Dusza wędrująca przez pola, lasy i doliny

Samotna i przygaszona unikająca każdego możliwego życia

W osamotnieniu znosiła trud bycia jedyną na świecie

Błąkała się tam, gdzie poniósł ją wiatr

Nikt nie zdołał jej uszczęśliwić, by mogła żyć spokojnie

Jej piękno bladło z dnia na dzień

Ostatniego dnia pomarszczona i bez wyrazu

Wpadła na wędrowca o dziwnym zachowaniu

Ten zamiast współczuć biednej duszy

Wziął swój nóż i przedzielił ją na pół

Ładniejszą stronę duszy wysłał na Północ

Brzydszą na Południe

Następnie sam rozpłynął się w powietrzu

Zostawił jedną duszę w dwóch kawałkach samej sobie

Cierpiącą osobno bardziej niż jakby była jednością

Próbująca odnaleźć Ying swoją drugą połówkę

Yang przemierzała od nowa cały świat...

- I tak w ten sposób Północ i Południe zamieniły się w Ying i Yang. Dusze próbujące się odnaleźć.

Starszy pan zamknął starą grubą księgę i spojrzał na chłopca o błyszczących oczach niczym cała galaktyka zamknięta w jednym miejscu. Kolor tęczówek był tak ciemny, jakby noc mieszkała tam za dnia. Jego jedwabiste włosy były rozczochrane na wszystkie strony. Policzki pokryte lekkim różem. Skóra jasna i rozświetlona, niczym najlepsza na świecie porcelana. Usta miał różowa i lekko wilgotne od herbaty, którą pił podczas opowieści. Chłopczyk miał niecałe pięć lat. Ubrany w drogocenne szaty i otoczony bogactwem wydawał się niemal zjawą na jawie. Był zbyt idealny, by ktoś z żyjących ludzi mógł go nie podziwiać. Obok idealnego dziedzica tronu siedział drugi chłopczyk, odrobinę młodszy, o hardym spojrzeniu pełnym iskierek rozbawienia. Jego włosy już dawno przestały słuchać kogokolwiek i żyły własnym życiem. Obaj uśmiechali się w stronę starszego siedzącego na fotelu.

- Dziadku czy każdy ma w sobie cząstkę Ying i Yang?

Mężczyzna zaśmiał się i poczochrał obydwu chłopców po włosach, roztrzepując je jeszcze bardziej.

- Ying i Yang nie pokazywały się od tysięcy lat na świecie. W tym momencie tylko ich zjednoczenie może przywrócić pokój na ziemi. Ying posiada znamię księżyca w pełni z otaczającymi go gwiazdami pod żebrami, a Yang słońca. Przeznaczenia nie można zmieniać.

Mężczyzna pognał dzieciaki do łóżek i zgasił światło. Świat rozpaczliwie potrzebowałby Dusza Życia i Śmierci znów była razem. 

###

Witajcie w mojej kolejnej książce!

Wracam z pełnią energii i głową nowych pomysłów!