•Θέματα εγκατάλειψης ✓
Πάντα φεύγω πρώτη από ένα δεσμό. Όχι επειδή βαριέμαι ή επειδή οι άντρες βρίσκουν το ιδανικό σε εμένα. Φεύγω για να μην προλάβουν να το κάνουν πρώτοι εκείνοι. Φοβάμαι να αισθανθώ τον πόνο της απώλειας. Όλοι δεν φεύγουν κάποτε; Ακούγεται εγωιστικό και κατά κάποιο τρόπο είναι. Όμως ο έρωτας με τρομάζει. Σε κάνει να δρας παρορμητικά, να ωραιοποιείς καταστάσεις που μόλις χτίσεις "αντισώματα έρωτα" συνειδητοποιείς την ασχήμια. Ένα παροδικό συναίσθημα που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει ταχύτερα, το στομάχι σου να δεθεί κόμπος και το μυαλό σου να γεμίσει χρώματα που με το πέρασμα του χρόνου θα ξεθωριάσουν.
Αν κάπως μπορώ να ελαφρύνω τη θέση μου και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου έναντι σε όλους τους αθεράπευτα ρομαντικούς, προειδοποιώ. Όταν γνωρίζω κάποιον που μου κινεί το ενδιαφέρον κι ανταποκρίνεται, φροντίζω να τον ενημερώσω άμεσα πως δεν επιδιώκω τίποτα συναισθηματικά βαθύτερο απ'τη σχέση που ετοιμάζεται να αναπτυχθεί. Προφανώς όταν υπάρχει καθημερινή τριβή είναι αδύνατον να περιορίσεις το συναίσθημα και να αρκεστείς στη σαρκική απόλαυση. Εκεί ακριβώς, όταν αρχίζω να νοιάζομαι, κρούει ο κώδωνας κινδύνου και φεύγω. Το γεγονός πως εξαρχής είμαι ξεκάθαρη μου δίνει το περιθώριο να κόψω επαφές χωρίς να χρειαστεί να σκαρφιστώ ανόητες δικαιολογίες.
Τα θετικά της ειλικρίνειας.
Ο έρωτας λοιπόν ήταν και νομίζω πως θα συνεχίσει να είναι είναι το πιο ανεπιθύμητο συναίσθημα. Νιώθω ασφαλής όταν κρατώ τον έλεγχο της καρδιάς μου. Τουλάχιστον στο ψυχολογικό επίπεδο.
Το βασικότερο πρόβλημα στη ζωή είναι οι εκπλήξεις της. Σε φέρνουν πάντα πρό τετελεσμένου κι ενώ μερικές φορές δείχνουν να είναι τόσο ευχάριστες, εγώ έχω την τάση να τις σκοτεινιαζω.
Αναρωτιέμαι αν το πρόβλημα είμαι εγώ - που μα τω θεώ σιχαίνομαι τις εκπλήξεις - ή το ενδεχόμενο να πληρώνω τα λάθη μιας προηγούμενης ζωής που δεν θυμάμαι.
Και κάπου εδώ πρέπει να μιλήσω για εκείνον. Ξέρεις, αυτόν τον έναν που κατάφερε να σε ξεκλειδώσει και να σε κάνει να αισθάνεσαι μοναδική. Ναι, γιατί όσο αλλεργική κι αν είμαι με τον έρωτα, βρέθηκε κάποιος να μου εισχωρήσει μια τόση δα δόση απ'το αντίδοτο. Ξέχασε μόνο να μου αναφέρει πως όλο αυτό είχε ημερομηνία λήξης. Κι εγώ η παροδικά ενθουσιώδης, τόλμησα να πιστέψω στο για πάντα.