We komen in een grote grot terecht.
Audra loopt resoluut op een man af.
'Wat zijn de resultaten?' zegt ze tegen de man. 'hier in deze map.' De man geeft haar een map aan. 'Wat staat er in?' vraag ik nieuwsgierig. 'Oh niks bijzonders.' Normaal merk ik het meteen als iemand tegen me liegt. Maar Audra houdt alles heel goed geheim. Dat is overigens best wel raar.
Daarna lopen we weer naar buiten.

Rustig lopen we weer door het bos. Ik verveel me dus ik ga praten met Horus. Hey, ken jij Audra of zo?
Nee, hoezo?
Omdat ze door had dat jij mij volgde.
Nou ik vloog gewoon in het zicht.
Maar ik had helemaal niets gemerkt.
Ik heb het idee dat jij nooit oplet.
En bedankt.

wat mij betreft is het gesprek klaar. Misschien heb ik bij Audra niet door of ze liegt. Maar Horus doet het haar niet na. Hij liegt, hij kent haar wel. Ik weet niet hoe ik dat weet. Ik weet het gewoon. Bij de parkeerplaats stappen we gelijk in de auto. Audra rijdt weg.

We rijden een paar uur door. Ik zie door het raam het landschap voorbij gaan. Als ik een kind zie weet ik dat zij vroeger altijd zouden willen ruilen. Ze weten niet hoe lastig mijn leven is. Ik heb geen vrienden. Anders verwaterd het contact toch wel weer. We reisden rond. Ik had een koffer en een rugzak. In die koffer zat al mijn kleding en toiletspullen enzo. In de rugzak zaten een puzzelboek, een laptop, opladers, tekenspullen, ereader en nog wat dingen. Dat was alles dat ik bezat. Nu nog steeds trouwens.

We rijden door over de Engelse wegen. Ik ben zelf Nederlands, maar het ongeluk was hier in Engeland. Daarom werden we in een Engels weeshuis gedumpt. We rijden voor mijn gevoel nog niet heel lang. Als het donker wordt na een tijdje stopt Audra de auto. 'Zullen we wat eten gaan halen of blijf je hier zitten?' Een van de meest vriendelijke woorden van vandaag.
'Ik loop wel mee.' Ik stap uit. Audra doet de auto op slot en we lopen naar het tankstation. We lopen naar binnen.

'Wat wil je?' Ik kijk rond naar de schappen. 'Ik pak wel wat.' 'Hou het gezond en pak niet het duurste.' Ik pak een flesje Jus D'Orange. Daarna kijk ik rond voor eten. Geen sandwich. Nee, ook geen yoghurt. Waarom hebben ze hier überhaupt stokbrood? Nou ja stokbrood is wel lekker. Dus ik pak stokbrood. Een paar chocolate chip koekjes zijn ook altijd lekker. Tenminste dat is mijn mening. Ik pak alles en tada mijn avondeten.

'Klaar?' 'Ja.' Audra heeft een flesje water en bueno white gepakt. 'Niet heel erg veel' merk ik op. 'Oh ik heb nog krentenbollen in de auto liggen.'
'Wat eet jouw buizerd?' 'Amihr houdt er zo zijn manieren op na. Hij wilt trouwens niet als eigendom worden gezien' zegt Audra. Ik durf te zweren dat ze er na arrogante idiote plumeau mompelde. 'Kom je we kunnen niet de hele nacht zo blijven staan.' We rekenen af en lopen terug naar de auto. 'Hoe lang nog?' vraag ik.
'Ach, Een paar uur.' 'Hoeveel?' '2.'

Om 22:00 zijn we aangekomen bij een groot huis. Audra stapt uit. Ik stap ook uit. Dat huis is groot. Ik kijk verbaasd naar het grote huis. 'Hoe...?'
'Oh dit huis is nogal oud. Ik heb het vooral opgeknapt.' Ze maakt er een wegwerp gebaar bij.

Ze rijd de auto de garage in. Ik loop er maar heen. Mijn spullen liggen nog in de auto. Audra stapt uit en pakt mijn koffer. Ze geeft hem aan me. Ik hijs mijn rugzak op mijn rug. We lopen via de garage het huis binnen.

'Ik breng je wel naar je kamer. Het is al laat dus morgen laat ik je het huis zien.'
Ze brengt me naar een normale kamer. Niet bepaald bijzonder. 'Dit is je kamer. Maar dat had je vast al door. Trusten.'
'Welterusten.' Audra loopt weg. Ik doe mijn schoenen uit en plof op mijn bed.
Binnen 1 seconde ben ik weg.

Pov. Alyssa (ik moest iets verzinnen)
Nou Achlys is ook het zonnetje in huis. We zijn nu bij het vliegveld. Blijkbaar woont ze in Italië. Dat is best wel cool. Rafaël blijft in Engeland. Haha. Ik weet nog dat hij dit zo'n regenland vindt. Net Nederland. Daarom vindt hij het hier leuk. Ugh. Hoe lukt hem dat?!
-
Sorry dat ik zo langzaam upload, maar ik mort me bijna letterlijk door het begin heen slaan. Ik ga het wel wat sneller proberen. Ik doe alleen niet aan beloftes.