Scorpia gaat achter haar bureau zitten en belt Bruno.

"Goedemorgen grote broer. Hoe gaat het met jou vandaag?"

"Goedemorgen lief zusje. Met mij gaat het uitstekend. Ik kom vanavond naar het hotel om een bokstraining te geven. Kom jij ook?"

"Oeh leuk. Ik zal er zijn. Ik moet alleen even thuis sportkleren ophalen. Breng jij mijn handschoenen en gebitsbescherming mee?"

"Natuurlijk! Zie je vanavond."

"Bruno wacht! Heb je nou al een ring gekocht?"

"Euh nee."

"Ga dat dan eens snel doen sukkel. En vraag eens aan Lexy waar en hoe ze wil trouwen. Tot vanavond!"

Ze hangt op en maakt oogcontact met Bart. "Bart, ik moet voor vanavond een keer naar huis om sportkleren op te halen. Bruno geeft een bokstraining hier vanavond."

Bart knikt en zegt: "Oké. Zeg maar wanneer, dan rijd ik met je heen en weer."

Ze knikt en begint door haar berg e-mails heen te lezen. Er wordt op de deur geklopt en een zenuwachtige Esperanza staat voor Manons bureau.

Scorpia zegt: "Esperanza. Goedemorgen. Kan ik wat voor je doen?" De vrouw loopt stilletjes naar haar bureau en Scorpia glimlacht naar haar. "Ga zitten en vertel."

Esperanza gaat zitten en zegt zacht: "Manon had je al verteld over het buurmeisje toch?" Scorpia knikt en wacht tot Esperanza verder gaat. "Ze had ook een kamer nodig, maar toen ze hier kwam... Ze is zwanger Scorpia... en dat wist ik niet."

"Hoe oud is ze Esperanza?"

"Vijftien. En ze is ongeveer zes maanden zwanger, maar heeft geen dokter gezien... Als ik geweten had..."

"Waar is ze nu?"

"Op haar kamer."

"Haal haar maar even op. Ik wil graag met haar praten."

Scorpia wacht tot Esperanza weg is en draait het nummer van de dokter in het ziekenhuis. Hij is heel blij wat van haar te horen en ze legt uit wat ze tot nu toe weet. De dokter zegt dat ze meteen langs kan komen met het meisje. Scorpia hangt op. Ze wrijft over haar slapen en vraagt Bart en Manon om even uit het kantoor te gaan zodat het meisje wat privacy heeft.

Ze kijkt op en ziet een bloednerveus, maar knap meisje binnenkomen met Esperanza. "Ga zitten dames."

Het meisje kijkt haar zenuwachtig aan en vraagt zacht: "Moet ik weg, omdat ik zwanger ben?"

Scorpia zegt: "Nee. Ik verwacht wel een aantal dingen van je, maar je hoeft zeker niet weg. Je kent mij nog niet, maar ik zet mensen in nood niet op straat." Het meisje ontspant zichtbaar en Scorpia zegt: "Vertel me alles maar. Hoe het zo gekomen is en hoe je je voelt."

Het meisje vertelt dat ze zwanger is geraakt van haar toenmalige vriendje, na de eerste keer seks met hem. Dat ze het haar ouders niet durfde te vertellen, omdat die niet eens wisten dat ze seksueel actief was. Dat ze heel lang genegeerd heeft dat haar buik dikker werd en hoopte dat het vanzelf over zou gaan.

"Och lieverd. Wat nu? Wil je het kindje houden? Heb je nog contact met de vader?"

Het meisje haalt diep adem en zegt: "Ik zou hier heel graag willen blijven wonen en met Esperanza willen werken. Esperanza is altijd als een tweede moeder voor me geweest. Ik heb geen contact meer met de vader. Hij wilde niks meer met me te maken hebben toen hij erachter kwam dat ik zwanger was. Mijn ouders zijn boos... En ik weet niet. Ik kan dit denk ik helemaal niet."

Scorpia bestudeert het meisje en ziet haar kracht diep van binnen en glimlacht naar haar. "Hoe heet je eigenlijk?"

"Marisol."

"Goed Marisol. Je mag hier gewoon blijven wonen en werken. En ik denk dat Esperanza je graag helpt met wat er ook maar op je pad komt tijdens de zwangerschap. Wat ik van jou verwacht is dat je zo met me meegaat naar het ziekenhuis. Zodat er een dokter naar jou en je kindje kan kijken. En dat je daarna doet wat de dokter zegt en goed voor jezelf gaat zorgen."

Het meisje begint zachtjes te huilen en Scorpia zegt: "Je hoeft nog helemaal niet te weten of je het kindje wil houden, want hij of zij gaat voorlopig nergens heen. En wat je ook beslist we gaan je helpen. Dus maak je daar alsjeblieft geen zorgen over. Durf je met mij alleen mee naar het ziekenhuis?" Het meisje kijkt haar aan en knikt.

Scorpia staat op en loopt naar het meisje toe om haar een knuffel te geven. "Het komt allemaal wel goed Marisol. Je staat er vanaf nu niet meer alleen voor." Het meisje huilt nog harder en Scorpia wrijft over haar rug. Esperanza kijkt haar met zo veel dankbaarheid aan dat Scorpia er tranen van in haar ogen krijgt.

Esperanza loopt het kantoor uit en Manon en Bart komen voorzichtig binnen. Ze kijken naar Marisol en Scorpia vraagt: "Bart, kun je mij en Marisol even naar het ziekenhuis brengen?"

Bart pakt de sleutels van het personenbusje en zegt: "Natuurlijk. We gaan wel met het busje. Dat zit comfortabeler dan de Charger." Hij kijkt even naar Marisols buik zonder haar te veroordelen en Scorpia glimlacht.

"Manon? Pas jij op het kantoor? Als iemand me moet hebben, dan komen ze later maar terug. Dit is belangrijker."

Ze loopt met Marisol en Bart het kantoor uit en ziet Dani net in haar auto stappen op het parkeerterrein. Bart zegt: "Ik haal het busje wel even." Scorpia kijkt naar Ciro's kantoor en ziet hem over zijn gezicht wrijven. Ze wisselt een blik met hem uit en hij lijkt te begrijpen dat ze nu niet met hem kan praten.

Bart komt voorrijden en ze voelt Marisol's hand in die van haar glijden. Scorpia knijpt even zachtjes in haar hand en glimlacht naar het zenuwachtige meisje. Bart stapt uit en maakt de deur voor haar open. Hij helpt het meisje galant in de auto en vraagt of de autogordel niet te strak zit. Scorpia kijkt tevreden naar de lieve, blonde jongen. Keihard als het moet en beschadigd, maar met een goed hart.

Ze gaat op de bijrijdersstoel zitten en Bart stapt ook in. Hij start de bus en kijkt in de achterkijkspiegel naar het meisje en geeft haar een knikje. Scorpia fluistert: "Dankjewel." Barts mondhoek trekt een klein beetje op en hij rijdt naar het ziekenhuis.

Hij parkeert voor de deur en helpt het meisje uit de bus. Hij wil Scorpia's deur open maken, maar die stapt zelf al uit. Hij kijkt haar even schuldig aan, maar Scorpia legt haar hand op zijn wang. "Niet mee zitten. Je doet het precies goed. Dankjewel."

Er verschijnt een gerustgestelde blik op zijn gezicht en hij zegt: "Laat het me maar weten als jullie weer naar buiten komen."

"Dankjewel Bart."

Scorpia neemt het meisje mee de lift in en loopt naar het kantoor van de dokter. Ze klopt aan en de deur zwaait open. "Scorpia! Kom hier!"

De dokter knuffelt haar net iets te stevig en Scorpia zegt: "Dokter! Ik krijg geen lucht!" Marisol grinnikt zachtjes en Scorpia kijkt haar aan. "Zit je me nou gewoon uit te lachen?" Het meisje ziet dat Scorpia niet boos is en knikt. "Nou, lekker dokter. Daar gaat mijn reputatie als keiharde bitch."

Het meisje zegt zachtjes: "U bent eigenlijk heel lief."

De dokter kijkt het meisje aan en zegt: "Dat heb je heel goed gezien lief kind. Zullen we eens een aantal dingen in gang zetten om te kijken hoe het met jou en je kindje is? We gaan je in een kamer leggen en dan moet iedereen bij jou komen voor hun onderzoeken. Dan hoef je niet te lopen en kun je gewoon ontspannen." Het meisje knikt en de dokter brengt ze naar een comfortabele kamer.

Hij gaat naast het bed zitten en zegt: "Er komen verschillende mensen met je praten. En ze komen bloed afnemen om dat even na te kijken. Het zijn allemaal lieve mensen, die je niet zullen veroordelen. We willen er gewoon voor zorgen dat jij en jouw kindje gezond zijn en blijven, oké?"

Marisol knikt en sluit haar ogen.

Scorpia streelt het meisje over haar haar. "Laat het allemaal maar gewoon gebeuren Marisol. Ik ga zo even een vriend van me opzoeken in het ziekenhuis. Maar ik ben gewoon in het gebouw, dus als er wat is ben ik zo weer bij je. Goed?"

Het meisje knikt en fluistert: "Zo moe."

De dokter loopt met Scorpia naar de gang en hij zegt: "Dat arme meisje. Zoiets alleen moeten doen als je zo jong bent. Dan weet je helemaal niks en ben je zelf nog een kind. En nu ze ontspant komt de vermoeidheid. Ik ben blij dat ze jou heeft Scorpia. We zullen goed voor haar zorgen. Mentaal en fysiek."

Scorpia kijkt hem dankbaar aan en zegt: "Dat weet ik toch dokter. U bent de enige waar ik haar aan toevertrouw. Het is fijn om u weer te zien. Ik was bang dat het iets bij me zou losmaken..."

De dokter kijkt diep in haar ogen en zegt: "Dat doet het ook. Maar geen angst of paniek, dat is duidelijk te zien. Je bent sterk Scorpia."

Scorpia glimlacht naar de dokter en vraagt: "Is Ricardo hier vandaag? En zo ja, waar kan ik hem vinden?"

De dokter knikt en zegt: "Ja, hij is hier. En bloeit helemaal op nu hij het onderzoek mag leiden. Je kunt hem vinden op de zevende verdieping. Hij heeft daar een aantal kantoren en onderzoeksruimtes tot zijn beschikking. Volg de blauwe pijlen op de vloer als je uit de lift stapt en je vindt het vanzelf."

Scorpia knuffelt de dokter nog een keer en loopt dan naar de lift.

Ze stapt uit de lift en ziet de grote blauwe pijlen op de vloer. Ze grinnikt en volgt ze. Ze komt als eerste bij een kantoor aan en ziet door het raampje naast de deur, Ricardo achter zijn bureau zitten. Ze klopt aan en doet de deur open. Hij kijkt naar haar op en bloost. "Goedemorgen dokter hulk. Ik voelde me een beetje alsof ik in de Ikea liep. Maar ik heb je wel makkelijk gevonden zo."

Ricardo grinnikt en zegt: "Ja, soms moet je iets doen wat misschien niet zo volwassen is, maar wel leuk. Dat heeft een wijze vrouw me geleerd. We hadden nog geen nummers voor de kantoren en we moesten steeds iedereen bij de lift ophalen. Dit is makkelijker." 

Hij kijkt haar onderzoekend aan, zich waarschijnlijk afvragend wat ze weet van gisteravond. Maar Scorpia zegt niks en gaat op zijn bureau zitten.

De deur vliegt open en een jonge man rent binnen en zegt: "Ricardo! Dokter Jones heeft toegezegd! Hij wil meew..." Hij valt stil als hij Scorpia ziet, die hem geamuseerd bekijkt. "Woah! Sorry! Euh..." Hij draait zich om en rent het kantoor weer uit.

Ricardo grijnst en zegt: "Dat was Xander. Heel enthousiast en een uitstekende onderzoeker. Maar blijkbaar heel erg van slag van jou."

Scorpia lacht en zegt: "Je hebt hier niet meerdere malen per dag vrouwen op je bureau zitten?" Ricardo bloost weer en Scorpia zegt: "Sorry. Ik ben hier niet gekomen om je te pesten... Heb je het leuk gehad gisteravond?" Ricardo knikt. "Mooi. Je bent wel in jouw appartement beland? Want Logan maakte zich nogal zorgen."

Ricardo bloost opnieuw en zegt: "Ja. Ze is blijven slapen zelfs. Ze is heel leuk. Dat klinkt stom hè? Om dat te zeggen over een topless serveerster?"

"Nee, hoor. Dat vind ik niet. Het zijn gewoon vrouwen die hun brood verdienen met het serveren van drankjes. En als je ook op andere dingen had gelet in de bar, dan had je geweten dat als er iemand geen probleem mee heeft, ik dat wel ben."

Ricardo kijkt haar vragend aan. "Maar zou het niet raar zijn als ik haar mee uit zou vragen?"

"Wil je dat? Heb je haar nummer? Trouwens, als ze je niet leuk vond was ze niet de hele nacht gebleven."

Ricardo zegt zacht: "Ze studeert voor verpleegster en betaalt haar opleiding met wat ze verdient in de bar."

"Echt? Wat goed van haar. En dat past mooi bij jou. Dus jullie hebben zelfs gepraat."

Hij kijkt haar aan en probeert in haar ogen te zien wat hij mist. "Scorpia? Waarom heb je ons daar naartoe gestuurd?"

Ze glimlacht breed en zegt: "Jij hebt meer lef dan Ciro en Dino. Die hebben er niet naar gevraagd."

"En Logan?"

"Logan hoefde er niet meer naar te vragen, want die heeft wel goed rondgekeken. Als je er weer bent, dan moet je maar eens naar de foto's achter de bar kijken."

Ze staat op en zegt: "Leid me rond Ricardo. Dan kan ik daarna weer terug naar een zwanger meisje dat ik voor onderzoek hier naartoe gebracht heb."

"Marisol?"

Scorpia knikt.

Ricardo glimlacht breed en zegt: "Ik wist het wel. Ik heb mijn moeder gezegd dat ze het je gewoon moest vertellen en dat je dat meisje zeker weten niet op straat zou zetten."

Hij staat op en Scorpia vraagt: "Krijg ik geen knuffels meer, nu je een mooi meisje mee naar huis genomen hebt?"

Ricardo trekt haar in zijn armen en ze legt haar hoofd tegen zijn borst. "Er zijn altijd knuffels voor jou. Ik was gewoon bang dat je... me zou veroordelen."

"Dat zou ik nooit doen en dat weet je best. Ga vanavond een drankje doen in de bar en wees lief tegen haar. En kijk dan ook even naar de foto's achter de bar."

Hij knikt en zegt: "Kom. Ik zal je aan iedereen voorstellen."

Scorpia wordt voorgesteld aan drie zenuwachtige jonge mensen. "Jongens, dit is Scorpia. Zij is de reden dat we dit onderzoek doen."

Xander vraagt: "U bent Scorpia? Maar u..."

"Ik wat?"

"U ziet er zo sterk uit."

Ricardo zegt: "Dat is ze ook."

Het jonge meisje kijkt haar met grote ogen aan en vraagt: "En u bent de baas van Scorpia Enterprise, toch?"

Scorpia knikt en zegt: "Ja, Sara. Dat ben ik."

De andere jongen, die Lee heet, kijkt haar onderzoekend aan. "U ziet er heel stabiel uit. Bijzonder, na alles wat u heeft doorstaan in het ziekenhuis."

"En in mijn privé-leven. Als we het interview doen, dan zullen jullie daar vast meer over horen."

Ricardo laat haar de andere ruimtes zien en zegt: "Ze zijn heel goed en serieus. Maar nadat ze jouw dossier hadden gelezen hadden ze een gebroken vrouw verwacht. Ik heb ze geprobeerd voor te bereiden op hoe sterk je nu bent. Maar ze hebben tot nu toe op school en in het ziekenhuis alleen maar de ergste gevallen gezien. Je krijgt de succesverhalen niet te horen. En dan geloof je ook niet dat die bestaan."

Scorpia kijkt hem aan en zegt: "Nog meer reden om dit onderzoek te doen en het onder de aandacht te brengen. Want als de behandelaars niet geloven dat er verbetering mogelijk is, dan zijn de patiënten verloren."

Ricardo knikt en zegt: "Ja. Als ik aan jou denk dan ben ik alleen maar meer gedreven om dit ook voor anderen mogelijk te kunnen maken." Scorpia krijgt tranen in haar ogen en Ricardo slaat zijn armen om haar heen.

Ze blijven even zo staan en voelen elkaars dankbaarheid. Ze lopen naar de lift en Scorpia zegt: "Succes Ricardo. Met het werk en in de liefde. Als er wat is, dan weet je me te vinden."

De liftdeuren gaan dicht en haar gedachten gaan meteen naar Marisol.

Ze komt aan bij de kamer waar Marisol ligt en hoort haar lachen. Ze ontspant en loopt de kamer in. Scorpia maakt oogcontact met de vrouw die naast het bed zit en ziet dat het de psychiater is die haar evaluatie gedaan heeft.

"Scorpia! Wat heb je een bijzondere jonge vrouw meegebracht!"

Scorpia knikt en glimlacht naar Marisol.

De vrouwelijke arts bekijkt haar en zegt: "Je ziet er goed uit. En deze aanstaande moeder is kerngezond, slim en sterk. Ze heeft al een heleboel zelf uitgezocht en geprobeerd gezond te leven. Ze wist nog niet alles, maar ik ben echt onder de indruk. We hebben een receptje voor haar geschreven voor vitamines, uit haar bloed is niets bijzonders gekomen en we hebben een echo gemaakt. Ze is ongeveer vijf maanden zwanger en de baby is, voor zover we dat kunnen zien kerngezond."

Marisol glimlacht breed en streelt over haar buik.

Scorpia gaat ook op een stoel naast het bed zitten en kijkt de psychologe dankbaar aan. Die vervolgens vraagt: "Ben je bij Ricardo wezen kijken?" Scorpia knikt en de arts zegt: "Dat onderzoek gaat de hele geestelijke gezondheidszorg opschudden. Ik kan niet wachten."

"Ik ook niet. Ik hoop dat we in ieder geval voor twijfel kunnen zorgen."

"Die is er al Scorpia. Wat jou overkomen is en hoe je er nu bij zit, maakt al dat psychologen en psychiaters twijfelen aan hun methodes."

Marisol kijkt verward naar de twee vrouwen naast haar bed en Scorpia zegt: "Lieve Marisol, het enige wat jij hoeft te doen is goed voor jezelf en dat kindje in je buik zorgen. Ik heb een ingewikkeld verleden en daar krijg je vast nog wel een keer wat meer over te horen. Maar dat is nu niet belangrijk."

Ze staat op en vraagt: "Dokter? Mag Marisol naar huis?"

"Ja, dat mag. Even de vitamines ophalen en verder hoeft ze niet terug te komen. Tenzij er iets is of ze zich zorgen maakt. De deur staat altijd open." Scorpia helpt Marisol uit bed en bedankt de psychiater.

Marisol huppelt bijna naar de lift. Als ze in de lift staan, zegt het meisje: "Ze zeiden allemaal dat ik het heel goed had gedaan. Het kindje is gezond. Ik kan het wel."

Scorpia glimlacht naar haar en zegt: "Dat had ik allang gezien. Je bent een sterke vrouw. Jij gaat het wel redden, wat je ook besluit te doen."

Als ze in de rij staan bij de apotheek op de begane grond, stuurt ze Bart een berichtje. Zodra ze het ziekenhuis uitkomen staat Bart al op ze te wachten en helpt beide vrouwen in de bus. Hij kruipt achter het stuur en vraagt: "Alles goed?"

Hij kijkt via de achteruitkijkspiegel naar de gelukkige glimlach van Marisol en Scorpia zegt: "Ja, beter dan goed. Ik had allang gezien dat ze slim en sterk was. Maar de dokters waren ook onder de indruk. Zij en het kindje zijn gezond."

Bart knikt en start de auto.

"Bart, kunnen we even langs mijn huis? Dan kan ik even gauw sportkleding pakken."

"Ja natuurlijk. Ik blijf wel bij Marisol." 

────────────────

Dat was hoofdstuk 55.

Dankjewel dat je mijn boek nog steeds leest. <3

Ik waardeer dat heel erg! 

De komende hoofdstukken bevatten meer persoonlijke gevoelens dan tot nu toe in dit boek. Maar het helpt me om erover te schrijven.