'Reece...'

Reece zit met zijn ellebogen op zijn knieën en zijn handen voor zijn ogen op een stoel.

'Samar... Het spijt me' zegt hij teneergeslagen en hij kijkt me schuldig aan. Hij staat op en stormt het lokaal uit. Ik wil hem achterna rennen maar ik word tegengehouden door Kian.

'Laat Reece maar even, hij moet nu even alleen zijn' zegt Kian.

Ik knik met tegenzin, ik heb hier geen goed gevoel over. Ik loop het lokaal uit naar het toilet. Lisa biedt aan om met me meelopen, maar ik schud mijn hoofd. Ik wil even alleen zijn. Ik loop naar het toilet en laat de tranen vallen. Reece en Lucas hebben ruzie om mij, omdat Lucas mij een kankerwijf vind. Reece flipt helemaal bij het woord kankerwijf, waarom? Ik snap dat met ziektes schelden niet goed is, maar is het dan niet een beetje overdreven. Heeft het misschien met die Nova te maken, had zij misschien kanker? Wie is Nova eigenlijk? Waarom wilt Reece het niet vertellen? Nu bedenk ik me pas hoe weinig ik eigenlijk over Reece weet. En dat doet best wel veel pijn. Ik ken mijn eigen vriendje helemaal niet zo goed als ik dacht. Vandaag herkende ik hem helemaal niet, de laatste paar dagen al niet.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door Lisa, die het toilet in komt lopen. Als ze mij ziet loopt ze naar me toe en knuffelt ze me. Ik huil op haar schouder en schok af en toe een beetje. Na een tijdje trekt Lisa terug en kijkt ze me medelevend aan.

'Gaat het weer een beetje?' vraagt ze lief.

Ik knik en glimlach een beetje. Ik kijk in de spiegel en lijk net een panda. Ik werk snel mijn make up bij en samen lopen we het toilet uit. Ik kijk rond, maar zie Reece nergens. We lopen de aula weer in, die ondertussen leeg is. De lessen zijn natuurlijk al lang bezig. Na een tijdje sta ik op en loop ik naar mijn kluisje. Ik wil mijn kluisje openen, tot ik Reece tegen zijn kluisje zie aanleunen. Ik loop snel naar hem toe en wil mijn armen om hem heen slaan, maar hij duwt me weg.

'Samar, ik kan dit niet...' zegt hij gebroken.

'Wat niet Reece?' vraag ik verward. Ik kijk hem onderzoekend aan.

'Straks doe ik jou nog pijn, Sam. Ik kan mezelf niet beheersen als ik een woedeaanval heb.'

'Reece, ik zorg er wel voor dat je mij geen pijn doet, maar ga nou niet weg. Dan zou je me alleen maar meer pijn doen en jezelf ook'

'Samar, je begrijpt het niet, ik kan veel dingen doen als ik een aanval heb, ik kan jou verwonden, dat wil ik echt niet. Begrijp dan dat ik dit doe om jou te beschermen'

'Nee, Reece. Ik ga niet bij je weg. Ik blijf bij je, wat er ook gebeurt.'

'Samar...Waarom blijf je toch zo doorzetten?' vraagt hij al iets vrolijker.

'Omdat ik heel veel van je houd' zeg ik glimlachend en ik knuffel hem. Hij knuffelt me stevig terug en geeft me een kusje in mijn nek.

'Ik hou van je' zegt Reece.

'Reece, weet dat ik er voor je ben. Ook al weet ik niet alles over je, zoals over haar. Je hoeft het me niet meteen te vertellen. Doe het als jij daar klaar voor bent. Ik begrijp je, en je kunt alles tegen me zeggen.' zeg ik.

Reece knikt en weet niet wat hij moet zeggen. Ik geef hem een kus, die hij liefdevol beantwoordt. Ik hou zoveel van deze jongen. We hebben dan wel onze ups en downs, we komen er altijd bovenop. Ik ben blij dat ik me zijn vriendin mag noemen.

Spannend! Zijn jullie ook benieuwd wie Nova is? Jullie komen er snel achter. Misschien al in het volgende hoofdstuk. Ik beloof niets. Trouwens, jullie kunnen alles bij mij kwijt. Als er iets is, je kunt het me altijd vertellen. Iedereen heel erg bedankt voor het lezen, stemmen en reageren. Ik heb bijna 2 duizend lezers. Super bedankt!

xx

Lieke