Obudziły mnie promienie słoneczne, które wpadły przez odsłonięte okono. Wymacałem telefon i spojrzałem na godzinę. 10:34. O kurwa, zaspałem! Wstałem szybko i pobiegłem do łazienki przebrać się i ogarnąć. Zgarnąłem telefon i plecak i zbiegłem ma dół. Wsiadając do auta jeszcze raz sprawdziłem godzinę i zauważyłem trzy nowe wiadomości.

Od: Kyunnie

Kai, gdzie jesteś? :c

Od: Kyunnie

Jeśli znowu nie przyszedłeś "bo nie" to się bój >•<

Od: Kyunnie

Koteeek? :c Bo ja tu tęsknię

Do: Kyunnie

Zaspałem słońce xD

Od: Kyunnie

Ja siedzę sam, bo Lulu i Baekkie nie przyszli i wszyscy się na mnie krzywo patrzą... Chcę się przytulić... ;;;;

Do: Kyunnie

Już siedzę w aucie, mogłeś iść do Chana i Huna

Od: Kyunnie

Ale co mi po nich? Nie będę się do nich przytulał...

Do: Kyunnie

No nie, ale byś miał do kogo buzię otworzyć

Od: Kyunnie

Ale nawet nie wiem gdzie oni mieli lekcje... Stałem sobie z boku z nosem w zeszycie i przy okazji się poduczyłem

Do: Kyunnie

Za 5 minut jestem, będę czekał przy twojej sali ^•^ i pójdziemy na długą przerwę

Od: Kyunnie

Dobra~ ^°^ Kocham cię, Kaaiii

Do: Kyunnie

Co masz teraz?

Od: Kyunnie

Chemię :/

Do: Kyunnie

Uh... Nienawidzę .-.

Od: Kyunnie

Ja nawet lubię... Ktoś mnie tu obgaduje... Ugh, nie lubię tej klasy ;;

Do: Kyunnie

Co mówią?

Od: Kyunnie

No, obrażają mnie po prostu

Do: Kyunnie

To dam im w ryj xD

Od: Kyunnie

Nie ;-; Nie bij ludzi...

Do: Kyunnie

Ale oni ciebie zasmucają ;-;

Od: Kyunnie

Przyzwyczaiłem się, hyung

Do: Kyunnie

Nie powinieneś się do tego przyzwyczajać -.-:

Do: Kyunnie

Jestem już na korytarzu

Po chwili zobaczyłem młodszego, który szukał czegoś w swoim telefonie. Podeszłem do niego od tyłu i przeciągnąłem go za biodra do siebie. Wystraszony krzyknął, ale zauważając, że to ja od razu odwrócił się w moją stronę i przytulił się do mojego ciała. Obiąłem go szczelnie i wtuliłem twarz w jego szyję.

- Zapomniałem ci powiedzieć.

- O czym?

- Też cię kocham Kyunnie. -wyprostowałem się i spojrzałem na niego z góry.

Młodszy stanął na palcach i cmoknąłem mnie w usta, po chwili chowając twarz w moją klatkę piersiową.

- Coś jeszcze mnie ominęło? - zaśmiałem się cicho.

- Chyba nie, przynajmniej nic związanego ze mną.

- Idziemy na boisko?

Chłopak pokiwał głową na tak i złapał moją dłoń w swoją, splatając nasze palce. Usiadłem z nim na ławkę i objąłem go w pasie tak że nasze ręce nadal były złączone.

- Zaspałeś? Dużo ci zeszło...

- Rozmawiałem z rodzicami... A i zapraszają cię na obiad.

- Co? Czemu? - podniósł się z oparcia ławeczki, patrząc na mnie że zmarszczonymi brwiami.

- Chcą cię poznać. - westchnąłem, ciągnąc go spowrotem na ławkę.

- Ale po co? - mruknął, tuląc się do mnie.

- Bo jesteś pierwszym moim chłopakiem od gimnazjum.

- A miałeś ich więcej? - oparł się brodą o moje ramię i zaczął delikatnie dmuchać na moją szyję.

- Jednego i dwie dziewczyny, a co? - spojrzałem się na niego.

- Tak tylko pytam. - uśmiechnął się trochę sztucznie i cmoknął moją szyję.

- No dobrze, trzeba znaleźć chłopaków... - uśmiechnąłem się do niego i szukając ich wzrokiem.

- Tam są. - czerwonowłosy pokazał gdzieś przed siebie.

-Chanyeol! Sehun! - krzyknąłem do nich, gdy w końcu ich odnalazłem.

- Siema. - uśmiechnął się najwyższy, kiedy do nas przyszli.

- Czemu cię nie było w sobotę, debilu? - spojrzałem na niego z wyrzutem.

- Rodzice Baekhyun wymyślili kolację i nie mogłem się nie pokazać.

- Mhm... Znowu Baek... - prychnął Sehun. - Kiedy ostatni raz spędziłeś z nami cały dzień? Podpowiem ci... W wakacje! Ale i w tedy siedziałeś cały czas na telefonie pisząc z nim! A ten dzieciak nawet nie wie jaki jesteś naprawdę!

- Już wie... Wiem chłopaki, ale zrozumcie mnie trochę.

- Dajcie mu spokój. Ma chłopaka to pozwólcie się im spotykać. - Kyungsoo mruknął, a jego ton brzmiał jakby nie było zbytnio zadowolony.

- Co ty możesz wiedzieć?! - krzyknął na niego Sehun, a ja się spiąłem.

- Sehun! Spokój! - warknąłem.

- To, że spotka się z moim przyjacielem! Dlatego Baek też nie spędza z nami tyle czasu, ale ja i Lu nie robimy mu z tego problemów.

- I nic z tym nie robicie? - prychnął i poszedł w stronę murku za szkołą.

- Sehun! Zaczekaj! - krzyknąłem za nim.

- Królewna musi ochłonąć i zrozumieć, że nie jest najważniejszy. - burknął młodszy, na nikogo nie patrząc.

- Nie zaczynaj Soo... Chodź Żyrafo... - wstałem z ławki i skierowałem się za Hunem.

- Ja nic nie zrobiłem, przecież. - chłopak zwinął się w kulkę na ławce.

- Później pogadamy Kyungsoo. - zacząłem biec w tamtą stronę by jak najszybciej znaleźć się przy blondynie.

Szybko znaleźliśmy chłopaka, bo schował się tam gdzie zawsze, czyli za szkołą, niedaleko palarni. Podszedłem do niego i go przytuliłem.

- Hunnie...

- Sehun, nie przejmuj się. Do nic nie wie o tym co się stało. Sam chyba też nie ma dzisiaj humoru. - Chanyeol usiadł przy nim i położył mu rękę na barkach.

- Ale ma w jednym rację. - zaśmiałem się. - Jesteś naszą księżniczką.

- To, to tak. - zaśmiał się wielkolud i przytulił do siebie przyjaciela, mimo że ten miał markotną minę.

- Chłopacy, a wy co myślicie? - podciągnął nosem, przytulając się do nas.

- Czasem trochę gwiazdorzysz, ale jesteś naszym przyjacielem, więc to znosimy. Hunnie, a może spróbuj znaleźć sobie kogoś na stałe? - Chan spojrzał na niego zatroskany i zaczesał mu kosmyk włosów za ucho.

- Ale wtedy już w ogóle nie będziemy się spotykali. - westchnął smutny. - A ja nie chcę was stracić, jesteście dla mnie jak bracia...

- Nie stracisz nas głupku. - zaśmiałem cicho. - Nie pozwolimy razem z Wielkoludem by ktokolwiek zniszczył naszą przyjaźń, prawda Chan? - spojrzałem się na wspomnianego chłopaka.

- Oczywiście, że nie! Zobacz, Kai ma chłopaka, ja mam i nadal się widujemy, tak?

- Kai się nie liczy ma go od 3 dni... - mruknął cicho.

- No i? Ale ma i normalnie, powinien z nim zostać, a poszedł za tobą, więc co to znaczy?

- Że mnie kocha? Albo go nie kocha?

- Kocham was obu... - pokręciłem głową z rozbawienia.

- No właśnie. - Yeol poczochrał blondyna po głowie.

- Zrywamy sie z lekcji i idziemy nad wodę? - zapytałem ich, wstając z miejsca i otrzepując ubranie. - Tylko najpierw pójdę do Kyungsoo bo chyba coś się stało.

- Ja chętnie. - powiedzieli równocześnie, wstając z miejsca.

- Dobra. - poszedłemna boisko i wyczaiłem Soo.

Podszedłem do niego i usiadłem obok. Chłopak nie zwrócił na mnie uwagi, chowając twarz w swoich kolanach.