Pov. Rafaël
Als ik naar beneden loop word ik getackeld. Ik donder de trap af. Bloedneus. Ik sta op en loop verder.
Het maakt me niet uit al de hele week doen ze dit soort trucjes.
Ik eet snel mijn ontbijt. Daarna loop ik weg. Ervoor zorgend dat ik niet weer word getackeld. Ik ren door het bos. Samen met Horus zwerf ik een beetje rond. Ik kan geen vaste plaats maken. De vogels zouden me verraden. Dit klinkt vast heel erg raar.

Hé, Horus heb je nog nieuws?
Ja een van Alyssa's vriendinnetjes kreeg een klein meningsverschil met een hamer.
Oh ja?
Ja de hamer was er zeker van dat hij op haar vinger moest beuken.
Maar...
Laat me uitpraten, het meisje vond dat haar vinger heilig was.
Haalt nogal weinig uit.
Tja de gamer sloeg natuurlijk haar vinger en vloeken dat ze deed.
Wat had je dan verwacht?
Nou ze had een groot woordenboek aan kleurrijke termen.
Stout meisje.
Heel stout en let op daar komen ze!

Ik open mijn ogen en kijk vanuit een boom naar Alyssa en co.
'Rafaël waar ben je? Naomi zoekt je.'
Ha en dat moet ik geloven?! Ga een ander voor de gek houden.

Check het anders voor de zekerheid.
Ga jij vooruit?
Ja weet je trouwens dat ik een nieuwe snellere route heb gevonden?
Nee, laat hem zien.
Ok volg mij.

Samen sluipen we terug. Als we bij het weeshuis zijn vliegt Horus een boom in.
Ik ga naar Naomi. Ze loopt naar me.
Wat voor preek krijg ik nú weer?
'Kom mee er is iemand die jou en Alyssa wil adopteren.' Ze neemt me mee naar een kamer.

Pov.Alyssa
Naomi komt na het ontbijt naar me toe.
'Er is iemand voor jou en je broer.'
Ik kijk haar aan. Kom op dan moet ik nog langer met hem overleven. Die egoïst denkt enkel aan zichzelf. Gaat hij een keer zich bekommeren om een ander is het enkel kritiek enzo.

'Jij gaat hem halen. Kom niet te laat.'
Ze loopt weg. Fantastisch nu moet ik hem halen. Ik rol mijn ogen.
'Kom mee dat joch zal ons niet geloven. Ik durf te wedden dat hij niet komt. Dan krijgt hij straf en wij niet' zegt Anousha. 'Goed plan kom mee.'
Met zijn allen lopen we naar het bos.

'Rafaël kom we moeten naar Naomi!'
We roepen nu al 20 minuten en hij is er nog niet. 'Nu kunnen we wel teruggaan. Kom mee meiden we gaan.' Samen lopen we terug. Ik loop door naar Naomi. 'Sorry Naomi ik kon hem niet vinden. Zullen we alvast beginnen?'
'Kom mee je bent al laat. Je broer is hier allang.' Ze trekt me mee.
Zo wordt ik een kamer in gesleept.

Ik ben woedend hij heeft me wéér voor de gek gehouden. Hoe kan hij me zo voor de gek houden?! Ik ben zijn zusje!
Ik dacht dat een grote broer dat soort dingen niet konden?! Oh hij gaat eraan.
'Hier is Alyssa Evalyn Avem.' Daarna loopt Naomi weg. Ik zie twee vrouwen zitten. Ik schat ze rond de twintig.
'Dus waarom willen jullie ons?'
'We kenden jullie moeder' zegt de een.

Pov.Rafaël
'We kenden jullie moeder.'
Wow, stop ik hou het niet bij.
Alyssa kijkt al net zo verbaasd.
'Hoe bedoel je: we kenden jullie moeder?' zeg ik. Nog steeds verbaasd.
'We zijn haar leerlingen geweest. Tot haar... Jullie weten wel wat ik bedoel.'
'Oké als jullie haar echt kenden. Wat zei ze het meest vaak tegen jullie?'
'Há die is makkelijk. Wijsheid is machtig. Ze heeft wel eens Achlys die nu naast me zit een uur lang zitten uitleggen wat ze bedoelde. Dat was zó leuk' zegt een lachend. De ander die blijkbaar Achlys heet wordt rood.

'Oké, maar waarom hebben wij nog nooit van jullie gehoord?!' Alyssa zegt het bevelend. Een van de meisjes krijgt een andere houding. Het is duidelijk haar spreek je niet zo aan. Hoe krijgt ze haar houding zo snel van ontspannen naar dreigend? 'Omdat ze jullie nog niet in haar wereld wou betrekken.' Achlys zegt het rustig. Toch hoor ik een waarschuwing in haar stem. "Ga niet verder ze is niet altijd geduldig."

Helaas hoort Alyssa dat niet of ze trekt zich er niks van aan. 'We geven jullie een dag om te beslissen. Jullie kunnen hier blijven en wij laten jullie met rust. Of een gaat met mij mee en de ander met Achlys. Wij zullen jullie dan meer leren over de wereld van Amihan.'
De ander is genoeg afgekoeld om het rustig te zeggen. Daarna lopen ze weg.
Alyssa en ik lopen ook weg. We gaan terug naar onze kamer. Overleg.

'Oké onze opties zijn beperkt' zegt ze.
'Tja, het is of hier blijven, of meegaan met een stel onbekenden. Die laatste spreekt mij zelf het meest aan. En jij?'
'Misschien hebben die onbekenden het ongeluk juist veroorzaakt. Het is niet onmogelijk dat de leerling zich tegen de leraar keert. Ik weet het niet' zegt ze.
'Nee ik denk niet dat zij het hebben gedaan. Je weet toch dat ik dat aanvoel en ook dat dat altijd klopt?'
'Ja, maar voor alles een eerste keer.'
'Je wilt ze niet geloven Alyssa. Nou hier is mijn keuze: ik ga mee. Wat boeit het jou of ik ga of niet. Je hebt al je vrienden nog. Die kan je lekker voorliegen. Veel plezier Alyssa ik ben weg.' Ze staart me aan. Ik pak mijn spullen voor morgen. Zelfs met zo weinig zekerheid is die keuze beter.

Misschien.... Nee het is een idioot idee.
Ik dacht dat... Laat ook maar.
-
Hoi ik dacht laat ik er een foto van Alyssa en Rafaël bijzetten.
Ook mijn oprechte sorry omdat ik al vier dagen niet heb geüpload.
Maar sommigen hadden dat ook wel kunnen weten.