Stan Nebraska, Hastings,

30 czerwca, godzina 16:04

- Czy tylko mi wydaje się to być nieetyczne?

- Ollie, kochanie, morda albo zrobię ci krzywdę.

- Kto normalny wszczepia dziecku nadajnik GPS?! - awanturował się niewzruszony łucznik, wiercąc spojrzeniem dziurę w plecach Bruce'a, który szedł na przedzie, co jakiś czas zerkając na ekran trzymanego przez niego urządzenia.

- Nie jęcz. - westchnęła Dinah, krzyżując ręce pod piersiami - Po pierwsze - wielu rodziców tak robi. Nie powinno nas dziwić, że Bruce nie jest wyjątkiem. Po drugie - gdyby sobie o tym nie przypomniał, co oznacza, że nie jest wcale taki nadopiekuńczy w stosunku do Dicka, to szukalibyśmy po całym stanie Nebraska, a i tak pewnie byśmy ich nie znaleźli.

Oliver Queen spojrzał na narzeczoną nadal zbytnio nie przekonany, ale już nic więcej nie powiedział.

- Naszemu dziecku też wszczepimy.

- Będziemy mieć dzieci? A ta dwójka, co mamy to nam nie wystarcza? - Wayne wydał z siebie zdegustowane westchniecie, jednak postanowił nie wtrącać się do tej kłótni.

- Roy jest na ciebie, a Artemis nie jest naszą córką.

Blondyn milczał przez chwilę, zastanawiając się nad czymś.

- A po co mu będzie ten nadajnik? Dostanie połowę twoich genów. Da sobie radę.

- Kwestia taka, że będzie też miało twoje geny.

- Ma rację, Ollie. Głupota jest dziedziczna. - mruknął Bruce, wpatrując się w wyświetlacz.

- Zamknij się, Batsy! Nikt cię o zdanie nie pytał!

- Bruce, tylko ja mam prawo go obrażać. - oznajmiła lekko kobieta, łapiąc narzeczonego za ramię.

- I Hal Jordan. - odparł brunet.

- I Hal. - zgodziła się.

- I Roy. - dodał jeszcze.

- I Roy... - przytaknęła niechętnie.

- I wszyscy poza mną i Clarkiem, który z tego przywileju zwyczajnie nie korzy-

- Zamknij się w końcu, Wayne, bo spuszczę Olivera ze smyczy. - wycedziła. Na chwilę zapadła cisza, którą znów przerwał Batman, zatrzymując się przed zapuszczonym budynkiem z zabitymi oknami i drzwiami.

- To tu. - rzekł, patrząc na stary szyld wiszący nad wejściem.

Oliver postawił na ziemi torbę, którą cały czas niósł, po czym zaciągnął się powietrzem, rozglądając dookoła. Bruce schował urządzenie do kieszeni i podszedł do drzwi, po czym uderzył w nie barkiem. A potem jeszcze kilka razy, z każdym kolejnym wkładając w to więcej siły.

- Coś tu śmierdzi. - stwierdził cicho Queen, mrużąc oczy.

-Jesteśmy w Nebrasce. - przypomniał mu Wayne, zatrzymując się na chwilę i masując ramię - To, co czujesz to albo nawóz, albo krowie łajno. - skończywszy mówić, ponownie zaczął uderzać w drzwi, które w żaden sposób nie chciały ustąpić.

- A to nie jedno i to samo? - zapytał, podpierając się pod boki i obserwując kumpla. Brunet posłał mu wymowne spojrzenie, biorąc głęboki, świszczący oddech przez nos i kręcąc lekko głową z dezaprobatą - Poza tym, to nie śmierdzi jak kupa. - ciągnął dalej.

- Chcesz powiedzieć, że zawsze wąchasz przed spuszczeniem?

- Ha. Ha. - mruknął, unosząc z poirytowaniem jedną brew - Rany, Bruce! Suń się! Nawet drzwi wyważyć nie umiesz!

Mężczyzna odsunął się od drzwi i wbił zdenerwowane spojrzenie w blondyna, ruchem ręki dając mu do zrozumienia, że może przejąć inicjatywę.

- No tak. Zapomniałem, że drzwi wyważa się najlepiej taranem, a jak brak taranu to nieogarniętym dinozaurem. - żachnął się, krzyżując ramiona.

Oliver powoli obrócił się w jego stronę, gromiąc wzrokiem.

- Porównujesz mnie do zabawki z Toy Story?

- Masz rację. Wybacz. - zawiesił na chwilę głos - Obraziłem dinozaura Rexa. Był całkiem fajną postacią.

Queen podszedł bliżej niego i już otwierał usta, żeby coś odpowiedzieć, kiedy zdał sobie z czegoś sprawę. Rozejrzał się dookoła.

- Gdzie Dinah? - Bruce zamrugał zaskoczony tym pytaniem, po czym również się rozejrzał.

- Myślałem, że ciągle tu jest. - wymamrotał cicho pod nosem.

Usłyszeli chrząknięcie dochodzące zza budynku, po czym wyłoniła się stamtąd Dinah Lance przebrana w kostium Black Canary.

- Nawet nie wiecie, jak denerwująca i żałosna zarazem była wasza dyskusja. - oznajmiła z delikatnym uśmiechem, unosząc brwi.

Blondyn odkaszlną sztucznie, obracając się na pięcie. Wayne nic nie odpowiedział. Stał przez krótką chwilę, patrząc na kobietę, po czym spojrzał na rozpiętą torbę.

- Zaraz wracamy. - rzekł spokojnie, łapiąc pasek torby, a następnie za kołnierz Queena i pociągnął go do alejki

- Nie uszkodź mi go tylko za mocno! - zawołała za nimi - I posuwaj go jakoś ostrożnie, żeby nie krzyczał za głośno!

Na moment zapadła głucha cisza, po czym blondyn został wypchnięty z alejki ze strojem i arsenałem Strzały na rękach.

- Bierz tego swojego zakichanego narzeczonego i mnie nie denerwuj!