- Luke, byłeś kiedyś w związku? – zapytałam. Znałam blondyna jakiś miesiąc i naprawdę cieszyłam się, że go poznałam. Szybko złapaliśmy wspólny język. Był świetnym przyjacielem. – Takim poważnym – dodałam. Siedzieliśmy na kocu za moim domem, a przynajmniej ja siedziałam, bo blondyn leżał z głową na moich udach z przymkniętymi oczami. Wygrzewaliśmy się na słońcu. Niby był początek października, ale trafił nam się jeden z cieplejszych i nasłonecznionych dni, jak na jesień.

- Mam osiemnaście lat, czego ode mnie oczekujesz? – zaśmiał się. – Dlaczego pytasz?

- Zastanawiam się jak to jest. Nigdy nie byłam zakochana – otworzył oczy patrząc na mnie.

- Wszystko przed tobą, ale to nie będzie to samo.

- W jakim sensie? – zmarszczyłam brwi.

- Pogadamy jak stracisz dziewictwo – zaśmiał się, na co go szturchnęłam.

- Głupek.

- To mądrość życiowa moja droga, seks jest tym czym zaczynasz się kierować, jak już go zasmakujesz i nie ma odwrotu. W twoim przypadku zakochanie się byłoby niewinne, w moim już nie.

- Związek nie powinien opierać się tylko na seksie, zboczeńcu.

- Nie powinien, ale to czynnik podgrzewający atmosferę. Pogadamy jak znajdziesz faceta – pstryknął mnie w nos.

Przebudziłam się i westchnęłam cicho. Nie chciałam jeszcze wstawać. Sięgnęłam dłonią do twarzy i przetarłam ją, po czym otworzyłam oczy. Ashton leżał na boku, podpierając głowę na dłoni i przyglądał mi się z lekkim uśmiechem. Jego przydługie loczki opadały mu na twarz, ale zdawały się mu nie przeszkadzać. Pochylił się lekko i musnął moje usta, w krótkim pocałunku, który oddałam.

- Dzień dobry.

- Hej – uśmiechnęłam się. – Długo nie śpisz?

- Jakieś pół godziny, nie dłużej.

- Mogłeś mnie obudzić.

- Mogłem – przytaknął. – Ale wolałem się pogapić.

- Jak jakiś zbok – skomentowałam.

- Dzięki – roześmiał się. – To miłe.

- Wiem – przewróciłam się na plecy i zamknęłam oczy, biorąc głęboki wdech. Więc to tak teraz będzie- beztroskie poranki przy boku Ashtona.

- Tylko nie zasypiaj – musnął ustami moje ramię.

Wiem jedno, nie żałuję swojej decyzji.

- Nie zasnę – otworzyłam oczy i uniosłam głowę, po czym pocałowałam go. Poczułam jego dłoń na policzku. Powoli odchylał się do tyłu, ciągnąc mnie za sobą, aż wylądował na pościeli, a ja częściowo na nim. Do muśnięć dołączyły nasze języki, a jedna z jego dłoni znalazła się pod koszulką, którą miałam na sobie i powoli przesuwał palcami wzdłuż mojego kręgosłupa.

Usłyszałam dźwięk telefonu, po czym odsunęłam się od mężczyzny, na co ten westchnął. Z rezygnacją sięgnął po urządzenie. Usiadłam, krzyżując przed sobą nogi i przyglądałam mu się, kiedy rozmawiał. Jego dłoń znalazła się na moim kolanie, a palcami lekko w nie stukał, co wywołało u mnie delikatny uśmiech. Niezbyt przysłuchiwałam się temu co mówił, wyłapałam tylko „okay, będę" przed tym jak się rozłączył.

- Nie ma mnie dzień i już coś nie tak – wypuścił głośniej powietrze z ust. – Będę musiał pojechać do restauracji na godzinę do dwóch.

- W porządku, wrócę do siebie – uśmiechnęłam się.

- Nie musisz. Możesz pojechać ze mną, albo poczekać tu na mnie.

- Albo pojechać do siebie, zabrać kilka rzeczy i tu wrócić. Nawet telefonu ze sobą nie wzięłam, a jest niedziela, więc Jess będzie do mnie pisać w związku z pracą i grafikiem na ten tydzień.

- Więc spakuj dodatkowe ubrania na jutro – uniósł jeden kącik ust w zadziornym uśmieszku. – Zostaniesz tu na noc.

- Zostanę?

- Jeśli chcesz.

- W grę wchodzi śniadanie? – zaśmiał się.

- Jak zawsze – usiadł i musnął moje usta. – Pełen catering. To jak?

- Opcja śniadaniowa jest przekonywująca.

- Tylko ona?

- Hmm – zrobiłam zastanawiającą minę.

- Kenna – przysunął się do mnie, tak że nasze nosy się stykały.

- Cóż... pewien przystojniak też jest niezłą zachętą – uśmiechnęłam się.

Po wróceniu do siebie, pierwsze co zrobiłam to wzięcie szybkiego prysznicu i po nim, przebranie się w brązową, zwiewną, sukienkę, która odsłaniała ramiona. Wyjęłam z wcześniej przygotowanej torby- na naszą randkę, której nie było, kilka rzeczy i włożyłam do niej te, które miałam zamiar założyć jutro.

Zabrałam kosmetyczkę i lusterko, po czym przeszłam do kuchni, stawiając rzeczy na stole. Zwykle malowałam się w tym miejscu ze względu na okno naprzeciwko, przez co miałam sporo światła dziennego. Usłyszałam dzwonek, więc skierowałam się w stronę drzwi od razu je otwierając. Z zaskoczeniem dostrzegłam bruneta.

- Calum? Hej – otworzyłam szerzej drzwi, aby mógł wejść i zamknęłam je za nim. Przeszłam z powrotem do kuchni. – Coś się stało? Chcesz coś do picia?

- Nie, dzięki. I tak, stało się – spojrzałam na niego lekko marszcząc brwi. – Chodzi o Luke'a.

- Co znów zrobił? – zapytałam siadając przed lusterkiem i zaczęłam się malować.

- Wiesz, że wcześniej mieszkał z May – przytaknęłam. – Po tym co się stało pomieszkiwał u mnie. Ostatnio go gdzieś wcięło po waszej kłótnie, a wczoraj jak wrócił, spakował kilka swoich rzeczy i wyszedł nawet nie mówiąc dokąd.

- A co ja mam z tym wspólnego? – na chwilę przeniosłam na niego wzrok.

- Znów się pokłóciliście, prawda? – westchnął. Nie odpowiedziałam, skupiając się na tuszowaniu rzęs. – O co poszło?

- Zrobił mi jakąś pieprzoną scenę zazdrości i to przy Ashtonie, czym zniszczył to co między nami było, na szczęście wszystko mu wyjaśniłam. Plus wiedział co do niego czuję i świetnie się tym bawił.

- Powiedział Ci?

- Co? To że lecę na niego, ale kiedy go nie ma to lecę na Ashtona? To, że wie, co do niego czuję, ale to nie przeszkadzało mu do mieszania mi w głowie? Bo bawienie się moimi uczuciami to taka świetna rozrywka – prychnęłam.

- Boże, co za idiota.

- Mało powiedziane.

- Kenna, ty nic nie rozumiesz – odwróciłam się w jego stronę.

- Gdybym go rozumiała byłoby prościej. Myślałam, że go znam, ale jednak się myliłam. Może robić co chce, nie wiem gdzie on jest – wzruszyłam ramionami. – I tak szczerze, nie obchodzi mnie to. Jest dorosły, a ja nie mam zamiaru się za nim uganiać i traktować jak jajka, a tym bardziej go przepraszać, bo nie mam za co. Jak się znajdzie możesz mu powiedzieć, że jak dorośnie do przeprosin może się do mnie odezwać.

- Oboje jesteście cholernie uparci, przecież go kochasz.

- Wcale nie, kochałam moje wyobrażenie o jego osobie, a nie dupka, którym jest.

- Wiesz, że taki nie jest – zaśmiałam się.

- Ostatnio wystarczająco udowodnił mi, że jest – usłyszałam dźwięk swojego telefonu. Wstałam kierując się do salonu, gdzie leżał mój telefon i odebrałam. – Tak, Ashton? – czułam na sobie wzrok Caluma.

- Chciałam tylko powiedzieć, że trochę mi się przedłuży.

- W porządku i tak wciąż jestem u siebie.

- Jak sobie chcesz – spojrzałam na Hooda. – Ale oboje popełniacie błąd. Do zobaczenia – skierował się do wyjścia, a ja odprowadziłam go wzrokiem. Wypuściłam głośniej powietrze z ust.

- Kto to był?

- Calum – odpowiedziałam. – Chciał pogadać. Muszę kończyć, dam Ci znać jak będę u Ciebie.

- Okay - nie brzmiał na zadowolonego.

- Pa – rozłączyłam się. Wzięłam głęboki wdech. Na pewno będzie mnie pytał o przyczynę wizyty Caluma, na pewno. Jakim cudem Luke potrafi namieszać nawet jak nie ma go w pobliżu?

Wysiadłam z samochodu i zabrałam torebkę oraz torbę ze swoimi rzeczami. Zamknęłam auto i skierowałam się do wejścia do budynku. Rozejrzałam się, ale samochodu blondyna nigdzie nie widziałam. Na szczęście dał mi klucze, więc nie będę miała problemu z dostaniem się do jego mieszkania.

Weszłam do środka, pokonując w miarę szybko, schody i wyciągnęłam z torebki klucze. Otworzyłam drzwi, wchodząc do mieszkania i od razu usłyszałam swój telefon. Odłożyłam torbę z rzeczami na podłogę i wyciągnęłam urządzenie z mniejszej.

- Właśnie weszłam do twojego mieszkania – zaśmiałam się. – Nie musisz mnie sprawdzać.

- Nie sprawdzam Cię – odpowiedział z rozbawieniem. – Wyszedłem z restauracji, chciałem Ci o tym powiedzieć. Niedługo będę.

- Postaram się nie zdemolować Ci domu przez ten czas.

- Byłbym wdzięczny – odparł chichocząc.

- Chociaż mam wielką ochotę na kawę, ale nie wiem jak zniesie to twoja kuchnia – przeszłam do pomieszczenia rozglądając się.

- Użyj ekspresu, będzie prościej.

- Popsuję go.

- Wystarczy wcisnąć dwa guziki.

- Jakimś cudem i tak mogę go zepsuć – sięgnęłam po kubek i wstawiłam go w odpowiednie miejsce. – Raz się żyje.

- Najpierw go włącz, a później wciśnij ten po środku – zrobiłam to co mówił.

- Hah, działa. Jestem genialna – usłyszałam jego śmiech.

- Oczywiście. Kończę, będę za kilkanaście minut.

- Okay, czekam – rozłączył się. Odłożyłam telefon na blat i podeszłam do lodówki, otwierając ją i wyjmując z niej mleko. Zabrałam kubek, kiedy ekspres się wyłączył i dolałam mleka. Schowałam je i zabierając telefon oraz kubek, przeszłam do salonu, rozsiadając się na sofie. Włączyłam telewizor, zostawiając na jakimś muzycznym programie i upiłam łyka. Wzięłam głęboki wdech.

Czułam się trochę dziwnie będąc tu samej. Nie jestem pewna jak Ashton tu wytrzymywał, chociaż z jego trybem pracy, przez większość czasu go tu nie ma. Sięgnęłam po telefon, kiedy dostałam wiadomość, jak się okazało od Jess. Jutro miałam na popołudnie więc, spokojnie zjem z Ashtonem śniadanie. Przygryzłam dolną wargę, uśmiechając się. Może w końcu wszystko zacznie się układać.

Usłyszałam dzwonek do drzwi. Odstawiłam kubek i odłożyłam telefon, kierując się w ich stronę. Otworzyłam je i pierwsze co dostrzegłam to wielki bukiet czerwonych róż. Zamrugałam kilkukrotnie.

- Oh... wow – wzięłam je od blondyna i wycofałam się. Wszedł do mieszkania. – Co przeskrobałeś przez tak krótki czas? – zapytałam, starając się ukryć rozbawienie.

- Nic – złączył nasze usta w mocnym pocałunku. – Po prostu Cię kocham – patrzyłam na niego wielkimi oczami. Nie spodziewałam się usłyszeć wyznania tak szybko i to po wczorajszych wydarzeniach.

- Ja...

- Wiem, że nie powiesz mi teraz tego samego, Kenna. Rozumiem. Po prostu chciałem żebyś wiedziała – uśmiechnęłam się.

- Dziękuję – objęłam ramieniem jego kark, przyciągając go do siebie i złączyłam nasze usta. Podniósł mnie i chwilę później siedziałam na stole, położyłam kwiaty obok i wplotłam dłoń w jego włosy. Stał między moimi nogami, a jego dłonie znajdowały się na mojej talii. Zakończyłam nasz pocałunek. – Co będziemy dziś robić? – zapytałam.

- Zjemy obiad na mieście? Ale do tego jeszcze jakieś dwie, trzy godziny, więc...

- To sporo czasu.

- Prawda? A muszę się tobą nacieszyć, przed tygodniem pełnym pracy – uśmiechnął się zadziornie.

- Co masz na myśli? – starałam się powstrzymać uśmiech.

- Wiesz, przez ten czas można dużo zrobić – złożył pocałunek na moim ramieniu, a jego dłonie znalazły się na moich udach, powoli wkradając się pod materiał sukienki.

- Na przykład? – odchyliłam głowę do tylu, aby miał łatwiejszy dostęp do mojej szyi, gdzie złożył kolejny pocałunek.

- Na przykład pozbyć się naszych ubrań.

- Oh, musielibyśmy robić to bardzo powoli – zachichotałam, czując pocałunek na linii szczęki.

- Bardzo – szepnął wprost w moje usta, po czym mnie pocałował.

Nie jestem pewna czy w kolejnym, czy w kolejnym po kolejnym xD ale czeka nas mały przeskok w czasie xD

Kash♥

#ILWHff ♥

Lov U♥