Scorpia wordt de volgende ochtend met een wild kloppend hart wakker, vol verwachting voor de nieuwe dag. Ze ligt alleen in bed en rekt zich loom uit. Ze legt haar hand even over de tatoeage van de naam van de man die haar hart bezit.

Na een minuutje staat ze op om zich te douchen en zingt zachtjes terwijl het warme water over haar lichaam stroomt. Ze voelt al snel twee grote handen over haar lichaam gaan en lacht. "Goedemorgen, mooie Schot."

"Guid mornin lass."

Er gaat een rilling over haar ruggengraat als ze zijn diepe stem Schots hoort praten. Ze merkte gisteren ook al dat hoe meer hij met andere Schotten praat, hoe sterker zijn accent wordt. En niets is mooier. De harde, ruige woorden en de klanken die zo vol gevoel zijn.

Ze draait zich naar hem om en knuffelt tegen hem aan. Hij streelt over haar haar en drukt een kus op haar voorhoofd. "Ik ben even naar de winkel gelopen voor wat rantsoen en heb ook een rugzak gekocht en een thermoskan. Zo hebben we alles voor een relaxt dagje samen. Ik hoop dat je er een beetje zin in hebt."

Ze kijkt naar hem op met ogen glimmend van opwinding en hij glimlacht. "Oh ja, je hebt er helemaal geen zin in zie ik. Jammer zeg."

Ze lachen, wassen zich snel en trekken hun leren broeken weer aan met een T-shirt erop. Scorpia maakt een vlecht in haar haar en doet een beetje mascara en lippenbalsem op.

Logan heeft koffie gezet en vult de thermoskan ermee. Hij stopt de thermoskan in de rugzak en voegt er chocola, shortbread, een blikje IRN-BRU, flesjes water en een paar macaroni pies aan toe. Hij roostert een paar sneetjes brood en smeert er roomboter op.

Scorpia komt de keuken in dansen en hij vangt haar in zijn armen voor een knuffel. Ze eten het geroosterd brood en drinken een kop koffie.

"Klaar Bonnie?"

"Nee, ik moet nog een keer plassen!"

Ze rent weg en Logan lacht. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en hij heeft ook zin in vandaag. Hij heeft in de winkel overlegd over de beste plek om naar de motoren te kijken en ze hoeven niet helemaal naar het terrein waar ze gisteren waren. Halverwege, op een heuvel is de ideale plek. En volgens de eigenaar van de winkel staat er een picknickbankje om op te zitten.

Hij zet de afwas in de gootsteen en trekt zijn motorjack aan. Hij steekt het cadeautje dat hij stiekem voor haar gekocht heeft in zijn zak en doet de rits dicht.

Scorpia loopt de keuken in en trekt haar jack ook aan. Ze kijkt naar de rugzak en zegt: "Ik hoop niet dat je die voor jezelf hebt gekocht. Want die ga je niet veel kunnen gebruiken."

Ze lacht en streelt met haar vinger over de Schotse vlag. "Maar jij mag hem vandaag op je rug hangen, dat is makkelijker op de motor. We moeten wel even tanken ergens, maar mijn mooie Schot kennende heeft hij daar al rekening mee gehouden."

Logan knikt en doet de rugzak op zijn rug. Ze lopen naar de schuur en verbinden het communicatiesysteem in de helmen met elkaar. Ze doen hun helm op en duwen de motor naar buiten. Scorpia schenkt hem een stralende glimlach en klapt dan het vizier dicht.

Ze start de motor en Logan stapt achterop. Ze tanken onderweg en rijden vlot naar het uitkijkpunt. En tot Logans opluchting is er niemand anders. De motor wordt geparkeerd, de helmen aan het stuur gehangen, voordat ze kijken naar de kronkelende weg onderaan de heuvel.

Een lange sliert van Harleys in alle soorten en maten met de meest verschillende mensen erop rijdt over de weg. Scorpia gaat bovenop de tafel zitten en rust haar voeten op het bankje. Ze rits haar jack los en kijkt naar alle motoren met een grote glimlach op haar gezicht, achterover leunend op haar handen.

Logan maakt stiekem een foto van haar en bekijkt haar uitgebreid. Ze is zo mooi als ze geniet. Hij moet zijn vader maar goed bedanken als hij hem ziet. Want zonder hem had hij hier niet vanaf geweten. Hij kruipt achter haar op de tafel en zet zijn voeten naast de hare op het bankje. Hij legt de rugzak op tafel, trekt zijn jack uit en slaat zijn armen om haar heen.

Ze zitten zeker een uur zo, zij genietend van de motoren, hij genietend van haar gezelschap. Een mooi stil moment met weinig actie, maar vol ontspannen liefde.

Logan trekt de rugzak naar zich toe en haalt de thermoskan eruit. Hij schenkt de koffie in de beker en geeft hem aan Scorpia. Ze pakt de beker aan en neemt een slok. Als ze de beker aan hem teruggeeft, krijgt ze er een shortbread koekje voor. Ze knabbelt erop, terwijl ze kijkt naar de eindeloze stroom Harley motoren.

Logan neemt een paar slokken van de koffie en probeert haar koekje te stelen. Ze trekt het koekje bij hem vandaan en lacht. Ze eet hem snel op en pakt de beker met koffie van hem af. Ze drinkt de beker leeg en kijkt hem ondeugend aan.

"Oh Bonnie, als je zo kijkt dan krijg ik zin om je te straffen."

Ze grinnikt en streelt over zijn benen, terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legt. Hij kust haar hals en streelt over haar buik.

"Mmm Logannn."

Hij schraapt met zijn tanden over de huid van haar hals en zuigt er dan hard op. Hij kreunt en Scorpia gilt. "Logan!"

Hij kijkt grijnzend naar zijn meesterwerk en likt erover.

"Mmmm Logannnnn. Ik probeer boos op je te zijn... Mmmm..."

Hij grinnikt en fluistert in haar oor: "Ik heb een cadeautje voor je om het goed te maken."

Hij trekt zijn jack naar zich toe en haalt het doosje uit de zak. Hij laat haar het doosje zien en ze pakt het aan. Ze maakt hem open en het blijft doodstil. Alleen het geronk van de Harley motoren in de verte is te horen. 

Hij probeert haar gezicht te zien, maar ze kijkt naar beneden. En dan ziet hij het ineens, er valt een traan in het doosje en dan nog één. Hij pakt haar kin vast en draait haar gezicht naar zich toe. Haar ogen zijn vol tranen en hij snapt er niks van.

Dit kettinkje is niks bijzonders. Een zilveren ketting met een hangertje eraan. Op het hangertje staat Nessie met de woorden I believe erboven. Het was niet duur en hij heeft het in een opwelling gekocht.

Hij legt zijn handen op haar wangen en veegt haar tranen weg met zijn duimen. "Bonnie... waarom moet je nu huilen?"

Ze slaat haar armen om hem heen en huilt op zijn schouder. Hij wrijft over haar rug en wacht tot ze gekalmeerd is. Ze snikt nog een keer tegen zijn hals en haalt dan diep adem. Ze kijkt hem aan en hij ziet een wirwar aan kleuren in haar ogen. Gouden spikkels strijden met de oranje gloed en het diepe bruin.

Ze glimlacht verlegen en fluistert: "Sorry."

Hij veegt een plukje haar uit haar gezicht en kijkt in haar ogen, wachtend op uitleg.

Ze zucht en zegt: "Van alle dingen die je voor me had kunnen kopen... Nessie vertegenwoordigt zoveel meer dan alleen een zogenaamd verzonnen monster in een meer. Omdat ze haar niet zien, geloven ze niet dat ze bestaat. Ze houdt zich schuil in de schaduw van het water. Maar ze is er wel.

In de harten van de Schotten, in de harten van de kinderen. Als een herinnering dat er meer is dan je met het blote oog kunt zien. Als een sprookje waarin je gewoon mag geloven, ook als je een volwassen toerist bent. Als iets om aan vast te houden als je het even niet ziet zitten."

Ze veegt de tranen van haar wangen en gaat verder. "Ik ben wat gepest vroeger met mijn fascinatie voor mythologie en sagen. Mooie verhalen over bijzondere wezens. En waar ze in de meeste landen werden weggezet als onzin of zelfs op ze werd gejaagd, worden ze in Schotland op een voetstuk gezet en vereerd. Boeken over geschreven, films over gemaakt, kettinkjes van gemaakt. En het enige wat je hoeft te doen is te geloven. In Nessie, in jezelf."

Logan veegt zijn eigen tranen weg en haalt de ketting uit het doosje en doet hem bij haar om. Hij knuffelt haar en laat zijn gedachten gaan.

Deze mooie, lieve vrouw. Zijn Bonnie, zo beschadigd en nog steeds zo vol geloof en hoop. Hij gaat nooit zonder haar kunnen en gaat nooit wennen aan hoe bijzonder ze is.

Hij volgde zijn hart toen hij het kettinkje kocht, dacht er eigenlijk niet echt bij na. Maar hij had kunnen weten, dat zijn hart precies zou weten, wat haar hart nodig heeft. Zijn aandacht ging uit naar juist dit hangertje en de tekst erop maakt het nog waardevoller.

Ze blijven een tijdje zo zitten en dan vraagt Scorpia zacht: "Logan? Kunnen we nu naar Nessie toe?"

Hij glimlacht en drukt een kus op haar wang, staat op en stopt de thermoskan en de koekjes terug in de rugzak. Hij trekt zijn jack aan en ritst het dicht, steekt zijn armen door de hengsels van de rugzak en helpt haar van het picknickbankje af.

Ze straalt, pakt haar helm en zet hem op. Logan doet hetzelfde en ze rijden weg, richting Loch Ness.

Ze parkeren de motor bij Urquhart Castle en Logan neemt haar mee in een lift die naar beneden gaat. De liftdeuren gaan open en Logan loopt richting het café.

Er komt een vrouw op hem afgevlogen en die springt om zijn nek. Ze begint een heel verhaal in het Schots en Scorpia probeert er iets van te begrijpen. Wat natuurlijk helemaal niet lukt. Ze probeert hun lichaamstaal te ontcijferen, maar ook dat helpt niet.

Logan pakt haar helm af en geeft hem samen met de zijne aan de jonge vrouw. Ze loopt weg om ze achter de bar te leggen en kijkt dan naar Scorpia. Haar ogen dwalen over Scorpia's lichaam en er verschijnt een grijns op haar gezicht. Ze zegt iets in het Schots en Logans schaterlach klinkt door het café.

Scorpia kijkt vragend naar allebei en Logan zegt: "Ava vroeg me net of ze het toverdrankje van me mocht lenen."

Hij laat even een stilte vallen en zegt dan: "Omdat het onmogelijk is dat zo'n bloedmooie vrouw iets ziet in een lange, slungelige Schot met rood haar en zij ook wel zo'n mooie vrouw wil."

Scorpia lacht en zegt: "Dat zou wat zijn zo'n toverdrankje. Maar of je er uiteindelijk gelukkig van wordt als het geen echte liefde is, dat is nog maar de vraag."

Ava legt haar hand op haar hart en drukt een kus op Scorpia's wang. "Veel plezier! Ik zal de helmen goed bewaren." Ze knipoogt en loopt weg.

Logan vraagt: "Wat wil je eerst doen, Bonnie?"

"Plassen."

Logan lacht en laat haar zien waar de toiletten zijn. Hij wacht op haar en stelt zijn vraag nog een keer.

"Naar buiten. Wandelen, ruiken, kijken, voelen, inademen."

Hij glimlacht en pakt haar hand vast. Ze wandelen samen naar de waterkant en Scorpia staart over het meer. Ze neemt alles in zich op, de bergen, het water, de stenen, de lucht, de geluiden. Ze gaat op haar hurken zitten en laat haar vingers door het water gaan.

Logan bekijkt haar aandachtig, naar haar gezichtsuitdrukkingen en bewegingen en zijn hart zwelt op. Hij heeft een 'toerist' nog nooit zo gezien. Vol respect en verwondering.

Er komt een oude man aangeslenterd en Logan knikt naar hem. De man legt zijn hand op Logans onderarm en vraagt of Scorpia bij hem hoort. Logan knikt en de man zegt dat haar ziel contact maakt met de ziel van het land. En dat zulke mensen bijzonder zijn, helemaal als ze niet in Schotland geboren zijn.

De man knikt en loopt bij hem vandaan. Logan kijkt de man na en vraagt zich niet eens af hoe die man zo zeker kon weten dat ze hier niet geboren is. Hij zag in de ogen van de man dat hij net zo'n vrije geest is als zijn Bonnie.

En je vraagt niet, je neemt aan en waardeert. Dat heeft hij altijd van zijn moeder geleerd, luisteren, in je opnemen en geen onnodige vragen stellen.

Hij kijkt naar zijn Bonnie en ze draait zich naar hem om met zo'n verrukte uitdrukking op haar gezicht dat hij er snel een foto van maakt.

Ze komt naar hem toe en kust hem zacht. "Ik kan niet geloven dat ik hier echt ben. Bij Nessie."

Logan slaat zijn armen om haar heen en knuffelt haar. Hij vraagt of ze het kasteel wil verkennen en ze knikt enthousiast. Ze slenteren buiten door de resten van het zwaar beschadigde kasteel.

Scorpia gebruikt al haar zintuigen om alles in zich op te nemen. Ze zegt geen woord, maar Logan hoort haar met zijn hart. Hij heeft hier zo vaak rondgelopen en dacht niet dat hij er ooit nog veel plezier aan zou kunnen beleven. Maar met Scorpia is het mooier dan het ooit geweest is.

Ze kijken binnen naar de tentoonstelling en hij laat haar hand los. Ze loopt op gevoel rond en leest alles aandachtig. Als ze alles bekeken hebben vraagt Logan: "Wil je hier binnen wat eten of buiten van ons rantsoen genieten?"

Hij weet het antwoord eigenlijk al en als hij haar schitterende ogen bekijkt weet hij het zeker. "Naar buiten natuurlijk. Kom Bonnie."

Ze gaan samen naar buiten en zoeken een mooi plekje met uitzicht op Loch Ness. Scorpia tuurt over het water en zwaait.

Logan knuffelt haar en vraagt: "Zag je haar?"

Scorpia knikt en zegt: "Ja. Het leek me wel zo aardig om even te zwaaien. Want ze komt niet voor iedereen te voorschijn."

Logan haalt het blikje Irn-bru uit de rugzak en maakt hem open. Hij geeft het blikje aan Scorpia en die kijkt hem een beetje bezorgd aan. Logan grinnikt en moedigt haar aan een slokje te nemen. Ze neemt voorzichtig een slokje en ze trekt een vies gezicht. "Gatsie! Dit smaakt naar het badschuim van Enzo!"

Logan schiet in de lach en zegt: "Je hebt nog gelijk ook! Die link had ik nog niet gelegd. Misschien moet ik daar ook eens een slok van nemen."

Scorpia lacht ook en Logan zegt: "Alle Schotten drinken het. Het is echt de favoriete frisdrank van elke Schot."

Scorpia schudt haar hoofd: "Ja, omdat het Schots is. Stelletje eigenwijze, trotse mafkezen. Want lekker is het niet."

Logan kietelt haar en ze giert het uit. Hij leunt over haar heen en staart in haar ogen terwijl hij haar zacht kust. Ze legt haar armen om zijn nek en trekt hem dichterbij. Ze kussen elkaar langzaam en diep en Scorpia kreunt zachtjes. "Logannnn."

Hij grijnst, gaat weer rechtop zitten, haalt een flesje water en de kleine macaroni pies uit de rugzak. Hij geeft Scorpia een pie en ze neemt meteen een hap.

Logan schudt zijn hoofd en zegt: "Ja, ik dacht iets 'Schots' te kopen. Iets wat ik als kind echt abnormaal veel gegeten heb en nu bedenk ik me ineens dat het gewoon pasta is."

Scorpia heeft de hare al op en steekt haar tong naar hem uit. "Deze Italiaanse vind het heel lekker. En ik geloof niet dat ik het ooit eerder als een taartje gegeten heb. Wel groot uit een ovenschaal maar dat is ander deeg wat daar omheen zit. Deze zijn heel lekker. En er zit lekker veel kaas op."

Logan geeft haar nog een taartje en eet er zelf ook één. Ze delen het flesje water en genieten van de omgeving. De wind is koud en het begint een beetje te miezeren, maar ze lijken het niet te merken.

Als het harder gaat regenen, besluiten ze naar binnen te gaan. Ze halen in het café hun helmen op en lopen naar de motor. Scorpia vraagt naar Ava en Logan zegt: "Ze was mijn buurmeisje. Ik was een beetje verliefd op haar. Zij helemaal niet op mij jammer genoeg. En ze valt op vrouwen zoals je wel gemerkt hebt."

Hij lacht en vraagt: "Vind je het niet naar om in de regen te rijden, Bonnie?"

Ze schudt haar hoofd en zegt: "Nee en helemaal niet nu ik gewend ben aan deze motor. Als het nou de eerste rit op deze machine was, dan zou ik nerveus zijn omdat jij achterop zit. Wat ook wel bijzonder is, want dat kan je echt helemaal niks schelen hè?"

Logan haalt zijn schouders op en zegt: "Nee, waarom zou het me wat moeten schelen? Ik mag dicht tegen mijn meisje aan achterop zitten. En je rijdt geweldig."

Ze glimlacht en zegt: "Een Italiaan zou dat niet gauw doen, mooie Schot, achterop zitten bij een vrouw. Maar jij hebt er geen seconde over na hoeven denken. Mooi. Waar gaan we nu heen Logan?"

Logan kust haar en zegt dan: "Nessieland."

Hij probeert de uitdrukking op haar gezicht voor altijd in zijn geheugen te griffen. Want hij ziet het meisje dat haar spreekbeurt over Nessie gehouden heeft in haar ogen.

Ze weet niet hoe snel ze de motor naar de weg moet duwen en starten. Logan lacht en doet snel zijn helm op en gaat achterop zitten. Hij slaat zijn armen om haar heen en ze rijdt de weg op. Logan wijst haar de weg en als ze bij Nessieland aankomen is ze helemaal wild.

Ze parkeren de motor en doen hun helm af. Scorpia staart naar de ingang en springt op en neer. Ze bloost en kijkt Logan verlegen aan.

Hij glimlacht naar haar en zegt: "Schaam je er niet voor Bonnie. Laat je gaan. Geniet ervan."

Ze kan de grote grijns op haar gezicht niet langer verbergen en trekt hem achter zich aan.

Logan houdt haar hand vast en volgt haar op de reis door de wereld van Nessie. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk op iedereen die haar ziet en hij geniet van haar reactie op de foto's en filmpjes.

Ze klimt uiteraard op het grote Nessie beeld buiten en hij maakt foto's van haar verrukte gezicht. Ze bekijken tot slot het winkeltje en Scorpia pakt meteen een Nessie knuffel voor Leo. Ze kijkt Logan aan en hij ziet het heel even. Hij knijpt in haar hand en ze schudt het van zich af.

Ze pakt een mok en een klein knuffeltje die ze aan haar tas kan hangen. Logan verzamelt een aantal kinderboeken over Nessie en ze gaan naar de kassa. Ze rekenen af en stoppen alles in de rugzak, lopen naar buiten en Scorpia draait zich even om met haar hand op haar hart.

Ze fluistert: "Dromen komen wel uit."

Logan houdt haar in zijn armen en geeft haar de tijd om alles een plekje te geven. Hij heeft de foto van zijn Bonnie bovenop Nessie naar Bruno gestuurd en hij voelt zijn telefoon trillen in zijn zak. Scorpia gaat op een bankje zitten en glimlacht met haar ogen dicht. Logan haalt zijn telefoon uit zijn zak en leest Bruno's reactie.

Logan, je hebt geen idee denk ik.
Maar ik weet zeker dat je haar dolgelukkig hebt gemaakt.
Ik zie mijn kleine zusje in haar ogen, op haar gezicht...
Alleen jij bent goed genoeg...
Dankjewel.

Logan slikt en stopt de telefoon weer in zijn zak. Hij loopt naar Scorpia en gaat naast haar op het bankje zitten. Ze kruipt tegen hem aan en zucht gelukkig. Hij speelt met haar vlecht en geniet van het moment.

Hij heeft nog nooit zo genoten van stille momenten, dan tijdens deze vakantie met zijn Bonnie. Hij kan uren met haar in zijn armen, in stilte zitten en elke seconde daarvan dolgelukkig zijn.

Scorpia kijkt hem aan en zegt: "Dankjewel."

"Waarvoor Bonnie?"

"Voor alles. Voor je liefde... en dat ik gewoon mezelf mag zijn... altijd... dat je me begrijpt... dat ik gewoon van Nessie mag houden en in haar mag geloven. Dat je achterop de motor stapt zonder daar ook maar een seconde aan te twijfelen..."

Ze haalt even diep adem en zegt: "Misschien moet ik dit land bedanken voor jou. Want je bent mooier dan alle mythen en sagen bij elkaar. Ik hou van jou. Zo oneindig veel."

Hun kus is gevuld met liefde, dankbaarheid en belofte en ze kijken diep in elkaars ogen. Stormachtig grijs, als een dreigende onweersbui in de nacht en warm bruin, met goud en oranje, als de doorbrekende zon in de ochtend.

Ze glimlachen naar elkaar en staan op om naar de motor te lopen. Ze rijden terug naar de cottage, terwijl de regen de weg donker kleurt en de druppels op de helm ze ritmisch begeleiden.

In de cottage kleden ze zich om in joggingbroek en trui en maakt Logan een vuurtje in de open haard. Ze gaan ervoor zitten en Scorpia trekt warme sokken aan. Ze drinken whisky, eten kaas, worst en brood en praten over de dag, bekijken de gemaakte foto's en knuffelen ontspannen. 

Scorpia gaapt en legt haar hoofd op zijn been. Hij streelt door haar haar en kijkt toe hoe ze in slaap valt. 

Logan blijft haar strelen, terwijl hij in de vlammen staart, nippend van de whisky. 

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

Ik ben een beetje ziek, dus schrijven ging niet zo lekker.
Maar eindelijk is er dan een nieuw hoofdstuk.
Eentje die ik heel leuk vond om te schrijven.

Alvast een goede week toegewenst!
XO Hankie.