⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰ 

ti amo = ik hou van jou
sorellina = zusje
fratello = broer
Mio Dio! = Mijn God! 

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

De broers gaan op de bank zitten en kijken nog een beetje van slag naar het bed. Scorpia rolt zich op en zucht. Ze valt in slaap en Logan streelt zachtjes over haar rug. Hij stapt uit bed en gaat bij de broers op de luie stoel zitten. Hij grijnst naar ze en Dino zegt: "Moet je dat gelukkige gezicht zien. Mazzelaar." Logan knikt en grijnst alleen maar meer.

De broers kijken hem lachend aan en dan vraagt Bruno: "Ligt daar nou pizza?"

Logan lacht en zegt: "Ja, we hebben gisteren pizza gegeten. Devastazione en Diavola. En er zijn zeker nog een paar stukken over." Voordat hij zijn zin afgemaakt heeft, heeft Bruno al een stuk in zijn mond.

Dino kijkt hem geschokt aan: "Gadver bro."

Logan schudt zijn hoofd en zegt: "Voedsel van de goden." Hij knikt heel serieus en voegt eraan toe: "Scorpia heeft vanochtend ook een stuk gegeten." Dino spert zijn ogen open en Logan grinnikt.

Dino staat op en zegt: "Ik ga even mamma bellen."

Logan zegt: "Dan bel ik even met Lexy. Passen jullie op mijn meisje?"

Ciro knikt en staat op, om op de bedrand naast Scorpia te gaan zitten. Hij kijkt haar met een lieve uitdrukking op zijn gezicht aan. Hij streelt met zijn hand over haar haar en fluistert: "Mijn lieve zusje. Waar hebben we jou aan verdiend? Je bent het licht in ons leven." Hij veegt een traan van zijn wang en denkt terug aan de tijd dat ze nog kinderen waren.

Dino komt weer binnen en vraagt: "Waar denk je aan, fratello?"

"Aan de eerste keer dat ze me een knuffel gaf." Ze staan op en gaan op de bank zitten. Logan komt ook weer binnen en gaat bij ze zitten. Ze kijken met één oog naar Bruno, die de koude pizza verslindt en Ciro begint te vertellen.

"Het was Halloween en Scorpia was zes. Ik was dertien en ging al niet meer langs de deuren. Ik kocht gewoon een heleboel snoep en keek horrorfilms met mijn vrienden. Dino was negen en had twee emmertjes vol snoep verzameld met zijn Spiderman outfit aan. Scorpia was verkleed als een kat, abnormaal schattig. Maar ze was veel te bang om alleen langs de deuren te gaan en Dino wilde haar niet meenemen. Ik ging drinken halen in de keuken, terwijl mijn vrienden boven een film zaten te kijken. Ik zag haar emmertje staan en er zat niet één snoepje in."

Hij wrijft over zijn gezicht en vertelt verder. "Ze zat huilend in de hoek van de keuken, haar schmink helemaal uitgelopen. Ik ging bij haar op de grond zitten en vroeg voorzichtig waarom ze moest huilen. Ze wees naar haar emmertje en zei heel zachtjes dat ze lelijk was. Mijn hart brak en ik wist even helemaal niet wat ik moest zeggen." Hij zucht en kijkt naar het bed.

"Ik wist helemaal niks van kleine zusjes, maar als ze iets niet was, dan was het lelijk. Ik heb haar tranen weggeveegd en ben met haar emmertje naar boven gerend. Ik heb haar emmertje helemaal volgestopt met snoep en heb die aan haar gegeven. Ik zei dat ze zo mooi was dat ik haar al mijn snoepjes wilde geven. Ze keek me aan met die mooie ogen en knuffelde me. Ik moest echt moeite doen om niet te huilen. Maar ik was dertien, dat doe je niet. Ze klom op de bank, ik zette tekenfilms voor haar aan en het emmertje met snoep naast haar neer. Ze glimlachte naar me en pakte het eerste snoepje uit. Ik heb nog een paar minuten naar haar staan kijken en ben toen weer naar boven gegaan."

Hij glimlacht en zegt: "Drie van die stoere broers, met één grote zwakke plek. Een klein meisje, een gebroken meisje, waar het leven ongelooflijk oneerlijk voor geweest is. Een meisje dat een verdomd sterke vrouw geworden is. Maar nog steeds onze grootste zwakke plek is. En ik zou het niet anders willen."

Ze leggen allemaal hun hand op hun borst en zeggen: "Hier. Voor altijd."

Bruno loopt naar de tv en kijkt door de dvd's en vraagt: "Boksen, motorrijden of kleine Scorpia?" Ciro kijkt hem aan met een blik die boekdelen spreekt. Bruno lacht zacht. "Oké, ter aanvulling op jouw verhaal Ciro. Kleine Scorpia."

Hij doet de dvd in de speler en de mannen draaien allemaal hun gezicht naar de tv. Er verschijnt een mooi, klein meisje in beeld. Donker haar, donkere ogen, een donkerrood jurkje aan en een grote strik in haar haar. Ze doet een dansje voor de camera en glimlacht naar degene die de camera vasthoudt. Een stem op de achtergrond vraagt: "Wie is ons kerstengeltje?"

Scorpia roept heel hard: "Ikke!"

Het zijn allemaal korte clipjes van haar. Scorpia die zelf haar nageltjes rood lakt. Scorpia die op een stoel mama helpt met het koken. De hele familie aan een tafel vol eten. Scorpia die een kerstliedje zingt met meneer Gentile. En tot slot het kleine meisje, diep in slaap op de borst van haar grote broer, Bruno.

Bruno schraapt zijn keel en zegt: "Ik was negentien, super stoer en alleen maar bezig met boksen, meiden en motorrijden. Maar als ik thuiskwam, dan bleef dat allemaal in de gang achter. Ik was als was in haar handen."

Dino zegt zacht: "Ik ben altijd jaloers geweest op jullie band, Bruno. Ik zag haar eerst alleen maar als een lastig zusje en daarna liep ik altijd achter Ciro aan, want ik wilde ook meedoen."

Ciro zucht en zegt: "Ja en zo heb jij ook je zusje verraden toen ze vijftien was. Lekker voorbeeld, die Ciro."

Dino zucht en zegt: "Ik was achttien en had beter moeten weten."

Ciro zegt: "Ik was tweeëntwintig en net zo stom, misschien wel stommer. Ik heb haar ook nog gezegd dat ze haar mond moest houden." Hij wrijft over zijn gezicht en vloekt binnensmonds.

Logan zegt: "Zullen we het daar niet over hebben? Als ze nu wakker zou zijn, dan weet ik zeker dat ze hetzelfde zou zeggen. Deel gewoon de mooie herinneringen die jullie hebben."

Dino zegt lachend: "Moederdag!" De twee andere broers schieten ook in de lach en Logan wacht nieuwsgierig op het verhaal. Dino vertelt: "Wij deden nooit iets aan Moederdag, want we vergaten altijd wanneer het Moederdag was. Dan werd het een tekening die we nog hadden liggen of bloemen uit de tuin."

Bruno grinnikt en zegt: "Nou, dat werd helemaal anders toen Scorpia iets meer zelfvertrouwen kreeg. Ze begon een week van te voren al dingen te regelen. Ik moest een cadeautje kopen, Ciro bloemen en Dino moest helpen met de boodschappen voor het ontbijt. En op de ochtend van Moederdag werden we allemaal uit bed gesleept. Op een persoonlijke manier, aangepast voor ons allemaal."

Dino lacht en zegt: "Mij sloeg ze gewoon."

Ciro zegt: "Ze trok bij mij altijd de dekens van me af en als ik niet opstond, dreigde ze naar mamma te schreeuwen dat ze mijn piemel zag." Logan barst in lachen uit en kijkt Bruno aan.

"Ze ging gewoon naast mijn bed staan en keek me dan heel zielig aan. Nou, ik kan je vertellen, ik was dan al halverwege de trap."

Ze lachen met elkaar en Dino zegt: "Ik zal eens even wat koffie halen. Verder nog iets mannen?"

Een schorre stem zegt vanaf het bed: "Cappuccino!"

Dino loopt naar het bed en glimlacht naar zijn zusje. "Goedemorgen schone slaapster. Uw cappuccino komt eraan." Hij knipoogt naar Scorpia en loopt de deur uit. Ze gaat rechtop zitten en zoekt met haar ogen naar Logan. Ze ziet hem op de stoel naast de bank zitten en glimlacht naar hem. Ze zwaait haar benen over de rand en staat langzaam op om zich uit te rekken.

Ze loopt naar Logan toe en laat zich, met haar benen naar één kant bij hem op schoot vallen. Hij slaat zijn armen om haar heen en kust haar zacht. "Mmm, goedemorgen Bonnie." Ze legt haar hoofd tegen zijn schouder en zucht gelukkig.

Ze kijkt Bruno aan en zegt: "Meer vertellen." Hij kijkt haar verbaasd aan en ze zegt: "Heb gehoord." Ze kijkt Ciro aan en zegt: "Ti amo, Ciro."

Ciro glimlacht breed en zegt: "Ik hou ook van jou, mijn lieve zusje." Ze wil hem wat vragen, maar vraagt dan om Logans mobieltje. Hij geeft hem aan haar en ze typt een berichtje naar Ciro.

Zijn er nog panden van Salvatore overeind
gebleven?
En jij hebt bedrijfskunde gestudeerd, toch?
Ken je ook een goede advocaat voor me?
Eentje die verstand heeft van grote
geldbedragen?
Ik zat te denken aan een kantoorpand en
een pand geschikt voor een school / internaat.
Misschien wel vlakbij elkaar of op hetzelfde
terrein.

Ciro staart naar het bericht en knippert een paar keer met zijn ogen. "Mio Dio, sorellina. Ja, bedrijfskunde ja. Ja, zo'n advocaat ken ik wel. Advocate eigenlijk. Panden moet ik even uitpluizen, daar weet Dino meer van dan ik."

Ze knikt en denkt even na en begint dan weer te typen.

Zou je een laptop voor me kunnen regelen?
Dan kan ik alles wat door mijn hoofd schiet uittypen.
Ik heb allerlei ideeën, maar weet niet of ze uitvoerbaar zijn.
En hoe zit het nu met Salvatores organisatie?
Bestaat het nog? En zo ja welke takken?
Hoe zit het met de meisjes? Of runt Dino het nu allemaal?

Ciro schraapt zijn keel en haalt opgelucht adem als Dino met de koffie binnenkomt. Maar Scorpia blijft hem strak aankijken. Dino deelt de koffie uit en kijkt van Ciro naar zijn zusje en vraagt: "Wat is er met jullie aan de hand?" Ciro geeft zijn telefoon aan Dino en die leest de berichtjes. Hij kijkt Scorpia aan met een grijns.

"Nou het praten mag dan misschien moeilijk gaan, er is niks mis met dat brein van je. De organisatie bestaat in principe nog, omdat we proberen de magazijnen leeg te verkopen. En we proberen echt alle laatste dingen uit te roeien of op te rollen. Die organisatie reikte behoorlijk ver. Maar daarna zijn we werkeloos. Er zijn een handjevol meisjes die niet naar huis kunnen of willen en die verblijven in één van de huizen. Maar het is lastig. Ze hebben maar één ding geleerd en dat proberen ze dan ook steeds opnieuw, met elke man die voorbij komt."

Dino wrijft over zijn nek en zegt: "Ja, ik probeer de boel aan te sturen. Ik zal een lijstje van de panden verzamelen en zal later het dossier dat ik van de advocaat heb gekregen meebrengen."

Scorpia stuurt opnieuw een berichtje naar Ciro's telefoon en Dino leest het meteen.

Ik wil die meisjes spreken.

Zo snel mogelijk.

Dino kijkt haar aan en zegt: "Natuurlijk wil je dat. Ik zal een dossier aanleggen met de informatie die we over ze hebben en zodra je hier weg mag, zal ik je meenemen."

Ze typt glimlachend een laatste berichtje.

Je moet ook wat dingen voor me uitzoeken,
maar daar hebben we het later over.
Bedankt voor de koffie. ;)

Logan, die op het scherm van zijn mobiel meegelezen heeft, slaat zijn armen iets steviger om haar heen en spreekt met een bezorgde stem. "Wil je alsjeblieft rustig aan doen? Je bent nog moe van alles en ik ben bang dat het je teveel wordt. En ik wil je nog heel graag bij me in bed hebben. Vaak en langdurig."

Ze kijkt naar hem op en kust hem langzaam. Ze verdiept de kus en streelt met haar vingers door zijn haar. "Mmm, jij nummer één. Maar... hoofd snel, praten langzaam."

Hij knuffelt haar en zegt: "Ik begrijp het Bonnie. Ik snap dat het in je hoofd zat en je het er niet uit kon krijgen. Maar kalm nu. Geniet van je koffie." Hij geeft haar het bekertje aan en ze neemt een slok. Ze kreunt zachtjes en kijkt Dino dankbaar aan.

Dino knipoogt naar haar en staat dan op. Hij loopt naar de gang en praat daar met iemand. Hij komt even later weer binnen met een doos en laat hem aan Scorpia zien. Er zit een nieuwe laptop in en ze kijkt hem geschokt aan. Hij grinnikt en zegt: "Voor jou. Mag je morgen naar kijken. Vandaag niet, oké?"

Ze knikt en neemt nog een slok van haar koffie. Ze zegt moeizaam: "Verder vertellen." 

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰ 

Alsjeblieft, Hoofdstuk 34.

Met nog wat meer herinneringen van de familie. 

Dat brein van Scorpia draait overuren.
Wat denk je dat ze van plan is?

Verder nog iets te melden?

Prettig weekend!

XO Hankie