Ból był nie do zniesienia.

Uczucie samotności wzrosło w nim jeszcze bardziej, gdy biała pustka zdawała się go przejmować. Był zdesperowany. Wzywał pomoc.

Nigdy nie otrzymał żadnej odpowiedzi.

Wzrsła w nim nienawiść do tych innych bazgrołów. Oszalał, nawet przy cichych nawoływaniach ludzi, którym na nim zależało.

*Nie chcę być zapomniany.*

                 *Nie chcę zostać sama.*

               "CHCIAŁBYM BYĆ KIMŚ!"

I zbyt głęboko w swoim smutku...

Uwolnił się.