Ik word wakker in een warmte die om mij heen geklemd zit. Met moeite open ik mijn ogen en zie dat twee armen van achteren om me heen geslagen zijn. Ik voel een rustige ademhaling bij mijn nek en voel dat alle haren daar overeind gaan staan. Met enige stress blijf ik stil liggen en hoop Emil niet wakker te maken. Zijn ademhaling klinkt daar veel te rustig voor. Uiteindelijk laten de armen mij los en rolt hij naar zijn kant van het bed alsof er niks gebeurd is. Ik merk dat ik weer kan ademen en doe dat ook. Daarna ga ik rechtop zitten en rek me stil uit. Ik stap het bed uit en ga naar de wc. Als ik terug kom zit Emil met waterige oogjes ook overeind.

'Goedemorgen,' zeg ik met een glimlach, maar voel hoe mijn lichaam in strijd is met mijn hoofd en ik weet niet of ik het warrige haar van hem inderdaad enige aantrekkingskracht vind hebben.

'Morgen,' zegt Emil met een rasperige stem en een kleine glimlach. 'Goed gesl-' wil hij vragen en schudt zijn hoofd. 'Waarschijnlijk niet al te goed... Wetend dat jij ook om half vier wakker was...' Ik lach.

'Het valt me nog heel erg mee,' zeg ik. 'Nog naar gedroomd de rest van de avond?' Emil schudt zijn hoofd.

'Gelukkig niet,' zegt hij. 'Ik had wel gedroomd dat ik een enorm kussen aan het knuffelen was...' Ik lach en hij geeft ook een kleine lach weer.

'Zie ik je zo beneden voor ontbijt?' vraag ik en Emil knikt.

'Zouden mijn kleren al droog zijn?' vraagt hij aan mij en ik haal mijn schouders op.

'Zullen we dat dan eerst kijken?' Hij knikt weer en komt mijn bed uit. Slaperig volgt hij mij naar de badkamer en ik haal zijn kleren uit de droger. 'Ziet er droog uit,' zeg ik en ik geef zijn kleren aan hem.

'Zou ik misschien ook nog kunnen douchen?'

'Natuurlijk,' zeg ik. 'Wil je eigenlijk koffie? Want dan zet ik dat alvast.'

'Is goed...' zegt hij en pakt de handdoek die ik hem gisteren had gegeven. 'Goed als ik deze gebruik?' Ik knik en laat hem daarna alleen achter in de badkamer. Op de overloop besluit ik eerst mijn kleren aan te trekken en daarna naar beneden te gaan. Ik spuit een goede hoeveelheid deo onder mijn oksels en trek terwijl ik de trap afloop mijn shirt over mijn hoofd.

Emil blijkt zijn koffie zoet te drinken met melk. Met wallen onder zijn ogen laat hij voorzichtig de twee suikerklontjes in zijn koffie vallen en roert hij een goede tijd in de warme substantie. Na ontbeten te hebben verklaart hij dat het voor hem tijd is om te gaan. Ik begeleid hem naar de gang, maar hij blijft nog even staan. Zijn blik is rustig terwijl hij mij aankijkt en ik merk dat hij groter is dan ik, al scheelt het niet veel.

'Bedankt,' zegt hij.

'Geen probleem,' zeg ik en bedenk me iets. 'Zou ik misschien je nummer mogen?' Het klinkt dom, maar Emil geeft mij een glimlach.

'Tuurlijk.' Hij pakt zijn telefoon en geeft die daarna aan mij. 'Kunnen we een keer plannen wanneer we elkaar in de speeltuin zien.' Ik lach.

'Daar heb je helemaal gelijk in...' zeg ik en geef zijn telefoon terug. 'Moet ik nog met je meelopen?' Emil schudt zijn hoofd.

'Is goed zo,' zegt hij terwijl hij zijn hand door zijn haar haalt. 'Ik moet zeggen dat ik meer praat in het echte leven dan via app, dus verwacht er niet te veel van.' Met dat richt hij zich tot de deur en zwaai ik hem uiteindelijk na. Ik doe de deur pas dicht als hij de hoek om is.

Het enige bericht wat ik van Emil de rest van de week kreeg was een hoi waarmee ik zijn nummer nu ook had, daarop volgde een klein gesprek, maar dat was het ook. Ik zucht terwijl ik reageer op een groepschat voor Willows verjaardag. Ik merk dat ik met Emil wil praten, maar gewoon geen gespreksonderwerp weet. Daarnaast kan ik moeilijk even zeggen: hoi ik zit op een schommel, kom je ook? Want dat klinkt gewoon niet goed. Misschien moet ik onze ontmoetingen toch maar aan toeval overlaten... Ik zal hem wel weer eens tegen komen, toch?

Zo verstrijkt er bijna anderhalve week en ik sta een beetje afwezig in de lift die naar Willows huis leidt. Ik heb een cadeautje op zak en probeer mezelf wat vrolijker te maken naar het vooruitzicht om mijn vrienden weer te zien. Daarnaast merk ik dat ik het raar vind dat ik niet met Mei in de lift sta. Ik ging altijd samen met haar naar feestjes toe, maar nu zou ze er niet eens zijn omdat ze op vakantie is. Ik heb nog wel met haar gepraat over de app, daarnaast heb ik haar beloofd Darren te vragen of hij nog iets te weten is gekomen.

Ik zucht diep, stap uit en begeef me naar het feest. Al snel word ik vrolijk door Willow begroet en meng me nog sneller in de mensenmassa.

'Jarred!' de bekende stem van Gia roept mij. Met wat moeite kom ik haar kant op en ze trekt me naar de zijkant van de kamer. Met opgelucht hart kijk ik mijn plastic bekertje in om te zien dat er niks uit is. 'Jou wilde ik spreken.'

'Dat klinkt dramatisch,' zeg ik lachend, maar haar serieuze gezicht laat me bijna verstijven. Ongemakkelijk neem ik een slok van mijn drankje.

'Sorry dat ik je het hier moet vragen, maar...' Gia zucht. 'Wat is er nou echt gebeurt tussen jou en Mei? Ik heb nog met haar gepraat, maar ze zei dat ik het aan jou moest vragen.' Onbewust kijk ik weg, daar gaat mijn vrolijkheid weer.

'Het is uit,' zeg ik afwezig en giet de inhoud van mijn bekertje mijn keel in.

'Dat weet ik ook,' zegt Gia en kijkt me met een frons aan. 'Maar waarom? Mei zei dat je in de war was en dat jullie wat afstand nodig hadden?' Ik bijt op mijn lip. 'Heeft het nog steeds te maken met die nacht?' vraagt ze en ik zucht diep.

'Ja,' zeg ik. 'Maar, Gia... Waarom moeten we het er hier over hebben?'

'Omdat ik je anders ook nooit tegen het lijf loop,' antwoord ze. 'Maar je hebt gelijk.'

'Anders een datum prikken?' Gia knikt en na wat vergelijken met agenda's eindigen we met drie dagen verder.

'Beloof me alles te vertellen,' zegt ze en ik adem diep in.

'Ik zal het proberen,' zeg ik, wetend dat ik mezelf ook nog niet snap. Niet veel later weet ik Darren te spotten en wring me met moeite zijn kant op.

'Darren!' roep ik en zwaai. Hij zwaait terug en komt mijn kant op. 'Nog iets meer te weten gekomen?' vraag ik wanneer ik dichtbij genoeg ben zodat ik niet hoef te schreeuwen. Teleurgesteld schudt hij zijn hoofd, wetend dat ik het over het eindfeest heb.

'Anne lijkt verdwenen te zijn,' vertelt hij mij terwijl hij een slokje van zijn drankje neemt. 'Riba wist jammer genoeg ook van niks...'

'Dan zal het altijd een mysterie blijven...' zeg ik met een zucht en Darren knikt jammer genoeg instemmend. Ik kijk een beetje om me heen en zie plots een ander bekend gezicht.

'Kent Willow Emil?' zeg ik vragend terwijl ik de twee elkaar een knuffel zie geven. Darren kijkt langs me naar de twee.

'Ken jij Emil?' vraagt hij mij en ik kijk hem aan.

'Ik ben met hem in een bed beland na het eindfeest,' zeg ik met een lach, blij dat ik het gesprek met Gia even kan vergeten.

'Oh, ja,' zegt Darren daarop. 'Maar het klinkt alsof je hem beter kent dan alleen die ene nacht...'

'Ik kom hem steeds tegen en soms komt daar gewoon een gesprek uit,' beantwoord ik zijn vraag en hij haalt zijn handen iets omhoog.

'Maar terugkomend op jouw eerdere vraag: Ik weet niet hoe ze elkaar kennen,' zegt hij.

'Zal ik het vragen?' vraag ik. 'Want ik ben nu wel nieuwsgierig.' Darren lacht en ik herinner me plots weer iets van het eindfeest.

'Wat is er?' vraag hij en heeft duidelijk een verandering in mijn gezicht gezien.

'Ik kan me plots herinneren dat ik op het eindfeest ook met jou gepraat heb,' zeg ik. 'Of dat iemand het over jou had...'

'Klinkt zeer intens,' zegt hij en ziet kennelijk iemand anders. 'Als jij nu Willow gaat ondervragen, dan ga ik even sociaal doen met Tom.' Ik lach.

'Komt goed,' zeg ik en draai me om. Met wat moeite weet ik Willow weer te vinden, maar Emil kan ik nergens spotten. Het is dat Darren hem ook had gezien, anders was ik gaan twijfelen of hij er wel was of dat het enkel mijn rare gedachten waren die bewerden dat ik hem overal tegen kon komen.

'Willow!' roep ik wanneer ik bijna bij haar ben en ze kijkt me vol trots aan.

'Kijk eens wat Emil me heeft gegeven!' roept ze uit en houd een badeend voor mijn neus. 'Hij is zo schattig!' Ik lach en hoop dat ze het over de badeend heeft en niet over Emil, maar dat laatste was waarschijnlijk weer zo'n vreemde gedachte die ik de laatste tijd iets vaker heb dan ik wil toegeven.

'Hij is echt vet schattig,' zeg ik en krijg haar toestemming om de badeend vast te pakken en van alle kanten te bekijken. 'Waar ken je Emil eigenlijk van?' vraag ik maar zonder eromheen te draaien.

'Van de basisschool,' zegt Willow vol trots, maar waarschijnlijk komt dat trotse door de alcohol. 'Het is echt een aardige jongen.' Ik wil het gesprek voortzetten, maar het moment dat ik haar de badeend teruggeef is haar aandacht totaal ergens anders en schreeuwt ze iemands naam. Ik schud langzaam mijn hoofd terwijl ik haar door de mensen naar Tina zie lopen om die te omhelzen. Na een paar seconden alleen te hebben gestaan met een nieuw drankje besluit ik weer een bekende op te zoeken. De muziek dreunt in mijn oren en de alcohol stroomt mijn hoofd in terwijl het zweet op mijn huid staat door de grote hoeveelheid mensen. Ik begin me ook langzaam af te vragen hoe Willow zo veel mensen kent, laat staan weet uit te nodigen in de vakantie. Daarnaast vervloek ik mezelf dat ik niet naar de genodigden in de groepschat had gekeken, want dan had ik met Emil daarover kunnen praten. Een gemiste kans. Ik wurm me door de mensen naar een wat rustigere plek bij de ramen waar plots een hand op mijn schouder wordt gelegd.

'Gevonden,' zegt een bekende stem bij mijn oor en ik draai me glimlachend om.