*** oczami Mii ***

- Mia wstawaj! - poczułam jak moje łóżko ugina się pod wpływem ciężaru. Otworzyłam oczy i zauważyłam wiszącego nade mną mojego przyjaciela.

- Złaź kretynie. - zepchnęłam go tak, że po jego upadku usłyszałam głośny huk i jego ciche jęknięcie.

- To bolało. - powiedział marszcząc czoło.

- To bolało. - zaczęłam go przedrzeźniać. - Baba jesteś, żeby tak jęczeć? - zadałam pytanie ścieląc łóżko.

- A czy na nią wyglądam? - pokazał na siebie z góry do dołu ręką.

- Wszystko jest możliwe Luke. - złapałam go za ramię.

- Przestań. - strzepnął moja rękę. - Nie mam cycków, a między nogami mam co innego niż ty. - uśmiechnął się triumfalnie.

- Nie wierzę, że się z tobą przyjaźnie. - rzuciłam łapiąc się za głowę.

- Udam, że tego nie słyszałem i zejdę teraz do kuchni pozwalając ci się ogarnąć do szkoły. - zakomunikował wychodząc z mojego pokoju. Czasem naprawdę mam ochotę go udusić.

Luke jest moim przyjacielem od ponad dziesięciu lat. Na początku naszej znajomości, ani ja, ani on nie darzyliśmy się sympatią, a wszystko dlatego, że on zawsze niszczył mi moje babki z piasku. Z czasem znaleźliśmy wspólny język i tak o to, przyjaźnimy się do dzisiaj.

Wzięłam szybki prysznic, umyłam zęby, a następnie włożyłam na siebie czarne rurki, białą bokserkę i na nią bluzę z racji tego, że na dworze nie było za ciepło, włosy zostawiłam rozpuszczone. Po niedługiej chwili zeszłam na dół ze spakowanym plecakiem.

- Zrobiłem ci śniadanie. - oznajmił blondyn dopijając sok.

- Gotowi? - do kuchni weszła Gemma, moja przyjaciółka. W zasadzie to też Luke'a. 

Z nią przyjaźnie się krócej niż z chłopakiem. Razem z blondynem poznaliśmy ją w przedszkolu. Z nią nie było takiego problemu jak z niebieskookim, od razu zaprzyjaźniłyśmy się. Luke dopiero później do nas dołączył i również się zaprzyjaźnił z Gemmą. Od tego czasu tworzymy małą, bo trzyosobową paczkę.

- Mia wychodzimy. - wróciłam na ziemię dopiero, jak chłopak zaczął machać mi ręką przed oczami. Zawiesiłam się z wielkim bananem na twarzy patrząc na nich.

- Znowu to zrobiła? - spytała Gemma, gdy zamykałam mieszkanie na klucz, Luke tylko pokiwał twierdząco głową.

Faktycznie może dość często to robię, ale tylko dlatego, że naprawdę cieszę się, że ich mam i nie wyobrażam sobie tego, że mogłoby, to się skończyć.

- Wiem, może ona się tak zawiesza przez jakiegoś chłopaka. - zabłysnął blondyn.

- Co? Nie, pff nie ma żadnego chłopaka. - prychnęłam.

- Pff oznacza tak. Czyli jest chłopak. - zapiszczała radośnie szatynka. Teraz to się zacznie.

*** oczami Niall'a ***

- Nie wierzę. - powiedziałem pod nosem. Spojrzałem na zegarek, budzik powinien mnie obudzić za niecałe dziesięć minut, a tym czasem zrobił to mój brat, który jak co ranek zabawia się ze swoją dziewczyną. - Możecie to robić ciszej? W porównaniu do was, to niektórzy jeszcze śpią. - zakomunikowałem pod drzwiami Greg'a i udałem się do łazienki.

Wziąłem szybki prysznic, umyłem zęby, a następnie włożyłem na siebie spodnie dresowe, białą bluzkę i na nią zarzuciłem szarą bluzę. Wróciłem jeszcze na chwile do pokoju, spakowałem się do szkoły, zaścieliłem byle jak łóżko i wyszedłem z pomieszczenia.

- Niall ja cię bardzo przepraszam. - zaczął mój brat, gdy wszedłem do kuchni.

- Stary nie przepraszaj mnie, bo jutro znowu będziecie to robić i znowu będziesz mnie przepraszał. - oznjamiłem. - Denise znowu wstydzi się wyjść po tym jak zwróciłem wam uwagę? - zapytałem po chwili, robiąc sobie śniadanie.

- Tak. - zaśmiał się.

- A tak swoją drogą, to kiedy masz zamiar się wyprowadzić? Jakby nie było to masz już dwadzieścia cztery lata no i jesteś z Denise, więc możecie coś razem wynająć.

- Myślimy nad wynajęciem czegoś. Przynajmniej tam nie będzie nikt nas uciszał. - Greg spoglądał na mnie.

- Już nie mogę się tego doczekać. Przynajmniej nie będę musiał wysłuchiwać tego co teraz. - odgryzłem mu się.

- Jeszcze za tym zatęsknisz. - pokazał mi język.

- Chciałbyś. - naszą rozmowę przerwał dzwonek do drzwi. Poszedłem otworzyć, a w nich stali moi przyjaciele. Wpuściłem ich do środka.

- Cześć chłopaki. - mój brat przywitał się z nimi.

- Cześć Greg. - odpowiedzieli prawie chórem.

- Znowu nie dali ci spać? - zapytał Liam.

- Niestety. - pokiwałem twierdząco głową.

- Masz przerąbane. - Zayn poklepał mnie po ramieniu, powstrzymując się od śmiechu.

- Dzięki, na was to zawszę mogę liczyć. - poklepałem każdego z nich po plecach.

Oni są jedynymi osobami, które nie przyjaźnią się ze mną z powodu tego, że mój tata ma dużo kasy i sponsoruje szkołę, reszta robi to, żeby zaistnieć. Wiem to, bo przyjaźnię się z nimi od przedszkola.

- Niall jesteś tam? - Harry zaczął wymachiwać swoją ręką przed moimi oczami.

- Yhm, co? - potrząsnąłem głową.

- Jesteś jakiś nieobecny. - zauważył Louis.

- Pewnie myśli o tej Elizabeth. - Zayn poruszył zabawnie brwiami co rozśmieszyło resztę, ale nie mnie.

- Nie, w życiu. - zaprzeczyłem.

- To jak nie o niej... - zaczął loczek.

- To pewnie o jakiejś innej dziewczynie. - dokończył brązowooki.

- Zamknijcie się. Nie myślę o żadnej dziewczynie. - powiedziałem drapiąc się po głowie.

- On myśli o dziewczynie. - zapiszczał podekscytowany szatyn. - Zawsze drapie się po głowie, gdy zaprzecza, a jest to prawda. - dokończył. Teraz to się zacznie.

Hej :) Pierwszy rozdział za nami :) Jak wrażenia? Piszcie w komentarzach :3

Jeśli się podoba to pozostaw po sobie ślad w postaci gwiazdki i komentarza :p 

Do następnego ~Kika