────────────────────

figli di puttana = hoerenzonen
famiglia = familie
figlia = dochter
a fanabla = ga naar de hell!
bastardo = klootzak
buona fortune = veel geluk
dannazione = verdomme
ti amo = ik hou van jou
sorellina = zusje

────────────────────

Ciro parkeert recht voor de deur en stapt uit. Hij kijkt zelfverzekerd door de straat en loopt naar Scorpia's kant. Hij doet de deur voor haar open en ze zwaait haar benen naar buiten en staat op. Ze doet extra overdreven haar kleding goed en strijkt haar rok glad.

Ze zegt: "Aangezien de grote bazen meeluisteren, ga ik meteen keihard van start. Let's go."

Ciro kijkt even diep in haar ogen en zijn hart slaat een slag over. Hij ziet Scorpia de moordenares en baas en is onder de indruk. Ze zet een paar stappen en wacht tot hij de auto afgesloten heeft. Hij legt zijn hand op haar onderrug en begeleidt haar het restaurant in.

Ze lopen naar de tafel achterin het restaurant, waar drie mannen aan zitten. Scorpia gaat voor de tafel staan en kijkt ze alle drie minachtend aan. De mannen blijven zitten en ze schraapt haar keel. De mannen kijken naar haar op, maar staan niet op.

"Zijn jullie allemaal zonen van een hoer? Want dat zou verklaren waarom jullie niet van jullie mamma hebben geleerd op te staan. En als jullie geen fatsoenlijke Italiaanse mamma hebben dan vraag ik me af waarom jullie zo'n hoge positie bekleden. Daarnaast wil ik ook even aanstippen dat ik verwacht had jullie bazen te ontmoeten. Ik heb er geen behoefte aan om mijn tijd te verspillen met figli di puttana. Dus sta op en schuif mijn stoel aan. Nu. Of ik loop weer naar buiten."

Ciro hapt naar adem en staart naar zijn zusje. Er rinkelen drie telefoons, de mannen aan tafel kijken op hun scherm en staan meteen op. Ze vechten bijna om Scorpia op haar stoel te helpen en ze gaat rustig zitten. Ze vouwt haar vingers in elkaar en kijkt de mannen één voor één aan. "Nou, de start van dit gesprek was al waardeloos. Laten we hopen dat het eten fatsoenlijk is. Want ik denk niet dat jullie mijn humeur nog verder willen verpesten."

Ze kijkt de man die recht tegenover haar zit aan en weet gewoon dat dit Flavio's rechterhand is. Want hij ziet er het bangst uit. Ze weet dat Flavio hem echt bedreigd heeft. En de andere mannen tonen respect voor hem.

"Het lijkt me duidelijk dat ik gewoon met jou kan praten, want als wij het eens worden dan gaan zij ook akkoord. Het lijkt me dan ook niet nodig dat ze aan tafel blijven zitten, wel? En misschien kun je me Flavio aan de telefoon geven? Dan zijn de lijntjes nog korter. Ik heb namelijk kinderen te redden en ik heb honger."

Ciro draait zich even om om naar buiten te kijken, want hij moet lachen om de drie mannen die het in hun broek doen voor Scorpia. Hij kent ze alle drie en heeft ze de meest verschrikkelijke dingen zien doen, maar nu op dit moment zien ze eruit alsof ze elk moment in huilen uit kunnen barsten.

Hij ziet een zwarte stretch limousine voor de deur parkeren, waar zich een tiental beveiligers omheen verzamelen. Hij grijnst want hij weet van wie die auto is. Scorpia heeft indruk gemaakt, zoveel is duidelijk. En aan haar houding te zien weet ze dat dondersgoed.

Flavio loopt naar de deur van het restaurant met een klein lachje op zijn lippen. Ciro doet de deur voor hem open en knikt onderdanig naar hem. Hij loopt naar de tafel waar Scorpia met haar rug naar hem toe zit.

De drie onderbazen staan meteen op en hun ogen vallen bijna uit hun kassen. Hij legt zijn hand op haar stoel en zegt: "Ze staan wel op uit angst, maar niet uit respect. Daar moet ik nodig iets aan doen. Ik ben blij dat je dat even aangekaart hebt. Mijn moeder zou zich omdraaien in haar graf voor zoveel respectloosheid."

Scorpia draait haar gezicht naar de kant waar de zware, rauwe stem vandaan komt en kijkt in de warme bruine ogen van Flavio. Zijn gezicht zit vol littekens en zijn vierkante kaaklijn zorgt voor een indrukwekkend uiterlijk. Maar zijn ogen verraden dat hij geamuseerd is. Met een knik van zijn hoofd jaagt hij de mannen van tafel en biedt Scorpia zijn hand aan.

Ze legt haar hand in de zijne en hij tilt haar hand naar zijn mond om er een kusje op te geven. "Scorpia, aangenaam je te ontmoeten. Ik ben Flavio. Maar dat weet je vast al, want jij laat niets aan het toeval over. Zou ik bij je mogen komen zitten, om samen met je te lunchen?"

"Dat wist ik inderdaad al. En of het aangenaam is om jou te ontmoeten weet ik nog niet. Ik was niet onder de indruk van je rechterhand zoals je weet en dat zegt ook iets over jou. Maar ik zie niet in waarom ik alleen zou moeten eten. En erger dan mijn eerdere tafelgenoten kan het niet zijn, dus neem plaats."

Je kunt een speld horen vallen in het restaurant, want er is nog nooit iemand geweest die niet bang was voor Flavio. En er is al helemaal nog nooit een vrouw geweest die niet onder de indruk van hem was. Ciro kijkt rond en ziet het respect voor zijn zusje alleen maar toenemen onder de mannen daar aanwezig.

Flavio gaat tegenover haar aan tafel zitten en kijkt in haar ogen. Ze kijkt geen seconde van hem weg en hij moet zijn best doen om niet te glimlachen naar de mooie, onbevreesde vrouw tegenover zich. Hij steekt zijn hand op om de ober naar de tafel te roepen en die geeft hem de wijnkaart aan.

Flavio kijkt naar de kaart en voelt Scorpia's ogen op hem gericht. Hij maakt oogcontact met haar en ziet dat ze hem uitdaagt. "Scorpia? Heb jij een favoriete wijn?"

Haar mondhoeken trekken heel iets op en ze zegt: "Zolang het een Italiaanse wijn is, ben ik tevreden. Ik ben niet heel kieskeurig. Ik vertrouw op jouw smaak." Flavio knikt en bestelt een wijn van de kaart.

Zodra de ober een beetje voor hem inschenkt om te proeven, geeft hij zijn glas aan Scorpia. Ze ruikt aan de wijn en laat de rode vloeistof in het glas ronddansen. Ze neemt een slokje met extra lucht en laat de wijn door haar mond gaan. "Mmm lekker. Beetje zoeter dan ik normaal drink, maar zeker lekker."

"Een beetje extra zoetigheid leek me wel gepast na het zure begin van deze bijeenkomst."

Ze glimlacht een klein beetje en knikt. Ze bestellen soep vooraf en Flavio bestudeert haar terwijl ze ontspannen van haar wijn drinkt.

"Scorpia, ik zou graag van jou persoonlijk willen horen wat je van me wil. Want net als jij hou ik van korte lijntjes."

Scorpia kijkt hem recht aan en zegt: "Geen minderjarigen. En niemand tegen zijn of haar zin."

Flavio leunt achterover in zijn stoel en vraagt: "Waarom zou ik dat doen? Wat levert het mij op?"

"Respect van mij. Een samenwerking met mij en mijn bedrijf. Een beter geweten. En geen reden om over je schouder te kijken om te zien of er iemand vanuit de schaduw toekijkt en wacht op de kans om je keel door te snijden. Iemand die koste wat het kost alle kinderen een eerlijke kans wil geven."

Ze verheft haar stem en zegt: "Ik begrijp eerlijk gezegd sowieso niet hoe een fatsoenlijk opgevoede, Italiaanse man minderjarige meisjes kan verkrachten. Als het goed is zijn jullie allemaal opgevoed om respect te hebben voor je famiglia. Die jonge vrouwen zijn iemands zusje of toekomstige moeder. De figlia van een mamma."

Flavio gaat rechtop zitten en zegt: "Ik heb nooit een minderjarig meisje verkracht!"

"En je hebt er ook nooit vanaf geweten zeker? Het toestaan of nog erger, doen alsof je er niet vanaf weet is net zo erg! Zo niet erger. Die jonge vrouwen voelen zich alleen... verloren... als vuil. Ze kunnen niet meer naar huis, maar kunnen ook niet meer met zichzelf leven. Zo horen vrouwen zich niet te voelen, nooit. En al helemaal niet door toedoen van een Italiaanse man! A fanabla! En het zijn nog kinderen als ze verkracht worden! En waarom? Om een respectloze bastardo een pleziertje te geven?"

Ze neemt een slok van haar wijn en probeert te kalmeren, voordat ze verder gaat. "Ik ben opgevoed met het besef dat alle Italianen familie zijn. Dat we er allemaal zijn om elkaar te helpen. Ja ja. Totdat een klootzak als Salvatore geil is, dan is er van een familiegevoel ineens geen sprake meer. Tenzij incest telt en laten we wel zijn, daar heeft de kerk al genoeg ellende veroorzaakt. Waarom moet er met angst geregeerd worden?"

Flavio's ogen schieten vuur en hij zegt uitdagend: "Angst zorgt voor respect, Scorpia."

"Bullshit. Angst zorgt voor angst. Respect moet verdiend worden. Respect komt voort uit het juiste doen, in elke situatie. En als dat moord is, dan zij dat zo. Maar verkrachting is nooit het juiste! Twaalfjarige jongetjes laten vechten en rond laten lopen met een meervoudige armbreuk is nooit het juiste!"

Flavio kijkt even naar zijn handen en voelt de passie en pijn van de jonge vrouw tegenover hem komen. Hij weet dat ze gelijk heeft, maar gezichtsverlies is voor hem ook geen optie.

De soep wordt gebracht en Scorpia kauwt even op een stukje brood om te kalmeren. Ze neemt nog een slok wijn en zegt dan op kalme toon: "Flavio, je zit nu bij me aan tafel. Je wil toch niet beweren dat dat is omdat je bang voor me bent of wel?"

Flavio kijkt haar recht aan en zegt: "Natuurlijk niet."

"Ik wil je vragen terug te denken aan de eerste zin die je tegen me zei." 

Ze steekt haar lepel in de soep en blijft ervan eten, zonder hem aan te kijken of iets te zeggen. Ze weet allang dat ze hem in het nauw gedreven heeft en dat hij zijn masker voor de rest van de mensen in het restaurant moet blijven dragen.

Flavio weet wat het eerste was dat hij zei, het ging over het verschil tussen respect en angst en dat hij daar wat aan wilde veranderen. Hij is nog nooit zo in een hoek gedreven. En al helemaal niet door een vrouw, die ook nog zijn eigen woorden tegen hem gebruikt heeft.

Hij eet van zijn soep om zijn glimlach te verbergen en kan niet anders dan oneindig veel respect voor haar hebben. Ze doet alles vanuit liefde. Ook al weet hij zeker dat zij degene is geweest die Salvatore vermoord heeft, hij weet dat zelfs dat dat geen pure wraak was. Deze vrouw kan de onderwereld weleens op zijn kop zetten en hij is zeker van plan om haar zijn medewerking te verlenen.

Ze eet het laatste beetje soep op en kijkt naar Flavio. Hij kijkt haar aan en ze ziet in zijn ogen dat ze gewonnen heeft. Ze kijkt rond en ziet dat alle andere mannen in het restaurant haar blik ontwijken. Ze speelt quasi nonchalant met haar armband en neemt dan nog een slokje van de wijn.

Flavio schraapt zijn keel en vraagt: "Klopt het dat kip Alfredo je favoriete gerecht is?" Ze knikt en hij zegt: "Mooi, want de chef hier heeft een prijs voor dat gerecht gewonnen. Ik ben benieuwd wat je daar van vindt."

"Oh, nu ben ik ook benieuwd en ik heb serieus trek gekregen van al dat geklets."

Flavio roept de ober naar de tafel en bestelt twee kip Alfredo en vult Scorpia's glas bij.

Hij vraagt: "Je bokst toch? Al lang?"

"Ja, ik boks. Tien jaar nu."

"Hoe ben je daar mee begonnen?"

"Nou mijn broer, Bruno, bokste al. En nadat ik als jong meisje verkracht werd door een Italiaanse klootzak, wilde ik mezelf leren verdedigen. Want ik wilde me nooit meer ergens toe laten dwingen, door niemand."

Ciro kijkt naar de mannen in het restaurant en ziet ze ineenkrimpen als Scorpia 'Italiaanse klootzak' zegt. Het hele restaurant zit vol met mannen die zich schuldig voelen, inclusief hijzelf. Ze hebben allemaal schuld aan de kinderen die slachtoffer geworden zijn van iets dat als 'normaal' gezien wordt in de onderwereld. En Scorpia heeft de meest gevoelige snaar geraakt door het over familie en vooral over moeders te hebben.

Hij kan zich nog pijnlijk goed herinneren dat zijn moeder hem in zijn voet schoot. Mamma wist allang dat hij vanalles deed dat het daglicht niet kon verdragen, maar medeplichtig zijn aan Scorpia's verkrachting was heel andere koek. Mamma's pikken zoiets niet. En dat het zijn eigen zusje aanging maakte het erger, maar als het een onbekend meisje was geweest had ze hetzelfde gedaan.

De kip Alfredo wordt geserveerd en Scorpia geniet van de maaltijd. Flavio vraagt om haar mening over het gerecht en ze geeft hem die ongezouten. "Het was heerlijk. Maar het mist wel een ingrediënt dat de kip Alfredo van mijn moeder lekkerder maakt."

"Oh ja? En wat mist het dan?"

"Liefde." 

Flavio knikt en ze zegt: "Het eten was goed. Het gezelschap bij vlagen aangenaam. En ik denk dat ik mijn boodschap duidelijk genoeg verkondigd heb. Daarnaast heb ik nog meer te doen, dus als u me zou willen excuseren, dan ga ik weer aan het werk."

Flavio staat op en loopt naar haar kant om haar stoel achteruit te schuiven. Ze staat op en hij leunt voorover om in haar oor te fluisteren: "Je hebt een deal bella, buona fortune." Ze legt haar hand in de zijne en hij drukt er een kusje op. Ze kijkt hem met glinsterende ogen aan, voordat ze met opgeheven hoofd naar de deur loopt.

Ciro doet de deur voor haar open en rent vervolgens naar de Mustang om die deur ook voor haar open te doen. Ze stapt in en pakt meteen haar telefoon om te doen alsof ze niet kan wachten om weer aan het werk te gaan. Ciro stapt in en start de auto. Hij draait de weg op en rijdt vlot weg.

Scorpia begint te trillen en Ciro legt zijn hand op haar bovenbeen. "Dannazione sorellina! Ik heb zelfs een beetje in mijn broek gescheten. Wow. Diep respect voor jou, mijn stoere zusje."

Ze grijnst en zegt: "Flavio is leuk gezelschap. Daar zou ik nog wel een keer een gesprekje mee willen voeren."

"Ik zal het hem zeggen Scorpia. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat dat wederzijds is."

Scorpia lacht en zegt: "Hij fluisterde in mijn oor dat we een deal hebben."

Ciro's mond zakt open en hij heeft even een momentje nodig. "Scorpia, die man geeft nooit meteen antwoord. Nooit."

Ze blaast over haar donkerrode nagels en zegt: "Nou vandaag wel."

Ciro grinnikt en zegt: "Ti amo. Ging Dino nou een busje kopen?"

"Ik hou ook van jou. Ja, een personenbusje voor Thomas." Ciro kijkt haar vragend aan en ze vertelt hem over het kindertehuis.

"Wat slim Scorpia. Thomas een nieuwe auto, de kinderen vervoer en de school extra kinderen. En Violetta lijkt op jou zeg je?"

"Ja, Dino zegt dat hij haar daarom geholpen heeft."

"En die kindjes sorellina? Hoe ging dat?" Ze vertelt hem over Leo en hij glimlacht. "Dus geen paniek?"

"Nee, Leo heeft me rustig gehouden. Ik zal je zo wel foto's laten zien. Maar dat kon even niet voor die tijd."

"Nee, dat snap ik. Ik kan nog niet geloven hoe stoer je was."

Ze komen bij het hotel aan en Ciro parkeert de auto. Scorpia laat hem de foto van haar en Violetta zien en hij staart ernaar. "Wow. Ze lijkt inderdaad op je. Zelfde vorm van het gezicht en zelfde kledingmaat zo te zien. Ha, wat apart. Vond je het zelf niet gek?"

"Ja, alsof je in de spiegel kijkt. Of een verloren zus terugvindt. Alleen haar ogen hebben een beetje groen in het bruin. En ze is natuurlijk niet zo gestoord."

Ciro lacht en zegt: "Dat kan ook niet. Er is maar één Scorpia." Ze laat hem de foto's van Leo zien. "Ahh, wat een mooi jongetje. En wat ligt hij lief bij je. Heeft Logan de foto's al gezien?"

"Ja, Logan heeft om de laatste foto gevraagd. Het was een fijn gevoel. Zo'n lief kindje tegen mijn borst." Ze kijkt verliefd naar de foto's en Ciro streelt met zijn hand over haar wang.

"Je ziet er zo lief uit zo." Hij glimlacht naar haar en zegt: "En nu ga ik naar het restaurant. Ik ga kapot van de honger. Het was een straf om jou lekker te zien eten."

"Ik loop wel met je mee. Want ik moet toch even met de kok praten."

"Gezellig zusje. Kom." Ze stappen uit de auto en lopen lachend naar binnen. Ze zwaaien naar Annette en lopen dan naar het restaurant. Ze gaan aan een tafeltje zitten en als één van de jongeren komt vragen wat ze willen eten laat Scorpia weten dat ze de kok wil spreken.

De kok komt meteen naar hun tafeltje en Scorpia bespreekt de maaltijden voor de kinderen. De kok vertelt dat Marisol hem wil helpen. Ze volgt een cursus voor voedingsdeskundige voor kinderen. Die hebben ze haar in het ziekenhuis aangeboden. Ciro zit al aan een lekker broodje en zegt tussen het eten door: "Stuur Marisol maar even bij mijn kantoor langs als je haar ziet. Dan kunnen we kijken of we qua opleiding nog iets aanvullends kunnen doen van onze kant."

De kok glimlacht naar hem en zegt: "Graag. Dat zal ze fijn vinden. Nogmaals bedankt dat ik hier mag werken. Het is zo fijn mensen te kunnen helpen met wat je het liefste doet."

Scorpia glimlacht naar hem en zegt: "Jij bedankt voor het enthousiast begeleiden van de jongeren. En voor het heerlijke eten elke dag opnieuw. Ik heb nog geen seconde spijt gehad van jou aannemen." De kok knikt en loopt weer naar de keuken terug.

Ciro bekijkt haar en zegt: "Je ziet er goed uit zusje. Sterk en lief tegelijk. Fijn."

Ze kijkt hem aan en zegt: "Ik voel me ook goed. Beter in balans. Gisteren bij mamma was ook erg fijn. Ik voel me meer met jullie allemaal verbonden."

"Ja, dat voelt voor mij ook zo. Al was je onthulling wel een schok. Dino ging er verrassend goed mee om."

"Ja, die was vanochtend ook heel relaxed. Ik was niet van plan om het hem ooit te vertellen eerlijk gezegd."

"Was je gek op hem vroeger?"

Ze knikt en zegt: "En toen gebeurde dat met Salvatore..." Ciro kijkt haar aan met een gepijnigde blik en mompelt een sorry. "Laten we het daar niet meer over hebben Ciro. Dat lost niets op. En uiteindelijk ben ik waar ik moet zijn. Met mijn broers als broers en Logan als mijn geliefde. Het is goed zo."

Ciro streelt met zijn hand over haar wang en zegt: "Ja, je hebt gelijk. Zoals altijd."

Zijn telefoon gaat en hij neemt snel op. "Goedemiddag Dani. Ha! Ja, dat klopt. (...) Oh is dat zo? (...) Ja, ik kan wel een lijstje voor je maken. (...) Ja, ik overleg wel met Scorpia. Ik laat het je vandaag nog weten. (...) Oké, dankjewel. Ciao."

Hij kijkt Scorpia met glimmende ogen aan en zegt: "De hele onderwereld ligt op zijn knieën voor je zusje. Er hebben zich al een flink aantal mannen bij Dani gemeld, die geïnteresseerd zijn in zaken met ons doen en willen weten waar de minderjarigen naartoe gebracht kunnen worden. Dani wilde weten of je echt met Don Flavio aan één tafel hebt gezeten. Dat hele restaurant zat vol meedogenloze mannen die allemaal onder de indruk van je waren."

Ciro lacht en zegt: "Ik zal vanavond eens een drankje doen met Flavio en horen wat hij echt van je vond."

"Ciro? We moeten 100% zeker weten dat er geen minderjarigen meer 'werken' voor die klootzakken, voordat we zaken met ze doen, oké?"

"Dat weet ik toch zusje. Het komt wel goed. Ik laat alles uitpluizen. Kom we gaan weer aan het werk." 

Ze staan op en lopen samen naar de lobby. 

────────────────────

Eindelijk staat het hoofdstuk online!

Ik keek zo naar uit, maar om één of andere reden zat er vanalles tegen.

Maar ik heb nog net de zaterdag gehaald.

Prettig weekend!

XO Hankie