Toen ik gisteren thuiskwam hadden mijn ouders goed nieuws. Ik mocht gaan voetballen bij een best wel goede voetbalclub in de buurt. Morgen is mijn eerste training al.

Ik zit nu in mijn eerste les en die is echt super saai. Daarom begin ik zacht een gesprek met Lisa die langs me zit.

Achterin de klas zit Reece met Kate, een arrogante bitch die bijna aan Reece vastkleeft.

Ik maak een grapje waardoor Lisa keihard begint te lachen.

De docent kijkt ons geïrriteerd aan waardoor we nog harder beginnen te lachen.

'Ga maar een briefje halen!' schreeuwt hij boos.

Hij wijst met zijn trillende vinger naar de deur.

Lachend staan we op en lopen we naar buiten toe. We gaan in de aula zitten terwijl we nog steeds heel hard lachen.

Als de bel gaat, stroomt de aula al snel vol. Als iedereen aan onze vaste tafel gaat zitten, lachen Lisa en ik nog steeds waardoor iedereen ons raar aankijkt.

Als we zijn uitgelachen (wat vrij lang duurde omdat door iedereen die ons raar aankeek we nog harder gingen lachen) lopen we naar ons kluisje. Die van Lisa is iets verderop en ik wissel mijn boeken.

Opeens word ik hard tegen mijn kluisje aangedrukt. Als ik opkijk zie ik het grijnzende gezicht van Reece.

'Heb je zin om een spelletje met mij te spelen, babe?'

Ik rol met mijn ogen.

'Nee dankje'.

Ik word nog harder tegen mijn kluisje gedrukt waardoor ik toch schrik.

'Niet zo brutaal' begint hij.

'Babe ik heb je de regels uitgelegd. Als ik jou was zou ik je daar maar aan houden'

Ik rol weer met mijn ogen. Hij denkt echt dat hij alles is.

Reece komt met zijn gezicht dichterbij en blijft hangen bij zijn oor. 'Je kent mij niet, babe. Je weet niet wat ik allemaal doe, dat kun jij je niet eens voorstellen.'

Als hij dat heeft gezegd bijt hij in mijn oorlel en geeft een kusje in mijn nek.

Ik raak in paniek. Ik probeer hem weg te duwen maar dat lukt niet wat hij is veel sterker. Hij grinnikt.

In paniek doe ik mijn been hard omhoog in zijn edele delen.

Kreunend valt hij op de grond. Nu ben ik diegene die grinnikt.

Grijnzend sprint ik weg, bang dat hij achter me aankomt. Ook al weet ik dat het niet het geval is, hij zal daar nog wel even op de grond liggen.

Als ik bij Lisa ben, ligt die op de grond van het lachen. Zij heeft volgens mij alles gezien.

'Jij...hilarisch...' Lisa komt niet uit haar woorden tussen het lachen door.

Als ze een beetje is uitgelachen help ik haar overeind en lopen we naar de les, want de bel is ondertussen allang gegaan.

We komen veel te laat in de les aan, dus we mogen voor de tweede keer die dag een briefje gaan halen.

We gaan gewoon weer in de aula zitten zonder een briefje te halen. Ik begin me langzamerhand wel een beetje zorgen te maken over Reece.

Ik ga echt niet met hem naar bed toe, zoals de alle andere meisjes dat wel deden. Ik trap niet in zijn spelletjes.

Ik ben opgelucht als ik die dag mijn fiets in de schuur kan zetten. Ik heb de dag overleefd, met moeite. Reece heb ik genegeerd en ontlopen, voor zover dat kon.

Nu alleen nog een manier zien te vinden hoe ik dat de rest van het jaar ga doen.

Dat gaat een moeilijke opdracht worden.

Hey,
Sorry voor het korte hoofdstuk.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

Xx