Hoofdstuk 23
Ik word de volgende morgen weer wakker van mijn wekker. Ik heb gisteravond een hamer langs mijn wekker gelegd. Ja, ik maakte geen grapje. Deze wekker zal dadelijk niet meer bestaan.
'Iedereen wakker worden, ik wil jullie wat laten zien'
Gelijk kijkt iedereen me vragend aan, zelfs Lisa is wakker. Als ze de hamer zien die ik in mijn hand heb kijken ze me raar aan.
'Wat ga jij doen met een hamer?'
'Dit'
Ik begin heel hard op mijn wekker te slaan, die al snel helemaal kapot is. Het voelt echt goed om mijn wekker kapot te slaan.
Ondertussen is iedereen aan het lachen. Ik kijk ze vragen aan.
'Wat is er zo grappig?' vraag ik verbaasd.
'Jij..ge-wel-dig.. agressief' zegt Lisa tussen het lachen door.
Ik grinnik.
Als ik me weer omdraai naar mijn wekker is daar niet veel meer van over. Oeps.. Ik heb ook nogal hard geslagen.
Als iedereen een beetje is uitgelachen zijn we ook alweer 10 minuten verder. Iedereen kleedt zich aan en maakt zich voor de rest ook klaar.
'Zullen we gaan?' roep ik door het huis.
'Yo'
'Ja'
'Is goed'
*
Wanneer we op school zijn loop ik naar Reece die samen met Kian en Ace bij zijn kluisje staan te praten. Ik sla mijn handen van achter voor zijn ogen, zodat hij niets meer ziet.
'Hey schoonheid' zegt Reece.
'Hoe weet je dat ik dat doe'
'Ik kan goed gokken'
'tss'
Reece geeft me een kus. Ook Ace geeft Lisa een kus. Die twee zijn echt schattig samen. Emily staat twijfelend bij Kian, ik snap het wel. Ze hebben niets en zij staat er dan maar een beetje bij. Dan trekt Kian Emily mee, weg van rest. Ik kijk glimlachend toe.
'Ik moet nog even naar mijn kluisje' zeg ik na een paar minuten gepraat te hebben.
'Oké, ik zie je zo' zegt Reece en hij geeft me een kusje.
Ik loop naar mijn kluisje en ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik Emily en Kian zie, zoenend. Alleen het probleem is dat ze voor mijn kluisje staan, waardoor ik niet bij mijn kluisje kan. Ik hoest extra overdreven en Emily en Kian verbreken de zoen. Als ze mij zijn begint Kian te grijnzen en wordt Emily knalrood. Ik begin te lachen.
'Mag ik misschien bij mijn kluisje?' vraag ik terwijl ik Emily grijnzend aankijk.
Emily geeft me een dodelijke blik waardoor ik grinnik. Kian en Emily stappen opzij. Ik doe de boeken die ik niet nodig heb in mijn kluisje en sluit mijn kluisje daarna. Ik geef Kian een klopje op zijn schouder. Hij weet precies wat ik hiermee bedoel. Hij moet Emily vragen. Kian knikt onopvallend.
Ik loop met grote glimlach op mijn gezicht naar Reece toe.
'Wedden dat als Kian en Emily dadelijk terug komen, ze iets hebben.' zeg ik glimlachend.
'Oké, waar wedden we voor?'
'Vijftien euro'
'Deal'
Na vijf minuten komen Emily en Kian hand in hand terug lopen. Ze komen aan onze tafel zitten. Emily komt naast me zitten en Kian weer naast Emily.
'Hebben jullie iets?' fluister ik in haar oor. Emily knikt met een big smile op haar gezicht. Ik geef haar een knuffel.
'Ik krijg vijftien euro van je' fluister ik in Reece's oor.
'Hebben ze iets?' vraagt Reece verbaasd.
'Ja' zeg ik glimlachend.
'Shit, we moeten naar de les' zeg ik als ik op mijn horloge kijk. Ik heb de bel helemaal niet gehoord. Iedereen staat op en loopt snel naar het lokaal. De tweede bel is allang gegaan. Als ik de deur achter me sluit, gaat iedereen snel op zijn plaats zitten. Ik wil ook gaan zitten, maar ik word tegengehouden door de leraar.
'En waar kom jij vandaan?' vraagt de leraar boos.
'Vanuit mijn moeder, meneer' antwoord ik droog.
Toevallig dat we biologie hebben. Eigenlijk zou hij dat wel moeten weten. Ik wil weer naar mijn plaats lopen als ik weer word tegengehouden.
'Ga maar een briefje halen, je bent te laat' zegt de leraar boos.
'Nee, bedankt'
'Eruit!'
'Meneer wilt u niet zo schreeuwen, ik heb al last van mijn oren' zeg ik grijnzend, waarna ik mijn handen op mijn oren leg.
'Trouwens, ik ga graag een briefje halen, dat is duizend keer beter dan uw les. Gaat er iemand mee?' vraag ik grijnzend aan de klas.
De hele vriendengroep staat op en loopt mee.
'Wat doen jullie, jullie mogen niet zonder toestemming mijn les verlaten!' roept de leraar verbaasd maar boos.
'U zei eruit, dus we gaan eruit, doei' zeg ik grijnzend.
Samen lopen we naar de aula en ploffen we met zijn allen aan onze vaste tafel. Uiteindelijk zijn Reece, Lisa, Ace, Emily, Kian, Sascha, Blake en Lucas meegekomen. Samen zitten we dus aan een tafel. Het is leuk om te zien hoe snel dingen kunnen veranderen. Ik bedoel, we zitten met z'n allen aan een tafel, Reece, Kian en Ace zitten er ook bij. Dat zou ik me eerst nooit kunnen voorstellen. Ik leg mijn hoofd op Reece zijn schouder.
'Je kan echt leuk tegen leraren inpraten' zegt Reece grijnzend.
Ik grinnik.
'Hé, ik heb een idee' zeg ik en ik ga gelijk rechtop zitten.
Iedereen kijkt me afwachtend aan.
'Mijn ouders zijn drie weken naar New York, dus we kunnen misschien in het weekend met z'n allen blijven slapen.'
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro