodzili ze sobą praktycznie wszędzie, ale pewnego dnia to wszystko mogło legnąć w gruzach. Po południu w piątek gdy wszyscy po lekcjach rozeszli się do swoich pokojów.

- Ale ten jogurt wyglądał bardzo smacznie- powiedział smutny Odd

- Ale ty już ich zjadłeś pięć, niedługo będziesz tak gruby, że Lyoko wyrzuci cię, bo pomyśli, że jesteś jakimś błędem sieci- powiedziała Kasia

- Ha, Ha, Ha, bardzo śmieszne- powiedział Odd sarkastycznie wchodząc do pokoju. Zaraz za nim wszedł Urlich kiwając ręką na do widzenia

- Czekajcie, Xana znowu atakuje- powiedział Jeremy łapiąc Urlicha za rękę

- Jakie znowu? Nie atakował przez kila tygodni

- No właśnie, w tym czasie miał mnóstwo czasu na zebranie sił. Lepiej by było gdybyście poszli tam wszyscy… łącznie z tobą Stuart- powiedział Jeremy wskazując Stuarta palcem

- Serio mogę?- ,, Tak, Tak frajerzy!!!! ” myślał w duchu szczęśliwy Stuart

- Pewnie jesteś częścią drużyny

Biegli bardzo szybko w zwartej grupie, weszli do windy. Jeremy wyszedł z niej na piętrze z kompem, a reszta zjechała na dół. Kasia, Klaudia i Mila, potem Iga, Ksenia i Odd. Reszta miała czekać w pogotowiu, a czekali niedługo Po kilku minutach wróciła Ksenia i Klaudia, jeszcze potem Iga.Chłopacy weszli do skanerów, najpierw Urlich, Kuba i Nathaniel, a potem William i Stuart. Odd i Kasia walczyli z mantami, a reszta z karaluchami, tarantulami i krabami.

- Uważaj!!- krzyknął William odpychając Stuarta w bok. Jeden z krabów strzelił do Stuarta, ale dzięki brunetowi nic mu się nie stało.

- Dzięki- powiedział niebiesko-włosy strzelając do kraba

Przez kilka następnych minut walczyli jeszcze z potworami, ale, w końcu im się udało. Odd pobiegł do wieży i ją dezaktywował, a reszta wróciła do domu.

- Było strasznie trudno- powiedział Kuba

- Tak, Xana robi się coraz silniejszy- odpowiedział Jeremy

Wszyscy rozeszli się do swoich pokojów, ale Stuart poszedł w drugą stronę. Skręcił za fabrykę i tam został. William to zauważył i też tam został. Schował się za krzakami i patrzył.

- No nareszcie- powiedziała jakaś dziewczyna i wyłoniła się  z cienia

- Przyszedłem najszybciej jak mogłem- powiedział Stuart podając jej rękę

Dziewczyna miała długie różowe włosy i jasną cerę. Ubrana była w jasne jeansy, czarną bluzkę, czarno-białą bejsbolową kurtkę i czarne glany.

- Mówiłem ci kiedyś jak ładnie wyglądasz w nocy?- zapytał Stuart z uśmiechem na twarzy

- Nie jestem tu, żeby słuchać komplementów…. chociaż bardzo był chciała- powiedział dziewczyna i przybliżyła się do chłopaka. Stanęła na palcach, bo była trochę niższa od Stuarta i pocałowała go w usta. Stuart przytulił się do niej i odwzajemnił pocałunek.

- Po pocałunki też tu nie przyszłam, ale było fajnie- uśmiechnęła się różowo-włosa

- Więc po co?

- Christoff się nie cierpliwi. Miałeś podać mu współrzędne dwa tygodnie temu. Co się stało?

- Nic się nie stało, wszystko w porządku. Niedługo dostarczę współrzędne, obiecuje

- No mam nadzieję, nie chcę, żeby coś ci zrobił- powiedziała kładąc rękę na ramieniu chłopaka

- Nic nie zrobi, a teraz wracaj, bo może tobie coś zrobić

- Niech tylko spróbuje- uśmiechnęła się i poszła

Stuart ruszył w stronę szkoły. W połowie drogi wyskoczył William, który wszystko widział.

- Hej!!!

- Aaaaaa!!!!!- odskoczył chłopak- William, wystraszyłeś mnie!

- Sorry, nie chciałem- brunet podniósł ręce w obronnym geście

Szli kilka minut, aż, w końcu William odważył się zapytać.

- Stary, co to była za akcja?

- Jaka?

- Ta z tą dziewczyną i z tym Christoffem? O co chodzi?

- To wszystko widziałeś?- zapytał wystraszony Stuart

- Tak, co to za współrzędne?

- Chodzi o to, że to taka…..GRA. Tak, ja i ta dziewczyna i jeszcze ten ,,Christoff” gramy razem w grę. Teraz Christoff potrzebuje takich współrzędnych do jednej z baz tajnego zespołu- powiedział Stuart z udawanym uśmiechem

- Nie wiem czemu, ale ci nie wierzę

- No co ty, mi nie wierzysz? Swojemu ziomkowi?

- Sorki, jasne, że ci wierzę. Nie wiem czemu tak powiedziałem- uśmiechnął się William i pobiegł do swojego pokoju

- Fiuu. było blisko- odetchnął Stuart i wszedł do sypialni