⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰ 

ti amo = ik hou van jou 

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

De dokter loopt de kamer binnen en bevriest in de deuropening. Hij glimlacht voorzichtig naar het ontspannen uitziende paar. "Goedemorgen! Ik kom eens even kijken hoe het met jullie is en wil wat dingen met jullie bespreken voordat de evaluatie gaat beginnen. Ik neem nu niets op, schrijf niets op. Je kunt me alles zeggen of vragen, zonder dat het consequenties heeft."

Scorpia kijkt hem ontspannen aan en knikt.

De dokter staart in haar ogen en vraagt: "Wat is er veranderd sinds gisteren?"

Scorpia glimlacht en zegt: "Ik heb vanochtend gebokst."

De dokter doet een stap bij het bed vandaan en kijkt Logan aan. "Is ze goed?"

Logan grijnst en knikt. "U kent Bruno toch? Die lag aan het einde van het liedje bloedend op de grond."

De dokter kijkt van Logan naar Scorpia en knippert een paar keer met zijn ogen.

Scorpia grinnikt en Logan drukt een kus op haar haar.

De dokter zegt: "Oké, ik ben onder de indruk en een beetje bang. En realiseer me dat de verpleging heel veel geluk gehad heeft. Maar het is een feestje om je zo te zien Scorpia."

Ze kijkt de dokter lachend aan en vraagt: "Wat gaat er straks gebeuren, dokter?"

De dokter zegt een beetje nerveus: "Ze gaan jullie uit elkaar halen. Omdat ze jullie persoonlijk willen beoordelen. Ze gaan proberen reacties uit te lokken, om te zien hoe stabiel jullie zijn. En om in te kunnen schatten hoe groot de kans is op een terugval. Ze willen ook een persoonlijk plan met jullie uitstippelen. Zodat je helder krijgt wat je echt wil en hoe je die doelen kunt bereiken."

Scorpia knikt en zegt: "Ik ben zelf ook wel benieuwd. Maar ik kan me een heleboel dingen niet meer herinneren."

De dokter staart weer verbaasd naar haar en zegt: "Je hoeft het je niet te herinneren. En misschien komt het wel nooit helemaal terug. Voor ons is het van belang om te weten dat je in een stresssituatie niet helemaal verdrinkt in die duisternis, diep van binnen. Je mag in paniek raken, huilen en boos worden. Van belang is dat je er niet in blijft of verder wegzakt. Snap je wat ik bedoel?"

Ze vraagt zacht: "Ik hoef het me niet te herinneren?"

De dokter zegt: "Welnee. Wat heb je eraan? Alles wat van belang is weet je nog, voel je nog. Focus je daar maar op."

Ze kijkt Logan aan en zegt: "Ja, ik focus daar wel op." Ze kust hem zacht en streelt met haar hand over zijn wang.

Er komen een aantal mensen in witte jassen binnen met twee rolstoelen.

Scorpia kijkt naar de rolstoel en zegt: "Ik zal jullie meteen even laten kennismaken met mijn zonnige karakter, nu ik wakker ben. Ik ga niet in een rolstoel. Ik loop zelf."

Logan grinnikt, terwijl hij naar de geschokte gezichten in de kamer kijkt.

Ze vraagt: "Vinden onze evaluaties op dezelfde afdeling plaats?"

De dokter zegt: "De kamers liggen naast elkaar."

Scorpia zegt: "Mooi. Dan lopen we er samen naartoe." Ze stapt uit bed en Logan volgt haar voorbeeld. Ze pakt zijn hand vast en loopt richting de deur.

De dokter zegt: "Nou, je hebt ze gehoord. Ga ons maar voor naar de afdeling." Logan wrijft met zijn duim over haar hand en glimlacht naar haar. Ze glimlacht naar hem terug en neuriet zachtjes. De dokter loopt glimlachend achter ze aan.

Als ze op de afdeling aankomen, kussen ze elkaar en worden allebei naar een kamertje gebracht.

De dokter gaat mee naar binnen met Scorpia, omdat hij graag wil zien hoe het met haar is. Logan is over het algemeen stabieler.

Zodra Scorpia zit, stelt de psychiater de eerste vraag: "Wat wil je?"

Ze zegt meteen: "Naar huis."

"Waar is dat?"

"Bij Logan."

Alle antwoorden komen op Logan en haar liefde voor hem neer. Zonder angst of paniek. Maar als een ontspannen zekerheid, een geloof in die liefde. De dokter glimlacht en is opgelucht dat ze zo in balans is, maar weet dat het moeilijke gedeelte nog moet komen. Ze gaan haar expres confronteren met heftige dingen om een reactie uit te lokken.

Ze beginnen met een paar foto's van huilende meisjes met gescheurde kleren. Scorpia gaat van geschokt, naar bang en dan naar boos. Ze balt haar vuisten en sluit haar ogen. Als ze haar ogen weer open doet, is ze weer in controle. De dokter fluistert zacht: "Goed zo, meisje."

Ze proberen een reactie uit te lokken met foto's van bloed en mishandeling, maar ze weet zichzelf steeds weer te kalmeren. Vervolgens laten ze haar een filmpje zien van iemand die een klein kind slaat. Ze schiet overeind en slaat met haar vuisten op de zitting van de stoel, terwijl ze krachtig uitademt bij elke stoot. Ze stopt met slaan en sluit haar ogen. Ze ademt langzaam uit en gaat dan weer zitten.

Ze kijkt naar de vrouwelijke arts tegenover zich met verdrietige ogen. "Dat was zeker niet goed hè?"

De psychiater vraagt met een kalme stem: "Waarom denk je dat?"

"Omdat ik heel kwaad werd."

De psychiater laat een lange stilte vallen, om zo Scorpia's brein de tijd te geven om te kalmeren. Ze zegt: "Werd. En je sloeg geen gat in de muur... Je hebt mij niet geslagen... Je hebt de woede op jouw manier een plek gegeven en zit hier nu weer rustig tegenover me. Leg me eens uit wat daar niet goed aan is? Ik zou me meer zorgen maken als zo'n filmpje je niet kwaad zou maken."

Ze staart de vrouw stomverbaasd aan en heeft even tijd nodig om het te verwerken. De vrouw schenkt een glas water voor haar in en schuift die naar haar toe. Scorpia neemt een paar slokken, voordat ze oogcontact met de vrouw maakt. De vrouw glimlacht even en knikt naar haar. "Ik waarschuw vast dat wat er nu gaat komen, heftig kan zijn. En dat dat niet erg is. Ik wil een eerlijke reactie zien."

Ze vouwt een krant open op het bureau en legt er vervolgens ook nog wat foto's naast. Een foto van een levende Salvatore, een verkoold lichaam en een krantenartikel van twee pagina's, met een opsomming van wat Salvatore allemaal gedaan heeft. De krant doet uitgebreid verslag van alle bewijzen die de politie ontvangen heeft.

De familie-dokter kijkt naar Scorpia en ziet dat ze tot bloedens toe, haar nagels in haar handpalm drukt. Ze sluit haar ogen en hij houdt zijn adem in. Als ze haar ogen weer open doet ziet hij het.

Ze vraagt zacht: "Waar is Logan?"

Hij wil naar haar toe lopen, maar de psychiater houdt hem tegen.

Scorpia's hele lijf spant zich aan en ze roept: "Waar is Logan?!" Ze staat op en de tranen stromen over haar wangen. Ze schreeuwt: "Waar is Logan! Waar is Logan!"

De dokter rent het kamertje uit en klopt op de deur van de naastliggende kamer. Hij smijt de deur open en zegt: "Logan, kom."

Logan staat op en rent naar de naastliggende kamer. Hij ziet haar en begint te huilen.

De psychiater zegt: "Je mag haar niet aanraken. Je mag wel met haar praten."

Logan zegt: "Bonnie? Scorpia! Luister naar me. Ik ben hier." Hij legt zijn hand op zijn eigen hart.

Ze staart hem met een wilde blik aan en zegt dan ineens zacht: "Hier."

Ze legt haar hand op haar eigen hart en zakt door haar benen. "Hier. Logan is hier."

Ze begint zacht te huilen en fluistert al snikkend: "Hier. Voor altijd."

De psychiater knikt naar Logan en hij vliegt naar Scorpia toe. Hij knielt naast haar op de grond en slaat zijn armen om haar heen. Ze ontspant in zijn omhelzing en komt langzaam weer bij haar positieven. Logan ademt uit en fluistert: "Ik ben er voor je. Ti amo."

Ze tilt haar hoofd op en kijkt hem aan. Hij ziet een klein vlammetje in haar ogen en glimlacht opgelucht.

De psychiater kijkt de dokter bij de deur aan en zegt: "Zou u zo vriendelijk willen zijn om mijn collega's uit de andere kamer hier naartoe te halen?" De dokter knikt en loopt de gang op. De psychiater zegt zacht: "Scorpia? Logan? Zouden jullie even willen gaan zitten? Ik heb genoeg gezien en ik hoop mijn collega's hiernaast ook."

Logan helpt Scorpia overeind en ze gaan allebei op een stoel voor het bureau zitten. Logan pakt Scorpia's hand beet en legt hem op zijn schoot. Ze knijpt even in zijn hand en wiebelt nerveus met haar been.

Het team dat Logan onderzocht heeft komt binnen en geven de psychiater een dossiermap aan. Ze leest de resultaten door en glimlacht naar het zenuwachtige stel tegenover zich. "Zijn jullie er klaar voor?"

Logan knikt en Scorpia bijt zenuwachtig op haar lip.

"Het is fijn om te zien dat jullie je toekomstplannen niet op elkaar af hoeven te stemmen." Ze ziet de verwarring op hun gezichten en zegt: "Logan wil bij Scorpia zijn en andersom. En dat is eerlijk gezegd ook mijn keiharde eis, voordat ik jullie naar huis laat gaan." Scorpia begint zachtjes te huilen en Logan wrijft over haar rug.

"Om het nog duidelijker te maken: Logan, jij bent zo stabiel gebleken dat je zeker weten, zonder vervolgonderzoek of medicijnen naar huis mag. Scorpia, jij hebt een behoorlijke controle over jouw gevoelens en de kans is groot dat je jezelf elke keer weer rustig weet te krijgen. Maar... als de paniek toeslaat en je Logan 'kwijt' bent, dan is er maar één acceptabele oplossing."

Ze kijkt naar de bloednerveuze Scorpia en kijkt vervolgens Logan aan. "Die oplossing ben jij Logan. Wat betekent dat ze voorlopig niet ver bij je vandaan mag zijn. Want je moet snel bij haar kunnen komen als het misgaat. Dat betekent ook dat die verantwoordelijkheid op jouw schouders rust. En je moet er goed over nadenken of je die verantwoordelijkheid wil en aankan."

Ze kijkt Logan nog steeds aan, als ze zegt: "Daarnaast wil ik Scorpia één keer per week terugzien en schrijf ik haar een slaapmiddel voor. Want ze moet een paar uur aan één stuk slapen. Dat brein moet een paar uur uit, om ervoor te zorgen dat het goed blijft gaan."

Ze kijkt Scorpia aan en zegt: "Je mag best proberen zonder medicijnen te slapen, maar je moet me beloven dat je ze inneemt als dat niet lukt."

Scorpia lacht voorzichtig naar de psychiater en die voegt nog toe: "En vooral blijven boksen meisje. Want als ik de dokter daar mag geloven, heeft dat voor een doorbraak gezorgd."

De psychiater kijkt Logan vragend aan en die zegt: "U vraagt zich serieus af wat ik ga antwoorden?"

Ze schudt haar hoofd en lacht: "Eerlijk gezegd niet. Maar ik wil het je graag horen zeggen."

Logan zegt: "Ik zou alles voor haar doen. En bij haar in de buurt moeten zijn is helemaal geen straf of zware taak. Het is een zegen. Ze raakt mij nooit meer kwijt. Ook niet als ze in paniek even denkt dat ik weg ben." Scorpia snikt en hij slaat zijn arm om haar heen.

De psychiater glimlacht breed en zegt: "Mijn dag kan niet meer stuk. Gingen al mijn gesprekken maar zo." Ze schrijft een receptje en geeft hem aan Logan met een knipoog. "Voor het slaapmiddel. En nu wegwezen."

Logan grinnikt en staat op. Ze bedanken de psychiater zachtjes en Scorpia legt haar hand in die van Logan. Ze lopen samen de gang op en de dokter volgt ze op de voet.

Ze komen bij hun kamer aan en gaan samen op de rand van het bed zitten. De dokter leunt in de deuropening en bekijkt ze met een glimlach op zijn lippen.

Scorpia vraagt: "Ik mag echt naar huis hè? Met Logan?"

De dokter zegt: "Ja lieverd. Je mag naar huis met Logan. En ik hoop je hier nooit meer in een bed te zien liggen. Jij was de patiënt waar ik elke avond voor gebeden heb. Ik ben zo opgelucht om je zo te zien. Ik heb me serieus zorgen over je gemaakt."

Ze kijkt de dokter aan en ziet de emoties in zijn ogen. "Dankjewel dokter. Voor alles."

Logan bedankt de man ook en de dokter zegt: "Heel graag gedaan. Een liefde zo sterk moest gewoon overwinnen. En niet alleen de liefde tussen jullie twee, maar de liefde in jullie hele familie."

"Scorpia? Als je een keer moet boksen, laat het me dan weten. Ik kom graag een keer kijken."

Ze grijnst naar de dokter en zegt: "U wil niet een keer met me sparren?"

"Oh God nee. Ik durf niet eens dichterbij te komen." Ze lachen samen en dan zegt hij: "Maar misschien moet je een keer met Ricardo praten. Dat is de enige broeder die jou echt aankon. En als het goed is, zit hij hiernaast in het kantoortje."

Ze staat op en zegt: "Ik ben zo terug."

Logan knipoogt naar haar en kijkt dan de dokter aan.

"Logan, ik maak me helemaal geen zorgen. Ik weet zeker dat jij haar altijd rustig zal weten te krijgen en dat zij jouw hartslag stabiel krijgt."

Logan glimlacht en knikt. Hij opent het laatje van zijn nachtkastje en haalt daar zijn mobieltje uit, om zijn nieuwe broers een berichtje te sturen.

Scorpia klopt een beetje verlegen op de openstaande deur van het kantoortje. Het verplegend personeel, dat aan een kopje thee of koffie zit, kijkt haar met gemengde gevoelens aan. Scorpia schraapt haar keel en zegt: "Ik ben op zoek naar Ricardo."

Achterin het kantoortje staat een jonge man op en ze staart geschokt naar hem. Hij is zeker twee meter lang en gespierd als de hulk. "Dat ben ik. Wat kan ik voor je doen?"

"Euh... De dokter zei dat ik met je moest gaan praten, omdat jij de enige was die me echt aankon. Ik had alleen niet verwacht dat je zo..."

Hij kijkt haar geamuseerd aan en vraagt: "Zo groot zou zijn?" Ze knikt en lacht een beetje. Hij loopt naar haar toe en zegt: "Je bent heel erg sterk voor zo'n klein vrouwtje. Ik was behoorlijk onder de indruk van je."

"Zou je een keer tegen me willen sparren?"

Hij trekt zijn wenkbrauw op en vraagt: "Boksen?" Ze knikt en kijkt hem uitdagend aan. Zijn linker mondhoek trek op en hij zegt: "Dat lijkt me leuk. Als jij een keer meegaat naar mijn worsteltraining."

Ze glimlacht breed en zegt: "Deal!"

Hij pakt een pen en een velletje papier van tafel en schrijft zijn naam op, met daaronder zijn mobiele nummer. "Stuur me maar een berichtje als je zover bent."

Ze kijkt het kantoortje rond en zegt: "Het spijt me als ik jullie tot last ben geweest. Of zelfs pijn heb gedaan. Ik herinner me niet veel van mijn tijd hier, maar toch sorry."

Ze kijkt naar de grond en één van de zusters zegt: "Nodig ons gewoon uit als je tegen broeder hulk daar gaat boksen. We komen graag kijken hoe je hem buiten westen slaat. Hij denkt namelijk dat hij onoverwinnelijk is."

Scorpia schiet in de lach en zegt: "Afgesproken." Ze kijkt Ricardo aan en zegt: "Ik mag naar huis. Met Logan."

Ricardo krijgt een zachte blik in zijn ogen en zegt: "Vooral dat laatste stukje is belangrijk. Met Logan. Tot ziens, kleine vechter."

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

Dat was Hoofdstuk 23. Capitolo Ventitré. 

Dit weekend zullen de hoofdstukken vooral om de liefde draaien.
Dat had ik even nodig.
Wij allemaal denk ik. 

Heb je nog wat te melden? Ga je gang.

Does lief! Wees aardig. Houd rekening met elkaar! 

Zie je voor de volgende update. 
XO Hankie ❥