Hi! Reminder that Wattpad story updates are every Tuesdays and Wednesdays, and Saturdays only. Daily updates if you join Patreon/ Facebook group. This story was already Completed there with an exclusive Special Chapter.

Kabanata 28

"I'm really sorry, hijo..."

Hindi ko pa man namumulat ang mga mata ko ay nakarinig na ako ng mga boses. Nakilala agad ng isip ko ang mga boses nina Joaquin at ng mama niya...

"I can't say that it's all right, Mama..." sabi ng boses ni Joaquin na mukhang siya ang mas malapit sa akin.

"I understand, hijo..." mama said in a defeated voice...

I can hear Joaquin sighing... It took awhile before he spoke again. "You know, Mama... Before I met my wife...I feel like my daily life has been the same... Trabaho, talk to you and Papa, and catch up with friends sometimes... Ganoon lang. Pakiramdam ko nga noon ay paulit-ulit na lang ang nangyayari sa buhay ko araw-araw... And my feelings are the same each day, too... Parehong mga pangyayari at parehong pakiramdam lang..."

"Although I like making you and Papa proud of me. But when I met my wife, Mama, it was like finally there was change... A change that I unconsciously waited..."

Nanatili lang akong nakapikit kahit parang maiiyak na ako sa pagiging emosyonal ko ngayon. Hearing Joaquin talk like this makes my heart ache...

Kalaunan ay nagpaalam din ang mama at naiwan kaming dalawa lang ni Joaquin doon. Unti-unti akong nagmulat ng mga mata at nakitang nasa loob ako ng isang private hospital room. I remember that I lost consciousness at the airport...

"Angel..." anang boses ni Joaquin na parang ngayon lang nakahinga nang maluwag nang makitang gising na ako...

Nagkatinginan kami habang nakahiga ako sa hospital bed at nasa tabi lang naman siya ng kama ko. "What happened..." Kahit naaalala ko naman ang pagkakahimatay ko sa airport, pero paano ako napunta rito...

"Nakatanggap na lang ako ng tawag na sinugod ka rito sa hospital... I'm so sorry, Angel..." Hawak ni Joaquin ang kamay ko at dinikit niya ang noo niya rito nang magyuko siya ng ulo habang nag-s-sorry sa akin...

"I'm very sorry..." he added.

And I couldn't speak... Because I didn't know what to say to him now... Naglandas na lang ang mga luha sa pisngi ko. Na nang makita ito ni Joaquin ay maagap at marahan niya rin pinunasan...

When the doctor came in that's when I knew that I was already pregnant... Ilang sandali pa akong natulala at hindi basta agad nag sink in sa akin ang balita... Nag-angat ako ng tingin kay Joaquin at nagkatinginan kami. Ngumiti siya sa akin.

"Alam mo ba?" he asked me.

Marahan akong umiling. I had no idea that I was pregnant...

"Kanina ko lang din nalaman sa doctor habang natutulog ka pa." Joaquin said.

Habang hindi pa rin makapaniwala ang reaksyon ko. "Joaquin..." My lips parted when the news slowly hit me. "I'm pregnant... We're having a baby..." At hindi ko namalayan na muli na palang bumuhos ang mga luha ko at pinunasan lang din muli ni Joaquin.

He gave me a gentle smile. "Yes... And thank very much, Angel..." Nilapit niya ang mukha sa akin at marahan akong hinagkan. Nang pakawalan niya ako ay nakita kong may luha na rin sa mga mata niya. Lalo akong naiyak at bumuhos pa ang mga luha ko.

Parehong sakit at saya ang nararamdaman ko... I was truly happy that it hurt... At the end I smiled genuinely at my husband. Inabot ni Joaquin ang labi ko at hinalikan ako na kinapikit na lang ng mga mata ko...

"Why were you at the airport, anyway?" Joaquin carefully asked me.

Nagbaba ako ng tingin sa kandungan ko habang nakaupo sa hospital bed. "Gusto ko sanang magbakasyon muna sa amin..."

"You should've told me."

But you were busy. I wanted to say but I just kept my mouth shut...

Nakalabas lang din naman ako kaagad sa hospital. Dahil okay lang naman ako at ang baby... I smiled and touched my belly as I think of my own child.

"She was just fatigued... Simula ngayon ay alagaan mo pa nang mas mabuti ang asawa mo, Mr. Aguirrezabal. Bawal siyang mastress o masyadong magpagod..." The doctor explained to us and reminded.

"Yes, I take note of everything. Thank you, doctor..." Joaquin thanked the female doctor.

Ngumiti ako sa doktora at nagpasalamat din.

Nagmamaneho na si Joaquin ng sasakyan at pauwi na kami sa penthouse. Nang mapadaan kami kung saan kita ang malaking billboard ko...

"Did you hate my job, Joaquin..." Bumaling ako sa kaniya at nagkatinginan kami habang traffic pa at napatingin din siya sa billboard ko sa labas.

Umiling siya. "No... Not really." He sighed. "I just worry, but I like seeing you having fun..."

Napalunok ako at nagiging emosyonal na naman. Siguro ay dala na rin talaga ng pagbubuntis ko... I remember back when I was just starting with my job, Joaquin was there with me and he just contented himself as he quietly watched me work... Now that I look back at those times napapangiti na lang ako at nakakatuwa rin iyon...

"I'm sorry to the things I said last time..." he guiltily said.

Umiling naman ako sa kaniya.

"I know that it's tough to have a busy husband like me. And I'm really sorry..."

"Stop saying sorry already, Joaquin."

"And I'm sorry, too. Alam kong hindi rin ako madaling maging asawa..." sabi ko.

"What are you saying..."

"I realized that the past years I've been thinking only about myself..."

"That's not true..."

Tumingin ako sa mga mata niya. "I failed to consider your feelings, too..."

"I did not sacrifice enough..." I added.

Umiling naman si Joaquin sa sinabi ko. "There's no need for you to sacrifice... Angel, you can do your modeling. You can do whatever you want..."

Umiling din ako. "No..." Ngumiti ako sa kaniya. "You need my support more than anyone else... And now that we're having a baby, mas na convince ako na kailangan kong pumili sa pagkakataong ito..."

"Angel..." Joaquin looked at me worriedly.

I gave him a reassuring smile. "It's all right now."

Inabot niya ang kamay ko at hinawakan. Nang matapos ang traffic ay nagpatuloy na rin siya sa pagmamaneho gamit ang isang kamay lang sa manibela dahil hindi na niya binitiwan pa ang kamay ko. Ngumiti na lang ako. At ngayon pa lang nakaramdam na parang gumaan ang pakiramdam ko. Pagkatapos ng lahat...