Waar ben ik? Ik wrijf verward in mijn ogen en ik merk dat ik geen kleren meer aan heb. Wtf? denk ik wanhopig en met mijn ogen ga ik op zoek naar mijn kleren. Ik vind ze en zie ze verspreid op de grond liggen samen met een stel andere. Hmm, denk ik. Die kleren komen me alles behalve bekend voor... Pas het moment dat ik een kreun naast me in het bed hoor kijk ik opzij. Verward kijk ik naar een onbekend achterhoofd met kloppend hart. Het is een achterhoofd bedekt met kort zwart en donkergroen haar. Mijn ademhaling begint te versnellen en mijn handen beginnen te zweten. Het kon toch niet? Was ik nu serieus vreemd gegaan?

Mijn handen tintelen van spanning en ik wens aan de ene kant dat de persoon die daar ligt zich niet omdraait en aan de andere kant wel, want ik ben nieuwsgierig... Gespannen blijf ik minuten naar het achterhoofd staren en mijn hart begint terwijl de tijd verstrijkt steeds sneller en harder te kloppen. Uiteindelijk begint degene aan de andere kant van het bed te bewegen en draait zich om. Verward kijk ik naar het gezicht van de persoon die het bed met mij deelt. Hij heeft zijn ogen op kiertjes, maar is duidelijk nog in slaap. Zijn haar ligt slordig over de rest van zijn gezicht heen en hij heeft duidelijk ook geen kleren aan. Mijn verwarring wordt met de seconde groter, hoe langer ik naar hém staar.

Ik wend mijn ogen af, maar kan het niet laten om hem nog een keer te bekijken. Hij heeft lange wimpers en een licht begin van baardgroei of doet geen moeite om zich te scheren. Op zijn deels groene haar na ziet hij er heel normaal uit en zou ik hem overal tegen kunnen komen. Het ergste is dat ik me werkelijk niet kan herinneren wie hij is of hoe ik hier überhaupt bij hem in het bed ben beland. Misschien is het ook beter als ik wegga voordat hij wakker wordt. Ik klim het bed uit en voel mij nog naakter dan ik al ben. Snel vis ik mijn onderbroek van de grond en trek die het eerste aan. Daarna pak ik mijn broek en ga met de rest van de kleren in mijn hand op zoek naar een wc, want ik moet nodig.

Het jasje trek ik niet aan en het overhemd knoop ik zo goed als ik kan dicht. Ik zucht en probeer de deur van het appartement waar ik de nacht kennelijk in heb doorgebracht open te krijgen, maar tevergeefs. Kennelijk heeft mijn partner voor de avond de deur gewoon op slot gedaan voor de... het slapen... Waar zou je sleutels verstoppen? Ik begin met zoeken en ik schrik me dood als mijn broekzak geluid begint te maken en te trillen. Met een stel ninja moves haal ik mijn telefoon uit mijn broek en neem zo snel als ik kan op, niet kijkend naar wie me nu belt. Nu maar hopen dat de gast in het bed niet wakker is geworden...

'Met Jarred,' zeg ik en ik schrik me dood als Meiyings stem door de lijn heen schreeuwt.

'Jarred!' schreeuwt ze duidelijk bezorgd. 'Niemand wist waar je was en iedereen is op zoek naar je, waar ben je?'

'Euhm ja, lang verhaal kort, ik heb werkelijk geen idee...' zeg ik zachtjes.

'Waar ben je? En waarom praat je zo zacht? Je bent toch niet op straat beland of zo?' Mei bestookt me, zoals ze dat altijd doet als ze bezorgd is, met vragen.

'In euhm...' Ik heb geen idee hoe ik die eerste vraag moet beantwoorden. Schichtig kijk ik naar de slaapkamerdeur en word iets rustiger het moment dat ik zacht gesnurk hoor. Hoe ga ik haar nu vertellen dat ik dat ik de nacht heb doorgebracht met iemand die ik niet ken? Ik zucht en vergeet even dat Meiying aan de andere kant van de lijn geduldig op een antwoord zit te wachten.

'In euhm?' vraagt ze en haalt me zo uit mijn gedachten.

'Geen idee eigenlijk, te erge kater om na te denken. Ik kom zo snel als ik kan naar je toe oké?' zeg ik en ik hoop dat ik haar nu een beetje gerust heb gesteld.

'Oké, tot zo dan. Hou van je.'

'Hou ook van jou,' zeg ik en hang op. Mijn telefoon laat ik nog even in mijn hand rusten voordat ik hem weer in mijn zak stop.

'Wil je eruit?' vraagt er plots een stem achter me. Met een ruk draai ik me om en sta oog in oog met de gast van het bed.

'Z-zou wel fijn zijn,' zeg ik en staar hem verbaasd aan, hij staat daar namelijk met enkel een deken om zijn lijf heen gewikkeld.

'Kan jij je nog iets herinneren van gisteravond?' vraagt de jongen terwijl hij, waarschijnlijk, de sleutels gaat zoeken. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ook niet, dus maak je geen zorgen, ik zal niks tegen je vriendin zeggen,' voegt hij er half lachend aan toe en daaraan merk ik dat hij ook een kater heeft door de pijnlijke frons die er tussen zijn wenkbrauwen speelt.

'Het is bij mij gewoon een zwart gat...' zeg ik en probeer zo het gesprek nog een beetje op gang te houden.

'Ja, bij mij ook.' De jongen valt stil en steekt zijn hand in de bank. 'Hebbes,' zegt hij half blij en tost mij de sleutels die hij net tussen de kussens heeft uitgevist. Een beetje onhandig wikkelt hij de dekens wat steviger om zich heen als ik naar de deur toe loop. Ik haal de deur van zijn slot. Vragend hou ik de sleutels omhoog. 'Doe maar op dat tafeltje,' antwoord hij en wijst naar het tafeltje naast de deur.

'Oké,' zeg ik en kijk hem nog een keer aan, zijn lichtblauwe ogen branden in de mijne. 'Doei,' zeg ik droog en met een klap doe ik de deur dicht. In een soort trance loop ik het appartementencomplex uit en zie een bushalte. Ergens uit mijn jasje vis ik een euro of acht en koop daar een buskaartje mee. Werkelijk geen idee waar ik nou was beland, maar gelukkig brengt deze bus me weer naar huis...

----------

Eerst dacht ik: 'Oh, updaten op dinsdag lukt me wel!' Tot ik de dag daarvoor van de fiets was gevallen en die dinsdag met mensen had afgesproken... Hahaha xD

Dus nu word het het weekend/vrijdag :]