De volgende morgen, ehh ik bedoel middag, word ik wakker gebeld. Ik kijk verward om me heen en zie langs me een slapende Reece. Zijn haar is warrig en zijn mond staat een stukje open wat hem super sexy maakt. Ik kijk op zijn wekker en zie dat het al kwart over twaalf is. Ik pak mijn telefoon die op het nachtkastje ligt en zie dat Lisa me belt.

'Met Samar' zeg ik slaperig.

'Heb ik je wakker gebeld?' vraagt Lisa lachend.

'ja, eigenlijk wel ja'

'hahha oké sorry, ik wilde je alleen even bedanken en zeggen DAT HET WEER GOED IS TUSSEN ACE EN MIJ EN WE HEBBEN HET GEWOON WEER!!' schreeuwt ze door de telefoon waardoor ik de telefoon vijf meter van mijn oor afhoud en ik het even goed nog hoor. Zelfs Reece wordt er van wakker.

'Lisa, niet zo schreeuwen, je hebt Reece wakker gemaakt' zeg ik vermoeid.

'Oo oeps' gniffelt ze.

'maar wel fijn dat het weer goed is tussen jullie' zeg ik blij.

'Zeker, maar ik laat je wel weer slapen'

'Dankje, doei'

'Doei schat'

Ik hang op en leg mijn telefoon weg. Daarna kruip ik dicht tegen Reece aan die zijn armen om me heen slaat. Ze blijven we liggen, maar geen van beide kunnen we nog slapen. Dan spring ik opeens omhoog als ik denk dat ik Luke niks heb laten weten dat ik hier slaap.

'Ik moet naar huis' zeg ik en ik spring uit bed.

'Hoezo opeens zo'n haast?' vraagt Reece verward.

'Ik heb Luke niets laten weten dat ik hier ben' zeg ik terwijl ik mezelf facepalm.

'Rustig, ik heb Luke gisteravond een berichtje gestuurd omdat ik al dacht dat jij dat niet had gedaan' zeg Reece geruststellend.

Ik zucht opgelucht en geef Reece een kus als bedankje.

'Ik moet evengoed naar huis, want mijn ouders komen vandaag naar huis' zeg ik verveeld.

Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in mijn ouders. Ik miste mijn ouders helemaal niet zo erg toen ze weg waren. Ik bedoel het grootste deel van mijn leven zijn mijn ouders er toch niet, dus ik ben het ondertussen wel gewend. Ik zucht vermoeiend en kijk dan naar Reece die me diep aankijkt. Ik verdrink in zijn bruine ogen.

*

'Ik ben thuis' schreeuw ik door het huis.

'Ohh lieverd, daar ben je' zegt mijn moeder blij. Ik glimlach nep en geef ze allebei een kus op hun wang. Daarna ga ik langs Luke zitten, die er volgens mij net zoveel zin in heeft als ik. Ik zucht bijna onhoorbaar en kijk mijn ouders aan, die druk aan het vertellen zijn. Ik knik af en toe zodat het lijkt alsof ik luister maar het interesseert me niet wat ze zeggen. Op een gegeven moment vang ik iets op: 'Helaas gaan we overmorgen al weer, maar we kunnen vandaag en morgen nog met elkaar als gezin iets gaan doen'. Ik begin te lachen. Ik lach, niet omdat ik het zo grappig vind wat ze zeggen, ik lach mijn ouders uit. Ik lach ze heel hard uit.

'Wat is er zo grappig lieverd' vraagt mijn moeder verbaasd.

'Noem me niet zo' grom ik.

'Wat er zo grappig is, ik heb jullie ik weet niet hoeveel weken niet gezien, jullie zijn er nooit voor me geweest. Het grappige is dat jullie gewoon even langskomen als het jullie uitkomt, jullie doen nu alsof jullie de lieve, zorgzame ouders zijn. Jullie zijn weer fucking 1,5 maand weggeweest. Ik ga helemaal niks leuks met jullie doen. Vertrek weer, wij zoeken het wel weer uit!!' roep ik uit en tranen stromen over mijn wangen. Ik sta op en begin te schreeuwen.

'Jullie zijn er godverdomme nooit voor me geweest. Beseffen jullie dat? Ga maar gewoon weer weg, en weet je wat, kom ook nooit meer terug!!' zeg ik woest. Ik ren naar buiten en begin te lopen, geen idee waarheen, maar ik moet even ergens anders heen. Na een paar minuten voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en zie Luke hijgend naast me staan.

'Wat kan jij snel lopen zeg!' zegt hij hijgend.

'Wat is er nog gebeurd?' vraag ik.

'Niet veel, ik heb ze nog wat uitgescholden en gezegd dat je gelijk had en toen ben ik je achterna gerend' zegt hij.

Ik knik en zeg niks terwijl ik weer doorloop.

'Waar loop je heen?' vraagt Luke nieuwsgierig.

'Ik heb geen idee, gewoon weg' zeg ik.

Als ik na een tijdje om me heen kijk zie ik dat we in de buurt van Reece zijn huis zijn. We lopen erheen en ik bel aan. Ace doet de deur open.

'Hey, is Reece thuis?' vraag ik.

'Ja'

'Sam, ik ga naar Zara, die woont hier in de buurt. App je me tot wanneer je hier blijft?' vraagt Luke.

Ik knik.

'Wacht Luke, bedoel je Zara in je vriendin Zara? Heet ze toevallig Zara Johnson?' vraagt Ace.

Luke knikt.

'Dan ben jij het vriendje van mijn zus' zegt Ace blij.

Luke en ik lachen.

'Maar ik ga weer, doei'

'Doe de groeten aan Zara' roept Ace hem na. Luke steekt zijn duim op en loopt weg.

'Reece is in de woonkamer aan het gamen' zegt Ace en ik knik terwijl ik naar de woonkamer loop.

'Hey' begroet ik Reece en Kian.

'Hey Sam' zegt Kian en hij geeft me een box.

'Hey babe' zegt Reece.

'Waarom ben je eigenlijk hier, je ouders zouden toch komen?' vraagt Reece verbaasd.

'Dat is het ook juist, daarom ben ik hier. Ik heb ze een beetje heel erg uitgescholden en gezegd dat ze weg moesten gaan en nooit meer moesten terugkomen' zeg ik. Een traan rolt over mijn wang, die ik snel wegveeg in de hoop dat niemand het heeft gezien. Helaas hebben ze het wel gezien en trekt Reece me in een knuffel.

'Het komt wel goed' zegt hij geruststellend. Ik knik maar niet overtuigd.

'Wil je anders hier blijven slapen?' vraagt hij lief.

Ik knik en glimlach dankbaar. Ik druk mijn lippen op de zijne. Wat er ook is, Reece is er voor me, een beter vriendje dan dit kun je je toch niet voorstellen?

Ik heb een vraag voor jullie. Zal ik van alle personages een foto plaatsen zodat jullie zien hoe ik me de personages voorstel? Doen of niet?

xx

Lieke