PT. XXIII
------
"Ah choo !" Bunyi orang bersin dari tingkat atas rumah, Taeyong yang menunggu Minseo di ruang tamu terkejut. Segera dipandang ke belakang. Ada ahjumma.
"Ahjumma, itu Minseo yang bersin?" Tanya Taeyong, ahjumma mengangguk perlahan.
"Mestilah itu cik Minseo. Sebab, ahjussi dah pagi-pagi lagi pergi pasar beli ikan." Jawab ahjumma. Membuatkan Taeyong sedikit risau.
Tak lama kemudian, Minseo turun dengan lengkap berpakaian kemas. Dilihatnya Minseo agak okay, cuma hujung hidungnya naik merah sebab bersin.
"Captain. Handphone saya mana?" Tanya Minseo.
Taeyong baru teringat. Handphonenya juga tiada. Jangan-jangan, pandangan matanya bertemu dengan Minseo.
Taeyong refleks ketawa. Minseo juga turut ketawa tanpa tahu usul. Mungkin, dia rasa lucu dengan muka Taeyong yang sedang ketawa.
"Handphone awak jatuh dalam kolam semalam. Hahaha, handphone saya pun." Taeyong cuba menuturkan kata walaupun masih digeletek oleh tawa.
Minseo jadi ikut ketawa, malah lebih kuat dari Taeyong. Tak sangka, dari semalam mereka tak perasan kehilangan handphone masing-masing.
Ahjumma berganjak pergi dari ruang tamu. Ditinggalkannya Taeyong dan Minseo berdua, tak baik tau kacau orang bercinta.
------
Dalam kereta, Taeyong hari ini menghantar Minseo terus ke tempat kerja— pinta gadis itu. Hari ini juga, Taeyong ada kelas latihan mengajar junior-junior. Namun, dia risau akan Minseo.
Gadis itu nampak tak sihat, asyik bersin. Kereta yang dipandu menuju ke Daisy Rose Cafe tadi, dipandu semula pulang ke apartment tempat Minseo dan Gahyeon tinggal.
"Captain, hari ni saya kena masuk kerja."
"Ambil cuti. Saya tahu awak sakit."
➳❥ tbc
------
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro