To było jak nowy początek.

Zupełnie nowa szansa.

Nie pamiętał jednak swoich czynów.

Nie pamiętał, co zrobił ani kim był.

Był po prostu tutaj, bez duszy i bez celu.

Siedział więc tutaj i nic nie robił. A czas, jeśli w ogóle istniał, przeminął. Co miał zrobić? Dlaczego on tu był? Czym był?

Rozpacz, strach...

Bez duszy, bez kolorów nie mógł nic czuć.

On czekał.

I czekał.

I czekał.

Ale jeszcze nie wiedział, że jego życie w końcu się zmieni...

K

iedy światło w końcu dotarło do jego oczu.